รีสอร์ตเนินเขา

"จุ๊บแจง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกที่รีสอร์ตบนเนินเขา

วันแรงงานชาติที่เพิ่งผ่านไปในปีนี้ตรงกับวันเสาร์ จึงต้องทำให้ต้องหยุดชดเชยในวันจันทร์ด้วย พวกเรา 6 คนที่ทำงานอยู่ในบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่งดีใจมากที่ได้หยุดยาว เราคุยกันมาตั้งนานแล้วว่าอยากไปเที่ยวทะเล คราวนี้ฝันของเราก็เป็นจริงซะที

แอ๊ด หนุ่มหล่อมีรถสเตชั่นเวก้อน พอที่เราทั้ง 6 จะนั่งไปกันได้สบายๆ ดิฉันเตรียมขนมนมเนยเพียบพร้อม กะว่าจะสนุกกันให้เต็มที่ เราออกเดินทางตั้งแต่ 7 โมงของเช้าวันเสาร์ ตรงดิ่งไปพัทยาทันที

คณะทัวร์น้อยๆ ของเรามีผู้หญิง 3 ผู้ชาย 3 อันได้แก่ แอ๊ด, ป๊อบ, เอก, น้ำหวาน, ชมพู่ และดิฉัน..แจง แต่พวกเราไม่ใช่แฟนกันนะคะ เป็นเพื่อนกันจริงแท้แน่นอนรับรองว่าไม่มีเรื่องชู้สาว เพราะ 3 หนุ่มของเราเป็นเกย์ล้วนๆ ค่ะ

น่าแปลกใจที่เราไม่ได้คิดจะจองโรงแรมล่วงหน้า คิดง่ายๆ ว่าพัทยาควรจะมีโรงแรมเยอะแยะ...แต่เราคิดผิดค่ะ พอไปถึงปรากฏว่าหาห้องไม่ได้ งานชักกร่อยเชียว

ไหนๆ ก็มาถึงแล้วนี่ จะกลับก็เสียฟอร์มหมด แอ๊ดจึงขับรถวนเวียนหาที่พัก จนรถแล่นเข้าไปทางถนนเส้นใน ขึ้นเนินทางที่จะตรงไปจอมเทียน เราเห็นรีสอร์ตแห่งหนึ่งตรงทางโค้งก่อนจะลงเนิน ก็เลยลองเลี้ยวรถเข้าไป

รีสอร์ตแห่งนี้ปลูกเรียงรายเป็นหลังๆ อาณาบริเวณกว้างขวางมาก มีบังกะโลสัก 30 หลังเห็นจะได้ ส่วนที่อยู่ด้านหน้าเต็มหมด แต่อีกราว 10 กว่าหลังทางด้านในสุดกลับว่าง ไม่น่าเชื่อเลยค่ะ แต่เราก็ไม่ได้คิดมาก ดีอกดีใจกันใหญ่และเข้าพักทันที

บังกะโลของเราหมายเลข 103 มี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ เป็นเรือนไม้ค่อนข้างเก่า 2 ชั้นทาสีฟ้า ด้านหน้ามีเตาที่ก่อด้วยปูน และวางตะแกรงสำหรับปิ้งบาร์บีคิว ดูน่าสบายพอใช้ เสียอย่างเดียวที่มันไกลจนไม่ได้ชมวิวทะเล เวลาจะเล่นน้ำทะเลก็ต้องขับรถออกไป แต่พวกเราก็ไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว ปาเข้าไป 27-28 ทั้งนั้นเลย

เราก็นึกว่ามาพักผ่อน เปลี่ยนบรรยากาศกันก็พอใจแล้ว

พอเข้าห้องพักเรียบร้อย เราก็ออกไปซื้อ กุ้ง หอย ปู ปลามาปิ้งมาย่างกันสนุกสนานไปอีกแบบ และอร่อยมากๆ เพราะเราทำเอง...น่าภูมิใจด้วย จริงไหมคะ?

กินเสร็จก็ช่วยกันเก็บกวาดไม่เหลือเศษซาก กลิ่นสะอาด ไม่มีเหม็นคาวกุ้งปลาเลยสักนิด ตกบ่ายมีสาวเมดมาทำห้อง...ดิฉันสังเกตว่าพวกเธอรีรอกันแบบกลัวๆ กล้าๆ อะไรบางอย่าง

เป็นแบบนี้ทุกห้องที่พวกเธอต้องไปทำความสะอาดเลยค่ะ!

