ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

ลูกอายุเท่ากันเลยค่ะ สอนคล้ายๆกัน ฝึกให้เขาสังเกตุอารมณ์ตัวเอง ทุกวันจะมีการบ้านว่าวันนี้เห็นอารมณ์ตัวไหนบ้างให้มาแชร์กัน ซึ่งเด็กเขารู้เรื่องนะคะ สอนง่าย และสนุกที่จะทำตามเรา

 

การแสดงธรรมก็เหมือนชี้บอกทางคนอื่น
ใช้ภาษาไม่ถูกคนฟังก็หลงทาง
การจะกล่าวว่าไม่มีตัวตน
จะต้องกล่าวเกิดขึ้นตั้งอยู่
จนกระทั้งเสื่อมสลายหายไป
ธรรมที่แสดงออกมาจะไปเชื่อมต่อกับ
อนิจจังทุกขังอนัตตาโดยอัตโนมัติ

 

งั้นก็ลองแสดงดูว่า จะได้เท่าหลวงพ่อชา
ในชาติไหน 555

 

คำสอนเดียวที่ผมได้ฟังจากพ่อแม่
คือ "คิดถึงใจเขาใจเรา"
และคิดว่านี่คือ สุดยอดสิ่งที่พ่อแม่จะสอนลูก
ผมว่าคนสมัยก่อนสอนลูกดีนะครับ
คำสอนนี้ครอบคุมหมด
ไม่ต้องไปไล่สอน ชี้ถูกผิดทีละอย่าง
เด็กจะย้อนมาดูตัวเองเสมอๆว่า
ตัวเองชอบให้คนอื่นปฏิบัติกับตัวเรายังไง
เราก็จะปฏิบัติกับคนอื่นอย่างนั้น
เด็กจะมีความเกรงใจ ไม่เห็นแก่ตัว
โดยอัตโนมัติ
ทำให้อยู่ในสังคมมีแต่คนรัก
เป็นภูมิคุ้มกันให้เด็กอย่างดีครับ

 

ตัวตนคืออะไรหลวงพ่อชาตอบได้ไหม
ลุงแมวตอบแทนก็ได้
อะไรคือตัวตน

 

ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเรา
หลวงพ่อชาเห็นเราไหม
หลวงพ่อชารู้จักเราไหม
หลวงพ่อชาเห็นธรรม
แต่ทำไมหลวงพ่อชากลับไม่เห็นเรา

 

"ไม่มีตัวตน"
คนภาวนาฟังแว๊บแรกก็เข้าใจแล้วครับ
ว่าครูบาอาจารย์หมายถึง
ความรู้สึกไม่มีตัวตนเราเขา
ท่านไม่ได้หมายความว่าไม่มีร่างกาย
ลองเอาจิตมารู้ลมหายใจดูครับ
ขณะจิตนั้นสิ่งที่รู้ มีแต่ลมหายใจ
เป็นสภาพปรมัตถ์..ตรงไหนตัวตน
คนภาวนาจะพอเข้าใจได้
ขณะจิตนั้นไม่ได้ก่อความรู้สึก
เป็นตัวตนขึ้นภายใน จึงไม่สุข ไม่ทุกข์

จะก่อความรู้สึกตัวตน
ก็ตอนไหลไปตามเรื่องราวต่างๆ
มีเรา มีลูกเรา ลูกเราป่วย ลูกเราเจ็บ ลูกเรามันเกเร
ไหลไปรู้สึกมีเรา มีลูกเรา
ก็ทุกข์ทันทีที่เกิดการเปลี่ยนแปลงกับ ลูกเรา
พระพุทธเจ้า หรือครูบาอาจารย์
ทั้งหลวงพ่อชา ท่านหมายถึงตรงนี้ครับ
คนฟังที่ปฏิบัติมาบ้าง พอเข้าใจได้
ถ้าเป็นคนนอกศาสนาอาจจะงง กับคำนี้
แต่ถ้าคลุกคลีกับคำสอนก็ไม่น่าจะงงกับคำนี้

 

ถามว่าตัวตนคืออะไร
คนที่ไม่เคยฝึกภาวนามา
ไปบอกว่าไม่มีตัวตนมันจะรู้เรื่องไหมล่ะ

 

ความเห็นส่วน ตัวเรานะ
แต่เราคิดว่า ไม่ให้ยึดร่างกาย หรืออะไรเลย
ให่ว่างป่าว

แต่เราว่าครู ก็ คือ ครู
ถ้าสอน ให้ยึดร่างกาย ยึดทุกอย่าง
แล้ว สุดท้ายจะเกิดไรขึ้น
แล้วแต่ปัญญา
แบบนี้ ละมั้ง

