เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

อย่าไปตามกระแสเต่าเลยครับ จะติดตัว หาของถูกที่สุดของท่าน ที่มั่นใจว่าผ่านมือ รับรองเหมือนกัน

แต่ถ้าจะออกเงินหมื่น สะสมเพื่ออนาคต ไปเช่า เหรียญบินดีกว่าครับ ราคานี้หาสวยๆ รับรองมีอนาคตกว่า ล็อกเก็ต เต่า ที่ทำโดยศูนย์ครับ

 

แบะ ๆ ๆ ๆ ๆ .....

 

เบี้ยหลวงปู่บุญศรี

หลวงปู่ท่านไม่ทำเบี้ยน่ะครับ แต่เสกได้ เสียดายผมไม่ได้ทำไว้บ้าง น่าจะทำไว้สัก ร้อย สองร้อยตัว ตอนนั้นยังไม่ได้เก็บเบี้ยมาก พอมีบ้าง

เคยไปขอหลวงปู่ ท่านบอกว่าอยากได้อะไร ให้ไปซื้อมา พอดีเพื่อนผมไปได้เบี้ยอ่างทองของใหม่มาสองตัว ผมเลยเอาไปเลี่ยมเงินร้านเฮงกี่ แล้วขอหลวงปู่ ลงให้ แบ่งกันคนล่ะตัว ผมพกเบี้ยตัวนี้สิบกว่าปี ไปทุกที่ บนบก ในน้ำ ในป่า ในทะเล บนรถ บน ฮ บนเครื่องบิน ในประเทส ต่างประเทศ ติดตัวทั้งหลับและตื่น ช่วงนั้นนอนโรงแรมมาก ไม่เคยถูกผีโรงแรมหลอกแบบที่เขาโดนกันแถว หาดใหญ่ หรือ เชียงใหม่ หรือ ต่างประเทศ

โรงแรม หรือ อพาตเม้นท์ เมือง นอก เมืองพม่าก็ไม่เคยโดน ที่พม่ามีคนดดนกันหลายคน เคยถามหลวงปู่เหมือนกันตอนท่านลงให้ ว่าใช้อย่างไรครับ ท่านบอกเอาไว้เขาป่า ท่านพูดแค่นั้น เผอิญตอนมาเจอหลวงปู่ ผมชักจะแก่แล้ว ไม่ได้เข้าป่า เหมือนตอนรุ่นๆ หรือ ตอนทำงานใหม่ๆ ไม่งั้นคงมีประสบการณ์เข้าป่า เพราะป่าที่ผมเคยเข้า งูเยอะ ทากเยอะ ต้องระวังตัว ทากมีเป็นดง เดินเข้าไปชูหัวสลอน ส่วนงูเจอประจำ ทั้งไม่มีพิษ แบบงูสิงห์ หรือ มีพิา พวกงุสามเหลี่ยม งูกะปะ งูแมวเซา ไม่เคยเจองูเห่า หรือ จงอาง เจอผมจะค่อยๆเดินหนี ถ้าขับรถ จะหยุดให้ ส่วนใหญ่จะตอนเข้ากะ กลางคืน

ประสบการณ์บอกตามตรง จังๆ ไม่เคยเจอ อาจจะเพราะลื่นไปหมด ...แหะๆ

ตอนนี้เบี้ยช้ำมาก เลยเลี่ยม นาก เก็บไว้บนหิ้งพระ เอาอีกตัวที่ท่านเสกเหมือนกัน ไปถักใหม่ สอดตะกรุด หลวงพ่อทรง แล้วขอหลวงพ่อทรง ลง มหาจักรพรรดิ์ให้ใหม่ ผมเลยพกอีกตัวแทน พกทุกที่ ของนี้ ไม่ใช่พระ เอาไว้แก้อาถรรพ์ ไม่ใช่เอาไว้โดนอาถรรพ์ อาถรรพ์ และ ผี ปีศาจ พวก ไข้ ยาสั่ง จะแพ้สิ่งนี้ที่เป็นปรอท สำเร็จ เพราะแก้ทางกันอยู่

