ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

เราไม่ใช่ไก่แจ้...เรามันไก่ชนเหลืองหางขาว5555

 

นี้แหละที่เราพยายามอธิบาย...มันเป็นเพียงอาการผัสสะ...แต่เมื่อมีสติอยู่...ทุกข์ที่เกิดในใจมันก็ไม่มี

 

อาการเห็นเปรียบเป็นหินที่อยู่ในมือ...เมื่อโยนลงน้ำการกระทบน้ำนั้นแหละคืออาการผัสสะ...น้ำที่กระเพื่อมนั้นก็เปรียบเป็นอาการธรรมารมณ์...หากเราไม่ยึดเอาสิ่งเหล่านั้น...เราจะเอาทุกข์มาจากไหน....เมื่อมีผัสสะเกิด...ธรรมารมณ์ย่อมเกิดเป็นธรรมดา...แต่ใจไม่ยึดเป็นตนเป็นของตน...ทุกอย่างก็ดับไปเป็นธรรมดา

 

ถ้าเราบวชเราจะเอา "วิชชาธรรมกายเบื้องต้น" นี้แหละสอนญาติโยมในการปฏิบัติ...เรารับรองให้เลยว่า..ถ้าทำถูกต้องตามคำแนะนำของเรา...ไม่เกิน3เดือนเข้าถึงเอกัคคตาจิตได้แน่นอน....รอให้เราเป็นพระก่อนเดี๋ยวได้เจอแน่...เราจะไม่ให้เสียเงินแม้แต่สลึงเดียว...เงินไม่มีความหมายสำหรับเราเลย

 

แน่ใจว่าไม่มี? อัตตา(ตน)/ผู้รู้ ของคุณอะ เกร็งเชียวนะ ขณะที่คุณบอกเองว่า "มีสติอยู่" ตั้งสติไว้ที่ลมหายใจ(อาการของคุณคือรู้สึกถึงลมหายใจหรือเพ่งลมหายใจชัดๆ) สรุปก็ยังเพ่งอยู่ดีนั่นแล


และเมื่อคุณรู้ว่าอัตตาที่ส่งออกนอกไปดูนั้น เริ่มเกร็งคุณจะทำให้มันคลายออก(ไม่ได้ดับและสลายไปอย่างใดเลย แปลไทยคือ ฌาน)

ไอ้ที่ผมบอกว่าอัตตามันคลาย(แต่ไม่จางนะ)นั่นแหละคือไอ้ที่คุณบอกว่ามันกระเพื่อมออกไป และขณะนั้นเมื่อ "ตนคลายออก" อารมณ์จึงไม่มีทุกข์ "แต่ไม่ได้พ้นตนแต่อย่างใด" นั่นฉะแล

ลองทำ "อีกหลายๆรอบดู" ก็จะพบเองนั่นแล "ว่ามันตรงตามอาการนี้" ดังนั้นอย่าพึ่งคิดว่าจะพ้นตนใดๆ เพราะความจริงคือ "ยังไม่พ้นแต่มันคลายแสดงว่าไปดีแต่ไม่พ้นนั่นแล"

 

โงบะ

ออกมาข้างนอกนี้

ก่อนขรี้จะขึ้นสมอง......

อาย ตุตา เขาหน่า.....

 

เฮ้ย!!

โงบะ ไปทำไรมา เหงื่องี้ ซึมรักแร้ เลย

หัวงี้ เหลืองอ๋อย เจียวน้า....

มา มา ออก มาเถอะ....

ในนี้ เขาก้มา....เขื่อ ku ดิ มาแว้ว...


ไหนพูดดิ๊ ดู เปนคำ เฮีย!

เหน เปนคำ guru

 

ออกมาข้างนอกหมายความว่าอะไร...หมายถึงปล่อยอารมณ์ตามธรรมชาติหรือเปล่า

 

ไป ล้างหัว ก่อน ปะ

กลับมาทู้นี้ได้ เหลืองอ๋อย เต็มหัว แน่นวล..

