ตามหาคุณยายที่รักคะ

อิอิ...วุ่นน่าดู ไม่ใช่วุ่นหน้าดู

 

คุณยายไปร่วมงานเป่ายันต์เกราะเพ็ชรวันที่12 มค.ด้วยมั้ยครับ ผมได้จองที่นั่งไปร่วมงานแล้ว หวังว่าคงเจอกันนะครับ หลวงปู่ธรรมรังษีท่านมีปฏิปทาที่ผมรักอยู่อย่างนึงครับ คือท่านจะยิ้มตลอดเวลา ไม่มีการทำหน้าบึ้งใสใครครับ เวลาถามเรื่องธรรม ท่านจะสอนเรื่องมรรค8เสมอ เวลาผมไปพักที่วัด ท่านจะมาปัดกวาดและจัดที่นอนแล้วก็นั่งรอจนกว่าผมกับพ่อจะไปถึงครับ

 

เฮ้ย! ยังไม่ตาย ฟื้นอีกแล๊วว่ะ

เดี๋ยวมาเล่า ไปฟังในหลวงก่อน

เรื่องจริง เพิ่งเกิดที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งแถวๆ บางบัวทอง

ตายตั้งแต่เมื่อคืน แต่ตอนนี้ฟื้น

คนชาวแพเขื่อนเขาแหลมนี่หล่ะ

 

อ่านจ้าอ่าน ไม่ต้องกลัว แต่ที่ไม่ได้ตอบบางครั้ง เพราะยายมีหน้าที่อื่นๆ มากมาย ลูกอึ ลูกร้อง ผัวบ่น โอ๊ย...ยายก็วุ่นๆ ตามประสานั่นล่ะ วันหนึ่งๆ มีคนโทหา มีข้อความส่วนตัวติดต่อขอคำแนะนำมากมาย ตอบบ้าง ยังไม่ตอบบ้าง ลืมตอบบ้าง อย่าวว่ากันนะคะ
ตื่นเช้ามา หนาวมากเลย พ่อเค้าก็ไปล้างจาน ล้างขวดนม หุงข้าว เตรียมข้าวต้มใส่ไข่ให้น้องใบตอง เพราะเค้าเบื่อซีลีแล็คแล้ว ยายยังไม่ลุกจากที่นอนเพราะนอนดึก เมื่อคืนทำงานไม่โปร่งเลย มันมึนตึ๊บ งานเขียนนี่ไม่ใช่สักแต่ว่าจะเขียนได้ง่าย ๆ การจะพล็อตเรื่อง การจะนำเสนออย่างไรไม่ให้ไร้สาระ หาแนวทางต่างๆ ให้เป็นจุดสนใจ จุดที่จำได้ง่าย นำไปใช้ได้

วันนี้บอกตามตรงว่ายังมึนอยู่ เพราะว่าต้องทำงานเผื่อพลาด คือยายจะเขียนร่างเรื่องไว้ แล้วให้น้องอีกคนของแฟนยายมาช่วยพิมพ์ แต่คอมเครื่องเก่านั้นมันเปิดไม่ติด

นี่น้องใบตองเพิ่งหลับ เอาเขาไปอาบแดด อาบน้ำ ดื่มนม ตบตูดแล้วหลับ ไล่ลูกๆ ไปล้างหน้าแปรงฟัน เตรียมตัวไปงานวันพ่อกับพ่อเค้า ส่วนยายทำงานต่อพักไม่ได้ มันจะไม่ทัน คืออย่างเราคิดว่างานนี้เสร็จแล้ว มันไม่เสร็จนะ มันต้องตรวจๆๆๆ (ขนาดตรวจหลายรอบยังพลาดอีกแต่ยังไม่พลาดมาก)

ผัวบ่นว่า จะตายวันไหน จะได้เตรียมขอบริจาคโลงศพไว้

น้องสาวก็บอกว่า พี่มาช่วยงานที่ออฟิสเถอะ พนักงานเราเยอะก็จริง แต่เขานั่งห้องแอร์ ถึงเวลาก็กลับบ้าน ไม่มีใครออกพบปะลูกค้าเลย

