ประสบการณ์(อันน้อยนิด)เกี่ยวกับการถอดจิตที่ดิฉันประสบ

สวัสดีครับ ผมสมาชิกใหม่ได้เดือนหนึ่งแล้ว ( น้องใหม่ลืมรายงานตัว)

[b-wai] เป็นทางการ พี่ ณฐมณฑ์ และพี่ๆ ทุกท่านครับ

ผมชอบกระทู้ อานาปานสติ กระทู้ กสินฌาน 4 และ กระทู้ถอดจิต รอ Update ตลอดครับ

ตัวผมเริ่มฝึกสมาธิได้ 2 เดือนกว่าแล้ว ฝึกอานาปานสติ สั่งสอนด้วยนะครับ

 

สวัสดีค่ะน้องtorelax9
วันนี้พี่กับพี่ปาริสัชชาได้อัพเดตกระทู้กสิณแสงสว่างได้หลายหัวข้อย่อยแล้วค่ะ
http://202.57.162.77/board/showthread.php?t=1625&page=9

และคาดว่าน่าจะเขียนจบครบถ้วนกระบวนความของวิธีการฝึกกสิณแสงสว่างตามความตั้งใจได้ในคืนนี้ค่ะ
ขอโมทนากับใจที่สนใจใฝ่ธรรมนะคะ

 

ขอบคุณคุณณฐมณฑ์นะคะที่เข้ามาให้ความกระจ่างเรื่องที่สงสัยมานานแล้ว เพราะตัวเองก็มีอาการแบบนี้หลายครั้งแต่ละครั้งมักจะเป็นเวลาที่เหนื่อยมากๆหลังจากทำงานหักโหม หรือเวลาหลับแบบสบายใจมากๆ หลับๆอยู่ก็เป็นขึ้นมาเฉยๆ ครั้งแรกนี่ลอยขึ้นไปเองเหมือนควบคุมไม่ได้เลยค่ะ ครั้งแรกๆกลัวมากค่ะ หลังๆกลัวตายน้อยลง แต่ยังกลัวเจอผีมาก โชคดีที่ไม่เคยเจอเลย
ก้อเลยพยายามคุมๆไว้ ไม่ให้แยกออกไป สงสัยว่าถ้าเราออกไปเจอวิญญาณอื่นนี่เขาสามารถทำอันตรายเราได้ไหมคะ แล้วควรทำไงดีคะ

 

ช่วยเล่ารายละเอียดด้วยนะคะ
เชื่อว่ามีอีกหลายท่านสนใจอยากอ่านค่ะ

 

คือว่าตัวดิฉันเองเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งนะคะ ถือว่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์แล้วกันนะคะ +ขอคำชี้แนะด้วยนะคะ ประมาณ 7ปีก่อน ดิฉันได้พบหนังสือเกี่ยวกับการถอดจิตตามแนวทางของสมเด็จโตซึ่งคุณแม่ได้จากงานศพเชื่อว่าหลายๆคนคงเคยอ่าน ลองปฏิบัติอยู่ประมาณ 2-3อาทิตย์ รู้สึกถึงจุดตึงเสียวกลางหน้าผากแต่ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ต่อมาเรียนหนักก็ไม่ได้ฝึกอีก วันหนึ่งหลังจากนั้นไม่นาน อ่านหนังสือนอนดึก ประมาณตี2 นอนไป10นาที รู้สึกมีกระแสไฟฟ้าวิ่งทั่วตัวไปรวมที่หน้าผากแน่นไปหมด เหมือนความรู้สึกทั้งหมดไปรวมที่หน้าผาก แล้วรู้สึกว่าตัวค่อยๆลอยขึ้นไปเรื่อยๆในท่านอน หมดความรู้สึกที่กายเนื้อ เบามาก หมุนด้วย กลัวรู้สึกเหมือนมีคนอยู่ที่หัว เหลือบไปมองเห็นพระพุทธรูปสีทอง องค์ใหญ่ ก็สบายใจแต่ไม่นานก็กลัวขึ้นมาอีก ก็เลยกลับ หลังจากนั้นอาการมักจะเป็นอีกเวลาที่ทำงานเหนื่อย
แล้วไปนอน คือนอนเหมือนหมดห่วง แต่ครั้งหลังๆรู้เลยว่าความรู้สึกตอนออกไม่ชัดเจนเหมือนครั้งแรก คือออกไม่หมด แล้วก็เป็นคนกลัวผีมากด้วย ช่วงหลังๆพอตัวรู้ว่ามีอาการอีก
พยายามไม่แยกออกไป คือความรู้สึกเหมือนว่าถ้าลุกขึ้นนั่งเราก็จะออกได้แต่ไม่ออก แต่จะพิสูจน์โดยบางครั้งยกแขนขึ้นก็เห็นเป็นแขนใสๆ เหมือนน้ำปนน้ำมัน แต่ครั้งหลังนี่เห็นสีเหลืองค่ะ พิมพ์ซะยาวยืด ถ้าอ่านไม่รู้เรื่องขออภัยด้วยนะคะ

