ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

สวัสดีวันพุธ...
สวัสดีวันผู้รู้,ผู้ตื่น...

 

ตามบัตรประชาชนของเรา...เราเกิดวันที่5กันยายน2522...เป็นวันพุธ
เราเกิดที่จังหวัดสกลนคร...สมัยเรายังแบเบาะพ่อแม่ทำไร่..ให้เรานอนอยู่ในเปล...มีงูตัวใหญ่มานอนในเปลกับเราอย่างมิตร...พี่สาวเราทำเราหลุดมือตกจากบนบ้านถึงพื้นดิน..เราไม่เป็นอะไรเลย...เราเกิดในดินแดนพระอรหันต์...ตอนเด็กเราเป็นโรคประหลาด...รักษาอย่างไรก็ไม่หาย...คนทั่วไปบอกว่าเราต้องตายแน่ๆ...จนเอาเราไปมอบให้เป็นลูกพระ..เราถึงหายจากโรคนั้นมาได้...ทั้งหมดนี้แม่เราเล่าให้ฟัง....หากเราทำผิดต่อพระ...หากเราปฏิบัติผิดทางช่วยนำเราไปชดใช้กรรมได้เลย...เราพร้อมทุกเมื่อ

 

การปฏิบัติของเราเมื่อก่อนนี้...เราจะรักษาศีลข้อ1และข้อ5ให้บริสุทธิ์...เมื่อปฏิบัติไปสักพักถึงขั้นที่ว่าพิจารณาแยกรูปนาม...เราจะเห็นว่าศีลข้อลักทรัพย์ก็สำคัญ...ด้วยเห็นว่าจิตก็เป็นจิต...เห็นก็เป็นเห็น...ตาก็เป็นตา..ไม่เกี่ยวข้องกัน
**ตา_เห็น_จิต**
ตามีหน้าที่ดู...ส่วนเห็นนั้นเป็นอีกสิ่งหนึ่ง...จิตก็เป็นอีกสิ่งหนึ่ง...เมื่อตาดู..สิ่งที่ดูนั้นเป็นสมบัติของตา...ตาแบ่งสมบัติของตนให้เห็น...ส่วนจิตนั้นมีเพียงหน้าที่รู้...ไม่ได้มีหน้าที่เห็น...หากจิตไปยึดเอาสิ่งที่ตาดูมาเป็นสมบัติตน...นั่นคือจิตผิดศีลข้อลักทรัพย์....ทุกวันนี้เราก็ยังทำแบบนี้...มันจึงเป็นอาการส่งจิตออกนอกแต่ไม่ยึดเป็นอารมณ์

 

พระยาย ทำ..

 

แยกรูปนาม(ต่อ)
**จิต_สติ_ปัญญา**
จิตมันซนเหมือนลิง...เมื่อตาดูสิ่งใดจิตมันชอบวิ่งออกไปยึดเอามาเป็นสมบัติตน...เราจึงรู้ว่าสติจะคอยบังคับจิตได้...สติกับปัญญาเป็นมิตรกัน...สติกับปัญญาจะคอยเกื้อกูลกัน..สติกับปัญญาไปไหนไปด้วยกัน...เมื่อจิตวิ่งไปยึดเอาสิ่งที่ตาเห็น..เราก็ใช้สติดึงจิตกลับมาให้อยู่ในโอวาทของสติ(สติอยู่ที่ไหนปัญญาอยู่ที่นั่น)...เราก็ฝึกอย่างนี้มาเรื่อยๆจนชำนาญ....ปัจจุบันนี้เราก็ยังธรรมแบบนี้...มันจึงเป็นอาการสติปกครองจิต

 

แรกๆ มามึงก้อโพสปกติดีนะไอ้หงบ พออิดาราแฟร์มันยัดความวิเศษใส่หัวมึง อาการกำเริบเลยนะ

มึงดูภัยธรรมชาติรอบโลกสิ เกิดขึ้นมา แล้วเปลี่ยนยุคมั้ย มันเกิดแล้วก้อผ่านไป เขาก้อกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม เมื่อไหร่มึงจะได้สติสักทีวะ ว่าสิ่งที่พวกมันยัดใส่หัวมึงคือการโกหกหลอกลวง มึงคือเหยื่อ มันหากินด้วยคำพูดแบบนี้มานานแล้ว

 

.