งานสื่อต่างๆ งานทุกประเภท ลูกค้าคือผู้ที่สำคัญมาก หากไม่มีลูกค้ามาใช้บริการ ก็ไม่มีเงินมาให้พนักงาน ๆ เขาไม่ลงทุนอะไรนี่ เราไม่จ้างเขา ๆ ก็ไปหางานใหม่ เราเจ๊งไป

การทำงานต่างๆ นั้นต้องลุยเอง และใส่ใจมันด้วย

อย่างงานหาโฆษณานี่ บอกตามตรงว่ายากมากๆ หากคุณสักแต่ว่าไปขายๆ

ยายเคยเจอกระเทยคนหนึ่งมาหายายผีป่าที่ออฟฟิส มาเสนอขายบัตรเครดิต ตอนแรกมายกมืออย่างดี คุณคะคุณขา แต่พอยายบอกว่า ฉันไม่มีเงินหรอก เท่านั้นล่ะปิดแฟ้มหน้างอออกไปไม่ลาเลย

ทีนี้เพื่อนๆ ยายที่เขามีเงิน เขาก็อยากทำ ถ้ายายไม่ทำแต่คนอื่นเขาอยากทำ ยายแนะนำต่อได้นี่

กระเทยคนนี้ ไม่คิดกว้างๆ มันเลยปิดงานไม่สวย ถ้าพูดขึ้นมาว่า

คุณพี่ขา...คุณพี่พอจะแนะนำเพื่อนๆ คุณพี่คนไหนที่สนใจทำกับน้องได้ไหมคะ...

ที่ออฟฟิสจ้างเด็กที่จบการตลาดมาสี่ห้าคน ให้ทั้งเงินเเดอน ทั้งคอมมิชชั่น ไปออกหาลูกค้านะคะ เหลวทุกราย เพราะเขาไม่กระตือรือร้น เขาไม่เจาะในรายละเอียด ลูกค้าส่วนมากของบริษัทน้องสาว ไม่ว่าทีวี วิทยุ หนังสือพิมพ์ หนังสืออื่นๆ ล้วนมาจากคนในครอบครัวทั้งนั้น

เพราะเราทำงานไม่มีเวลาพักเลย เราออกหางานมาไม่ว่าลูกค้าจะว่างตอนไหน เราไปได้หมด

ยายจึงอยากจะบอกทุกคนที่จบมาใหม่ๆ ว่า จงทำงานให้มากกว่าเวลาที่กำหนด ทำการนี้จบ ก็อย่านั่งไขว่ห้างเล่น จับงานใหม่มาทำ อย่าคิดว่าไม่สั่งไม่ทำ การไม่สั่งไม่ทำนี่ดี แต่ถ้ารู้ว่าต้องทำอยู่แล้ว ทำก่อนเลย หรือเตรียมงานไว้เลย อย่างน้อยมันจะไม่เกิดปัญหาฉุกละหุกเผื่อผิดพลาด

อย่างน้องเคน วันนี้อาจทำหน้าที่นี้ แต่ถ้ารู้จักรักความก้าวหน้า หัดอดทน อดกลั้น และขยัน อีกทั้งใส่ใจ ขวนขวายหาความรู้ ทักษะเพิ่ม วันข้างหน้าน้องเคนอาจเป็นผู้จัดการ อาจเปิดกิจการเป็นของๆ ตัวเองได้นะคะ

ยายจะยกตัวอย่างเบลล์บอยคนหนึ่ง

แกทำงานไป เรียนไป และตั้งใจทำงานเกินหน้าที่ เจ้านายกับแขกให้ทำอะไรแกทำหมด ได้เงินเท่าเดิมก็ยินดีทำ และแกประหยัดด้วย ซื่อสัตย์ด้วย

ตอนนี้แกมีโรงแรมเป็นของตัวเองหลายแห่งแล้ว และแกก็ยังมาเสริฟอาหาร มาคุยกับแขกอยู่ ใส่เสื้อผ้าธรรมดา ไม่ฟุ้งเฟ้อ ยายเจอแกก็คุยกับแกปกติ ไม่มีหยิ่ง

