สังคมวุ่นวายเพราะผิดศีล

หลายคนมองเห็นคนที่เรียกว่าเป็นคนมี " ธรรมะ" เป็นผู้สูงอายุ ไม่ค่อยรู้เรื่อง ศีล ๕ เริ่มตั้งแต่ข้อ
๑. ห้ามฆ่าสัตว์ หลายคนไม่สนใจเลย มองเป็นกีฬาเรื่องความสามารถ สนุกความภูมิใจ สะใจ อะไรก็แล้วแต่ ขณะที่เราสังหารจิตใจเราก็จะสะสมสิ่งที่ไม่ดีไปด้วยคือ โทสะ ไปด้วยอย่างไม่รู้ตัว เวลาทะเลาะกันหรือไม่ถูกใจกัน ก็จะเอาอาวุธมาประหัตประหารกัน สร้างความเดือดร้อนให้กับตนเองและคนอื่น
๒. ห้ามลักทรัพย์ มองทรัพย์คนอื่นก็เกิดความโลภอยากได้ ไม่ยอมหาทรัพย์ด้วยตนเอง จิตใจที่เริ่มที่ก็เริ่มสะสมเข้าไปในจิตของตน ทำให้คนรอบข้างขาดความเชื่อถือ ทำอะไรขาดความอดทน สร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่น อาจมีภัยมาถึงตัว
๓. ห้ามประพฤติผิดในกาม สำหรับข้อนี้ผิดกันมาก บ้านแตกลูกที่เกิดมาต้องมารับรู้ ไม่ทำหน้าที่ที่ดี ทำให้เด็กมีปัญหา เช่นมีพ่อใหม่ แม่ใหม่ ลูกไม่ยอมรับ เกิดความวุ่นวายในบ้าน แล้วขยายวงมาที่สังคม อีกทั้งเกิดโรคระบาดตามมา เดือดร้อนตนเองและสังคม
๔. ห้ามพูดปด หลอกลวงกัน ทุกวันนี้ กลายเป็นเรื่องธรรมไปเสียแล้ว การพูดจาหว่านล้อมด้วยเหตุผลหรือปั้นแต่งเรื่องจนน่าเชื่อถือ ทำให้คนหลงเชื่อ เกิดความวุ่นวาย มีทุกระดับเลย คนที่ทำผิดข้อนี้ คนมักไม่ค่อยเชื่อถือเวลามีความลำบากเกิดขึ้นจะไม่มีใครเหลียวแลเลย อีกทั้งไม่มีคนสรรเสริญ
๕. ห้ามดื่มของมึนเมา ทำให้ทำลายสติเราโดยตรงเลย เวลาขาดสติทำอะไรก็ได้ เสียใจก็เสียใจสุด ๆ โกรธก็จะโกรธสุด ๆ อะไรอะไรที่ไม่ดีก็สุด ๆ ทำลายสุขภาพแบบสุด ๆ เปลี่ยนความคิดแบบสุด ๆ มีเหตุผลของคนในวงเหล้าว่า ทำไมเด็กใน TV ไม่กินเหล้ายังตับแข็งได้เลย มันไม่เกี่ยวกับเหล้าเลย เป็นเหตุผลที่ข้าง ๆ คู ๆ ดี แต่ก็ฟังไม่ขึ้น
เรารู้ว่าไม่ดี แต่ก็ยังมีบางคนไม่เข้าใจ เรียนรู้มาตั้งแต่เด็กแล้วว่า ทำผิดศีลไม่ดี จะจบปริญญา อะไรก็แล้วแต่ ก็ไม่สนใจ จะสนใจตอนใกล้ตายนั่นแหละ ผมเห็นมากมาแล้ว มีเหตุผลมีปัญญาแต่คิดไม่ออก ไม่รู้ทำไม จึงมีเหตุวุ่นวาย ในสังคมนี้และโลกใบนี้อยู่ทุกวัน เราขอให้ท่านอย่าได้หลงไหลในสิ่งที่ผิดเลย

 

ผิดศีล ไม่รักษาศีลนั้นก็ใช่
แต่ผมเห็นว่า สังคมวุ่นวาย เพราะเห็นผิด!! เช่น พระพุทธองค์บอกเรื่องความตาย ควรคิด
แต่คน เห็นผิด บอก ไม่ควรคิด ไม่ควรพูด เพราะ อัปมงคล

เมื่อคนไม่คิดถึงความตายแล้ว คนก็ไม่เห็นว่า ความตายอยู่ไกล้ตัวเราขนาดไหน และคิดไปว่า เรายังอยู่ได้อีกนาน เพราะอายุยังน้อย ก็เลยกอบโกยกันเข้าไป หาคำว่า พอแล้วไม่ได้
เรื่องจะสนใจธรรมมะ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะเขาคิดว่า เขายังอยู่ได้อีกนาน ยังหนุ่มยังสาว ยังไม่ตายง่ายๆ ไว้แก่เฒ่าไกล้ตาย ค่อยคิดถึงวัด หรือธรรมมะ

คนหนุ่มสาวที่เข้าวัด ส่วนไหญ่ ก็พวกที่ความป่วยเริ่มเบียดเบียนนั่นหละ

สังคมและโลก ไม่มีทางดีขึ้นได้ จนกว่า จะแย่ถึงที่สุดเสียก่อน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้แน่นอน