เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

ถ้าท่านอยากพบเจอความจริงตามคำทำนาย...ก็ช่วยไปบอกเทพเจ้าฝ่ายที่มีหน้าที่ปราบฝ่ายอธรรมให้เร่งมือในการทำหน้าที่สิ...ถ้างานส่วนนั้นเสร็จเร็ว...ผู้ที่อยู่ในคำทำนายก็ปรากฏขึ้นเองแหละ...พูดพอดี..ก็ไม่เจ็บคอ อิอิ

 

ก็ในพระไตรปิฏกไม่มีบอกไว้หรือท่านซา...ที่พระโคดมพุทธเจ้าพยากรณ์ไว้แล้ว...อย่างเจ้าชายสิทธัทถะก็ได้รับการพยากรณ์ไว้แล้วก่อนมาเกิดชาติสุดท้าย...มันมีข้อที่ว่า..ต้องได้รับการพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าทั้งหมดกี่พระองค์ถึงจะสำเร็จได้ตามคำทำนายหรือคำพยากรณ์

 

ไม่แน่ใจนะ...

บท เทวสภาประชุม มีใน ตำราชือ ปฐมสมโพธิ
เปน งานประพันธ์ขึ้นใหม่ล้วนๆ โดยสังฆราช
สมัย ร.1

ในชั้น พระไตรปิฏก ไม่มี

นักวรรณคดีวิจัย ระบุว่า พระสังฆราช อาสัย
ตำราฝ่าย มหายาน ทางจีน เข้ามาผสม(ทางจีน
เขาจะเน้น สภา มี เง็กเซียน มีอ๋อง...)

แต่ที่ พระไตรปิฏก ไม่ปรากฏ อาจจะเปนเพราะ
หลักฐานที่ รวบรวมได้ หลังสงคราม ก้อาจจะหาย
ไปบางส่วนที่เปนหลักฐาน ....พระสังฆราชคง
ไม่แต่งเองขึ้นใหม่ทั้งหมด.....

อย่างไรก้ดี กษัตริยาของสยาม.จะมี สองวงศ์
คือ มีราชนิกูลที่เปน พราหมณ์ด้วย ดังนั้น
การที่ งานประพันธ์มี เนื้อหาทาง พราหมณ์ด้วย
ก้อาจจะเปนเพราะ อิทธิพลของราชวงษ์แต่ละ
สายด้วย ก้เปนได้

พอมาถึงจุดนี้ การวิพากษ์ก้ต้องจบ หากทำต่อ
วิจารณ์ต่อ เดี๋ยวได้กิน ลาภ11

นะ

....จริงๆ ถ้า มี สัมมาทิฏญิแน่น หนา เรื่อง
ที่เปน "วัฒนธรรม" คนภาวนาเปน จะอนุโลม
รับไว้ ไม่แก้ ......... เน้น สังคม.มาก่อน

หากผู้ใดมี ความเพียร ม่านหมอก มิจฉาทิฏฐิ
แน่นหนาแค่ไหน ก้ ไม่คณามือ นักภาวนา
ในการแหวกออกมาจากฟองไข่ ร้อง กุ๊กๆ

 

กั๊กๆๆๆๆ

กล่าวตู่ ตถาคต แล้วละฮับ

การ สำเร็จ สัมมาสัมโพธิญาน ไม่ใช่
จะต้องมี ปัจจัย ให้ อ้ายE ที่ไหน มาพยากรณ์

พระพุทธองค์ตรัสไว้ แม้นไม่มีการพยากรณ์
พระ สมณะโคดม ก้ สามารถ สำเร็จอนุตรสัมมาสัมโพธิญานได้ เพราะ ปัจจัยการ ไม่ใช่
ใครบรรดาล ภาคขาว ภาคดำ ตด กันทั้งอารม สิริจัง...ลายไม้โท


อ้อ...เพิ่ม. มหาเถรกถา นิดนึง

พระสมณะโคดม พระพุทธเจ้า องค์ปัจจุบัน
แสดงธรรม เลิสกว่า พระพุทธเจ้าในอดีต
และ ในอนาคตทั้งหมด!!!!

พระสารีบุตร ท่าน กล่าวไว้

 

เขาประชุมกันเพื่อเชิญต่างหาก
ไม่ใช่เลือก
เพราะทุกอย่างกรรมกำหนด
ตามวาระของมัน

 

โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง.....

อ้อ...เพิ่ม. มหาเถรกถา นิดนึง

พระสมณะโคดม พระพุทธเจ้า องค์ปัจจุบัน
แสดงธรรม เลิสกว่า พระพุทธเจ้าในอดีต
และ ในอนาคตทั้งหมด!!!!