 

ผมขอร่วมแจม.. ด้วยคน

... เป็นสิ่งที่ดีครับ ... ที่ได้เจอพระพุทธรูปสีทอง นับว่าเป็นมงคล ..

... ก็คงเป็นการถอดจิตแหละครับ ..เท่าๆที่อ่าน และคงมีครูบาอาจารย์ที่ไม่ใช่คน มาช่วยดึงจิตให้ครับ

โมทนาด้วยครับ

 

อนุโมทนาด้วยครับ อาจารย์เดียวกัน พรรษาแรกผมก็ฝึก ตามหนังสือประวัติหลวงพ่อปาน ครับ
ที่ผมฝึกกับอาจารย์ผมนั้น ก่อนผมจะมาบวช 4 ปีครับ แล้วมาฝึกตามหนังสือประวัติหลวงพ่อปานในโบสท์ทีหลังครับ
ฝึกตามหนังสือหลวงพ่อฤาษีลิงดำดีมากเลยครับ ขออนุโมทนาบุญกับ คุณณฐมณฑ์ด้วยครับ

 

ผมเองก็เคยมีประสบการณ์เหมือนๆจะถอดจิตครับ ไม่รู้จะใช่รึเปล่า

ช่วง3-4เดือนที่แล้ว ผมเองก็ลองปฏิบัติหลายๆวิธี
แล้วเกิดความสับสนครับ แฮะๆ ^^'
เลยกลายเป็นเอามา mix กันมั่วซั่วทำให้มันไปไม่ถึงไหนเลย

จนมาวันหนึ่งผมเองมีปัญหากับทางบ้านแต่ก็คุมสติอยู่ครับ
แต่ตอนนั้นมีความรู้สึกอยากปิดตัวเอง ก็เลยขังตัวเองในห้อง
ปิดไฟมืดๆ แล้วก็นอนหลับไป

มารู้สึกตัวอีกที(ไม่ได้ฝัน)
เหมือนกับว่า ลึกลงไปจากกลางหน้าผาก กำลังหมุนเหมือนถูกสว่านกำลังเจาะอยู่(แต่ไม่เจ็บนะครับ)
คือ หมุนแล้วรู้สึกมันส์มาก 555 ^^'
หูก็อื้อๆ มีความรู้สึกว่าเหมือนเครื่องบินกำลังจะขึ้นหรือว่าจรวดกำลังถูกปล่อยออกจากฐานครับ ประมาณ๕ว่า (วื้ดดดดดดดดดดดดดดด...ดดด...)

ในตอนนั้นผมพยายามทำจิตให้นิ่งที่สุดครับ
อาการนั้นมันชัดขึ้นในขณะที่ผมกำหนดลมหายใจให้แผ่วเบาและช้าลง
คือเสียงที่เหมือนเครื่องยนต์นั่นมันจะดังขึ้นเหมือนเหยียบคันเร่งนะครับ

จากที่เคยอ่านหนังสือถอดจิตของหลวงปู่โต ก็เลยลองทำตามดู
โดยการเลื่อนจุดที่รู้สึกหมุนๆลงไปที่ท้ายทอยครับ

ในใจตอนนั้นคิดว่ายังไงก็คงไม่มีทางสำเร็จ เพราะรู้สึกว่าสติสัมปชัญญะของผมยังครบถ้วนครับ
ไม่ได้เข้าสู่ระดับฌานเลยด้วยซ้ำไป ไต่ๆอยู่แค่อุปจารฯนะครับ
หัวใจก็เต้นแรง แต่ไอ้เจ้าเสียงเครื่องยนต์นั่นกับอาการหูอื้อมันก็ยังชัดเจนอยู่
(ไม่ได้มีเสียงอะไรเล็ดลอดเข้ามาในห้องนะครับ เสียงมันอยู่ในหัว)