อันนี้เป็นอันที่เสียดายมาก ผมน่าจะไปเหมามาสัก ถุง สองถุง จากวัดแถวอ่างทองตอนนั้น มาให้หลวงปู่ บุญศรีเสก ในยุคนั้น ราคาน่าจะหลักสิบ

เอามาโชว์ครับ เบี้ยนี่ ก็ร้อยเสกเหมือนกัน เอาไปเสกซ้ำทุกครั้งที่ไปกราบท่าน จนมาขึ้น หิ้ง

 

โหๆๆ หลวงปู่ บุญศรีท่านก็ ทำไว้เบี้ย ด้วย
ท่านอ.พี นี่ มีทั้ง ของหลวงปู่ ทรง หลวงปู่ บุญศรี หลวงปู่อั้บ สุดยอดเลยครับ
ทำบุญด้วยอะไร น่ะครับ

กระผมขอแค่แอบมอง อย่างเดียว แล้วยืนทำตา แดงๆ ไปด้วย น่าสงสารจัง:'(

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง ครับ

 

ข้างนอกก็งดงาม ส่วนข้างในยิ่งสุดยอดครับ ทั้งหลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง โอ้โห!!!

 

เบี้ยหลวงปู่อั๊บที่วัดน่าจะยังมีนะครับ เดือนก่อนท้องเสียปวดท้องจี๊ดๆ หาหมอฉีดยากินยาก็ดีขึ้นแต่ไม่หาย
สุดท้ายเอาเบี้ยหลวงปู่อั๊บวนๆที่ท้องแล้วกดไว้ที่ท้อง จะว่าคิดไปเองก็ได้ แต่สุดท้ายดีขึ้นเรื่อยๆจนหายเอง แหะๆ เรื่องแบบนี้ต้องเจอกับตัวจริงๆครับ

 

ภัยที่สำคัญที่สุดของประเทศไทย

ถ้อยคำตอนนี้เคยเขียนเอาไ้ว็หวังว่าคงทุกท่านคงจำได้ "ในปัจจุบันของเรา โบราณเขาเรียกว่า “เป็นกลียุค” ขอเตือนพวกท่านอย่าตกอยู่ในความประมาท ปี 2554 อาจเป็นแค่เตือนเท่านั้น ปี 2555 อาจจะของจริง (เว้นแต่มีการต่อรอง) อย่าเสียเวลามาทะเลาะกันเลยว่าใครผิดใครถูก ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียน กลับมาทบทวนกันอีกครั้งว่า คราวนี้ 2554 เรายังเตรียมพร้อมได้มากน้อยแค่ไหน ยังขาดอะไร ยังบกพร่องอะไร คราวหน้าปีหน้า 2555 เราจะเตรียมการณ์อย่างไร และภัยวิบัติยังคงเป็นเรื่องของน้ำ อยู่หรือไม่ ถ้าเป็นเรื่องของ “น้ำ” ก็ถือเป็นเรื่องของโชค ถือว่าดี น้ำลดยังมีเหลือ ถ้าเป็น “ไฟ” เผาผลาญสิ้นไม่มีชิ้นดี เหลือแต่ซาก ถ้าเป็น “ดิน” แผ่นดินไหว สั่นสะเทือน พินาศย่อยยับ ก็มีตัวอย่างให้เห็น เหลือแต่ซากอีก ไม่มีชิ้นดีอีก นำมาใช้ประโยชน์อีกไม่ได้ กว่าจะฟื้นตัวยาวนาน แต่เสียหายน้อยกว่าไฟ ถ้าเป็นลม ก็มีตัวอย่างให้เห็น พายุ ทอร์นาโด ก็ถล่มทะลาย แต่ยังเหลือซาก ใช้ประโยชน์ไม่ได้อีกเหมือนกัน จะเป็นรูปแบบไหน แบบใด อันนี้เป็นเรื่องสำคัญ “ฟ้าเป็นผู้กำหนด“ ถามตัวท่านเองก่อนว่า จะยอมจำนวนโดยไม่สู้ หรือจะสู้โดยไม่ยอมจำนน ถ้าจะสู้ต้องคิดเตรียมการณ์ เอาปัจจุบันเป็นบทเรียน มองปัญหาก็ต้องมองกันตอนนี้ เอาตอนที่ยังมีปัญหา เอาตอนที่น้ำยังท่วมให้เห็น เอาตอนลำบาก คนไทยลืมง่าย " ที่ต้องรีบเขียนรีบบอกเพราะ่ว่า "เบื่อเมื่อใด จะไปเมื่อนั้นและไปอย่างไม่บอกกล่าว" ขอเตือนว่าภัยจากดิน ภัยจากน้ำ ภัยจากลม ภัยจากไฟ เท่าที่ท่านทั้งหลายเคยเห็น ยังเทียมมิได้กับภัียที่คนไทยเกิดความแตกแยก และภัยที่คนไทยหันมาฆ่ากัีนเอง แต่หลังจากผ่านพ้นจุดนี้ ยุดนี้ไปได้แล้ว นั่นแหละ จึงจะพบกับท้องฟ้าสีทอง ผ่องอำไพ แต่ระยะเวลานั้น ระยะเวลาที่เรารบราฆ่าฟันกันเอง จะยาวนานแค่ไหน จึงจะพบกับท้องฟ้าสีทอง ผ่องอำไร นั้น ไม่อาจจะบอกได้ ดังนั้นเพื่อเป็นการเตรียมตัว และไม่ประมาท ขอท่านสาธุชน คนใจบุญทั้งหลายจงเร่งทำความดี เร่งสร้างบุญกุศลเอาไว้ให้มาก คนที่มีบุญ มีกุศลไม่ถึง ๕๐ เปอร์เซ็นต์ จะไม่เหลือรอด ที่จะได้เห็นฟ้าสีทอง ผ่องอำไพ “หรือที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านเรียกว่า “ ยุดของขาวศิวิไลซ์ “[www.marateebook.com]