 

จ้องจะค้าน จ้องจะหาจุดสงสัยที่ตัว
เองไม่เข้าใจแล้วแย้ง
แล้วรอคำตอบที่ตรงใจตัวเอง
ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง

ถ้าตั้งธงใหม่ ขอเรียนเพิ่มเติมด้วย
การฟังพระอริยเจ้าแสดงธรรม
ทุกวันทุกคืนต่อเนื่องเป็นเวลา
1 ปี(เป็นอย่างต่ำ)
แล้วค่อยเอาความรู้มาเผยแผ่ มาแย้ง
มาชี้แนะแบบกัลยาณมิตร
ใครๆ ก็อยากให้เป็น
ครูอาจารย์
เริ่มตอนนี้ยังทั โลกแตกโลกแตน

 

ลุงแมวแสดงอาการยกตนข่มท่านออกมา
ลุงแมวตักน้ำใส่กระโหลก
ชะโงกดูเงาตัวเองบ้างครับ
มีธรรมะอะไรมาถกกันก็ว่ามา

 

มายังงี้ไอ้กะผมก็ขอกาบลาเลยดีกั่ว
วิ่งตามปวีร์ซึ่งเพิ่งกราบนมัสการลาล่วงหน้า
ไปแล้ว ไปล่ะฟิ้วว์
อ้อลืมบอกลุงแมวฟังต่อเนื่องมา 2 ปี
ยังได้แค่นี้เอง
นี่ลดให้ 1 ปีดีไม่บอกให้ฟัง3ปี55

 

ว่าแต่คนอื่นพอโดนเองบ้าง
ถึงกับกาบลาเลยหรือครับลุงแมว
ไม่อนุญาตให้ลาอีกเหมือนกันครับ

 

หลงยึดกับยึดแต่ไม่หลงมันต่างกันครับ

 

มีคนมาแย้งธรรมะเป็นเรื่องดีครับ
จะได้ถกกันเพื่อขยายความหมาย
ส่วนธรรมะที่ห้ามแย้งเป็นธรรมะอันตราย
เพราะเป็นธรรมะที่ไม่ยอมให้หาเหตุหาผล
ธรรมะแท้ยิ่งแย้งยิ่งดี
ธรรมะปลอมยิ่งแย้งยิ่งร่อแร่
เพราะยิ่งแย้งยิ่งไปไม่เป็น

 

การถกธรรมะ
ไม่ใช่ถกให้ได้คำตอบตรงกับใจตัวเอง
แต่เป็นการถกให้เห็นคำตอบ
ตามความเป็นจริงของเหตุและผล
ตามเหตุปัจจัยที่สอดรับกันไม่ขัดกัน
ถ้าเหตุและผลสอดรับกันก็ยอมรับ
ถ้าไม่สอดรับกันก็แย้ง
ไม่มีอะไรซับซ้อนในการแย้งหาเหตุหาผล
ครับลุงแมว

 

ถ้ามีเขามีเรา
เมื่ิอเราไม่เข้าใจเขา เขาก็อาจไม่เข้าใจเรา
ฉะนั้น จะให้เขาเอาเรา.. หรือเราจะเอาเขา

 

ถ้ายึดมั่นถือมั่นในความเป็น เราเป็นเขา
ความเมตตาแบบอัปมัญญา เพื่อ
เพื่อนร่วมทุกข์มันเกิดขึ้น
ไม่ได้เด็ดขาด

 

เอาธรรมเป็นใหญ่เอาเหตุผลเป็นใหญ่
จึงจะเข้าใจกันเข้าใจสิ่งเดียวกัน
ไม่ยอมเอาธรรมเป็นใหญ่
เอาแต่ครูอาจารย์เป็นใหญ่เข้าใจกันไม่ได้
ต้องเอาธรรมเป็นใหญ่
ต้องเอาเหตุและผลเป็นใหญ่
จึงจะเห็นสิ่งเดียวกัน
ธรรมะใดสอดรับกันต้องยอมรับ
ไม่ใช่ปฏิเสธไม่ยอมรับครับ

 

ยึดแต่ไม่มั่นถือแต่ไม่มั่น
ในความเป็นเราเป็นเขา
ก็เพื่อให้เห็นความรู้สึกเขาความรู้สึกเรา
เพราะเรากับเขาต่างก็มีจิตใจเหมือนกัน
ต่างคนต่างเห็นความรู้สึก
เห็นใจซึ่งกันและกัน
จึงเกิดเมตตาแบบอัปมัญญาขึ้นมาครับ