ก็เลยพยายามทำใจมันหยุดเต้น เอ๊ย หยุดตื่นเต้นครับ
ก็กลัวว่าอาการนี้มันจะหายไป เลยเกร็งๆนิดๆ เหมือนกับไปเร่งมัน
จากนั้นซักพักรู้สึกว่ากำลังลอยขึ้นครับ( อาจจะเป็นปิติก็ได้ครับ )
ขณะที่กำลังลอยขึ้น เกิดความรู้สึก กลัวตายครับ
กลัวว่าถ้าออกไปแล้วจะมีอะไรเข้ามาแทนที่เรา
ก่อนจะนอนก็ไม่ได้สวดมนต์ ทำกรรมฐานหรือว่าอะไรเลยซักนิด
แล้วรู้สึกว่าเหนื่อยมากๆก็เลยกลั้นใจแล้วลุกขึ้นนั่งเลยครับ

ก็เหงื่อท่วมตัวเลยครับ แล้วก็ปวดหัวมากๆนอนต่อไม่ได้แล้ว
หัวใจก็ยังเต้นแรงอยู่ ก็เลยต้องหาอย่างอื่นทำหละครับ

แฮะๆ มาเล่ามีแต่น้ำทั้งนั้นเลยครับ ยังกะหนังการ์ตูน
ก็ถือว่าแชร์ประสบการณ์นะครับ ใครจะเคยมีอาการแบบผมบ้างครับเนี่ย

 

.......... ที่หมุนๆ อาจจะเพราะยังไม่ชำนาญครับ ทำบ่อยๆ เดี๋ยวกำลังจิตดีขึ้น มันก็เลิกหมุนเอง

 

เป็นความกรุณาของคุณณฐมณฑ์ ที่ช่วยชี้แนะผู้มาใหม่
คำตอบในกระทู้ของคุณ เป็นประโยชน์มาก ทั้งยังช่วยเป็นกำลังใจ ให้มีความเพียรพยายามต่อไป
การอ่านคำตอบของคุณช่วยขจัดนิวรณ์ได้อย่างดีทีเดียว

ตอนเด็ก ๆ เคยฝันว่าไปวัดไหนสักแห่ง
พอญาติพาไปเที่ยววัดพระพุทธชินราช พิษณุโลกถึงได้รู้ว่า เราเคยมาในฝันนี่
โดยส่วนตัวรู้สึกผูกพันกับพระองค์ดำมาก สักวันหนึ่งคงได้ไปพบท่านบนสวรรค์บ้าง

ผมยังได้แค่ขณิกสมาธิอยู่เลยครับ มีบางวันที่เหมือนถอดจิตผ่านช่องออกไปได้แป๊บนึง
เมื่อวานนี้ นิมิตเห็นมือเด็กแบอยู่ ไม่รู้เค้าตามมาทวงผมหรือป่าวน่ะ?

 

อนุโมทนากับคุณณฐมณฑ์ ด้วยนะครับ อ่านแล้วเป็นกำลังใจในการปฏิบัติเพิ่มครับ ยังไงถ้ามีเรื่องเพิ่มเติมรบกวนเล่าสู่กันฟังอีกนะครับ

 

โห แต่ละคนมีประสปการณ์น่าประทับใจทั้งนั้นเลย ไอเราตอนนี้ทำไรอยู่ฟ่ะเนี่ยะ
ขอตบหัวตัวเองสักทีเหอะ ป้าบๆๆๆ โง่จริงๆๆ นี่แน่ะๆๆ ตื่นมาดูชาวบ้านเขาซะที นี่แน่ะๆๆ

 

ดูจากอายุคุณตอนนี้ 16 และเมื่อ 7 ปีก่อน คุณอายุ 9 ขวบ ... ตอน 9 ขวบคุณอ่านหนังสืออย่างนี้เลยหรือครับ ช่างน่าทึ่งจังเลย!

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยครับที่มาแชร์ประสบการณ์
ผมเพิ่งเป็นสมาชิกที่นี่ก็ขอความกรุณาจากพี่พี่น้องน้องในที่นี้ช่วยชี้แนะด้วยนะครับ
ส่วนตัวผมเองนั้นประสบการณ์ยังอ่อนมาก
ยังไม่สามารถกำจัดนิวรณ์จนเป็นสมาธิได้เลย
และหลาย ๆ ครั้งที่ความง่วงครับมากวนใจครับ
เลยรู้สึกเหมือนเดินย่ำอยู่กะที่ครับ
เอ..เหมือนมาระบายความรู้สึกยังไงไม่รู้
ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยกับทุกคนนะครับ
และก็จะติดตามอ่านกระทู้ของคุณณฐมณฑ์ครับ เป็นประโยชน์มากครับ

