อยากถามการปรามาสพระรัตนตรัย

ตัวผมโดนอาการปรามาสพระรัตนตรัย คิดไม่ดีต่อพระรัตนตรัย แล้วผมก็พยายามหาเหตุหาผล ว่าผมเคารพพระรัตนตรัยท่าน เพราะว่า ท่านสอนสิ่งที่ดี ศีล5 พรหมวิหาร4 เป็นต้น เป็นปัจจัยให้เกิดความสุข

แต่พอผมตั้งท่าเหมือนจะดี แต่บางครั้งมันเผอล

ผมเป็นแบบนี้เป็นๆหาย คือหายทีก็หายนาน ผมจะเจริญอนุสติ (แบบว่าพระพุทธเจ้า ท่านดีอย่างงี้นะ พระธรรม ดีอย่างงี้นะ พระอริยสงฆ์ท่านดีอย่างงี้นะ) มันก็ไปละลึกถึงสิ่งที่คิดไม่ดีต่อพระรัตนตรัยท่าน (คือผมรู้แก่ใจดีว่าพระท่านดีแน่นอน แต่มันเหมือนไม่ยอมรับคุณของท่าน) มานะทิฐิไรประมาณนี้ ทั้งที่ ผมเคยมีความสุข ก็เพราะธรรมของพระพุทธเจ้า แล้วเคยพิสูจน์ด้วยการให้ทานตัดความตะหนี่ได้จริง ทั้งๆที่แต่ก่อน ผมนับถือพระรัตนตรัยมาก ตอนนี้เหมือน ศรัทธาไม่มั่นคงจริงๆครับ

ขอถามอีกข้อครับ ผมเคยนั่งสมาธิคือตอนนั้นความรู้ไม่มี รู้แค่ว่า ภาวนาพุทโธ แล้วจิตเป็นสุข พอจิตเป็นสุขมากแล้ว แล้ว ลองนั่งสมาธิอีกที เห็นแสงสว่างก็หลง ผมหลงตัวเองว่าได้หมดกิเลสแล้ว แล้วเกือบจะเป็นบ้า (เพราะกิเลส) แล้วผมบอกคนอื่นว่าเป็นพระอรหันต์ (คือหลงผิดอ่าครับ) ผมควรแก้ไงครับ แล้วจะได้มรรคผล นิพพาน ไหมครับ

ขอวิธีแก้ด้วยครับ

เอ่อผมขอขมาพระรัตนตรัยทุกวัน และก่อนนอนผมก็ทําตามที่พระท่านสอน ถ้าตายตอนนี้ก็ขอไปแดนพระนิพพานอย่างเดียว

 

คุณเหมือนกับผมเลยครับ
ผมก็ไม่รู้ว่าไปปรามาสพระรัตนตรัยได้อย่างไรทั้งๆที่ผมเคารพในพระรัตนตรัยมาก คงเป็นเพราะเราเคารพมากเกินไปจนเกินทางสายกลาง แต่พระพุทธองค์ท่านสอนให้ขอขมาพระรัตนตรัยทุกวัน ทุกวันนี้ผมต้องคอยคิดถึงคำว่าเป็นเรื่องธรรมดาไว้บ่อยๆอารมณ์ปรามาสนี้ก็ค่อยๆหายไปครับ
แต่ถ้าเผลอเมื่อไหร่ก็ยังมีอยู่ดี

ขอผู้รู้แนะนำด้วยครับ

 

ช่วงก่อนหน้านี้เราก็เป็นอย่างหนักค่ะ พอปรามาสปุ๊บก็ขอขมาปั๊บ แล้วก็ไม่ไปคิดเรื่องปรามาสอีกขอขมาแล้วก็แล้วกันไป เป็นอีกก็ขอขมาอีกอยู่อย่างนี้ค่ะ

เดี๋ยวนี้พอจะรู้แล้วพอปรามาสครั้งที่หนึ่ง..ขอขมาเสร็จ..เดี๋ยวครั้งที่สองมันจะมา เพราะฉะนั้นพอเราขอขมาเสร็จปุ๊บเราจะเอาจิตไปจับที่ลมหายใจทันทีเลยค่ะ ไม่ให้จิตฟุ้งซ่านเผลอไปปรามาสท่านไปมากกว่านี้ แต่บางทีก็เอาไม่อยู่เหมือนกันก็ต้องใช้วิธีขยับตัวไปทำอย่างอื่นแทนไม่ให้จิตจมอยู่กับอารมณ์นี้

แต่เรื่องขอขมาต้องทำให้เป็นปกตินะคะ สำหรับเรายิ่งบ่อยยิ่งดี ^^

 

ต้องขอขมาพระรัตนตรัยครับ ต่อหน้าพระพุทธรูปที่ไหนก็ได้ครับ

ให้ท่องบทนี้ครับ .....
สัพพังอะปะราธังขะมะถะเมภันเต อุกาสะ ทวารัตเยนะกะตัง สัพพังอะปะราธัง ขะมะถะเมภันเต อุกาสะ ขะมามิภันเต

 

เป็นบันไดที่ต้องผ่านครับ ทำไปสักพักจะโดนแบบนี้ ท่านๆ ที่ใกล้กับหลวงพี่เล็กลองถามท่านดูก็ได้ แล้วค่อยเอามาแชร์ หลวงพ่อท่านเคยสอนไว้เหมือนกัน
ผ่านได้ จะรู้จักการ "เบรคจิต" เป็นศัพท์ผมเองนะ เราจะมองเห็นการทำงานของมันได้ไวขึ้น ระหว่างนี้ก็ขอขมาพระรัตนตรัยเอาไว้ทุกวันแล้วกัน

 

ไม่ทัน ขันธ์ ขาดสติ รู้น้อย ทำให้แจ้ง ด้วยธรรมพื้น ก็ขอขมา ไม่เป็นไร.. ทกุข์ เรื่องง่าย ๆจะมอง ธรรม อันหลุด พ้น ผู้หลุด พ้น ย่อมมี คุณธรรม ย่อมมี กรรมไม่มีผลไม่มี เป็นบางครั้ง ขนาด พอรู้

 

ครับ ตอนนี้ผมก็ต้องเชื่อพระรัตนตรัยว่าท่านพ้นทุกข์ได้จริง (แต่ก่อนผมเชื่ิอแบบนี้ ตอนนี้ก็เชื่อ แต่ไปๆมา มันเหมือนว่าไม่มั่นใจ เหมือนว่าแต่ก่อนนั่นมั่นใจกว่า)