เขียนง่ายๆ คือ
ตา - สีคือรูป เหนคือนาม
หู - เสียงคือรูป ได้ยินคือนาม
จมูก - กลิ่นคือรุป ได้กลิ่นคือนาม
ลิ้น - รสคือรุป รุ้รสคือนาม
กาย - เย็น ร้อน อ่อน แข็ง คือรูป
รุ้คือนาม

 

มั่วซั่ว ตามสาวกชั้นหลัง เข้ารก เข้าพง
หมดแหละฮับ

ของ ภาวนาง่ายๆ เจ็ดวันเหนผล

ล่อเข้าป่าไปยี่สิบปี กลับออกมามีแต่ ขรี้

เว้นแต่ยังเพียร ก้ โอ๊ะ ครูบาอาจารย์สอน
คนละเรื่อง แต่ยังดี มีวัตร วินัยให้ ฉุกคิด.
.....ผั๊วะ....แบบไม่มีทางฉลาดในมรรค

นะ....

อีกสักกรู้..จะมาแสดง ตำรา นั่นแหละ...

 

จิตของภิกษุผู้เมื่อหายใจออกหายใจเข้ายาวละเอียดกว่านั้นด้วยสามารถความปราโมทย์

หายใจออกบ้าง หายใจเข้าบ้างในขณะที่นับยาว
ย่อมหลีกออกจากการหายใจออกหายใจเข้ายาว อุเบกขาย่อมตั้งอยู่

กายคือ ลมหายใจออกลมหายใจเข้ายาวด้วย
อาการ ๙ อย่างนี้ ย่อมปรากฏ สติเป็นอนุปัสนา

ญาณ กายปรากฏ ไม่ใช่สติ สติปรากฏด้วย เป็นตัวสติด้วย ภิกษุพิจารณาเห็นกายนั้นด้วยสตินั้น ด้วยญาณนั้น

เพราะเหตุดังนี้นั้นท่านจึงกล่าวว่าสติปัฏฐานภาวนา คือ การพิจารณาเห็นกายในกาย ฯ

 

ข้างบนเปน บท คัดย่อ

ที่อยากให้เน้น ว่า นักธรรมส่วนใหญ่ ด้นเด้า
เดาธรรม ติดกันอยู่ที่ไหน...

สังเกต วลีที่ระบุว่า ญานปรากฏ กายปรากฏ
ไม่ใข่ สติ!

โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง พวก กายจ้า รู้ทั้งตัว
เฮียอะไร หรือแม้นแต่ ญานปรากฏ ไม่ใช่สติ

โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง........(ระลึกเอาเอง ว่าท่อนไหน)

ทีนี้ ประโยคต่อมา "สติปรากฏ เปนสติด้วย"

ตรงเนี่ยะ คือ ย้อน หรือ ทวนการแส เหน
ว่า สติเกิด แล้วก้ดับ ระลึกเหน ความเกิดดับ
ของ สติ อีก ทบนึง.

....ย้อนตัวมู้ ตัวมู เฮียอะไรของมัน(โปเตโต้นะ
อันนี้ไม่ใช่ โงบะ เพราะโงบะใช้ เหน ไม่ใช่ มู-(ดูมั่ว))

แล้ว อ่านดีๆ

สติที่เกิดดับอันเนื่องจากการระลึกกาย หรือมี
เจโตวิมุตติญานทัสนะ แตกตัวเปนพัน ดำดิน
อะไทั้งหลายแหล ต้องเหน สติ ที่ระรึก กาย
ระลึกญาน นั้นเกิดดับ ถึงจะเรียกว่า กายในกาย

นะ

ถ้าเข้าใจ เจ็ดวันเหนผล

ถ้าไปย้อนตัวมู้ ตัวมู ย้อนไปทำเฮียอะไร

จิตมันรู้ไม่ถึงฐาน สติปัฏฐาน

 