 

ดิฉันเองเคยทำสมาธิแล้วรู้สึกว่าตัวลอยเหมือนกัน (ปิติ)
แต่เมื่อต่อมามีประสบการณ์จิตถอดออกจากร่างทั้งหมด
ก็พบว่ามีอาการต่างกันอยู่ค่ะ
แบบแรกจะรู้สึกเบา โปร่ง มีไฟฟ้าอ่อนๆ คลุมร่าง
ในขณะที่การถอดจิตนั้น จิตไร้น้ำหนักอย่างสิ้นเชิงค่ะ

มีอะไรมาเล่าเพิ่มนิดหน่อย แต่ไม่ใช่เรื่องการถอดจิตแบบอภิญญาใหญ่หรอกนะคะ
จะเล่าถึงการฝึกมโนมยิทธิแบบนะมะพะธะนั่นเองค่ะ
ช่วงนี้ (ช่วงเข้าเว็บพลังจิต) ดิฉันมักจะฝึกกรรมฐานตอนตื่นใหม่ๆ
เพราะร่างกายสดชื่นหลังจากได้หลับพักผ่อน
หลังๆ มานี้ ก่อนนอนจะเหนื่อยจนหลับคาญาณตอนนอนฝึกค่ะ
เลยได้ฝึกเป็นงานเป็นการช่วงเช้าเป็นหลัก

(ช่วงฝึกกรรมฐานแรกๆ ในชีวิต มักจะฝึกก่อนนอน เพราะอยากหลับสนิทด้วย
ส่วนเมื่อปีก่อนๆ ฝึกวันละ 2-3 ครั้ง หรือมากกว่านั้นตามสะดวก
โดยฝึกตอนหลังตื่นใหม่ๆ กับก่อนนอนเป็นประจำด้วยค่ะ)

เมื่อวานฝึกมโนมยิทธิ กำลังใจอ่อน คือใจเฉยๆ ก็จริง
แต่เฉยแบบแห้งๆ ไม่ชุ่มชื่นใจดังเคย
จึงแวะไปกราบท่านปู่พระอินทร์ที่ดาวดึงส์ก่อน
ก่อนที่จะไปตั้งอารมณ์ใจชำระจิตที่พระนิพพานค่ะ

ท่านปู่พระอินทร์ประทานโอวาทด้วยท่าทีเมตตาว่า...
"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิต เรามีหน้าที่รักษาใจเราเป็นหลัก"

ขณะพิมพ์อยู่นี้ก็นึกถึงฝันอันหนึ่งนะคะ
ในปีก่อนที่ดิฉันจะฝึกทิพจักขุญาณ
มีพระพุทธรูปองค์สีทองมาโปรดในฝันค่ะ
(ต่อมาเห็นภาพในเน็ตจึงทราบว่าเป็นพระพุทธรูปองค์เดียวกับ
พระประธานวัดมหาธาตุ
ซึ่งอัญเชิญมาจากวัดศรีสรรเพ็ชร์ อยุธยา
ดิฉันมีอดีตชาติที่เกี่ยวพันกับวัดศรีสรรเพ็ชรค่ะ)
พระพุทธรูปในฝันตรัสว่า...
" อีกไม่นาน เจ้าจะได้รู้ในสิ่งที่เจ้าอยากรู้
เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าจงประคองใจให้ดี"

ดิฉันมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์เตือน 2 ครั้งแล้วในเรื่อง
การรักษาใจให้ผ่องแผ้ว
และทั้งเรื่องให้ไม่เพลี่ยงพล้ำใจไปกับ
สถานการณ์ต่างๆ นานาที่ยั่วยุกิเลสหลังจากที่ได้ทิพจักขุญาณ

หลายๆ ครั้งดิฉันมักจะนึกว่า...
"คนทุกคนมีกรรมอยู่เบื้องหลังจากอดีตและอดีตชาติทั้งสิ้น
รวมถึงเราด้วย
บ้างก็เป็นกุศลกรรม บ้างก็เป็นอกุศลกรรม
กรรมใดต้องชดใช้ก็ต้องชดใช้ไป
แต่เราจะไม่ทำบาปเพิ่มอีกแล้ว
เมื่อเราปรารถนาพ้นทุกข์
เราต้องขัดเกลาใจตนให้เบาลงเท่านั้น
อย่าแสวงเครื่องหนักมาถ่วงอีกเลย..."