พระสารีบุตร ท่าน กล่าวไว้

 

เท่าที่รู้มา มีหลายกลุ่มนะที่ลงมาเกิด
ในโลกตอนนี้แล้วดูว่าแต่ละกลุ่มดีชั่วอย่างไร
ดูความประพฤติตัวของแต่ละกลุ่มนะ

เพราะมาเกิดในโลกนี้ อะไรก็เกิดขึ้นได้
มามืดไปมืดก็มี
มามืดไปสว่างก็มี
มาสว่างไปมืดก็มี
มาสว่างไปสว่างก็มี

..เรียกวา่มาจากสรรค์ก็ชั่วได้เมื่ออยู่ในโลกแห่งโลกี
มาจากนรกก็ดีได้ถ้ารู้จักแก้ไขตัวเอง

 

ถ้ามีเหตุจากภัยธรรมชาติเกิดขึ้นในแผ่นดินไทย...เพื่อนเรา_พี่เรา_ญาติเราต้องรอดและปลอดภัย...แล้วก้าวไปสู่อนาคตพร้อมกับเรา...เราได้กำหนดจิตไว้แล้วว่าใครที่เราที่เราอยากให้ไปสู่อนาคตด้วยกัน...และสวรรค์คงทราบดี

 

ทุกอย่างในโลกนี้ถูกกำหนดและจำกัดด้วยเวลานะ...ท่านกล่องไม้ขีดไฟ...การทำหน้าที่ของผู้ที่มีหน้าที่ปราบปรามให้แล้วเสร็จนั้น...เราว่าน่าจะไม่เกิน3ปี...นั่นคือเวลาคัดกรองอย่างละเอียดแล้วล่ะ...ถ้าช้ากว่านี้อาจจะมีสงครามโลก

 

ไม่ได้อ่านข่าว หรอ

ตา แท้ๆ จับหลานในไส้ ขยี้!

โพธิสัตวสันติอะไรหว่า "สิ้นสัทธาใน มนุษย์"

 

ถ้าท่านอยากรู้ละเอียด..เราว่าลองถามท่านเทวินตพรหมดูนะ..ท่านเทวินตพรหมน่าจะรู้อะไรละเอียด

 

ก็ให้เขาทำหน้าที่ไปชิครับ

 

เราไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านสื่อถึงหรอกนะ..ท่านเล่าปัง...เราไม่ได้ดูข่าว...ส่วนที่ว่าญาติพี่น้องเรานั้น...เราใช้บุญบารมีเราเข้าช่วย..และทุกคนเชื่อเราถ้าเราพูดอะไร...เพราะเราพูดแต่ความจริงทุกครั้ง...คนแก่ในหมู่บ้านรักเมตตาเราเหมือนลูกหลาน....สมัยเราบวช..เมื่อเราสึกมา..ญาติโยมยังมาตามเรากลับไปบวชตั้ง3ครั้ง

 

ผมว่าตอนนี้มันก็ตายอยู่ทุกวัน
นี้ครับ ไม่นานก็ตายหมด

แก่ตาย
เจ็บตาย
โรคตาย
อยู่เฉยๆก็ตายได้
สักว่าผมก็ตาย
ตายๆๆ

พระพุทธเจ้าบอกไว้ เกิดมาต้องทุกคน

 

แม่เราเล่าความฝันให้ฟังว่า...ฝนตกหนักมากที่กรุงเทพ....อันนี้แค่เล่าความฝันของแม่เราให้ฟังนะ

 

แล้วใครลาพุทธภูมิล่ะ...เราไม่รู้...เราไม่ได้ดูข่าวสารบ้านเมืองหรอก...ส่วนเรายังไม่ได้ลาอะไรเลย...ไม่รู้วิธีด้วยนะจ๊ะ

 

ผู้เป็นบัณฑิตที่แท้จริงก่อนที่เขาจะปฎิเสธจะเชื่อหรือไม่เชื่ออะไรเขาต้องมีหลักฐานหรือข้อมูลก่อนที่จะทำการเชื่อหรือไม่เชื่อ ไม่ใช่ตั้งหน้าตั้งตาเชื่อหรือปฎิเสธแบบนี้ไม่ได้ชื่อว่าบัณฑิต ไม่ใช่ตั้งหน้าตั้งตาเถียง แล้วคิดว่าข้าทำแบบนี้ข้าฉลาดแล้ว แต่ผู้รู้เขาเห็นเขานึกสงสารบุคคลประเภทนี้นะ




การอุบัติขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นับเป็นที่สุดแห่งบุญลาภของสรรพสัตว์ทั้งหลาย พระองค์ทรงขจัดความทุกข์ของมนุษย์ให้พบสุขอันเป็นนิรันดร์ เหมือนดวงจันทร์ที่ขจัดความมืดมิดในรัตติกาล ทำความสว่างไสวให้เกิดขึ้นบนท้องนภา การได้ตรัสรู้ธรรมอันประเสริฐ ทำให้พระองค์เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์เหนือมนุษย์ทั้งหลาย เป็นครูทั้งของมนุษย์และเทวดา

