โรงงานผีสิง

คอลัมน์ ขนหัวลุก

ใบหนาด

"หลานหมวย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อทำงานกะกลางคืน

ถ้ามีใครถามว่ากลัวผีไหม? หนูเป็นคนหนึ่งละค่ะที่ยอมรับว่ากลัวผีมากๆ เลย เพราะขึ้นชื่อว่าผีซะอย่างใครคะจะไม่กลัว ขนาดพวกผู้ชายในรายการบิ๊กบราเธอร์ หนูยังเห็นเขากลัวผีกัน กลับเพื่อนจะมาแกล้งหลอก ร้อง "จั๊บตัว!!" จนคนดูขำกลิ้งไปเลย

ถามว่าทำไมคนถึงกลัวผี?

โธ่..ผีไม่ใช่คนนะคะจะได้พูดกันรู้เรื่อง แล้วผีจะแอบอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ จะโผล่มาหลอกตอนไหนก็ได้ ยิ่งเวลากลางคืนด้วยแล้ว แหม...ทั้งความมืด ความวิเวกวังเวง ได้ยินอะไรก็สะดุ้งโหยง เห็นอะไรวูบวาบก็ใจเต้นตึ๊กๆ มือเย็นเท้าเย็นเลยค่ะ

หนูว่าคนถามคงกลัวผีมั่กๆ แต่แกล้งถามเหมือนตัวเองไม่กลัวผีซะงั้น!

สาเหตุจริงๆ ที่หนูกลัวผีจัด เพราะตัวเองเคยถูกผีหลอกมานับครั้งไม่ถ้วน ยอมรับว่ากลัวมากค่ะ ต้นคอกับแผ่นหลังเย็นเยือก รู้สึกผมตั้งชันไปหมด ขนลุกซู่ซ่าจนเป็นผื่นขึ้นตามท่อนแขน ตัวอ่อนปวกเปียก ใจสั่นหวิวแทบจะเป็นลมแน่ะ

นี่ขนาดอยู่ด้วยกันหลายคนนะคะเนี่ย แหม! ถ้าอยู่คนเดียวแล้วโดนผีหลอก หนูคิดว่าตัวเองคงจะขาดใจตายไปแล้วแน่ๆ เลย

เมื่อปี 2546 นี้เอง หนูไปทำงานในโรงงานใกล้บ้านที่ชลบุรี โรงงานอยู่ใกล้แม่น้ำบางปะกง เจ้าของเป็นคนจีนไต้หวัน เขาผลิตอุปกรณ์ไฟฟ้าหลายอย่าง คนงานมีหลายร้อยคนทั้งผู้หญิงและผู้ชาย กะกลางวันก็กลับไปนอนบ้าน ถ้ากะกลางคืนก็ถึงสว่างเลย มีห้องให้นอนพักระหว่างสองยามถึงตีหนึ่ง

เกิดเป็นคนจนก็ต้องทนเอาหน่อย! พวกเราทำงานหนักแทบไม่ได้วางมือแต่ว่ายังสาว ยังไม่มีครอบครัว ร่างกายแข็งแรง จิตใจร่าเริงก็ไม่มีปัญหาอะไรต้องคิดมากให้ปวดหัวหรอกค่ะ ใครมีแฟน วันหยุดไปเที่ยวกับแฟนก็เอามาเล่ากัน แซวกันประสาสาวๆ

กลางวันไม่เป็นไร แต่กลางคืนใครๆ กลัวผีกันทุกคน!

หนูขอยืนยันว่าพวกเราไม่ได้กลัวส่งเดช หรือไร้เหตุผลแบบคนขวัญอ่อน หรือหวาดระแวงไปเองนะคะ เพราะใครๆ ก็รู้ดีว่าโรงงานนี้ผีดุมาก ตอนก่อสร้างเกิดอุบัติเหตุแรงๆ หลายครั้ง มีคนตายคาที่ 3 ราย ไปตายที่โรงพยาบาลอีก 2 ราย

อ้อ! คนงานก่อสร้างตกเย็นเลิกงานก็ตั้งวงเหล้า เกิดทะเลาะวิวาทจนตีกันมั่ว บางครั้งถึงกับฆ่าฟันกันเอง รวมแล้วมีคนตายไปราว 10 คนได้

คำว่าโรงงานผีสิง ผีหลอก ผีทวงวิญญาณ...เป็นเรื่องที่พวกเราชอบพูดถึงบ่อยๆ ข้อสำคัญก็เชื่อถือกันทุกคนน่ะซีคะ

พวกรุ่นพี่ๆ เล่าตรงว่า เมื่อเปิดโรงงานแล้วก็มีคนตายอีกหลายคน ทั้งอุบัติเหตุและฆ่าตัวตาย คือผูกคอตาย โดดตึกตายและกินยาตาย ประเภทหลังมักมีสาเหตุจากอกหัก ความรักไม่สมหวัง อะไรประมาณนี้แหละค่ะ

อ้อ! เมื่อปีกลายมีผู้หญิงตกลิฟต์ตาย หนูไม่รู้จักเขาหรอก ต่อมาไม่นานพี่อ๋อยก็นอนในลิฟต์เพราะหัวใจวาย แกกินยาลดความอ้วนจนตาย เชื่อกันว่าผีที่ตกลิฟต์มาหลอกพี่อ๋อย บางคนยืนยันว่าผีตายโหงมาล่าวิญญาณพี่อ๋อยจนช็อกตายในลิฟต์ เอาละซี! คราวนี้ใครใช้ลิฟต์ต้องเกาะกันเป็นแพ ไม่กล้าขึ้นลงคนเดียว

ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ หนูกับเพื่อนๆ ก็กลัวผีกันทุกคน!