 

ถ้าเป็นแบบท่านอ.ช้างบอก :'(
กระผม คงจะต้อง ใส่บาตร
และสวดมนต์ ทำกรรมฐาน ทุกๆวันแล้วนะครับ สู้ สู้

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง หลวงปู่บุญศรี หลวงปู่อั๊บ ครับ

หลายเดือนก่อน คุณแม่ผมถูกตะขาบตัวแดงๆต่อยเข้า ก็ได้บารมีเบี้ยของหลวงปู่อั๊บ นี้ล่ะครับ ดูดพิษ หาย ไม่บวบ ไม่อักเสบ แหะๆ

 

เททองหล่อพระ ๕ องค์ "หลวงพ่อกอไผ่"

ได้รับการแจ้งข่าวจาก ป้าอี๊ด ว่าในวันที่ ๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕ หลวงพ่อกอไผ่ จะทำการหล่อพระ ๕ องค์ แถว อ.บางเลน จ.นครปฐม ประกอบด้วย
๑.พระพุทธสิหิงค์
๒.รูปหล่อหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค
๓.รูปหล่อพระนเรศวรมหาราช
๔.รูปหล่อพระโพธิสัตว์กสิฏิครรภ์
๕.รูปหล่อพระนารายณ์ปราบยุคเข็ญ
เอาเป็นว่า ถ้าพระองค์นี้ “หลวงพ่อกอไผ่” ทำอะไร ต้องมีเหตุ ต้องมีผล ต้องมีที่มา ที่ไป ท่านผู้ใดอยากทำบุญ อยากร่วมบุญกุศล เชิญได้ รายละเอียดสอบถามป้าอี๊ด สำนักส่งเสริมปฏิบัติธรรม ศิษย์หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ปากช่อง- หนองสาหร่าย โดยข้าพเจ้าได้บริจาคประเดิมเป็นเบื้องต้น โดย น้องโจ เคยต้องการ “เหรียญพระนิพพาน เนื้อแร่โคตรเศรษฐี แช่น้ำมนต์ “ และให้ราคามา ๑๐,๐๐๐ บาท แต่ได้ปฏิเสธไป แต่คราวนี้ยินดีมอบให้น้องโจ และขอให้น้องโจนำเงินไปให้ป้าอี๊ด แล้วมารับพระจากข้าพเจ้า งานนี้มีของแถมอย่างสาสม ซึ่งน้องโจก็ตอบ “OK” ก็ขอโมทนาบุญกับน้องโจด้วย ณ ที่นี้