แกสอนยายทางอ้อมหลายๆ อย่าง

ไม่เหมือนเจ้าของโรงแรมคนหนึ่ง ขับเบ๊นซ์มาทั้งผัวเมีย ออกงานที่ไหนก็อยากจะมีชื่อขึ้น หากไม่มีชื่อแถวหน้า ไม่มีใครยกยอไม่ไป

ทีนี้มีวันหนึ่ง แกขับรถเบ๊นซ์มาจอดหน้าบ้านยาย เมียแต่งตัวสวยลงมาหา ผัวนั่งในรถ เมียมากระซิบว่า

น้องเอื้อม...พี่จะออกงานราตรี กำลังจะไป แต่ไม่มีเงินติดตัวเลย ขอยืมหน่อย
เพราะร้อยเดียวยังไม่มีจริงๆ

ยายก็ให้ ตามที่ขอ

ป่านนี้ยังไม่คืนเลย สิบปีแล้วนะเจ๊ ตอนนี้เอื้อมกรอบ คืนมั่งดิ๊ หนึ่งในสี่ก็ยังดีจ๊ะ

 

เอาล่ะค้างคาเรื่องเมื่อคืน...

เมื่อวานยายผีป่าเอารถออกไปตำบลใกล้เคียงเพื่อไปเอาเครื่องปริ้นท์ไปเติมหมึกและซื้อกระดาษ(งานหนังสือต้องขยันปริ้นท์ออกมาเพื่อตรวจอักษร เพราะมองในหน้าจอบางทีมันพลางตา ในโรงพิมพ์ ปริ้นท์ทุกๆ ครั้งออกมาตรวจ)

ไปตอนบ่ายสี่โมงค่ะ หลังรับลูกจากโรงเรียนแล้ว ก็มีสายเรียกจากผัว คิดว่าคงคิดถึงเมียกับลูกมาก ยายไม่รับ เพราะไม่อยากให้ผัวเสียเงิน ส่งใจคิดถึงกันก็พอ ประหยัดดี

ก็กลับมาถึงบ้าน ยายแวะที่ร้านค้าน้าสาวใกล้บ้านนั่นล่ะ เพราะยายจะชวนชาวบ้านกินส้มตำ กินลาบ ที่ยายแวะทำมา กินคนเดียวมันไม่แซ่บ

เก๋เขามาถามว่า ไปไหนมา ผมจะไปติดต่อขอโลงศพ!

ศพใคร? ยายผีป่าถาม

ศพตานึก พ่อไอ้เทืองที่อยู่แพปลา ในเขื่อนเขาแหลม แกไปป่วยตายที่นครปฐม เส้นเลือดในสมองแตก ตายตั้งแต่เมื่อคืน ไอ้เทืองโทมาบอก นี่มันให้ผมไปเตรียมจองวัด ไปหาโลงมา มันไม่มีเงิน มันไปจ่ายค่ารถปอเต๊กตึ้งหมดแล้ว หมอกำลังออกใบเคลื่อนย้ายศพให้อยู่ ค่ำๆ คงมาถึงแล้ว เอารถมาสิ จะไปเอาโลง

ยายก็ให้ไป แต่ทีนี้ยายบอกว่า ชัวร์ๆ โทรฯไปถามเทืองก่อนว่า ออกจากโรงพยาบาลหรือยัง

เป็นอันว่ายังไม่ออก เพราะรอออกใบก่อน และกำลังจะเอาศพไปห้องดับจิตไปอาบน้ำ ไปตัดเส้นเอ็นขา(ป้องกันศพกระตุกงอ)

ศพยังอยู่ในห้อง หมอแทงว่าตายแล้วตั้งแต่ใกล้สาง รถขนศพก็มารอที่โรงพยาบาลแล้ว รอแค่ใบเคลื่อนศพเท่านั้น

แต่พอปอเต๊กตึ้งเข้าไปเตรียมเคลื่อนย้ายศพพร้อมเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล ร่างนั้นกลับแดงขึ้นมาอีก ทั้งๆ ที่ทั้งวันที่รอย้ายศพนั้นเขียวแล้ว พยายาบาลวิ่งกันมาดู จับตัวอุ่นขึ้น เลยเอาเครื่องมาปั๊มหัวใจ เรียกหมอใหญ่ เอาน้ำเกลือ เอายามาฉีดบำรุง

น้ำเกลือวิ่งจู๊ดๆ เชียว

เก๋เห็นว่านานทำไมยังไม่มาถึงเสียที เลยโทไปถาม เอ้าว่าไง ถึงไหนแล้ว

เทืองตอบกลับมา ว่า

เฮ้ย...ยังไม่ตาย ฟื้นอีกแล้วว่ะ...

