เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

ความฝันเขาเรียกจิตปรุงแต่ง บางทีก๋เทวดาดลใจ อยากเป้นนั่น เป๊นนี่ให้ผู้รู้ยืนยันยัง คนเราถ้าอยากให้เขายกย่อง ต้องเกิดจากคนอื่นมอง ไม่ใช่ยกหางตัวเอง หรือเอาฅวามฝันมาหลอกคนอื่น สร้างกรรมหนักใดยไม่รู้ตัว

 

แต่ผมฝันว่ามีเด็กพิเศษนะ แค่ชี้นิ้วก็สั่งรักษาโรคได้แล้ว ฝันมันคืออาราย ไม่เข้าจาย

 

อย่าสงสัยเลย...รีบฝันรีบแก้ฝันของท่านให้เสร็จดีกว่า

 

อย่าเอาความฝันมาสนองกิเลส ตัณหาตนเอง โดยการหลอกชาวบ่าน หวังเพียงคำชมจากเศษน้ำลายชาวบ้านที่เขาไม่เอาแล้ว

 

จะเอาฝันมาเปิดเผยให้หมดฝันดีก็ชื่นชม ฝันร้ายโปรดอย่าซ้ำเติม สรุปมีจริงๆ รึยังเด็กที่ว่านี่ เทรพแต่เด็กสั่งรักษาคนอื่นได้ เหาะได้ บินข้ามโลกได้ มีผู้คนยกย่องมากมาย แต่ฝันร้ายไม่พูดนะผนึกมันไว้ ฝันคือใบ้หวยอย่างเดียวเหรอ ฝันที่เป็นจริงมีเพียงหนึ่งเดียวคือฝันหลังเข้าเมตตริกซ์ใช่มั้ยคุณนีโอ

 

ฝัน ฌาน หรือ ญาณแยกให้ออก ฝันคืออาจกินมาก ป่วย ธาตืไม่ปกติ ฌาน ญาณเกิดจากกำลังสมาธิ

 

คนที่ยืนยันว่าเราเป็นพุทธภูมิในเว็บนี้ก็มี
ข้างนอกก็มี

คนที่ยืนยันว่าเราไม่ได้เป็นพุทธภูมิ ในเว็บนี้มีอยู่ 1 คน

แต่

ท้ายที่สุด เราก็เลือกเชื่อในสิ่งที่เราคิดอยู่ดี ว่า "เราเป็นพุทธภูมิ"

เรื่องนี้ ทำให้เรารู้ว่า
การ หาคำตอบจากคนอื่น บางครั้ง ก็ช่วยอะไรเราไม่ได้





แต่การทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ ก็ไม่ควรปล่อยให้ใจเลื่อนลอยมากนัก ไม่งั้นจะเห็นไม่ถูกต้องตามความเป็นจริง

 

แล้วใครที่รู้ถึงตัวตนของผมทุกขณะจิตเลยล่ะ จะว่าเป็นตัวเองก็ใช่ แต่มีเสียงคนอื่นแทรกสอดอยู่ด้วยนี่สิ ในตำราฝึกจิตไม่เคยเจอ รู้ว่าคนบ้าฝึกจิตไม่ได้แต่ไม่ลองดูหน่อยเหรอ กลายเป็นเสียงเทพมารคุยกันซะ ผมไม่รู้จะแก้ตัวในความบ้าคนเดียวยังไงแล้ว อะไรบ่นได้ก็บ่นหมดแล้ว ไม่อยากส่งจิตออกนอก มันก็ออกไปเอง อะไรของมัน บังคับไม่ได้เลย ทำไงดี ขอตัวช่วยได้อีกมั้ย

 

ผมเป็นได้แค่เวไนยสัตว์ตามที่ได้ยินจากจิตครั้งสุดท้าย ไม่ได้คิดขึ้นเองนะ ตอนนั้นไม่รู้จักคำๆ นี้เลย มันแปลว่าอะไรเหรอครับ ไม่เห็นมีใครกล่าวถึงเลย

 

ความหมายตามนี้ค่ะ....

