ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

เราให้ไปฝึกทำดูก่อน...เบื้องต้นยังไม่ลองเลย...จะมาเอาถึงบทสุดท้ายแล้ว...เราจะมโนหรือไม่...เรารู้เราเอง...เราตัดสินตนเองได้...โดยไม่ต้องให้ใครมาชี้ว่าผิดหรือถูก...ถ้าวันนึงเราเห็นว่าผิด..เราจะแก้ไขเอง...ถ้ามันถูกเราก็จะดำเนินไปเอง....ทุกเส้นทางเราต้องเรียนรู้เอง...เราต้องผ่านเอง...เราถึงจะแนะนำคนอื่นอย่างถูกต้องแม่นยำ

 

กินข้าวก่อนนะ...ต้องเข้าบ้านแล้ว...ลมหนาวมาแล้ว...จะพักผ่อนแล้ว....ต้องตื่นดึกอีก....ราตรีสวัสดิ์

 

ไม่ต้องไปเข้า ทู้ โน้น เนาะ จาน!

 

โงบะ ไป หา เทวดา ใหม่ได้แล้ว

ที่มีอยู่ เตือนก่อนขรี้เล็ด ช้าไป

 

ก็ถ้า "ไม่รู้ว่าถูกชัวร์ๆเนี่ย" แสดงว่า "คุณจะพาเขาไปล่มจมกับคุณว่างั้น?" โคตร "คนดีเลย"

และคือคุณกำลังเข้าใจผิด คุณปวีร์เขาถามเพื่อจะตัดสินว่า "วิปลาศ(เห็นไม่ถูกต้องตามจริง)ไหม" เขาเลยทดสอบคุณ แต่คุณกลับให้แบบฝึกเขาไปทำ "เขาไม่ได้อยากรู้ว่าคุณทำอะไรมาบ้างไง อย่าเข้าใจผิดไป" ถ้าอาการคุณถูก คุณปวีร์เขาจึงตัดสินใจเองว่าจะ "ทำตามคุณบอกหรือไม่" อย่า "มโนเอาให้มากนะครับก่อนจะกู่ไม่กลับไปมากกว่านี้"

 

ดูแล้วค่ะ ไม่ใช่อารมณ์จิตยิ้มแน่นอน หลังจากโพสเสร็จแล้ว เข้ามากระทบที่กลางอก ตนเองนิ่งอยู่รู้อยู่ มันมีสภาวะไม่ปกติ คือ แปลสภาวะธรรมารมณ์ไม่ออก รู้แต่ว่าไม่ปกติ ไม่ใช่ด้านดี และก็ไม่ร้ายเกินไป

 

เปล่าเลย ไอ้ตัวที่ขึ้นมาจากลิ้นปี่ "มันไม่ใช่ของใคร" แต่เมื่อมันขึ้นมา เราจะทำตามมันไหมเท่านั้นแหละ เพราะมันขึ้นมาจากลิ้นปี่คุณ จริงๆมันมีแต่ของคุณนั่นแหละ แต่คุณเลือกไม่รับมันเอง มันเลยเกิดอาการแบบของคุณ "ลองทำใหม่ไปเรื่อยๆ" โดยลองรับและไม่รับบ้างจะรู้เองว่า "ใจของตัวเองนั่นแหละที่สั่งมาทั้งหมดแต่ตนจะรับไม่รับ" ไม่มีอารมณ์ใดๆของใครๆเลย รวมทั้งความคิดมันก็ผุดจากตรงนี้ก่อนเหมือนกัน นี่ฉะแล "ใจสั่งมา"

 

ไม่นะ ไม่อยากเถียงเลย เพราะจิตยิ้มไม่มีอารมณ์ใด ๆ ในการอยากโต้ตอบ เมื่อไม่มีอารมณ์ใดผุดขึ้นมาก่อนหน้า สภาวะนั้นย่อมมีจิตที่เป็นธรรมชาติปกติ แต่ถ้ามีก่อนย่อมมีเหตุสืบต่อเป็นธรรมดา จิตยิ้มว่านะ เพราะละไปเพียงแค่ไม่ถึงเสี้ยวนาทีเดียว และไม่มีผัสสะกระทบกับสิ่งใด

 