ดิฉันต้องพยายามเตือนใจตน
เพราะว่าดิฉันเองยังไม่สิ้นกิเลส
ยังมีความหงุดหงิดรำคาญใจอันเป็นส่วนหนึ่งของความโกรธ
(แต่ก็ไม่โกรธใครนาน)
เมื่อมีอารมณ์กระทบกระทั่งรำคาญ
ก็เห็นว่าใจตนกำลังหมองมัวอยู่
ดิฉันซักฟอกใจวิธีหนึ่งด้วยการฝึกมโนมยิทธิ
ไปทรงอารมณ์ที่พระนิพพานค่ะ
ไปดูว่าจิตที่พระนิพพานสงัด เย็นชื่นอย่างไร
โลกมนุษย์วุ่นวายอย่างไร
ใจเราในโลกมนุษย์เป็นอย่างไร
พระนิพพานปราณีตอย่างไร
ร่างกายสัตว์โลก รวมถึงร่างกายตนเองหยาบ
และไม่น่ายึดเหนี่ยวอย่างไร
จะพยายามฝึกพิจารณาไปเรื่อยๆ จะเห็นถึงไตรลักษณ์
และมรณานุสติด้วยการพิจารณาประมาณนี้ค่ะ

ข้อความนี้ดิฉันก็เล่าไปเรื่อย...

 

เมื่อท่านใดก็ตามฝึกมโนมยิทธิได้อย่างหนึ่ง
นำจิตไปท่องภพต่างๆ แล้วพิจารณาข้อธรรม
ก็จะเท่ากับได้กรรมฐานหลายกองในคราวเดียวค่ะ

 

คือว่าจริงๆแล้ว 25แล้วค่ะ สงสัยผิดพลาดตอนลงวันเดือนปีเกิดลงมั่ว ไม่ได้เจตนาจะโกหกหรอกค่ะ
ขอโทษด้วย เป็นใครก็ต้องงง อายุ 9 ขวบ อ่านหนังสือยังไม่แตกเลย 555

 

ขอบคุณพี่ณฐมณฑ์ครับ
ตอนนี้มีกำลังใจจะเริ่มใหม่อีกครั้ง หลังจากที่หยุดไปนานเพราะกายและใจไม่พร้อมจะลุย

ตอนนี้ขอไปงีบก่อนครับ จะได้ไม่หลับในอีก
แฮะๆ ^^'

 

กักๆๆ ..เจ้าอั้มหลับอีกแล้วครับท่าน

 

มีอะไรจะถามคุณนิดนึงค่ะ
ไม่แน่ใจว่าที่เห็นเป็นคุณบัดดี้หรือเปล่านะคะ
คือ เมื่อคืนผุดเห็นสมาชิกหญิงของพลังจิตท่านหนึ่งค่ะ
คิดว่าเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับกระทู้ที่ดิฉันเกี่ยวข้องด้วย
ลองถามคุณดูแล้วกันนะคะ...

ดิฉันผุดเห็นผู้หญิงผิวขาว หรือขาวเหลือง
วัยสาวประมาณสามสิบ บวก/ลบ 5 ปี
สวมกางเกงทะมัดทะแมงประมาณกางเกงยีนส์ (จำไม่ถนัดค่ะ)
เสื้อแนวกลางๆ อาจจะแบบเสื้อโปโล หรือประมาณว่า
เสื้อไม่ถึงกับหวานแบบผู้ยิ้งผู้หญิงค่ะ
ใบหน้าค่อนข้างกลม หรือมีแก้ม ผมซอยสั้น
เดินอยู่ในที่สาธารณะที่มีคนอื่นบริเวณนั้นด้วย

ถ้าใช่คุณบัดดี้นะคะ
คุณหน้าตาดี หรือหน้าตาน่าคบอะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ
ดิฉันแว่บเห็นแค่วินาทีเดียวค่ะ
(ไม่ได้กำหนดจิต จึงไม่แน่ใจว่าท่านใด
แต่ต้องเป็นสมาชิกที่เกี่ยวข้องกันในกระทู้ที่ดิฉันตอบแน่ๆ ค่ะ)

ขอเรียนทุกท่านนะคะ
เนื่องจากในเมล์และpm มีหลายท่านให้ดิฉันพยากรณ์เรื่องต่างๆ เรื่อยมา
ดิฉันไม่รับพยากรณ์ท่านใดนะคะ
หลวงพ่อห้ามรับพยากรณ์ค่ะ