“ผู้พึงแนะนำได้โดยพิเศษ”

นานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 บอกไว้ว่า –

“เวไนย : (คำนาม) ผู้ควรแนะนําสั่งสอน, ผู้พึงดัดได้สอนได้, ใช้ว่า เวนย ก็มี เช่น จะให้เวนยชาติทั้งปวงได้. (นันโท). (ป. เวเนยฺย).”

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 ไม่ได้เก็บคำว่า “เวไนยสัตว์” ไว้

พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ ของท่าน ป.อ. ปยุตฺโต บอกไว้ว่า –

“เวไนยสัตว์ : สัตว์ผู้ควรแก่การแนะนำสั่งสอน, สัตว์ที่พึงแนะนำได้, สัตว์ที่พอดัดได้สอนได้.”

…………..

ไขความ :

คนปกติ แนะนำกันครั้งเดียวหรือสองครั้งก็ย่อมเข้าใจได้ แต่บางคนแนะนำครั้งเดียว สองครั้ง หรือแม้หลายครั้ง ก็ยังไม่เข้าใจทันที แต่ถ้าผู้แนะนำมีความอดทนและมีเมตตาเป็นที่ตั้ง ใช้วิธีพิเศษ คือแนะนำพร่ำสอนกันเรื่อยไป ก็จะค่อยๆ เข้าใจไปทีละน้อย จนในที่สุดก็สามารถเข้าใจแจ่มแจ้งได้ทั้งหมด

บุคคลเช่นนี้แหละเรียกว่า “เวไนยสัตว์”

คำว่า “เวไนยสัตว์” หรือ “เวเนยฺย” มีความหมายเหมือนคำว่า “เนยยะ” ในบุคคลที่ท่านเปรียบเหมือนบัว 4 เหล่า คือ –

1 อุคฆฏิตัญญู (อุก-คะ-ติ-ตัน-ยู) ผู้รู้เข้าใจได้ฉับพลันเพียงแต่ยกหัวข้อขึ้นแสดง เหมือนดอกบัวที่โผล่พ้นน้ำ พอสัมผัสแสงอาทิตย์ก็บานทันที

2 วิปจิตัญญู (วิ-ปะ-จิ-ตัน-ยู) ผู้รู้เข้าใจต่อเมื่อได้ฟังคำขยายความ เหมือนดอกบัวที่ปริ่มน้ำ จักบานในวันพรุ่งนี้

3 เนยยะ (เนย-ยะ) ผู้ที่พอจะแนะนำต่อไปได้ เหมือนดอกบัวที่ยังไม่โผล่พ้นน้ำ แต่จักโผล่ขึ้นและบานในวันต่อๆ ไป

4 ปทปรมะ (ปะ-ทะ-ปะ-ระ-มะ) ผู้ได้แค่ตัวบทคือถ้อยคำเป็นอย่างยิ่ง ไม่อาจเข้าใจความหมาย เหมือนดอกบัวจมอยู่ใต้น้ำที่จะกลายเป็นภักษาแห่งปลาและเต่า

บุคคลที่ตรงกันข้ามกับ “เวไนย” = พอแนะนำได้ ก็คือ บุคคลที่แนะนำไม่ได้ ซึ่งน่าจะมี 2 ลักษณะ คือ –

๑ “อันธะ” = ผู้มืดบอด เช่นคนบ้า คนวิกลจริต หรือคนปัญญาอ่อน นับว่าเป็นคนบกพร่องทางสมอง เป็นพวกที่น่าสงสาร

๒ “อันทัช” (untouchable) = ผู้แตะต้องไม่ได้ คือคนที่ไม่ยอมให้ใครแนะนำ แม้จะทำผิด ทำบกพร่อง ก็ไม่พอใจที่จะให้ใครมาวิพากษ์วิจารณ์หรือตำหนิชี้แนะ นับว่าเป็นคนบกพร่องทางความคิด เป็นพวกที่น่าสงสารที่สุด

…………..

