ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

เราก็ อธิษฐานบารมี ขอให้ตนเอง
รับกรรมทุกๆวัน แต่ให้รับกรรมวันละเล็กวันละน้อย
รับกรรมไปเรื่อยๆ กรรมใหญ่ๆ ขออย่าได้เกิดแก่เราเลย
แล้วก็เสกคาถา สัมปะจิตฉามิ เพื่อให้เกิดโชคลาภเล็กๆน้อยๆ
เกิดแก่เราทุกวัน วันละเล็กวันละน้อย แต่ได้ทุกวัน

เรียกว่า รอรับกรรมทุกวัน
แล้วก็ขอโชคลาภทุกวัน เหมือนกัน

 

เราไม่ใช่ผู้วิเศษอะไรทั้งนั้น...แต่เรากล้าท้าทายทั้ง3แดนโลกธาตุ...นรก สวรรค์ โลกมนุษย์ เราไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น...เพราะเราเกิดโดยธรรม...มีธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นสรณะ..

 

ท่านเพิ่งถึงธรรมชั้นโสดาบันเอง...เราบอกท่านได้เท่านี้แหละ

 

เอาละมึง อาการมาแระ คนนึงถึงอารมณ์นิพพาน อีกคนโสดา งานนี้มีบรรลุธรรมคา กท

 

อย่าเอาเท้าแหย่นรกเล่นอยู่เลย...ท่านปวีมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลยนะ...นรกมันทุกข์แสนสาหัสเลยนะ...เราขอเตือนไว้ก่อน...จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ขึ้นอยู่กับตัวท่านเอง

 

ยันต์ศักดิ์สิทธิ์ประจำห้องภัย ห้ามปรามาสเดี๋ยวไปนรก แล้วมึงรุ้ป่ะว่าปัจจุบันกุถึงธรรมชั้นไหน

 

ท่านไม่เคยเห็นใครเป็นมิตรเลย...นอกจากคนที่พูดถูกใจท่านเท่านั้น...เราไม่รู้ว่ากิเลสหรืออะไรที่อยู่ในใจท่าน...แต่เรารู้ว่าท่านต้องการแค่ทำให้ถูกใจตนเท่านั้น

 

ยังหรอกมั้งท่าน แค่มีให้เห็น และเตือนให้รู้แค่นั้น

 

แค่นี้มึงก้อเดาผิดแระไอ้หงบ เมื่อมึงไม่รุ้ว่ากุมาทำไม มึงก้อไม่ต้องเอาปากมึงออกมาแช่งคนอื่น เหมือนไอ้นิรกาล สันดานพอกัน ไอ้พวกจอมปลอม

ถ้ากุจะเข้า กท ใคร เพราะกุเหนเห็บตัวเป้งๆ นั่นหล่ะ กุถึงจะเข้า

 

เอาให้หนักขึ้นอีกสิมันถึงจะใช่พญานาคราช...เอาให้ถี่ขึ้นอีก...เอาให้รู้ชัดกันไปเลย...ที่ผ่านมามันยังน้อยไป...

 

แล้วท่านเป็นใคร...ไหนลองบอกมาซิ...สมควรให้เรากลัวหรือเปล่า...เราเคารพคนที่มีคุณธรรมสูงและผู้มีบุญญาธิการเท่านั้นนะ...ถ้าคุณธรรมท่านต่ำตม...เชิญใสหัวไปซะ

 

โลกไม่ใช่ของใคร แล้วท่านไม่สงสารสรรพชีวิตบ้างหรอท่านสงบ

 

ช่วยปราบปีศาจด้วยเถิด

 

หากทุกอย่างมันถึงวาระแล้วจริงๆ...เราก็ช่วยใครไม่ได้...ที่ผ่านมาเราก็ช่วยเต็มที่เต็มความสามารถเราแล้ว..

 

การสร้างเวรกัน ผลที่มาคือความเจ็บใจ
แล้วต่อไปก็จะเป็นอุปสรรคต่อกันเพื่อขัดขวางผู้นั้นไม่ให้สมปรารถนา
ผู้ที่มีเจ้ากรรมนายเวรมาก จึงมักมีอุปสรรคนานา
เหมือนกรรมที่ต้องเจอเฉพาะในเรื่องนั้น ๆ ที่เกิดมาจากสาเหตุหลัก คือ การเจ็บใจ
ไม่ว่าจะเจ็บทางใด การที่เขาทำด้วยการขาดความเมตตา
นำพาซึ่งความเจ็บใจมาให้ โดยที่เราไม่รู้ว่า
"ตะปู ตอกเนื้อไว้" แม้ถอนออกไปก็ยังมีแผล
นี้เป็นเรื่องจริงที่ได้จากการพิจารณาเมื่อวาน
ว่าเพราะอะไร ทำไมเราจึงคิดเช่นนั้น
เพราะการบ่มเพาะ ตอกลงใจบ่อย ๆ ไม้ก็มีแผล

 

ขอบคุณครับ

 

ขอนิมนต์พระอุปคุตอีกองค์

 

ตัวจิงกุนอกจากจะสวยแซบ ยังเรียบร้อยมากด้วยนะมึง

 

ท่านสงบอย่าดูคนแค่ภายนอก ยังไงพวกเราก็มีสิ่งภายในที่เหมือนกัน ผมมีเพื่อนมากหลายระดับเพราะผมมองพวกเขาจากสิ่งภายในที่เป็นอยู่ และก็ไม่สนว่าใครดีใครเลว

 

งั้นสอนธรรมะ แบบที่ท่านมี มาให้เราฟังหน่อย
เราอยากฟัง ธรรมะของท่านปวี แบบที่ไม่ขำคนอื่น