โอกาสและหน้าที่แท้จริง

หน้าที่ที่จริงของมนุษย์คือการตามหาพระนิพพาน แต่มนุษย์เราได้ถูกกระแสโลก กิเลสครอบงำหลอกลวงว่าต้องมีครอบครัว ต้องมีฐานะ มีนั่นมีนี่ มีบ้านมีรถ ถูกบ่วงต่างๆครอบงำร้อยรัด ไม่ให้เห็นหนทางของตน หนทางแห่งการปฏิบัติ การจะปฏิบัติได้สร้างกุศลได้ หลุดพ้นได้ ต้องเป็นมนุษย์เท่านั้น การเกิดเป็นมนุษย์เป็นของยาก เป็นชาวพุทธย่อมยากกว่า ทำไมถึงละทิ้งการปฏิบัติทั้งๆที่มีโอกาสกันแล้ว เหตุใดจึงสร้างเวรกรรมต่อภพต่อชาติให้ตัวเองไปเกิดในภพที่ต่ำลง แล้วอีกนานเท่าใดกว่าจะได้มาเป็นมนุษย์อีก อย่าคิดตื้นแค่ว่านรก สวรรค์เป็นเรื่องห่างไกลมองไม่เห็นจึงไม่เชื่อ คนเราเกิดมามีกรรม กรรมขวางเอาไว้จะเห็นได้อย่างไร ที่สำคัญคือการปฏิบัติ มีโอกาสแล้วอย่าทิ้งโอกาสเสีย เวรกรรมมีจริง นรกสวรรค์มีจริง สุขทุกข์มีจริง เกิดแก่เจ็บตายมีจริง และนิพพานมีจริง ดังพี่พระพุทธองค์ตรัสไว้ทุกประการ เช่นเดียวกับพระอริยะปฏิบัติกันเอาเป็นเอาตายกว่าท่านจะได้มา อย่าทิ้งโอกาสที่ดี ทำเท่าที่จะทำได้และมีโอกาสหมั่นสร้างบุญกุศล เกิดเป็นคนอย่ามัวแต่ยุ่งเรื่องคนอื่น จงเอาเรื่องของตน เช่น เราอยากรู้เรื่องนั้นเรื่องนี้ เรื่องสวรรค์นรก พญานาค ภูติผี ปิศาจ อยากรู้เรื่องชาวบ้าน ทุกภพทุกภูมิต่างมีหน้าที่ของตน ปฏิบัติตามหน้าที่ของตน ใช้เวรใช้กรรมตามหน้าที่ของตน แต่หน้าที่ของมนุษย์แท้จริงแล้วคือตามหาพระนิพพาน เปรียบง่ายเช่นเราทำงานจุดมุ่งหมายหน้าที่คือพระนิพพานสิ่งที่เราควรใส่ใจนั่นคือบริษัทเรา (ตัวเรา)และพระนิพพาน แต่เราไม่สนใจทำงาน มัวแต่ไปอยากรู้เรื่องบริษัทอื่น งานของตนจึงไม่สำเร็จเสียที จึงได้ย้ายบริษัท เวียนว่ายตายเกิดอยู่เช่นนั้น ไม่ดูตัวของตนทำหน้าที่ของตน มีแต่เอาใจไปดูคนอื่นไปดูหน้าที่ของคนอื่น เมื่อไหร่งานตนจะสำเร็จ มัวแต่ไปอยากรู้เรื่องภพนั้นภูมินี้ อยากรู้เรื่องชาวบ้าน ตัวเองตนเองไม่พากันปฏิบัติ แล้วมันจะไปสำเร็จกันเมื่อใด ชีวิตมีแต่เรื่องโลกเรื่องนอกตัวตน จะต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่เช่นนั้นหรือ อย่างน้อยเกิดเป็นคนให้หมั่นสร้างกุศลทำความดีรักษาศีล ละความชั่ว ดูที่ใจตน ไม่แส่สายไปยุ่งเรื่องของคนอื่น เพื่อที่อย่างน้อยจะได้มีบุญกุศลได้เกิดเป็นมนุษย์อีก บุญจะได้นำพาให้ถึงพระนิพพานโดยไว จะได้สมกับที่เกิดมาเป็นมนุษย์ เป็นของยาก

http://www.facebook.com/dhumma.budhist/posts/498345206888336