ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

เอาไปทำอะไนครับสมบัติชาต เอาออกใาช่วงนี้ใครจะเอาไปดูแล รู้สึกวุ่นวายแน่ๆ

 

เรื่องนี้คงไม่ใช่หน้าที่ผมหรอก ให้คนที่เขามีหน้าที่ทำไป ไม่ยุ่งดีกว่า ปล่อยไปตามเหตุปัจจัยละกัน

 

คนมีบุญคนนั้น ท่านจัดคนของท่านไว้แล้ว แบ่งคนดูแลงานส่วนต่างๆตามความสามารถ..

คนมีบุญคนนั้นท่านมักน้อย สันโดษ ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับใคร น่ะนะ..

บอกได้แค่นี้ เอาเท่าที่พอพูดได้..

 

ที่ผมพูดนี่ผมไม่ได้คิดว่าจะไปเอาสมบัติชาติสักหน่อย
ที่ผมสนใจก็คือเรื่องคำนายพระมหาเถรคันฉ่องมากกว่าครับ

แต่สิ่งที่พอเดาได้จากคำส่าสี่ร้อยปีจากนั้น
ก็คือ

ผู้มีบุญจะมาจริง ๆ

แหละมั้ง

ก็แค่อยากรู้เพื่อความชัดเจนแค่นั้นแหละครับว่าจะมีผู้มีบุญมาจริงมั้ย
ส่วนภัยพิบัติจะเกิดขึ้นจริงไม่จริง ตรงนี้ผมคิดว่าตัวเองไม่รู้จะดีกว่า ถึงแม้ว่าจะอยากรู้อยู่บ้างก็ตาม

 

ผมก็ไม่กว้างขวางเสียด้วยสิครับ เลยไม่รู้ว่าจะไปขอความช่วยเหลือเรื่องนี้จากใคร

แต่ผมก็มีความคิดว่า ถ้าความฝันนี้เกิดจากการดลบันดาล
ผมคงจะมีโอกาสใช้สัญลักษณ์นี้ในอนาคตแค่นั้นแหละครับ

 

ก็แล้วแต่เหตุปัจจัยนั้นแหละครับ แต่เท่าที่ดูเหตุตอนนี้คงไม่เกี่ยวกับผมหรอก

 

สุรีย์บุตร เทพบุตร นัก กวนบาทา เรื่องบ้าๆบอกสุรีย์บุตร..

ท่านจะไปเกี่ยวข้องกับใครได้ ท่านมันขาป่วน กวน สมุทร..

ใครๆถึงไม่ค่อยยุ่งกับท่านยังไงล่ะ..

 

เรื่องเหาะ ยกให้น้องชา..

เรื่องบ้า ยกให้สุรีย์บุตร..

เรื่องหลุด ยกให้กระร่อน..

เรื่องหลอน ยกให้คนเมืองน้ำดำ



หลอนอย่างเรามีคนเดียวในโลก..

 

ก็ความลับเยอะ สับขาหลอกกันเหลือเกิน
อะไรที่มันไม่แน่ ก็ต้องตัดออกไว้ก่อนละครับ ตอนนี้ก็เน้นปฎิบัติเหป็นงานหลักไป.ฝึกลองหัดลองริดเป็นงานรอง อย่างอื่นก็แล้วแต่เหตุปัจจัย เห็นท่าไม่ดีก็โอนลอยโดดเข้านิพพานไปเลย5555

 

รู้ลมหายใจ ไว้มากๆ..

เดี๋ยวก็ ผลั๊ว!!! เอง..

ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องเร่ง แต่ให้ทำทุกวัน..

 

ผมก็เคยหลอนมา
ตอนนี้ก็ยังหลอนอยู่หน่อยๆ

ผมถึงรู้ไงว่ามุกแยกคำ ตากะสิน ๆ มันใช้จริงไม่ได้

เพราะถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ หล่วพ่อพระยาตากท่านคงมีอันจะต้องมาวน ๆ เวียน ๆ อยู่ที่กาฬสินธุ์จนกว่าเมืองชื่อกาฬสินธุ์จะหายไป เพราะมัวแต่มาวน ๆ เวียน ๆ อยู่กาฬสินธุ์ล่ะมั้งช

และใคร ๆ ในจังหวัดกาฬสินธุ์ก็เป็นพระยาตากได้งั้นสิ


เมื่อก่อนผมหลอนเรื่องอะไรหว่า เดี๋ยวไม่เชื่อคิดว่าหลอกด่าอีก

เมื่อก่อนก็มีหลงตัวเองด้วยแหละ ว่ากูเป็นพุทธภูมิ ถือทิฐิโน่นนี่นั่น
คิดว่าตัวเองก็ทำความดี แล้วทำไมต้องมาเจอเรื่องอะไรแย่ ๆ ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย
เชื่อว่าตัวเองเป็นผู้มีบุญพยายามทำโน่นนี่นั่นทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย

นั่นแหละความหลอนของผมเมื่อก่อน

 

ถึงช่วงนี้จะจิตตก แต่ผมก็ไม่ได้จิตตกเพระความผิดของตัวเองในอดีแล้วล่ะช่วงนี้ ให้อภัยตัวเอง เพราะว่าตัวเองมันก็ไม่ได้รู้มาตตั้งแต่เกิด และก็พลาดเองที่คิดว่าช่วงนั้น เราเจ๋ง ตอนนี้ก็ยังเชื่อความคิดตัวเองมากกว่าคนอื่นอยู่ดีแหละครับ ผมแค่ฟังคนอื่นมากขึ้นแค่นั้นเอง


ส่วนใหญ่ตอนี้เรื่องที่ทำให้จิตตกจะเป็นเรื่องจะทำมาหากินอะไรมากกว่า

เสียเวลาในการหาคำตอบให้กับชีวิตไปมาก จนทำอะไรไม่เป็น 555

 

ของผมนี่ พุทธภูมิคนอื่นตั้งให้ จะให้เชื่อ100%ได้ยังไง คนอย่างเราเนี่ยนะ แค่ทำมาหากินไปวันๆก็แทบแย่ละ ถ้าพุทธภูมิจริง ขอตังค์มาซื้อทางหน่อยจะได้มั๊แบบเบิกบุญเก่าที่มีสะสมไว้คงไม่ใช้น้อยๆแหละพุทธภูมิเชียวนะ....นี่แค่ทำมาหากินก็ไม่รู่จะเอาเวลาไปช่่่่่่วยใครได้แล้ว....