แล้วเสียงพวกที่รอขนศพ (ปอเต๊กตึ้ง) ก็ถามว่าเอายังไงนี่ ฟื้นแล้ว จะให้รอไหม เผื่อตายอีกรอบ แล้วทุกคนรวมทั้งไอ้เทืองก็หัวเราะอย่างขำๆ ทั้งๆ ที่กำลังพูดเรื่องเป็นเรื่องตายอยู่

เทืองบอกว่า

สงสัยพ่อกูรอตายวันเกิดว่ะ

แกเกิด ๕ ธันวาคม ๖๗ ปีเต็ม

ตานึกแกจนมาก อาศัยอยู่กับเมียแก่พอกัน ผอมทั้งคู่ อยู่บนแพผุๆ ลมพัดทีพังที ก็อยู่ไป ลูกสองคนก็ไปทำงานต่างถิ่น (บางบัวทอง) ทีนี้แกน้อยใจที่รู้ว่าลูกพาเมีย(ป่วยเป็นโรคเลือด) มาบ้าน มารักษาที่เมืองกาญจน์แต่ไม่แวะไปหาแก แกเลยน้อยใจ ไปหาลูกเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วไม่ยอมกินยาที่หมอสั่งไว้ว่าต้องกินติดต่อกัน ห้ามหยุด แกบอกถ้าลูกไม่มาหาก็"ม่กิน (คนแก่ขี้น้อยใจทุกคนค่ะ)

พอไปเจอหน้าลูก ก็ร้องไห้ แล้วสักพักล้มตึงเลย

ส่งโรงพยาบาล เส้นเลือดฝอยในสมองแตก

ยายยังให้เอาโลงศพที่ผัวยายไปขนมารอไว้ โลงเย็นที่ไปเช่ามาไว้ไว้ที่วัดก่อน (ยายให้ผัวไปยืมเงินชาวบ้านเขาก่อน แกไม่ค่อยมีญาติ ลูกก็จนเป็นอาชีพ งานนี้สงสัยยายผีป่าหาเงินมาใช้หนี้แทนเป็นแน่หลังงานเสร็จ)

ยายบอกว่า เอาไว้ก่อน เผื่อแกตายอีกรอบ งานนี้ถ้าตานึกไม่ตาย ไอ้เทืองมันคงลาตายแทน

เพราะไหนค่ารักษาเมียมัน ไหนค่ารักษาพ่อมัน แพงกว่าค่าขนศพกลับบ้านเสียอีก

แต่ยายบอกผัวว่า คนโบราณเขาแก้เคล็ด หากบ้านไหนมีคนใกล้ตาย ให้จัดงานหลอกไว้ หรือเอาโลงศพมารอไว้ รับรองตายยาก

ใครอยากเชื่อเคล็ดทางยายผีป่าว่ามา ลองทำดูนะคะ

ขนาดผัวยายถามทุกวั๊นทุกวัน ว่าจะให้จองโลงไว้ไหม

มันเป็นเคล็ดมากกว่าแช่งเมียเป็นแน่

เพราะผัวบ่นกับลูกว่า

แม่เป็นผีดิบ ตายไอ้ที่พ่อไม่อยากให้ตาย ให้ที่สมควรตาย มันไม่ตาย ตายยาตายเย็น!

 

- -"

ฮ่ะๆคุณยายตายยากตายเย็นแหละดีแล้วค่ะ ยังมีคนต้องการคุณยายอีกแยะ

แล้วศพที่ไปตัดเอ็นขาแล้วเค้าฟื้น แล้วตอนฟื้นมานี่เอ็นที่ตัดไปแล้วทำไงอ่ะคะ

 

อัพเดท...

