เรื่องเล่าที่วัดดัด

ตอนสมัยที่ผมบวชอยู่ที่วัดดัด (นฐ. ) นั้นพระที่บวชด้วยกันเราจะเรียกว่ารุ่นผีดุเพราะเราเจอกันทุกคน
ตัวผมเองก็โน กุฎิที่ผมอยู่นั้นตอนกลางคืนหรือเวลาที่พระทำวัตรเย็นที่กุฎิจะเจอกันบ่อยมากตอนแรกที่เข้ามาอยู่ที่ห้องนั้นผมก็ได้ยินเสียงคนเดินไปมาก็ไม่คิดอะไรแต่พอนานเข้าเสียงนั้นก็ดังอยู่ทุกวันจนผมนึกว่าเป็นเสียงของลูกศิษย์พระข้างๆห้องผมเลยเข้าไปบอกว่าท่านลูกศิษย์ท่านเดินดังทั้งคืนเลยนะไม่เกรงใจกันบ้างเลยหรือไง แต่คำตอบที่ออกมากับบอกว่าลูกศิษย์ผมมันไม่กล้ามาตอนกลางคืนหลอกเพราะมันรู้ ผมก็งงไปพักนึงแล้วหลวงพี่ที่บวชมานานก็มาถามผมว่าแปลกนะอยู่ตั้งสามวันแล้วยังไม่เจอดี ผมมาถึงบางอ่อก็ตอนนี้แหละว่าผมโดนหลอกตั้งแต่วันแรกที่บวชแล้ว ถึงว่าห้องที่ว่างไว้ไม่มีใครมาอยู่เพราะกุฎินี้เป็นแบบสามห้องเรื่องมันก็มีอยู่ว่า
มีชายคนหนึ่งมาขอบวชแต่ทางวัดให้มาทบทวนว่าสมควรจะบวชไหมเพราะเจ้าตัวเป็นคนที่มีปัญหาติดตัวอยู่แล้วเวลาผ่านไปสามวันก็เป็นต้องเกิดเหตุคือชายคนนั้นผูกคอตายด้วยเข็มขัดโดยมัดตัวเองไว้กับประตูห้องกลาง วันดีคืนดีก็จะมีเสียงคนเดินไปมาอย่างที่ผมได้ยิน บางทีก็เป็นผู้ชายมานั่งอยู่ที่หน้าห้อง หรือประตูปิดได้เองนี่ดีนะที่คล้องแม่กุนแจไม่งั้งยุ่งแน่ๆ ผมมาเจอจังก็ตอนที่ผมไปรับกิจนิมนต์ที่อยุธยากลับมาถึงวัดประมาณ 5 ทุ่มเจ้าอาวาสเรียกไปหาด่วนท่านก็บอกว่าท่านไปไหนมาไหนก็อย่าเปิดไฟทิ้งไว้เดียวมันก็ไหม้หมดทั้งวัดทั้งที่ผมก็ปิดไฟและตรวจดูอย่างถีถ้วนและขากลับรถก็ต้องผ่านห้องผม ก็เห็นไฟปิดสนิทเรียบร้อยเป็นอันว่าผมโดนท่านตำหนิเพราะผี กลับมาถึงก็จำวัดได้ประมาณตีสามก็ได้ยินเสียงเดินอีกครั้งเดินอยู่หน้าห้องผมทั้งคืน
จนตี 5 ครึ่งถึงได้หยุด ผมทนอยู่ได้เดือนก็ต้องสึกออกมามาคนแถวนั้นชมว่าผมเก่งนะอยู่ได้ไงที่อยู่นะเพราะเรา
ก็ต้องแผ่เมตตาให้กับเขานี่ขนาดแผ่เมตตานะนะเนี่ยยังขนาดนี้เลย
<!--IBF.ATTACHMENT_13976-->