ข้าวขาว

[IMG] ดีจ้า.. ข้าวขาวคนงาม

กิเลสตัณหามักคนพาไป(พาคนไป)

จิตยิ้ม จิตแย้ม เรื่องของจิต
ไม่ยึดติด สิ่งใด ไม่มีเขลา
ไร้รูป ไร้นาม ให้เพ่งพิศ
เป็นนิมิตหมายรู้ในใจตน
บางครั้งจำต้องเดิน
บางครั้งจำต้องหยุด
บางสิ่งบางอย่างตามติด
ให้ครุ่นคิดจะทำเช่นไร
ให้ก้าวเดินด้วยความมาดมั่น
ไม่นึกหวั่นหลงทาง
กิเลสตัณหามักคนพาไป
ให้หยุดเดินเพลินดู
ด้วยอารมณ์ที่คงที่
มิได้มีใครพาไป
ยืนดูมิสนใจ
ถึงจุดหมายได้ในสักวัน

[IMG]

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าค่ะ
ยังได้อีกนะคะ..ข้าวขาว
ช่วงว่าง.....แพจะลง
กลอนให้อ่าน...นะคะ

[IMG]

ชีวิตก้าวย่าง บนหนทาง ที่กว้างไกล

ไม่รู้ว่าจะจบ ตรงไหน

หรือต้องไป อย่างไม่มี่จุดหมายอย่างนี้แบบล่องลอยเคว้งคว้าง

ความจริง เปิดเผย รออยู่

ยังคอยมองดู ทุก ทุก คน อยู่บนทางปลายชายฝั่ง

เมื่อยังเดินทางกัน มันก็คงจะต้องยัง ยังไม่เห็นว่าที่เป็นคืออะไร

ครั้นหยุดเดินแล้วมองไป จึงเห็นได้ ว่าที่หามานาน ก็อยู่ที่นั่น มานานแล้ว อยู่นั่นเอง

chu chu chu ... [IMG] ... รักข้าวขาวจัง รักกัน รักกัน

[IMG]

เช้าวันใหม่ ที่ใสสด ให้รสธรรม อำนวยผล

สถิตย์ทั่ว ในกมล ให้แยบยล ในผลกรรม

จำนงจิต คิดสิ่งไหน ขอให้ได้ วิเศษล้ำ

อีกที่สุด พุทธรรม บรรจงค้ำ นำให้ดี

[IMG] กระจายความรัก เผื่อข้าวขาวด้วยนะคะ
หลับฝันดีนะคะ .. นะคะ

แวะมาทักทายรอบดึกนะคะ..ข้าวขาว

ใจว่าง ใจสว่าง ใจสงบ
แม้ลมบก ลมทะเล มิพริ้วไหว
เอาหลักธรรมค้ำชูอยู่กลางใจ
มิพริ้วไหวยามลมพัดสบัดกาย
ให้ตั้งรับตรงตระหง่าอย่างหินผา
ยามลมมาก็พัดผ่านไปเป็นอาจิณ
ทุกสิ่งสิ้นลมสงบจบกันเอย

จิตใคร จิตเขา หรือเขลา
จิตเรา เราเขา เขลาเหมือนเขา
เขาวัว เขากวาง มันก็เขา
หรือเราเขลา มีเขา ไว้บนหัว

ข้าวเหนียว ก้อนกลมปั้น
กระหน่ำจิ้ม ตำส้ม ปูปลาร้า
อย่าช้า จกก้อนติดนิ้ว กลืนคอ
ซู๊ดสอ แสบลิ้น แผดมัน

เปรียบจิตก้อนข้าว
คายเคล้าวาง ว่างหาย
ไล่ลับ ของร้อน ออกกาย
ผ่อนหาย กลางอก เบาใจ

[IMG]

วันอาทิตย์ คิดดี มีความสุข

พูดทำถูก เป็นเหตุดี ไม่มีสอง

ขออำนวย อวยชัย ให้สมปอง

สิ่งใดข้อง หมองร้าย จงคลายลง

อันพระธรรม คำสอน ในกลอนกล่าว

เป็นเรื่องราว ดำเนินครบ จบประสงค์

สำคัญถูก ปลูกจิต พินิจปลง

จึงจบลง ตรงจิตว่าง เป็นทางเบา

เงียบๆ เเล้วตามไป ดู >>>>> ทำให้เเค่นี้ก็มีความสุข ..ใช่ไหม?

สวัสดีเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

[IMG]
รู้ว่าแอบดู!! หุหุ

ข้าวข้าว.. น่ารักมั่กมั่ก

อรุณสวัสดิ์..ยามเช้าค่ะ ข้าวขาว

[IMG]

จริง ๆ แล้ว นิพพานใช่ว่าจะไปจะถึงยาก เพียงให้รู้แท้แน่จริง ว่านิพพานเป็นอย่างไร มีลักษณะอาการเช่นไร ส่วนจะได้ไม่ได้ก็ขึ้นกับบุญบารมี

ให้รู้ว่า นิพพานมีอยู่แล้วในแต่ละคน ดั่งคำที่ว่าจิตเดิมแท้นั้น ประภัสสร

อาการของนิพพานมิได้สูงส่ง อย่างที่เราเคยคาดคิดไว้

เพียงเราลองวางจิตโดยปลดปล่อย ความคิด หรือสิ่งที่มาประกอบ โดยสลัด อารมณ์ ความกังวล ความสุข ความทุกข์ บุญบาป เมื่อทุกอย่างถูกสลัดออกไปจากใจทั้งหมด นิพพานจะปรากฏอยู่ตรงหน้า ตรงนั้นทันที

อาการของนิพพาน ไม่มีอาการสะดุ้งหวาดกลัว ไม่มีอดีต อนาคต มีเพียงปัจจุบัน ไม่มีภัยใด ๆ อยู่เพียงกิจปัจจุบันคือความรู้ตัว เมื่อความสงบระงับเกิดขึ้นโดยสมบูรณ์ นิพพานจะอยู่ตรงนั้น ให้หมดความสงสัยลงทันที

พระโสดาบันเริ่มรู้จักนิพพาน พระอนาคามี ทำนิพพานได้เร็วมาก แต่พระอรหันต์ไม่ต้องทำนิพพานเลย เพราะท่านเสวยวิมุตินิพพานเป็นปกติในปัจจุบันอยู่แล้ว

เพียงก้าวผ่านพ้นประตูของความหลงได้ จะเรียกว่าเป็นผู้เริ่มรู้สึกตัวก็ว่าได้ แต่คุณค่าของสิ่งนั้นคือการก้าวผ่านโคตรของปุถุชน หรือการก้าวไปสู่บุคคลหนึ่งในแปดจำพวก ซึ่งเรียกว่าโสดาบันบุคคล

ลำดับของพระอริยะนั้น การผ่านขั้นต้น เป็นพระโสดาบันนั้น ยากที่สุด ถ้าผ่านความไม่รู้ตัวขึ้นเป็นผู้รู้ตัวแล้วเมื่อใด นั่นจึงจะได้ชื่อว่าได้ทำพระนิพพานให้แจ้งแล้ว อ่ะครับ

[IMG]

อันนิพพาน ทีผ่านเป็น เห็นไม่ยาก

ใช่ลำบาก ยากเข็ญ เช่นเขาเล่า

เพียงวางจิต ปลดปลง ที่ตรงเบา

เพียรละเอา กิเลศหมด ปรากฏดี

อันจิตเดิม ไร้ไฝฝ้า มาประกอบ

ว่างโดยรอบ ไม่กอร์ปกรรม พระธรรมชี้

ครั้นละวาง ว่างไปหมด เลิกลดที

นิพพานนี้ มีในตน ทุกคนเอย