[www.marateebook.com]

 

เบี้ย สอง หลวงปู่ หลวงพ่อ

ตัวนี้ เสี่ย ท เขาให้มา ขอบคุรอีกครั้ง ผมไปไถเบี้ยหลวงปู่เพิ่มเขา เขาเลยให้มา แต่ได้มา เอาไปแห่ เนื่องจากถักไนล่อน เขาเลยตีไปเป็นเบี้ยที่อื่น ผมเลยชักเขว๋ เก้ไม่เก็ แต่หาวัดลงยาก เลยเอาเข้าลังเหล็ก ไปหาหลวงปู่ก็ถวายเสกทั้งลังมาหลายปี

มาเจอหลวงพ่อทรงเลยได้โอกาส ถักใหม่ สอดตะกรุดเงินหลวงพ่อทรง เสกซ้ำอีกหลายที ไม่มีเจตนาขายใครอยู่แล้ว เอาไว้ติดตัว

ที่เอามาโชว์ เมื่อ สี่ปีก่อน ผมซื้อเบี้ยน่ะ ราคาขนม ให้เบี้ยหลวงพ่อดังๆ สายอ่างทองเดี๋ยวนี้

ส่วนสาย อะไร ที่ถัก ทารัก ซื้อไปแค่สองสามตัว ซื้อไม่ลง เพราะเล่นยาก เหมือนงาแกะ พยุหะ มีดด้ามงา พยุหะ ที่รู้ทางนักเล่นเครื่องราง วัดซื้อไปเสก มีเป็นร้อย ดันตีกันแค่ สามสี่วัด เพราะราคาดี

เบี้ยถักก็เหมือนกัน ให้เก่าลึกก็ตีกัน แค่วัดดังๆ ไม่กี่วัด หลวงปู่ รอด กับ หลวงปู่ บุญ หลวงปู่ เพิ่ม ซึ่งในความเป็นจริง ทำกันหลายวัด หลายหลวงพ่อ อาจจะหลายสิบวัด ถึงร้อยวัด แถบ ตลิ่งชัน ยัน นครปฐม แต่หลวงพ่อ หลวงปู่ยุคเก่า เขาทำแจก ไม่มาก แจกกัน คนที่มาขอให้ทำ หรือ หาวัสดุมา การถัก ก็ถักกันร้อยมือ ใครก็ถักได้ ถ้าเรียนมาหรือ มีหัว ทั้งลาย ละเอียดและหยาบ ใครก็ถักได้ คนยุคก่อน เขาถักเป็น เขาต้องถัก แห ถักอวน มีศิลป เก่งด้านนี้ ยังถักตะกรุดให้หลวงพ่ออีก คนขับรถคนเก่าของผมยังถักเก่ง หัดแบบเดียว เขามีหัว

รักก็คงก็หาซื้อได้ ดีไม่ได้ ได้ฟรีตามวัดที่ทำการซ่อมแซม ลายแกะ ลงทองต่างๆ คงมีหลายร้อยวัด หลายพันวัดทั่วประเทศ ช่างคงมีกันเป็นพันๆที่ ใช้รักทำฝีมือ ทั้งช่างหลวง ช่างราษฎ์ ทั้งรักแบบเมืองจีน หรือ รักทางเหนือ ผมว่าไม่แปลกเลย

ตกลง เก็บเบี้ยมา ไม่ได้เดือดร้อน แต่พอมาเขียนเรื่องเบี้ยหลวงพ่อทรง ไม่มีเจตนาอะไร นอกจาก จะเล่าเรื่องหลวงพ่อที่แตกต่างจากเรื่องเดิมๆ ที่คนที่มาหากินกับหลวงพ่อ แล้ว เขียนไปคนล่ะทิศทาง หรือ ทะเลาะกันแย่งผลประโยชน์ ดันหันมาด่าผม ผมเลยเขียนบ้าง ไม่ได้เป้นนักเขียน แต่ เขียนแบบลูกฮึด งานก็มี ทำงานเหนื่อยแทบตาย ต้องมาเขียนเรื่องให้คนอ่านฟรีๆอีก แต่ก็เจอตัวตนอีกด้าน ที่ผมไม่เคยเจอ