ไม่จำเป็นต้องมี "ผัสสะใดๆ" เพราะใจจะผุดก็เมื่อกำหนด/เจตนา แม้ไม่ทำตามก็ตามมันก็ผุด แม้กระทั่งคุณจะขยับแขนใจก็สั่งมาก่อน "ที่สำคัญมันผุดมาจากใจคุณ" มันก็คือของคุณอยู่ดี "มันไม่ได้ผุดจากใจของใครๆเลย" ดังนั้นผมก็ไม่รู้หรอกว่าเพราะเหตุอะไรใจคุณถึงผุด ใจของคุณเองหาเหตุเอาเองเลยฮับ

 

นั่นนะซิทุกอย่างต้องมีเหตุ เมื่อจิตยิ้มไม่มีอารมณ์ที่เป็นเหตุ สงสัยมาจากคนอื่นมั้ง แต่เพียงว่าไม่รู้ว่ามาจากใคร เพราะการที่จะผุดมาจากใจตนนั้น การรับรู้จะชัดเจนที่กลางอกและกระแสอารมณ์จะสัมพันธ์กับความคิด แต่ถ้าเป็นจากกระแสของคนอื่น เราจะไม่มีความคิด ก็เลยแน่ใจว่าไม่ใช่อารมณ์ของตนเองค่ะ

สงสัยคงนิ่งไม่พอนั่นเอง เลยไม่รู้ว่ามาจากใคร ถ้าเป็นของตนเองเพียงแค่นิ่งว่างและอยู่กับตนเอง ก็จะแปลได้ออกเพราะความคิดเป็นตัวการ

 

ไม่เลย "ใจของตัวเองก็เด้งเพราะกำหนดเอง" ใจของคนอื่นก็ต้องเด้งมาจากใจของเขา ไหงไปคิดว่าใจตัวเองที่เด้งมา มาจากคนอื่น? แค่กำหนดเดินขยับขาหรือคลิกเม้าส์มันก็เกิดแล้ว แต่ถ้าไม่รับหากเป็นความคิดมันก็จะไม่ผุดเป็นคำบ่นในหัวเฉยๆนั่นแล

ถ้ายังไม่เข้าใจอีก ผมจะพูดไว้เลยว่า "'มันขึ้นมาจาก "ใจ" ของคุณแล้วไหงไปหาว่าเป็นของคนอื่น?" เก็ทอะยังครับ ซึ่งใจไม่ใช่อารมณ์ ไม่ว่าจะเฉยไม่เฉย ก็ตามมันก็มีของมัน ถ้าต่อติดก็จะเป็นกรรม(การกระทำ) เช่นกำหนดเดิน กำหนดหงุดหงิด แต่ไม่รู้เองว่ามาจากใจตัวเองนั่นแหละ หากต่อไม่ติดมันก็ผ่านไปเฉยๆ ไง

ผมถึงได้ "เคยบอกไว้เมื่อนานแล้วว่าคุณคิดเอาเอง" ตัวอย่างเช่น "คุณคิดเอาเองว่าเมื่อไร้อารมณ์และเจตนามาจากไหน? คุณจึงหาจากที่นั่นคนนั้นคนนี้" ตามจริงคือ "มันผุดจากลิ้นปี่ "ของคุณ" นั่นแล" และเห็นกันตามจริงโดยไม่ต้อง มโน " เหมือนที่คนที่ชื่อกระรอกวัดบอกให้ถามใจตัวเอง(ถามตัวเองและมโนเอง) และใจเนี่ยแหละที่พาไปทำสิ่งที่ชอบ หรือสิ่งที่ไม่ชอบมันก็บ่น "มันคือกิเลศเต็มๆเลย" อะนะ

 

แหม แบบนี้ ค่อยน่า ลองอีกสักตั้ง

ไม่เอาอาการนั้น ไปเทียบเข้าเรื่อง
จิตจับมาวาน

แล้วปรารภว่า สงสัยตั่งมั่นไม่พอ

ค่อยเหมือน คนเหนทุกขสัจจ แล้ว
หาอุบายนำออก

อีกสักครู่ มี ลิงค์แปะ

คำคียเวิร์ดในพระสูตร จะเปนคำว่า กวัดแกว่ง
บ้าง หวั่นไหวบ้าง ไม่ตั้งมั่นบ้าง ละเอียดสุดๆ จะ กังสดาล

คือ อาการที่ไหวแรงๆ จะหายไปแล้ว เสียง
กังสดาลก้ไม่มี แต่มันยังคงสั่นระริกรัวถี่ยิบ
มีอยู่.....