ตอนค่ำ เราออกไปกินอาหารข้างนอก กว่ากลับก็ 3 ทุ่มกว่า พวกผู้ชายจะไปเที่ยวต่อ แต่พวกผู้หญิงขอนั่งๆ นอนๆ คุยกันอยู่ที่บังกะโลดีกว่า..มองไปรอบๆ บริเวณมันมืดและวังเวงมาก

เรื่องน่าขนลุกเกิดขึ้นตอนเราอาบน้ำ เมื่อชมพู่บอกว่าน้ำฝักบัวมีกลิ่นคล้ายคาวเลือด ดิฉันกับน้ำหวานปลอบว่าคงเป็นเพราะสนิม แต่ใจพวกเราตุ้มๆ ต่อมๆ มันมีกลิ่นน่ากลัวจริงๆ ค่ะ สีก็เหมือนน้ำล้างเลือดเลย

พออาบน้ำเสร็จเรามานั่งแปรงผม คุยกันเรื่องสัพเพเหระ อยู่ดีๆ มีเสียงฝีเท้าวิ่งไปมาอยู่ชั้นบน ซึ่งเป็นห้องนอนของพวกผู้ชาย...แต่พวกเขายังไม่กลับกันนะคะ! มองขึ้นไปก็มืดตึ๊ดตื๋อ พวกเราเกาะกันออกมาดูแล้วก็ขนลุก...เดี๋ยวก็เงียบ เดี๋ยวก็วิ่ง แถมยังมีกลิ่นเน่าๆ ปนมากับกลิ่นธูป...

อยู่ไม่ได้แล้วค่ะ พวกเราเผ่นอ้าวออกมาทั้งๆ ชุดนอน!

ดิฉันสาบานได้ว่าขณะเดินผ่านบังกะโลที่มืด เงียบ เรียงรายเป็นแถวเป็นแนวนั้น ดิฉันเห็นเงาวูบวาบมาตลอดทาง บางหลังมีเด็กๆ โผล่หน้ามาดู พอหันไปมองตรงๆ กันหลบวูบไป

บางหลังมีเงาสลัวๆ ของผู้หญิงผมยาวๆ ยืนตัวแข็งมองเราจากหน้าต่างชั้นบน...ดิฉันกลัวแทบเป็นลม ไม่กล้าบอกเพื่อน แต่ตอนหลังก็รู้ว่าชมพู่กับน้ำหวานก็เห็นแบบดิฉันเช่นกัน

ขอย้ำว่าทุกหลังปิดไฟมืด ไม่มีคนอยู่แน่นอน!

พวกเรามานั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของสำนักงานรีสอร์ต ที่อยู่ด้านหน้า ผู้ชายกับผู้หญิงที่เป็นพนักงานต้อนรับปิดปากเงียบ แต่มองตากันก็รู้ว่า...เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา?

ตลอดเวลาที่ดิฉันนั่งอยู่ มีแขกของรีสอร์ตมาขอคืนห้องพักรวมแล้ว 5 ราย แน่ะค่ะ!

ทุกรายหน้าตาไม่สบายใจเอามากๆ ผู้หญิงกับเด็กก็ทำท่าคล้ายจะร้องไห้ พวกผู้ชายซึ่งคงเป็นสามี เป็นพ่อ ต้องโอบกอดบ้าง ปลอบโยนเสียงเบาๆ บ้าง

อยู่ต่อไม่ได้แล้วค่ะ งานนี้!

เราตัดสินใจโทร.เข้ามือถือของป๊อบให้รีบมารับเรา แล้วเก็บข้าวของกลับกรุงเทพฯ เดี๋ยวนั้นทันที แม้จะล่วงเข้า 5 ทุ่มแล้วเราก็อยู่ไม่ได้แล้ว ถอยดีกว่า...จริงๆ ค่ะ

การเที่ยววันหยุดคราวนี้ประทับใจไปนานเลยนะคะ บรื๋อ...

ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก
ใบหนาด
- ข่าวสด