เขียนเรื่องเบี้ย เพราะเป็นเครื่องรางอย่างหนึ่งของลูกหม้อ อ่างทองแบบหลวงพ่อทรง ท่านก็ทำแจกศิษย์ ขายมั่ง แจกมั่ง แต่เบี้ยเขามีเสน่ห์ ต่อมา กลายเป็นทำกันหลายวัด วัดที่ทำแปลกๆก็มี เอาผงมาอุด ( ของโบราณผมไม่เคยเห็น อาจจะมีหลวงพ่อกุ่ม เอาดิน เจ็ดป่าช้ามาอุด หรือ อุดด้วยเทียนปากผี นอกนั้น ยังมีแปลกๆมาอุด เอาพระพุทธมาอุดบ้าง จารบนเบี้ยบ้าง ( อันนี้พอเข้าใจ เพราะสาย นครชัยศรี หลวงปู่ หลวงพ่อท่านจารบนตะกั่ว ) อุดผงผีๆ พรายๆก็มี ไม่ใส่อะไรปรอทก็มี เอาตะกรุดใส่ เอาทรายใส่ นอกจากนั้น ยังมีพวกเอาน้ำมันเครื่องใส่ เพราะหาปรอทยาก เขย่าแลัวหนืดๆจะเมี้ยนๆ เหมือนปรอท แต่ห่างกัน เลยอาจจะเอาลูกเหล็ก ตะกั่วใส่ลงไปอีกให้หนักเหมือนปรอท ว่ากันไป ขายได้ก็พอใจ

อันนี้ว่าเบี้ยใหม่ ส่วนเบี้ยเก่า ก็ราคาพุ่งยังกับจรวด ราคาแพงเว่อร์ ซื้ออีกไม่ลง ปิดบัตร ATM ด้านซื้อเบี้ย...แหะๆ

พี่น้องบ้านเหรียญบิน ท่านจะเล่นอะไร โดยเฉพาะเบี้ย ให้ตามคนโบราณ คนโบราณท่านไม่มั่ว เบี้ยคือเบี้ย เป็นเครื่องรางอย่าง ที่มีของดีคือปรอท อยู่ข้างใน เพราะสมัยโบราณเขาไม่มีพลาสติก ไม่เซรามิก หรือ ภาชนะใส่ปรอท เสกไว้ เอาโลหะใส่ ปรอทก็จะกัดทะลุ จะใส่ขวดเดี๋ยวก็แตก เลยมาลงที่หอย เพราะเหมาะ แข็งแรง ทนทาน หอยเบี้ย หอยจั่น หาง่ายในยุคนั้น เขาเอามาทำเงินแลกเบี้ยกันก็มี เป็นเบี้ย หรือ จั่น เบี้ย ซ้ำตามคติ เก่าๆ เบี้ยเป็นของจากทะเล บริสุทธิ์ หาไม่ยาก เป็นของดี เขาว่าสมัยโบราณ เดินทะเลไปแถวเกาะบางเกาะในอินโดนีเซีย มีหอยเบี้ย เป็นหาดๆ ตักเอาได้ เพราะตายทับถมกันมานาน ไม่มีใครเอา ชาวเกาะก็เลือกเก็บสวยๆมาทำสร้อยคอ ก็แค่นั้น หอยสวยๆก้เอามาขายได้ แต่เบี้ยลายเขาจืด และมีเยอะ

ตกลงเอาเบี้ยมา เพราะวัสดุ หาง่าย เหมาะแก่การเก็บปรอท มีเคล็ดดี ทีนี้ก็ต้องหาอะไรมาปิด ยุคก่อน เขาไม่มีกาวอีป็อคซี่ ก็ชันนี้แหละ ชันเรือบ้าง ชันนะโรงบ้าง เพราะหาง่าย ซ้ำชันนะโรง เป็นของดีในตัวอีก ก็ลงตัว