 

ที่จริงก็อาจจะใช้ได้แหละ

ใช้เป็นข้อคิดเฉย ๆ แต่ใช้ไม่ได้กับคำทุกคำ

 

ของผมคิด่เพื่อความสบายใจนะ ที่เรียกตัวเองว่าพุทธภูมิคือ ผมรู้ว่าผมยังเป็นที่พึ่งให้ใครไม่ได้

เลยไม่ให้เครดิตตัวเองว่าเป็นพระโพธิสัตว์ครับ

เป็นแค่อบากทำความเข้าใจโลก เพื่นออยากให้คนทั้งโลกเข้าใจกัน อยู่ร่วมกัยอย่างมีความสุข

แต่นั่นแหละ อุปสรรคก็คือมนุษย์เราสร้างอะไรขึ้นมาให้ยึดถือมากมาย

ยศ บรรดาศักดิ์ ชนชั้น ศักดิ์ศรี ข้อปฏิบัติไว้ใช้กับคนต่างระดับ สร้างวัตถุบำรุงความพอ
ใจ

สร้างสิ่งสนองตัณหา สนองความอยาก.. โอ้ย เยอะแยะสร้างสิ่งที่ทำให้คนเราเกิดความพอใจ ไม่พอใจ เกิดความอยากได้ เกิดความเดียจฉัน เกิดนั่นเกิดนี่เต็มไปหมด



มันเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกว่าต้องทำลาย...
ละอยากรู้คำตอบว่าผมจะต้องทำลายมันอย่างไร
เพื่อสร้างความเข้าใจใหม่ขึ้นมา
แต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่าจะสร้างอะไรขึ้นมา เพราะยังเข้าใจธรรมไม่เยอะ เลยได้แต่มโน ไม่กล้าพูดให้ชัดเจน เพราะผมเองก็เห็นภาพเป้าหมายของผมแค่เพียงลาง ๆ


อยากเข้าใจมัน.
อยากให้ทุกคนเข้าใจสิ่งที่ผมคิดเห็น

 

ผมคิดแบบนี้นะ
พุทธภูมิอย่างเรายังไม่บารมีเป็นที่พึ่งให้สัตว์
สิ่งที่เราทำได้ก็คือเรียนรู้ไปก่อนครับ

เราอยากเป็นที่พึ่งแบบไหนให้สัตว์โลกล่ะ
ถามใจตัวเอง ถ้าตอบตัวเองได้ก็ลองทำดู

ผมว่าการตั้งใจนี่สำคัญนะ
ถ้าตั้งใจผิดก็อาจทำให้บำเพ็ญบารมีไม่ถูกนะเออ

ส่วนผมนี่ก็ไม่รู้หรอกว่าตั้งใจไว้ถูกหรือเปล่า
มีแต่ต้องทำไปตามที่ตัวเองตั้งใจ ว่าอยากเป็นพระพุทธเจ้า ที่เข้าใจทุกสรรพสิ่ง มีฤทธิมาก มีปัญญามาก มีอานุภาพมาก สามารถคลายความทุกข์ให้สรรพสัตว์ สามารถสั่งสอนสรพสัตว์เข้าใจโลกอย่างแจ่มแจ้ง อยู่ได้อย่างผาสุขถ้วนหน้า

จนถึงวันที่จะรู้ได้นั่นแหละ ว่าสิ่งที่ตั้งใจจะถูกหรือไม่ถูก ตอนนี้ เรียนรู้..

 

รู้ว่าตัวอยากเป็น กับรู้ว่าตัวไม่ได้อยากเป็น คนอื่นตั้งให้ มันความรู้สึกต่างกันเยอะคนละทางเลยมั๊ง มีที่ไหนพุทธเจ้าที่ไม่ได้อยากเป็นพุทธเจ้า มีแต่เขาอยากเป็นตั้งใจทำตั้งใจเป็น...แต่ก็นะถ้าเป็นจริงทำได้ก็ ยสกช่วยเหลือคนให้พ้นทุกข์ อันนี้อย่างเดียวแหละตรงกับพระพุทธเจ้า

 

แต่สิ่งมหัศจรรย์ที่ได้พบ มันก็ทำให้เชื่อไปเกินครึ่งแล้วละนะ คงเหลือแค่ปล่อยวางไว้ตามแต่ทธรรมจะชี้ทางไปต่อ..ใ

 

ม้นกะเหมือนกาภาวนาแรกๆต้องมีของยึด
พอภาวนาเป็นกะไม่ต้องยึด
สุดท้ายกะตายคือเก่า
แทบจะไม่แตกต่างมีเราไม่มีเรา

 

พูดถึงเรื่องเหาะนี้ สองสามมเดือนก่อนยังชี้ให้ลูกดูท้องฟ้ามีพระ มีเทวดาเหาะไปเหาะมาอยู่เลย556