ตานึก แกฟื้นแบบที่สมองไม่รับรู้อะไรหรอกนะคะ คือยังหลับ แต่อาการทางร่างกายมันทำงานอยู่ ชีพจรเต้นอีกครั้ง ร่างกายมีเลือดหล่อเลี้ยงเลยแดงเหมือนคนทั่วไปอีกครั้ง แต่ตอนนั้นยังไม่ตัดเส้นเอ็น เพราะลูกชายเขาจำที่ยายผีป่าเคยเล่าเรื่องคนตายใหม่ๆ อย่าเพิ่งให้ฉีดยา อย่าเพิ่งเข้าห้องเย็น อย่าตัดเส้นเอ็น

ยายบอกเก๋ว่า แกคงรอตายวันเกิดแก

เพราะคนเก่าคนแก่ชอบเล่าให้ฟังว่า คนจะตายส่วนมากจะตายวันที่เกิด หรือใกล้ๆ กัน อย่างยายเกิดเดือนกุมพาพันธ์ อาจตายต้นปี หรือร่นมาหน่อย หรือตายวันเสาร์ หรือตายวันที่ตรงกับวันเกิดแต่คนละเดือน

ยายของยายผีป่าตายก่อนวันเกิดสองวัน
ทวดอีกคน รู้วันตาย บอกเวลาได้หมด ตายวันที่ครบรอบวันเกิดแกอีกนั่นล่ะ

สรุป

ร่างกายแกกลับมาทำงานได้อีกระยะหนึ่ง แกตายตอนเช้าของวันที่ ๕ ธันวาคม ตรงกับวันเกิด และเวลาเกิดของแกเลยล่ะ

ยายคุยติดตลกับลูกชายเขาว่า

เอ็งว่าพ่อเอ็งฟื้นมาฟังพระราชดำรัสของในหลวงก่อนตายไหมว่ะ เพราะในห้องนั้นพยายาบาลกำลังฟังอยู่พอดี

 

ตกลงวันที่12 มค.คุณยายไปร่วมงานเป่ายันต์เกราะเพ็ชรมั้ยครับ ยังไม่ได้ตอบเลยนะ ตัวสั่นแล้วนะครับ

 

ตอบว่า "ถ้าไม่ตายก่อนวันงาน ถ้าไม่เกิดเหตุที่มีอันให้เดินทางไปไม่ได้เช่น ผัวเตะจนเดี้ยง ฯลฯ ก็ไปแน่นอนค่ะ

คนเยอะนะคะ อย่างไรโทหาก่อน แล้วส่วนมากยายจะสังเกตง่ายค่ะ

ขาว สวย หมวย อึ่ม

น่ะไม่ใช่ยายผีป่าด๊อก

ยายผีป่าตรงข้ามทุกกรณี สังเกตง่ายตรงวามซุ่มซ่าม และกระเตงลูกน้อยไปรอบๆ วัดนั่นล่ะค่ะ

มาทักมาทาย และอย่าลืมบอกชื่อเสียงเรียงนามด้วยเน้อ

 

ช่วงนี้เส้นวาสนาขึ้นสูง คิดว่ามีวาสนาได้เจอคุณยายแน่ๆเลยครับ55

 

แต่ผัวยายผีป่ากลับพูดว่า

"ตูไม่น่าหลงเห็นนางมารเป็นนางฟ้าเล๊ย!"

ผู้ช่วยเก๋ชะตาขาดตั้งแต่แรกคิดอยากเจอยายผีป่าแล้วนะจะบอกให้

 

อย่างน้อยได้เจอแล้วชะตาขาด ดีกว่าไม่ได้เจอครับอิอิ

 

ตกลงโลงศพต้องใช้ไหมค่ะใครออกค่ะ ถ้ายังหนูช่วยก็ได้ค่ะ เท่าไหร่ค่ะแต่พี่ตั้มบวชอ่ะ จะโอนเข้าบัญชีใคร ถ้าขาดอะไรบอกนะค่ะ จะลงตามกำลังค่ะ

 