พวกท่านจะฝึกแบบไหนรู้แบบไหนก็แล้วแต่พวกท่านสิ....เราจะฝึกรู้แบบนี้...มันหนักหัวใครรึเปล่า...หรือเราไปขี้ใส่หลังคาบ้านพวกท่านหรือก็ไม่ใช่...ใครสะดวกทางไหนก็ไปทางนั้นสิ...ไม่ต้องมาสอนเราหรอกนะ...เราเอาตัวรอดได้...พวกท่านเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ

 

มาๆ...พายุทั้งหลายรีบขยับเข้ามาที่แผ่นดินไทยในเร็ววันด้วยเถิด ก๊าก กั๊กๆๆๆๆ

 

เขียนมันง่าย..อ่านมันง่าย...รู้ด้วยการอ่านมันง่าย...แต่จะทำให้ได้อย่างที่อ่านมามันยากนะสำหรับหลายคน...อ่านเข้าใจ...แต่ทำไปก็เข้าไม่ถึง...ปากพูดยังไงก็ได้..แต่เมื่อทำแล้วจะรู้ว่าตัวเองทำไม่ได้สำหรับหลายคนนะ ก๊าก
กั๊กๆๆๆๆๆๆๆ

 

หากเพียรแต่ปากก็ยากจะเข้าถึง หากเพียรแต่คิดคำนึงก็ยากจะเข้าใจ จึ๊กกระดึ๋ย จึ๊กกระดึ๋ย จ๊วบๆ

 

งง

แล้วกลบเกลื่อน

รู้ทั้งรู้ ว่า กำลังได้ยิน ธรรมที่ปราศจากผู้แสดง

หากมีความเพียร แค่ติ่งกระดิ่ง เจ็ดวันเหนผล
ได้ทุกรูปนาม

แต่ความที่ อะไรที่พูดไปแล้ว สำคัญตัวว่า พูดสัจจ

มันเลย ย้อนมา ขุดตน ออกจาก ธรรมที่ไม่มีผู้
แสดง(เพราะเปนเรื่อง เพียรมี ผลมี)

นะ

"ความที่ อะไรที่พูดไปแล้ว สำคัญตัวว่า พูดสัจจ" เปนเหตุ

ผลคือ ปิดนิพพาน ชาตินี้หมดสิ้นหนทางต่อ

 

พระยาธรรมิกราชไปตายห่าที่ไหนฟ๊ะ...ไม่สั่งให้ทีมงานที่คอยช่วยอยู่รีบๆทำหน้าที่ล่ะฟ๊ะ....ไอ้พระยาธรรมิกราชขี้ขลาด...รีบๆสั่งบริวารทำหน้าที่สิฟ๊ะ....ปั๊ดโธ่!!!

 

หรือพระยาธรรมิกราช..ขี้ขลาดตาขาวทั้งหัวหน้าลูกน้องบริวารเลยหรือฟ๊ะ...เอ๊า!! ทั้งฝูงธรรมิกราชนั้นแหละ...ออกมาแสดงแสงยานุภาพให้ดูหน่อยสิฟ๊ะ....ปั๊ดโธ่!!!

 

เราท้าทายให้แล้วนะ...หลังจากนี้ตัวใครตัวมันแล้วกัน

เอ๊า!!!ไอ้พระยาธรรมิกราช เอ็งและบริวารทั้งหลายรีบแสดงแสงยานุภาพเลย...อย่าหดหัวอยู่สิ...ไอ้พระยาธรรมิกราชกระจอกเอ๊ย

 

ตำนานองค์พระปฐมเจดีย์
บรรยายโดย พระศรีวิสุทธิวงศ์​

เผยแพร่เมื่อ 7 ส.ค. 2018​

 

ผลกรรมของการผิดศีลข้อ 3​

สำหรับตัวอย่างของผู้กระทำผิดศีลข้อสามนั้นมีอยู่มาก แต่จะขอยกเรื่องราวในอดีตชาติของ “พระอานนท์ ซึ่งตัวท่านเองก็เคยกระทำผิดศีลข้อสามโดยการคบชู้กับภรรยาของคนอื่น จนต้องตกนรกหมกไหม้และเกิดเป็นสัตว์หลายชาติ เรื่องนี้ ปรากฏใน “มหานารทกัสสปชาดก” ซึ่งจะขอกล่าวโดยย่อคือ ครั้งหนึ่งอดีตชาติพระอานนท์เคยเกิดเป็นพระราชธิดา ของพระเจ้าวิเวทหราช (หรืออังคติราช) พระนางมีนามว่า พระนางรุจาราชธิดา สามารถระลึกชาติย้อนหลังได้ 7 ชาติ และรู้ถึงชาติอนาคตได้อีก 7 ชาติ

