ศพในโลงจำปา

ผมเองไม่เคยเชื่อว่าผีมีจริง และก็ไม่เคยพบพานกับผีแม้แต่ครั้งเดียว แต่คนที่เขาถูกผีหลอกมักจะมาเล่าให้ผมฟังเป็นประจำ ซึ่งผมก็มักจะจดเอาไว้ เพื่อเป็นการเปรียบเทียบกับเรื่องที่ผมเคยได้ยินมาแล้ว แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าจะเป็นเรื่องเป็นราว และมีข้อเท็จจริงที่เชื่อถือได้อยู่พอสมควร และเจ้าของเรื่องก็เป็นเพื่อนสนิทของผม ที่ไม่เคยเชื่อเรื่องผีเหมือนกันกับผม แต่หลังจากที่เขาพบกับความสยองของศพในโลงจำปาแล้ว เขาก็เชื่อว่าผีมีจริง และยอมรับว่าวิญญาณนั้น สามารถแสดงแผลงฤทธิ์ได้ หากไม่พอใจขึ้นมา ขณะนั้นผมทำงานอยู่ที่นครศรีธรรมราช ก็เห็นจะราว ๆ ๓๐ ปีมาแล้วนะครับ ตอนนั้นกำลังมีงานนมัสการพระธาตุนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นงานประจำปี มีผู้คนทั้งจากภาคใต้เอง และจากถิ่นอื่นมาร่วมงานกันอย่างล้นหลาม ตอนนั้นโรงแรมก็ยังไม่มากมายเหมือนเดี๋ยวนี้ จึงไม่เพียงพอกับจำนวนแขกที่มาเที่ยวงาน จนต้องวิ่งหาโรงแรมนอนกันเป็นจ้าละหวั่น
นิพนธ์ ลือสกล เป็นเพื่อนสนิทของผมซึ่งเดินทางมานมัสการพระบรมธาตุ และแวะเยี่ยมผม เขาเคยบอกล่วงหน้ามาก่อน แต่ปีนี้เขาไม่ได้บอก ผมจึงไม่รู้ว่าเขาจะมาหรือไม่ เช้าวันนั้นผมกำลังจะออกไปทำงาน นิพนธ์ก็เข้ามาหาผมที่บ้าน ในมือถือกระเป๋าเสื้อผ้า ดวงตาแดงก่ำเหมือนคนอดนอน เขามีใบหน้าซีด ๆ มาถึงก็ขอพักผ่อน ผมจึงให้พักผ่อนตามสบาย ตกเย็นจึงจะคุยกัน เพราะผมต้องไปทำงาน
ตกเย็นผมหิ้วสุราอาหาร และกับแกล้มชั้นดี กะจะฉลองกันให้เต็มคราบ แต่เจ้าเพื่อนผมกลับหงอย ไม่ค่อยจะโอภาปราศรัย ได้แต่กระดกน้ำอมฤตลงคอ เหมือนจะดับอารมณ์ ผมจึงกระเซ้าว่า