 

ด้วยเหตุแห่ง "มโน" จึงสาวความยาวต่อเรื่อยๆไม่หยุดพัก "ทั้งๆที่โพสท์ไปก็ไม่ได้อะไร "โดยการไม่เสียเงินสักสลึงนั้น พระดีๆทั่วไปเขาก็ทำกัน" และ "รอให้เราเป็นพระก่อนได้เจอแน่ เงินไม่มีความหมายนั้น" มันก็ปรกติ "ของพระดีๆอยู่แล้วอะป่าว" ดังนั้น "คุณแสดงความเห็นเพื่อแสดงความชอบธรรม"(ว่าคุณดีจริง)

โดยที่คุณก็ยังไม่พ้น "ตน" แต่อย่างใด แล้วไอ้เอกกัคตาจิต "3 เดือนยังช้าไปมั้ง" ฌานมันไม่ได้ยากเลยถ้ารู้วิธีทำอะนะ แค่ ตั้งมั่นกับ "เวทนาซักที่" จนชิน และ แช่ไว้ จนอยู่กับมันได้ก็ไปต่อเรื่อยๆตามเนื้อฌานแล้ว "และหากเซียนหน่อยก็เลือกเนื้อเอาไม่ว่าจะซ่าน เบาสบาย เป็นต้น" สรุปมัน "ยากตรงไหน" มันยากแน่สำหรับ "ผู้ที่ตั้งมั่นไมได้เขาเลยให้การฝึกแบบต่างๆกัน เช่นอสุภสำหรับคนคิดมาก ขี้เหงาไป หรือบางท่านหยุดคิดไม่ได้จึงมี อุบายให้วจีจิตสังขารมันท่อง พุทโธไปเลยไง" ยูโนวววว?

 

เราบอกแล้ว...เราไม่เคยกลัวใคร...ถ้าพูดถึงการปฏิบัติ...เราผ่านมาเยอะ...ทางไหนผิดเรารู้...ทางไหนถูกเรารู้...มารอยู่ตรงไหนบ้าง...วิปัสนูกิเลสเกิดแล้วเป็นอย่างไร....เราผ่านมาเยอะ....แต่เราไม่ชอบยุ่งกับใคร...ไม่ไปก้าวก่ายใคร...ต่างคนต่างทำหน้าที่....แค่นั้นเอง

 

แต่จิตยิ้มอ่านแล้ว ธรรมารมณ์รู้สึกที่รับได้ไปกระทบกับใจ ยังมีความเป็นตนอยู่ เพราะเหตุใดคะ

 

ที่เราพูดนั้นเราหมายถึงคนที่ไม่เคยปฏิบัติเลย...ส่วนคนที่ปฏิบัติมาแล้วมันก็ง่ายในการแนะนำ

 

โพสไม่เปน เลยหรอ โงบะ

มือไม้อ่อนเลย......กลัวขนาดนั้นเลยหรือฟระ!

เช้าไปในนั้น กลับออกมา เปน .........

เผลอ ก้มเก็บสบู่ ต่อหน้าขาโ....มาหรือไง!

 

อะ จร้า............(จิกตา เม้มปาก นิดนึง)

 

อะไร? เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย ไม่ว่าคุณจะผ่านมาเยอะเท่าไหร่ "ถ้าไม่เห็นตามจริง" มันก็เห็นไม่ถูกซักทีนั่นแล


ไหนๆเห็นเป็น "กูรู กูรู้ ยูโนวเนี่ย" ลองตอบคำถามของคุณปวีร์หน่อย เห็นยังไม่ตอบเลย "แต่ให้เขาไปทำอีกเรื่องซะงั้นอะ อย่าเฉไฉ" มารอยู่ตรงไหนบ้าง "มันอยู่ในใจคุณนั่นแหละ" ที่ไม่อยู่กับความจริงเอาแต่เปลี่ยนเรื่องกดสกิล time skip เอาอยู่ได้ดีนะ ไม่กดสกิล "รู้เท่าไม่ถึงการณ์" น่ะ

 

เราบอกแล้ว...แม้จะรุมเราเท่าไหร่...ไม่อาจทำให้โทสะเราเกิดได้หรอก...แต่พวกท่านก็พยายามกันจริงๆเลยนะ....มาทุกช่องทางเลย...เรานับถือใจพวกท่านจริงๆ....แต่เปล่าเลย..โทสะเราไม่เกิดเลย...เสียใจด้วยนะ...เพราะเราใช้หลัก "ธรรมดา"

 

ไม่เลย ธรรมมารมณ์ไม่เคยกระทบกับใจ สิ่งที่ทำคือ "ตนดูไปที่ข้อความ และ ใจ(แถวๆลิ้นปี่)มันแสดงอารมณ์หรือคิดหรืออะไรก็ตามของมันเอง" ลองทำใหม่และสังเกตุดูแล้วกันครับ ว่าที่บอกรู้อารมณ์น่ะอารมณ์เขาหรือเรากันแน่

 

อะ จ้า

เอาหัวไว้แต่ห้องนี้ โน๊ะ

 

อย่ามโนมากไป ผมถามให้คุณตอบ เกี่ยวอะไรกับ "ให้คุณเกิดโทสะ" จะเกิดไม่เกิดเรื่องของคุณ "อย่าเฉไฉจิฮับ"