สายตลิ่งชัน นครปฐม ท่านก็เอามาหุ้มตะกั่ว กันปรอทไหล แล้วถัก หรือ เอาหุ้มผ้า ( ยันต์ ) เพราะจำให้ถักง่าน ชันไม่ทะลัก แต่ผมเคยถามหลวงพ่อเจือเอง ท่านบอกที่ท่านรู้ ไมเคยมีผ้ายันต์มีแต่ตะกั่ว

ส่วนสายอ่างทองท่าน อนุโลมไปเลย ไม่ถัก เอาแผ่นโลหะมาปิด ไว้ หรือ ปิด ฟรอยด์ หรือ ปิดตะกรุด บางคนเอาไปถักก็มี หรือ เอาไปจ้างช่างหุ้ม ทอง นาคา เงิน แปะตั้ง เอง ตามกำลัง ตามจินตนาการ ไม่เกี่ยวกับหลวงปู่หลวงพ่อ

คนโบราณทำมาอย่างไร ก็เล่นไปอย่างนั้นน่ะครับ จะไม่นอกแนว การลง การเสก เขาก็มีคาถา ยันต์บังคับไว้ หรือ ไม่ลงก็เสก ด้วยคาถา หรือ หัวใจยันต์นั้น อัดวิชาครูบาอาจารย์ลงไป ยังปรอท ในตัวเบี้ย

เเละเบี้ยคือเบี้ย ไม่ใช้พระ ไม่ใช่มีด (หมอ) ไม่ใช่ตะกรุด ไม่ใช่ปลักขิก จะใช้เบี้ยก็ใช้แบบเบี้ย เป็นเครื่องรางอย่างหนึ่ง ที่ลงคุณพระ หรือ คุณครูฤาษี คุณครูพราหม์ คุณครูไสยศาสตร์ ปรอทที่เป็นของดีในตัวอยู่แล้ว เมื่อเสกด้วยพลังจิตอันวิสุทธิ์ ครูบาอาจารย์แรง ของก็มีอาถรรพ์ มีรูป มีนาม มีจิต มีวิญญาณ มีอิทธิฤทธิ์ มีปาฏิหารย์ สามารถใช้ได้ ตามกำลังที่จิต ปราถนา ไม่เกินกฏแห่งกรรม

จะเล่นเบี้ย เล่นตามครูสายโบราณ ไม่แตกแถวน่ะจ้ะ จะได้สืบภูมิปัญญาของคนโบราณกันต่อไป ไม่สูญหาย

 

โมทนาด้วยครับ

 

สู้โดยไม่ยอมจำนน

 

เบี้ยหลวงพ่ออั้บ เป็นอะไรที่อยากจะแน่ะนำมากๆ เป็นเบี้ย ลูกหม้อ นครชัยศรี ของแท้ ตัวจริง และ ยังไปรับกับมือได้ พระอายุขนาดนี้ คนยุคนั้น ที่มีวิชาเก่าๆ หายากแล้วครับ

เน้น ยังไปรับกับมือได้ ตัวล่ะ ๕๐๐ บาทเอง ค่าหอย ค่าปรอท ค่าตะกั่ว ค่าชันนะโรง ค่าแรง ค่ารถ ลองไปหาดูเองบ้าง เอามาเฉลี่ยตัวก็เป็นร้อยแล้วครับ

ได้ของดี ลูกหม้อนครชัยศรี สรรพคุณสูง ได้กันงูแถมมาด้วย สรรพคุณ กันแก้ สูงมาก มีใครเคยบอกผมคนว่า พลังอ่อน ผมฟังก็ไม่กล้าเถียงท่าน แต่ไม่รู้ที่ท่านได้มา แท้หรือไม่

ของวิเศาแบบนี้ ไม่หาเอามาบ้าง ไม่รู้จะว่าอย่างไร

 

ขอโมทนาบุญด้วยครับ

 

โมทนาสาธุกับการกุศลในครั้งนี้ครับ

 