รอ จักกรู้.....

 

https://th.m.wikisource.org/wiki/ปฏิสัมภิทามรรค_-_มหาวรรค_-_๓._อานาปาณกถา

ยาวหน่อยนะ....แต่อ่านให้หมดแบบ กวาดๆพอ

เอาแค่ พอรู้ว่า มันเปนเรื่องปรกติ ทุกคนที่
ปฏิบัติ ต้องเข้ามาเหนทุกรูปนาม..

ถ้าไม่มี มิจฉาทิฏฐิแทรก มีแต่จิตตั้งตรง
ปรารภความเพียร ก้เหน เอ้ยดู เอ้ยเหน

จะเหน หรือ ดู เดียว รอ โงบะ เขาหายตัวสั่น
ก่อนละกัน

 

ใช่ค่ะ กระแสจิต ที่เป็นพลังงานกรรม ส่งถึงกันได้
ถ้าเขาส่งกระแสไม่ดีมา เรารับไว้แล้วปรุงแต่งโต้ตอบ
อารมณ์กรรมนั้นก็จะเป็นของเรา และโต้ตอบต่อกัน
แต่ถ้าเราเพียงแค่รับรู้ และปล่อยวาง อารมณ์นั้นหายไป
ผลปรากฎที่ใจเราคือ อุเบกขา นิ่งเฉย ไม่ก่อกรรมต่อกัน
เหมือนดั่งคำที่ว่า "รับรู้ แต่ไม่รับเอา"

 

Wel come

เวร! กรรม

 

เหอเหอ แมวว์แพนด้า

 

... โอเคฮับ สรุป "ถือว่าผมแรปให้ฟังแล้วกันนะ" ไอ ขอ โน คอมเม้นท์ แลฮับ ปวดตับแปป

 

เราไม่เร่งรีบอะไรแล้วล่ะ....ทุกวันนี้เราก็ภาวนาจนหลับไป...ฟังธรรมะไปด้วยนิดๆหน่อยๆ...

 

แต่อยากบอกว่า...ถ้าพายุจะเกิดในประเทศไทยก็เร่งๆเข้าหน่อย...ถ้ามีผู้วิเศษทำงานอยู่จริงก็ขยับวันเวลาเข้ามาให้เร็วขึ้นอีก...อย่าช้าอยู่เลย..เราเตรียมตัวตายแล้ว...จะได้รู้กันไปเลยว่าภัยพิบัติมาเพื่อเปลี่ยนยุคจริงๆ...เราพร้อมแล้ว...ถ้าพายุมาวันไหนเราก็แปลงร่างวันนั้นแหละ...

 

ผู้ที่เป็นพระยาธรรมเขาคงไม่โง่
หรอกมั้ง....ทุกเรื่องที่จะเกิดก็ให้เกิดขึ้นรวดเดียวให้ครบในปีนี้เลย...จะมีจริงหรือเปล่าผู้วิเศษ....เอาให้หนักขึ้นอีกนะ...คนที่เป็นพระยาธรรมเขาคงเอาตัวรอดได้อยู่แล้วล่ะ...ถ้าพายุและภัยพิบัติมาเราก็พร้อมจะตายแล้ว...ถ้าเราวิปลาสหรือทำไม่ถูกต้องจริงก็ขอให้ได้ไปชดใช้กรรมในนรก..แต่ถ้าเราปฏิบัติถูกต้องตรงจริงก็ขอให้เราปลอดภัยจากอันตรายต่างๆที่จะเกิดขึ้นในอนาคต...ส่วนคนที่ปรามาสเราขอให้ไปชดใช้กรรมในนรกเช่นเดียวกัน...อย่าได้ช้าอยู่เลยนะ...เราขอใช้โพสต์นี้แทนการอธิษฐานจิตของเรา....รีบๆหน่อยนะผู้วิเศษทั้งหลายเราอยากให้ผลกรรมส่งผลแล้ว...เราอยากชดใช้กรรมแล้ว