คนที่ชอบแดกดันคนปฎิบัติธรรม บาปแค่ไหน

สังเกตุมาหลายคนแล้วค่ะ บอกว่าตัวเองชอบทำบุญเป็นนักปฏิบัติธรรม แต่แล้วเอาดีของตัวเองไปวัดกับคนอื่น ใครไม่ปฏิบัติหรือไม่ใช่ทางก็คอยไปสอดส่องดูเขาว่าทำดีเท่าตนหรือเปล่า จึงคอยไปตำหนิติเตียนผู้อื่นจนเป็นที่น่ารำคาญสำหรับคนรอบข้าง น่าเสียดาย น่าเสียดาย มัวแต่ส่งออกนอก ดูเขาแล้วเลยต้องกลับมาดูตนเอง (ขอสักนิดแล้วกัน)

 

๑ คนที่คอยคิดเรื่องไม่ดีของคนอื่น คนๆนั้นไม่มีความสุข เราอย่าไปตามนึกถึงความเลวของบุคคลอื่นเลยครับ
๒ กรรมดีมีมาก กรรมชั่วไม่น้อย เราไม่รู้ เราต้องหัดวางเฉยบ้าง มัวไปนึกถึงเรื่องกรรม ประสาทจะรับประทาน เป็น ๑ ในอจินไตยที่พระพุทธเจ้าทรงเตือนไม่ให้คิด
๓ คนที่ดูหมิ่นพระพุทธเจ้า เขาก็ปูทางลงนรกแล้วละครับ แต่เราก็ต้องรู้เจตนาก่อนว่าเขาเจตนายังไง ถ้าเราไม่รู้ก็เฉยเสีย
๔ พระพุทธเจ้ากล่าวว่าคนโง่ เมื่อผลแห่งกรรมยังไม่เกิด เขาย่อมประมาท และคิดเสมอว่าบาปกรรมไม่มี
เรากำลังพูดถึงกรรมที่ทำสะสมกันมาเป็นหลายๆอสงไขยกัปนะครับ

 

ผมขอตอบ ข้อ.4 ละกันนะ เอางี้คุณลองคิดว่า เขาบอกไม่เชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม ถ้าไม่เชื่อแล้วจะทำบาปอะไรก็ไม่เป็นผลใช่ไหม งั้นเอาแบบนี้ ลองให้เขาขึ้นไปอยู่ตึกซัก 10 ชั้น แล้วให้เขาบอกในใจตัวเองว่า เราไม่เชื่อเรื่องแรงโน้มถ่วงในโลกนี้หรอก แล้วให้เขาลองโดดตึกดู

ปล. ไม่เชื่อว่ามี ก็ไม่ได้แปลว่ามันไม่มีนะครับ เขาหลอกตัวเองอยู่ คงอาจจะเคยโมโหหรือทำอะไรดีๆไว้ แล้วผลตอบแทนมันไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง เขาเลยหมดศรัทธาแหละครับ ผมก็เป็นอยู่พักนึงตอนผิดหวังกับความรักใหม่ๆ แต่พิจารณาดีๆแล้ว อ่อ เราเคยไปทำกับคนอื่นไว้นี่หว่าแบบนี้