อธิษฐานบารมี

เมื่อเดือนกันยายน ๒๕๕๔ ได้เดินทางไปทำงานที่ อ.เลาขวัญ จ.กาญจนบุรี
ไม่เคยไปมาก่อน แต่ไม่มีปัญหาเพราะมีแผนที่ของกรมทางหลวง ซึ่งเราใช้จนเกิดความชำนาญ ในการอ่านแผนที่ เป็นอย่างดี แต่ก็ยังหลง เราเริ่มงานแต่เช้า เริ่มจากไปที่กรมที่ดิน ไป สภ.เลาขวัญ ไปตามบ้านอีก ๓ ราย จนเสร็จก็เย็น วันนั้นเราเลี้ยงตอบแทน เจ้าหน้าที่ ตร.สภ.เลาขวัญ ก่อนจะเริ่มเลี้ยง ตร.เลาขวัญ เราก็หาโรงแรมนอนเสียก่อน ก็ได้รับคำแนะนำจากชาวบ้านว่าให้ไปนอนที่รีสอร์ทแห่งหนึ่ง ห่างจากเลาขวัญประมาณ ๕ กิโลเมตร บางคนก็บอกว่าอย่าไปนอนเลย ถ้าอยากจะนอนไปนอนที่หนองหญ้าไซ จ.กาญจนบุรี จะดีกว่า แต่ต้องขับรถไปประมาณ ๓๕ กม. เราเลยตัดสินใจกว่า นอนที่ อ.เลาขวัญ ดีกว่า ห่างไปแค่ประมาณ ๕ กม. ๑๗.๐๐ น.เราเริ่มหาที่ตั้งของรีสอร์ทดังกล่าว รีสอร์ทนี้จำไม่ได้แล้ว อยู่ห่างจาก ถนนใหญ่ ประมาณ ๒ กิโลเมตร เข้าไปในป่าเป็นสวนไม้สัก เนื้อที่ ๑๐๐ กว่าไร่ เงียบสงบ วังเวง เรามองดูโดยรอบ ปรากฏพบศาลเพียงตา ศาลพระภูมิ ไม่น้อยกว่า ๙ ศาล โดยรอบบริเวณของโรงแรม ลูกน้องถามว่า ท่านทำไมโร
งแรมศาลเยอะจัง แต่ก็ตกลงกันว่าพักที่นี่ดีกว่า จึงไปที่เคาเตอร์และขอห้องพัก ๑ ห้อง ปรากฏเราไม่เจอเจ้าหน้าที่ ก็เลยต้องเดินหาจนพบ รีสอร์ทแห่งนี้กว้างใหญ่มาก คะเนว่าหากมีการสัมมนา และเข้าพักกันจริง ๆ ไม่น่าน้อยกว่า ๒๐๐ คน รับได้สบาย มีห้องอยู่ประมาณ ไม่น้อยกว่า ๕๐ ห้องพัก ค่าห้องคืนละ ๔๕๐ บาท ข้าพเจ้าตกลง และจ่ายเงินด้วยธนบัตร ๕๐๐ บาท ขณะเตรียมรอรับเงินทอน ได้ยินเจ้าหน้าที่พูดคุยกันว่า ให้พักห้องที่ ๗ อย่าให้พักห้องที่ ๘ และได้ยินการดุ และตำหนิจากพนักงานท่านหนึ่ง เชื่อว่าตำแหน่งต้องใหญ่กว่า เมื่อข้าพเจ้าได้ยินดังนั้น จึงได้ถามไปว่า ห้องหมายเลข ๘ มีปัญหาอะไรหรือ พนักงานก็ได้แต่เดินหนีไม่ตอบ คำถาม ข้าพเจ้าก็ไม่อยากเซ้าซี้ จีงได้นำกระเป๋าไปเก็บที่ห้องพักจากนั้น ไปร้านคาราโอเกะ เลี้ยงตอบแทน ตำรวจที่ได้ให้ความร่วมมือจนงานสำเร็จ หลังงานเลี้ยงเสร็จประมาณ ๒๑.๐๐ น. เราก็เดินทางกลับมาโรงแรม มืดสนิท เมื่อมาถึงที่พักพบว่ามีเพียงเรา ๒ คน และเจ้าหน้าที่โรงแรม เราถามเจ้าหน้าที่โรงแรมว่า เขาจะนั่งทำงานอยู่ที่รีสอร์ทนี้ทั้งคืนหรือไม่ พนักงานบอกว่าไม่เกิน ๒๒.