ว้าย...ไม่ได้เข้านาน

น้องน้ำหวานจ๋า

โลงศพไปขอกับมูลนิธิพิทักษ์กาญจน์ลูกศิษย์หลวงพี่เล็กน่ะจ๊ะ ส่วนค่าเช่าโรงเย็นก็เอาเงินเรี่ยไรกันจากน้ำใจชาวบ้านนั่นล่ะ

งานแกเงียบมาก เพราะคนจนตายจะเอาอะไรนักหนา และตอนนี้นะคะเขาห้ามเด็ดขาดเรื่องการอ้างเล่นการพนันเป็นเพื่อนเฝ้าศพ

งานผ่านไปแล้ว

การตายของแต่ละคน แต่ละชีวิต เป็นครูนะคะ

 

ยายๆๆ ใครไม่รู้เกิดวันนี้ tamsak <!--rlm-->(44)

HBD ให้แกหน่อยครับ

สาธุๆ รวยๆๆๆๆๆๆ นะคร๊าบบ..จะได้เอาไปทำบุญ อิอิ

 

เฮ้ย...บักอ้น กำลังบ่นหาเมื่อคืนว่ามันเป็นตายร้ายดีอย่างไร ไม่โผล่หัวมาเลย

วันนี้โผล่มาให้ไปอวยพร เค้าอวยพรแล้วจ๊ะ

แต่อยากให้อายุเขาอ่อนเหมือนกับหน้าทิดเค้าน่ะ

๔๔ มีลุ้นม๊ะ

งวดไหนน๊า ที่ยายเคยบอก ๔๔ ปีก่อนมั้ง แล้วมันฟลุ๊คออก ทีนี้ตามกันเป็นพรวน เดี้ยงละสิจ๊ะ

 

ฮาแระยาย

แหม มองอะไรเป็นหวย

แต่ว่างวดนั้นเกือบแล้วยาย ๔๑๘ อะไรนี่แหละ ลืมโต๊ดดดด..โธ่

 

55

 

โห...อาจารย์มิ๊กกี้หายไปนาน พอโปโผล่มาใบ้หวยเลยรึนี่

เอ้า...ใครอยากหายป่วย โรคร้ายทุเลาหรือสุขภาพดี ขอแนะนำยาสมุนไพรของหลวงปู่ละมัย

ที่วัดใกล้หมดแล้ว

ยายได้โควต้ามาทำกำไรต่อนิดหน่อ ญ(ไม่รู้ว่ามันจะกำไรตรงไหน ค่าน้ำมันไปเอา ค่านั่นค่านี่ สุดท้ายจะควักไส้ไหมนี่)


ยาที่ยายมีนะคะ คือยาฤา ครอบจักรวาน กับยาสาวสองพันปี ถ้ามีตัวอื่นจะแจ้งต่อ

แต่ถ้าใครสนใจ จองผ่านยาย และโอนเงินด้วย ถ้าจองปากเปล่า สัญญาว่าจะโอนเงิน แต่เงินไม่เข้า ก็ถือว่าแค่จอ งยาจะยังไม่ส่ง เพราะว่ายายไม่มีเงินสำรองให้นะคะ ยายไม่อยากติดหนี้สงฆ์ เอาของสงฆ์มาขายนี่คะ ต้องถวายท่านตามตรง

ขำมากที่วันนี้หลวงปู่ยกพานเงินกลับมาให้พวกเรา ตามธรรมดาถ้าหลวงปู่ยกอะไรให้แล้วถือว่าให้เรา แต่พอยกเงินหลายหมื่นมาให้ เราไม่กล้าถือว่าให้ เลยให้พี่ใหญ่เอาไปเข้าบัญชีวัดเสียเลย

ก็ติดต่อถามเรื่องยานะคะ ๐๘๙๒๕๕๔๘๓๗

นี่เป็นเบอร์ผัวยายค่ะ ไม่ใช่ใบ้หวย

 

ยายช่วยอธิษฐานให้ผมได้ไปงานเป่ายันต์วันที่ 12 ม.ค. 51 หน่อยครับ

อยากไปจัง กลัวหลังจากนี้ไม่ได้ไปอีก.. บรึ๋ย น่ากลัว