สาวลึกลับ

คอลัมน์ ขนหัวลุก

ใบหนาด

"ปูลม"

เล่าเรื่องขนหัวลุกจากหัวหิน

เพื่อนรักของดิฉันมีบ้านพักตากอากาศอยู่ริมชายหาดหัวหินค่ะ เธอผู้น่ารักคนนี้ชื่ออ้อย เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลผู้ดีเก่า พูดง่ายๆ ว่าบ้านแสนสวยนี้เป็นมรดกตกทอดที่เธอมีสิทธิครอบครองอย่างเต็มภาคภูมิแต่เพียงคนเดียว

เธอกระซิบบอกดิฉันว่าอย่าเอะอะไปนะ บ้านนี้น่ะมีอะไรประหลาดๆ เกิดขึ้นอยู่เรื่อยเลยล่ะ อยากฟังเรื่องผีไหมละ?

อุแม่เจ้า! เล่าตอนไหนไม่เล่า แม่เจ้าประคุณดันมีอารมณ์เล่าเรื่องผีอีตอนชวนดิฉันไปเที่ยววันหยุดสุดสัปดาห์กับเธอน่ะซิคะ!

คิดดูเถอะ ดิฉันอุตส่าห์ตื่นเต้น เตรียมกระเป๋าเสื้อผ้า ขนมนมเนยเพียบบ๊ายบายคุณพ่อคุณแม่ โดดขึ้นรถมากับเธอตั้งแต่เช้ามืด กะว่าจะไปสนุกเต็มที่ อาทิตย์นี้เราได้หยุดยาวตั้งสามวันแน่ะ อ้อยชวนดิฉันกับเพื่อนของเราอีกสามคนไปเที่ยวบ้านหัวหินของเธอ สามคนนั่นมีรถไปเอง และนัดเจอกันที่โน่นเลย ส่วนดิฉันมีแต่รถเมล์ไม่มีรถเก๋ง อ้อยก็เลยต้องมารับ

อ้อ! ต้องบอกก่อนว่าพวกเราห้าคนล้วนเป็นโสดสนิททั้งที่อายุปาเข้าไปเกือบสามสิบแล้ว มีงานดีเงินเดือนสูงกันทุกคน เราทำงานบริษัทโฆษณาค่ะ สนุกจนไม่มีกะจิตกะใจไปหาแฟน อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว

อารมณ์หนุกหนานของดิฉันมาสะดุดเอาตอนรถแล่นขึ้นสะพานขึงอันสง่างาม นี่อ้อยกำลังจะสารภาพว่าบ้านของเธอมีผีเหรอคะ?

แหม! ยัยคนนี้รู้ว่าดิฉันชอบความตื่นเต้น มันก็จริงอยู่หรอกค่ะที่ตัวดิฉันเองชอบเข้าบ้านผีสิง แต่นั่นน่ะมันอยู่ในสวนสนุกนะคะ ไม่ว่าจะไปเที่ยวที่ไหน สวนสนุกในเมืองไทย หรือดิสนีย์แลนด์ในเมืองนอก เวลาไปด้วยกันกับอ้อย ดิฉันมักจะลากเธอไปกรี๊ดกร๊าดด้วยกันในบ้านผีสิง มันเป็นรายการที่เราไม่ยอมพลาด

อ้อยขับรถอย่างสบายอารมณ์ ตามองไปข้างหน้า สีหน้ายิ้มละไม เธอยืนยันว่าไม่ได้หลอกให้ดิฉันกลัวเกินเหตุ แต่ขอเตือนให้เตรียมตัวไว้ เผื่อเจออะไรจะได้ไม่ตกอกตกใจ เป็นไข้หัวโกร๋น

นี่มันจะชวนไปเที่ยวหรือชวนไปลองของกันแน่

เธอเล่าว่าบ้านเธอไม่เคยมีใครตายหรอก ผีปู่ย่าตายายก็ไม่เคยมาหลอกมาหลอน แต่ตั้งแต่สมัยก่อนโน้น ปู่ย่าตายาย ลุงป้าน้าอามักจะเจอปรากฏการณ์แปลกๆ เสมอ เช่นดวงไฟสีเขียวๆ ฟ้าๆ เท่าผลส้มมาลอยวนอยู่ในห้องนอนตอนกลางดึก สาหร่ายทะเลที่มันน่าจะอยู่ในทะเลลึก อยู่ดีๆ ก็มาแผ่สยายกลางพื้นห้อง

ที่น่าขนหัวลุกที่สุดคือ หญิงสาวผมยาวถึงเอว นุ่งผ้าถุง สวมเสื้อแขนกระบอกที่มาเดินกรีดกรายให้แขกผู้มาเยือนได้ยลโฉมอยู่เสมอ หลายต่อหลายคนไม่รู้หรอกว่านั่นน่ะไม่ใช่คน!