​

นับย้อนหลังจากมหาภัทรกัปนี้ไปใน ๔ อสงไขยแสนมหากัป พระบรมโพธิสัตว์ได้บังเกิดเป็นบุตรของเศรษฐีในเมืองอมราวดี เมื่อบิดามารดาตายหมดแล้ว จึงคิดว่า “ทรัพย์สมบัติมากมายที่บรรพบุรุษของเราได้สั่งสมต่อๆ กันมาขนาดนี้ ไม่เห็นมีใครนำติดตัวไปได้สักคนเดียว ดังนั้น จะมีประโยชน์อะไรที่เราจะมาหลงใหลมัวเมากับทรัพย์สมบัติเหล่านี้” ว่าแล้วก็บริจาคทรัพย์สินเงินทองที่มีอยู่หลายร้อยโกฏิให้เป็นทานจนหมด ออกบวชบำเพ็ญพรตมีนามว่า “สุเมธดาบส”
ต่อมาท่านได้มีโอกาสพบพระทีปังกรพุทธเจ้า ได้ทอดตนเหนือโคลนตามเป็นสะพานให้พระพุทธองค์ได้ก้าวข้ามไป แล้วตั้งความปรารถนาต่อเบื้องพระพักตร์ของพระบรมศาสดาว่า “ในอนาคตกาล ขอให้ข้าพระองค์ได้สำเร็จเป็นพระสัพพัญญูพุทธเจ้าเหมือนดังเช่นพระพุทธองค์ด้วยเถิด”
พระทีปังกรพุทธเจ้าทรงเห็นด้วยพุทธญาณว่า “บุคคลนี้คือพระโพธิสัตว์ที่สั่งสมบารมีมายาวนาน” จึงมีพุทธพยากรณ์ว่า ท่านจะได้เป็นพระพุทธเจ้าสมหวังดังใจปรารถนา”

​

เมื่อได้รับพุทธพยากรณ์แล้ว ท่านก็ทุ่มเทสร้างทสบารมีและได้รับพุทธพยากรณ์จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเรื่อยมาถึง ๒๕ พระองค์ ทรงบริจาคโลหิตเป็นทานมากกว่าน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่ ทรงสละเนื้อเป็นทานมากกว่ามหาปฐพี ทรงสละพระเศียรเป็นทานก็สูงกว่าเขาพระสุเมร และทรงสละดวงพระเนตรเป็นทานมากกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า
หัวใจของพระโพธิสัตว์ทั้งหลายยิ่งใหญ่เกินผู้ใดในอนันตจักรวาล แม้รู้ว่าสกลจักรวาลทั้งสิ้น เต็มด้วยถ่านเพลิงอันร้อนแรง เต็มไปด้วยหอกและหลาวที่แหลมคม หรือเต็มด้วยน้ำปริ่มฝั่งแล้ว หากสามารถก้าวข้ามได้ จะได้ตรัสรู้ธรรมเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ตัดสินใจที่จะทอดเท้าก้าวข้ามไป เพื่อให้ได้มาซึ่งสัพพัญญุตญาณอันประเสริฐ

เมื่อพระบรมโพธิสัตว์สั่งสมบารมีทั้ง ๓๐ ทัศ เต็มเปี่ยมบริบูรณ์แล้ว ก็ได้กลับขึ้นไปเสวยทิพยสมบัติในสวรรค์ชั้นดุสิต เป็นท้าวสันดุสิตเทวราชจอมเทพแห่งดุสิตเทวภูมิ ครั้นได้เวลาอันเป็นอุดมมงคล เทวดาในหมื่นจักรวาลได้พร้อมใจกันเข้าไปทูลอาราธนาให้เสด็จลงไปตรัสรู้ธรรมในมนุษยโลกว่า
ข้าแต่พระมหาวีระเจ้า บัดนี้เป็นกาลสมควรแล้ว ขอได้โปรดอุบัติในพระครรภ์พระมารดา เพื่อตรัสรู้อมตธรรม นำพาโลกนี้พร้อมทั้งเทวโลกให้ข้ามสังสารวัฏอันยาวไกลไปสู่นิพพานด้วยเถิด
พระบรมโพธิสัตว์ครั้นได้ทรงสดับการอาราธนาให้ลงไปจุติเพื่อตรัสรู้ธรรมแล้ว ก็ทรงพิจารณาปัญจมหาวิโลกนะว่า “เราจะไปบังเกิดที่ไหนดี”