ตอนกลางคืนดึกๆ หนูเคยได้ยินเสียงใครไม่รู้วิ่งอยู่นอกห้อง แถวๆหน้าสโตร์ที่ปิดสนิท ไม่มีคนทำงาน บางคืนก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้สะอึกสะอื้น จนหนูแทบจะร้องไห้ตามเพราะกลัวผีน่ะซีคะ

เมื่อเล่าให้เพื่อนร่วมกะที่มีอยู่ราว 6-7 คนฟัง กลับหาว่าหนูแต่งเรื่องผีหลอกให้เขากลัวกัน..แต่ไม่ช้าพวกเพื่อนๆ ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ สะอึกสะอื้นคร่ำครวญน่าขนหัวลุก คนใจกล้าเพ่งมองผ่านฝนกระจกหนาๆ ออกไปก็ไม่เห็นมีใครอยู่ข้างนอกเลยแล้วเสียงร้องไห้มาจากไหน แต่แสงไฟมันสว่างแต่ในห้องที่เราทำงาน ข้างนอกค่อนข้างมืดจนมองอะไรแทบไม่เห็น

ทีนี้ต้องเกาะกลุ่มกัน ขนาดจะเข้าห้องน้ำยังต้องไปกันเป็นแพ ให้เพื่อนช่วยเฝ้าอยู่ข้างนอกด้วยค่ะ...คืนหนึ่งก็เกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้น

ที่ลานหน้าห้องสโตร์จะมีรถลากของเล็กๆ สำหรับขึ้น-ลงลิฟต์ เราใช้แรงอัดแล้วลากไปได้ง่ายๆ พวกหนูเรียกกันว่า "ไอ้เข้" ค่ะ มีหลายตัวสำหรับใช้งานตอนกลางวัน พอกลางคืนก็จอดทิ้งไว้หน้าห้องสโตร์ ห่างจากลานกว้างหน้าห้องทำงานของพวกเราราว 20-25 เมตร

คืนนั้น กินอาหารเสร็จเราก็นอนพัก เสียงน่ากลัวพลันดังขึ้น!

เสียงเดินลากรองเท้าผ่านหน้าห้องและเสียงวิ่งตุ๊บๆ ผ่านไปมา ตามด้วยเสียงร้องไห้ดังมาจากข้างนอก...แน่ใจว่ามันดังมาจากหน้าลิฟต์ใกล้ๆ กับห้องสโตร์พอดี

เพื่อนที่กำลังนอนรีบรุกขึ้นมานั่งเบิกตาโพลง...จ้องมองไปจุดเดียวกัน

เสียงวิ่ง เสียงร้องไห้เงียบหายไปแล้ว...คราวนี้มีเสียงแปลกๆ ที่ไม่เคยได้ยินตอนกลางคืนดังขึ้น...เงี่ยหูฟังซักพักก็อ้าปากค้าง หันมองสบตากัน หน้าขาวซีดทั้งนั้น..นั่นคือเสียงลากไอ้เข้อย่างแน่นอน

พวกเราเบียดกันแจ นัยน์ตาเบิกโพลง...ท่ามกลางเสียงลากไอ้เข้ดังครืนๆใกล้หน้าประตูห้องเราเข้ามาทุกที ความเงียบยิ่งทำให้ได้ยินชัดเจน หนูใจเต้นตึ๊กๆ มือเท้าเย็นจนชา คนอื่นๆ ก็ยืนตัวแข็งจ้องมองแต่ไม่เห็นอะไร กระทั่งเสียงน่ากลัวค่อยๆ ห่างออกไปทุกทีจนเงียบหายในที่สุด

วันรุ่งขึ้น พวกเราก็เห็นไอ้เข้จอดอยู่ที่เดิม ไม่มีร่องรอยว่ามีใครมาเคลื่อนย้ายสักนิด คนงานผู้ชายก็เพิ่งทยอยเข้ามา อุ๊ยตาย...แล้วใครอุตริมาลากไอ้เข้ตอนดึกๆ ล่ะคะ ถ้าไม่ใช่ผี?

ตอนนี้หนูไม่ได้ทำงานที่นั่นแล้ว แต่นึกถึงเรื่องนี้หนูขนลุกทุกทีเลยค่ะ

 

ทุกคนกลัวความมืดความเงียบความตาย