เอ๊ะ! ซักสนุก อ้อยบอกว่า คุณยายสันนิษฐานว่าหญิงผู้ลึกลับอาจเป็นเจ้าที่เจ้าทาง หรือแม่ย่านางของเรือที่อับปางกลางทะเล ฟังดูโรแมนติคจัง แต่ดิฉันหวังว่าตัวเองคงจะไม่โชคดีจนจ๊ะเอ๋กับเธอนะคะ

อ้อยยืนยันอีกว่าเธอไม่กลัวหญิงชุดดำผมยาวนั้นเลย เมื่อตอนเด็กๆ อ้อยเคยประจันหน้ากับเธอผู้นี้ด้วย

ตอนนั้นเป็นยามบ่ายที่เงียบสงัด พวกผู้ใหญ่เอนหลังนอนกลางวันกันหมด ตัวเธอซึ่งยังเป็นเด็กหญิงอ้อย เล่นชิงช้าชมทะเลเพลินๆ ก็เหลือบเห็นเธอยืนอยู่ใต้ต้นลั่นทมในลานบ้าน เธอดูเหมือนคนธรรมดามีเลือดมีเนื้อ ผิวคล้ำ หน้าเรียวเล็กรูปไข่ ตาคมคล้ายผู้หญิงแขกและมีแววใจดีเธอไม่ได้หลอกหลอน เพียงแต่สลายไปกลางสายลม เหมือนหมอกที่จางไปเฉยๆ น่าแปลกคืออ้อยไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย

เธออุ่นใจด้วยซ้ำ และนึกรักภูตสาวเหมือนเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัว

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ บ้านริมหาดของอ้อยไม่จำเป็นต้องจ้างคนเฝ้าก็ได้หลายต่อหลายครั้งที่ปิดไว้เฉยๆ ไม่เคยมีขโมยขโจรเข้าไปล่วงล้ำก้ำเกิน ชาวเลที่รู้จักมักคุ้นบางทีก็เข้าใจผิดว่าบ้านอ้อยมาเที่ยว ทั้งๆ ที่ไม่มีใครเลย แต่พวกเขาเห็นแสงเทียน แสงไฟในบ้าน ทีแรกกลัวว่าไฟไหม้ แต่ดูแล้วไม่ใช่

หลายคนเล่าตรงกันว่าเห็นผู้คนมากมายเดินอยู่ในบ้าน บ้างก็ถือตะเกียงวับแวม ยังนึกว่าคนกรุงพวกนี้เล่นอะไรแปลกๆ

ดิฉันมานึกๆ ดูแล้วก็มีเหตุผลนะคะ บ้านชายหาดของอ้อยเป็นบ้านเก่าแก่ ปลูกมาเกือบร้อยปีแล้ว บางครั้งก็ปล่อยทิ้งว่างนับเดือน วิญญาณจากทะเลและบริเวณนั้นอาจเข้ามาอยู่อาศัยก็ได้ อีกอย่างหนึ่งชายหาดหัวหินเป็นสถานที่ที่มีผู้คนอาศัยมาตั้งแต่โบราณ ถ้าไม่มีภูตผีวิญญาณซิถึงจะเรียกว่าแปลก

สิ่งที่ดีอย่างหนึ่งคือ วิญญาณที่มาอยู่ไม่ดุร้าย มุ่งหมายทำลายขวัญสักหน่อย ตรงกันข้ามกลัวให้คุณและมีความรู้สึกดีๆ ให้กัน อย่างอ้อยกับหญิงสาวลึกลับคนนั้นไงคะ

อ้อยบอกว่าตั้งแต่เล็กจนโตป่านนี้ อ้อยยังรู้สึกผูกพันกับเธอ แม้จะเคยเห็นแต่เพียงครั้งเดียวในชีวิต ทุกครั้งที่มาบ้านนี้อ้อยจะยกมือไหว้ทักทายคุยกับเธอในใจ ชวนเธอกินข้าวด้วยกันทุกมื้อ เวลาจะกลับกรุงเทพฯ ก็บอกลาและฝากบ้านไว้กับเธอ เรียกว่าแบ่งกันอยู่แบ่งกันใช้

ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียดายที่ดิฉันไม่พบเห็นเหตุการณ์น่ากลัวใดๆ เลยระหว่างที่มาค้างที่นี่ เรามีแต่ความอบอุ่นและสนุกมาก อาจเป็นเพราะดิฉันให้ความเคารพ ไม่ลบหลู่ ที่สำคัญดิฉันไม่ยอมนอนคนเดียวหรอกค่ะ ไม่เปิดโอกาสให้ผีหลอกเลยล่ะ