​

ทรงพิจารณาอายุของสัตว์โลก ว่า ธรรมดาของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ จะอุบัติขึ้นในยุคสมัยที่มนุษย์มีอายุระหว่าง ๑๐๐ ปี ถึง ๑ แสนปีเท่านั้น เพราะถ้าหามนุษย์มีอายุมากกว่า ๑ แสนปี ก็จะไม่เข้าใจเรื่องชาติ ชรา มรณะ เนื่องจากมีอายุยืนยาว จึงมากไปด้วยความประมาท เมื่อพระศาสดาตรัสสอนเรื่องไตรลักษณ์ คือความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ก็จะไม่เชื่อฟัง แต่ครั้นมนุษย์มีอายุต่ำกว่า ๑๐๐ ปี ก็จะมีจิตใจหนาไปด้วยกิเลส คนอายุน้อย ไม่มีเวลาพอที่จะศึกษาธรรมะ มัวแต่ทำมาหากินและหลงใหลในโลกียวิสัย
ทรงพิจารณาทวีปทั้ง ๔ คือ บุพพวิเทหทวีป อุตตรกุรุทวีป อมรโคยานทวีป และชมพูทวีป ทรงเห็นว่าพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ทรงอุบัติขึ้นในชมพูทวีปเท่านั้น
ทรงพิจารณาเห็นมัชฌิมประเทศ เป็นสถานที่บังเกิดขึ้นของพระสัพพัญญูพุทธเจ้า ทรงเลือกที่จะถือกำเนิดในขัตติยตระกูล และพิจารณาเห็นว่าสตรีผู้สมควรเป็นพุทธมารดาคือพระนางสิริมหามายา เพราะพระนางได้สั่งสมบารมีมาแสนกัปบริบูรณ์ เป็นสตรีผู้รักษาศีลห้าได้บริสุทธิ์เป็นปกติ
ครั้นทรงพิจารณาปัญจมหาวิโลกนะแล้ว จึงรับอาราธนาของท้าวมหาพรหมและเทพยดาทั้งหลาย เสด็จจากทิพยนันทวันอุทยาน ถือปฏิสนธิในพระครรภ์ของพระนางสิริมหามายาราชเทวี อัครมเหสีของพระเจ้าสุทโธทนะ แห่งกรุงกบิลพัสดุ์
เมื่อวันอาสาฬหปุรณมีมาถึง พระนางสิริมหามายาได้ทรงบริจาคทานตามปกติ เสวยโภชนาหารอันประณีต ทรงสมาทานอุโบสถศีลดังเช่นที่เคยปฏิบัติมาเป็นประจำ แล้วเสด็จเข้าสู่ห้องบรรทม ทรงนิทรารมย์ในปฐมยามแห่งราตรี ครั้นเวลารุ่งสว่าง พระนางได้ทรงสุบินนิมิตว่า
“ท้าวจาตุมหาราชทั้ง ๔ ได้พร้อมใจกันมาอัญเชิญพระนางไปพร้อมทั้งพระแท่นที่ประทับ นำไปยังป่าหิมพานต์ แล้วประดิษฐานลงบนแผ่นหินใหญ่ ภายใต้ต้นรัง ขณะนั้น มีนางเทพธิดามาเชิญพระนางให้เสด็จไปสรงน้ำในสระอโนดาต ลูบไล้ด้วยของหอม ประดับด้วยทิพยบุปผา จากนั้นก็อัญเชิญพระนางให้เสด็จเข้าบรรทมในวิมานทองซึ่งประดิษฐานอยู่บนยอดภูเขาเงิน ในขณะนั้น ได้มีพญาช้างเผือกเชือกหนึ่ง ลงมาจากภูเขาทองมาสู่ห้องบรรทมของพระนาง ชูงวงถือดอกบัวขาวมีกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ววิมาน เวียนประทักษิณพระนางครบ ๓ รอบแล้ว ปรากฎเสมือนหนึ่งว่า เข้าสู่พระอุทรทางด้านเบื้องขวาของพระนาง”

 

ก็โพธิสัตว์ ที่ลาพุทธภูมิไง ศาศๆๆๆ

 

เราโพสผิด ลาต่อหน้าพระประธานเลยดอกบัวหรือลายศรี ขอขมาเทพ เทวา พรหม ว่าเราขอลาพุทธภูมิขอเป็นสาวกภูมิแทน

 

เราไม่รู้หรอกเรื่องตำรา...แต่เราพูดตามสิ่งที่เราเคยได้รู้มา...ส่วนที่ท่านว่าเรากล่าวตู่นั้น...ก็แล้วแต่ท่านจะคิด...เรารู้ใจเราว่าเราเคารพบูชาพระพุทธเจ้ามากเพียงใด...ใครจะว่าเราอย่างไรเราไม่สนใจอยู่แล้ว....กรรมเป็นของผู้สร้างกรรมนะจ๊ะ