อานิสงส์การแผ่เมตตา โดยสมเด็จพระพุฒาจารย์โต วัดระฆัง

ผู้ปฏิบัติธรรมนั้น ต้องรู้จักคำว่า แผ่เมตตา
คือต้องเข้าใจว่า ความวิเวกวังเวงแห่งการ
คิดนึกของเราแต่ละบุคคลนั้น มีกระแสแห่ง
ธาตุไฟผสมอยู่ในจิตและวิญญาณกระจาย
ออกไป เมื่อจิตของเรามีเจตนาบริสุทธิ์

เมื่อจิตของเราเป็นมิตรกับทุกคน เมื่อนั้นเขา
ก็ย่อมเป็นมิตรกับเรา เสมือนหนึ่งเราให้เขา
กินอาหาร คนที่กินอาหารนั้นย่อมคิดถึง
คุณของเรา หรืออีกนัยหนึ่งว่าเราผูกมิตร
กับเขาๆก็ย่อมเป็นมิตรกับเรา

แม้แต่คนอันธพาล เราแผ่เมตตาจิตให้ทุกๆวัน
สักวันหนึ่งเขาก็ต้องเป็นมิตรกับเราจนได้
เมื่อจิตเรามีเจตนาดีต่อดวงวิญญาณทุกๆดวง
ดวงวิญญาณทุกๆดวงย่อมรู้กระแสแห่งจิตของเรา
เรียกว่ามนุษย์เรานี้มีกระแสธาตุไฟออกจากสังขาร
เพราะเป็นพลังแห่งการนั่งสมาธิจิต วิญญาณจะสงบ
ธาตุทั้ง 4 นั้น จะเสมอแล้วจะเปล่งเป็นพลังงานออกไป

ฉะนั้น ผู้ที่นั่งสมาธิปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ
จิตแน่วแน่แล้ว โรคที่เป็นอยู่มันจะหายไป
ถ้าสังขารนั้นไม่ใช่จะพังเต็มทีแล้ว คือไม่ถึง
วาระสิ้นอายุขัย หรือว่าสังขารนั้นร่วงโรย
เกินไปแล้ว ก็จะรักษาให้มันกระชุ่มกระชวยได้
หรือจะให้มันสบายหายเป็นปกติดั่งเดิมได้