ดูก่อนภราดา!

: “อันธะ” เป็นกรรมของสัตว์
: แต่ “อันทัช” เป็นกรรมของคน

 

สรรพสัตว๊ทั่วไปที่รอการช่วยเหลือ

 

มีบางกลุ่มบางประเภทค่ะ เคยได้ยินมาเหมือนกันว่า "พุทธะเวไนยสัตว์" บุคคลประเภทนี้จะต้องได้รับคำสอนจากพระพุทธเจ้าโดยตรงเท่านั้น ไม่รู้จริงหรือเปล่า!!

 

อืม

เคยฝันว่าได้พบพระพุทธเจ้า แต่ไม่เห็นหน้า ได้ยินแต่คำสอน

 

ท่านไฮเปอร์ ไม่ต้องเศร้าหรอกค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ มีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็นใหญ่ หากปราถนาสิ่งใดเร็จได้ด้วยใจค่ะ พระพุทธเจ้าปางเปิดโลกก็มีขึ้นด้วยประการฉะนี้

 

นี่แหละถึงใช่ทางของท่าน...สามารถโปรดสัตว์ได้...ถ้ายกสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือจิตจักรวาลมาอ้างหรือเป็นหัวข้อเรื่อง..คนอื่นจะไม่เชื่อเพราะไม่สอดคล้องกับคำสอนพระพุทธองค์...ต่อไปก็ให้หาข้อมูลมาประกอบอย่างนี้แหละถูกแล้ว...

 

รู้สึกผมเป็นพวกอันธะสิเนี่ย มีความบกพร่องทางสมอง อาจเรียกว่าพิเศษ ก็พยายามดิ้นรนมา 15 ปี แล้วนี่ ไม่อยากจะเถียงกับใครแล้ว ผมอาจผิดเองทั้งหมดก็เป็นได้ แต่รู้ว่าเราทุกคนมีกรรมร่วมกัน เพราะฉนั้นต้องช่วยเหลือกันได้สิ

 

ได้คำชมหน่อยเดียวหัวเราะชอบใจเชียวนะแม่ชี...อย่ามัวหาแต่หาข้อมูลมาตอบล่ะ...ฝึกจิตตนเองนั้นเป็นสิ่งสำคัญ

 

พระอาจารย์ปราโมทย์สอนว่า ธรรมดาของจิตย่อมส่งออกนอก
ดังนั้นเราไม่สามารถห้ามจิตส่งออกนอกได้นาน

เพราะไปห้าม ไปกด ไปข่มมันไว้ มันไม่ชอบ
เหมือนเด็ก ๆ เล่นที่อยากเล่น อยากรู้อยากเห็น ชอบไปเล่นข้างนอกบ้าน ห้ามยังไงก็มีแต่จะออกนอกอย่างเดียว

พอจ ปราโมทย์ท่าน สอนต่อว่า หาอุบายหลอกจิตให้อยู่กับเนื้อกับตัวดีกว่า เหมือนเอาไอติมล่อเด็กให้อยู่บ้าน เด็กชอบกินไอติม เด็กได้กินไอติมเด็กก็มีความสุขที่จะอยู่บ้าน

ทางนี้กำลังหัดอยู่ เห็นผลไม่มากแต่ก็พอมีกำลังใจ

 

คุยกับผมแล้ววกวนกันบ้างมั้ย ผมก็ไม่งงนะ แค่ปวดหัวตลอดเวลาเลย อาจเป็นอาการเดียวกับสตีเวนฮอกลิ้ง ที่ต้องบ่นอย่างเดียว อนาคตผมสิ้นแล้ว กลัวอย่างเดียวอย่านอนเป็นผักพอ

 

จิตนี้มันซนเหมือนลิงและมันเร็วมาก...ถ้าไม่ฝึกเลยจะไม่มีวันรู้ได้...เมื่อเริ่มฝึกจิตนั่นคือเริ่มฝึกลิง