๐๐ น.ก็ไปแล้วไปนอนที่บ้าน ก็หมายความว่า มันให้เรานอนเฝ้ารีสอร์ท ๒ คน ในป่าสัก คืนนั้น เรานอนไม่ปิดไฟ แต่เรามีไฟฟ้าคนละกระบอกหากไฟฟ้าดับ ยังมีไฟฉายแบบชาร์ต คนละกระบอก เรารีบเสียบไฟฉายชาร์ตไฟทันที เปิดไฟและนอนคนละเตียง รีสอร์ทแห่งนี้แปลกตรงว่าห้องกว้างมาก เรียกว่านอน ๑๐ คน สบาย ๆ ข้าพเจ้าบอกลูกน้องว่าก่อนนอนให้แผ่เมตตา ให้พระภูมิเจ้าหน้าที พระพรหมเจ้าหน้าที่ ตามที่เคยทำจากนั้นก็นอนหลับ ๆ ตื่น ๆ จนรุ่งเข้า พวกเราดีใจมากที่เห็นแสงอาทิตย์สอดส่องเข้ามาที่หน้าต่าง เช้าแล้ว เรารีบอาบน้ำ แล้วรับเช็คเอาท์ทันที ในเวลา ๐๘.๐๐ น. แล้วไปหาอาหารกินกันที่นอกรีสอร์ท แล้วไปแวะ สภ.เลาขวัญ
เจ้าหน้าที่ตำรวจเมื่อเห็นเรา คำถามแรกที่ตำรวจถามก็คือ เมื่อคืนท่านไปนอนทีไหน พอเราบอกว่าไปนอนที่รีสอร์ท เท่านั้นเอง ตำรวจบอกว่าถ้ารู้ว่าท่านจะไปนอนที่รีสอร์ท ผมเปิดห้องให้ท่านนอนที่โรงพักดีกว่า ข้าพเจ้าก็ถามว่าเพราะเหตุใด ตำรวจ สภ.เลาขวัญ ก็ได้แต่ยิ้ม แล้วเดินหนีอีก จึงไม่ทราบว่า เพราะอะไร ก่อนกลับผ่านมาโรงพยาบาลเลาขวัญ เห็นป้ายเขียนว่ารับบริจาค “สร้างตึกพระภิกษุเจ็บป่วย” เท่านั้นแหละ หันรถกลับแล้วเดินเข้าไปที่ โรงพยาบาลบริจาค ๕๐๐ บาท แล้วตั้งจิตอธิษฐานว่า ขอถวายเป็นพุทธะบูชา ธรรมมะบูชา สังฆะบูชา มีพยาบาลลูกจ้างมาคอยต้อนรับ ๕ คน เป็นผู้หญิงทั้งหมด ข้าพเจ้าจึงบอกไปว่า บุญกุศลนี้จะทำให้ข้าพเจ้าได้ไปอยู่ ณ สวรรค์วิมาน แต่ไม่อยากอยู่คนเดียว กลัวเหงา มีผู้ใดสมัครใจจะไปอยู่ด้วยกัน หรือไม่ ถ้าอยากไปก็ให้โมทนาบุญร่วมกัน ปรากฏว่าพยาบาลและลูกจ้างหญิงทั้ง ๕ คน ต่างรับเงิน ๕๐๐ บาท ไปกล่าวโมทนาสาธุบุญ จากนั้นจึงได้นำไปหยอดใส่ตู้รับบริจาค ข้าพเจ้าอธิษฐานอย่างนี้มาแล้วหลายครั้ง กะว่าจะสะสมบริวารนางฟ้า สัก ๕๐๐ คนก็จะพอแล้ว เพราะมากกว่านี้กลัวว่าจะเหนื่อยเกินไป
[www.marateebook.com]

 

ไม่ต้องกลัว มีคนช่วยแบ่งเบาภาระได้ครับ

นึกว่าจะเจอผี นางไม้...แหะๆ

 

อ่านดู อย่างกับเรื่องลึกลับ เป็นผมคงหนีตั้งแต่รู้ว่านอนกัน 2 คนแล้วครับ หึหึ