นางทรงเล่าถึงอดีตชาติให้พระบิดาฟัง เพื่อให้พระบิดาคลายจากความเห็นผิดว่าผลของกรรมนั้นไม่มีจริง นางเล่าว่า อดีตนางเคยเกิดเป็นบุตรนายช่างทองในแคว้นมคธราชคฤห์ ได้กระทำบาปหยาบช้า คบชู้กับภรรยาของชายอื่น แต่กรรมนั้นยังไม่ให้ผลในทันใด เพราะยังมีกรรมอื่นที่ให้ผลอยู่ เมื่อสิ้นจากชาตินี้กรรมอื่นๆจึงให้ผลก่อน ในชาติต่อไป นางได้เกิดเป็นบุตรของเศรษฐี และมีโอกาสคบมิตรสหายที่ดี จึงถูกชักชวนให้ถืออุโบสถศีล เมื่อสิ้นจากภพนี้แล้ว กรรมที่นางเคยทำไว้โดยการคบชู้กับภรรยาของผู้อื่นในชาติก่อนกลับย้อนมาให้ผล ทำให้ นางตกนรกใน “ โรรุวนรก” เป็นเวลายาวนาน

เมื่อหมดกรรมจากนรก ก็ได้เกิดเป็นลาถูกตอน ชาติต่อๆไปก็เกิดเป็นสัตว์ คือ เกิดเป็นลิงในป่า ถูกนายฝูงขบกัดลูกอัณฑะ ,เกิดเป็นโค ถูกตอน เมื่อสิ้นภพชาติของสัตว์เดรัจฉาน นางได้เกิดเป็นกระเทยในตระกูลที่มีสมบัติมาก แห่งแคว้นวัชชี ต่อมานางได้เกิดเป็นนางอัปสรในนันทวัน ณ ดาวดึงส์ มีทิพยสมบัติอันเพรียบพร้อม เป็นผู้ชำนาญด้านการฟ้อนรำ เป็นบาทบจาริกาของพระอินทร์ ขณะที่นางอยู่ในดาวดิงส์ก็ได้ระลึกอีก 7 ชาติ โดย 6 ชาติ นางก็ยังเกิดเป็นผู้หญิงอยู่ ส่วนชาติที่ 7 นางได้เกิดเป็นเทวดาผู้ชายผู้มีฤทธิ์มาก

พระนางรุจาราชธิดาได้แสดงอดีตชาติ เพื่อให้บิดาเห็นว่า กรรมที่กระทำนั้นไม่ได้หายไปไหนยังคงติดตามไปทุกภพทุกชาติ แต่การให้ผลของกรรมบางประเภท อาจไม่ได้เห็นผลทันที เนื่องจากกรรมอื่นๆที่ทำไว้ให้ผลก่อน ฉะนั้นจึงไม่ควรประมาท หรือเห็นผิดว่า กรรมที่ทำแล้วไม่ให้ผล

ฉะนั้นกรรมจากการล่วงศีลข้อสาม กาเมสุมิจฉาจาราฯจึงน่ากลัวนัก แม้ในชาติปัจจุบันที่เห็นกันอยู่ ว่ามีภัยหลายประการที่เกิดกับคนคบชู้ นอกใจ นอกจากจะเสื่อมเสียชื่อเสียง แวดล้อมไปด้วยศัตรู ก็ยังมีผลอีกมาก โดยเฉพาะผลกรรมหลังความตาย!!

อ้างอิงข้อมูลจาก : พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๘ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๐ ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๒ ว่าด้วย มหานารทกัสสปชาดก พระมหานารทกัสสปะ ทรงบำเพ็ญอุเบกขาบารมี

http://84000.org/tipitaka/atita/s.php?B=28&A=5180&Z=5625#863