ฝึกกสิณไฟครั้งแรก

พรรษา ๑ ผ่านไปสมัยบวช การฝึกก็ยังไม่ก้าวหน้า โอกาสดีที่ได้มีอาจารย์คอยฝึกฝนสภาวะจิตท่านเข้าถึงหยั่งรู้อ่านจิตภายในของมนุษย์ แม้นแต่ความคิดท่านก็สามารถอ่านความคิดดูความคิดได้เรียกได้ว่าไปคิดไม่ดีกับท่านไม่ได้เลย ส่วนตัวข้าพเจ้าไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับจิตคงจะเหมือนกับหลายๆ คนที่ไม่เข้าใจว่าจิตทำงานอย่างไร ฝึกอย่างไรก็ไม่ก้าวหน้าได้แต่นั่งหลับตาแล้วภาวนาไปเรื่อยเท่านั้นยังกำหนดจิตไม่เป็นตัวข้าพเจ้า เองนั้นอยากรู้จริงๆ ว่าเขาฝึกกันอย่างไรกำหนดจิต วันหนึ่งได้มีโอกาสให้ท่านได้แนะนำ ท่านบอกว่าต้องรู้จิตตนเองก่อนหัดเบื้องต้นต้องหาจิตตนเองให้เจอก่อน ราว ๑ ทุ่มของวันนั้น ได้สนทนา และท่านก็บอกข้าพเจ้าไปนำกระโถนมาแล้วหาเทียนแท่งใหญ่ๆ พอสมควรจุดเทียนแล้วให้ตั้งบนกระโถน ข้าพเจ้าก็ทำตามหลังจากนั้นท่านก็แนะว่า ให้หลับตาลงแล้วดูว่าเปลวเทียนมันเข้ามาอยู่ในภายในจิตหรือยัง ถ้าหากยังให้ลืมตาแล้วดูใหม่ตัวข้าพเจ้าก็ยังไม่เข้าใจครั้งแรก พอครั้งที่ ๒ ก็ได้ให้ท่านช่วยเข้าไปดูหน่อยในความคิดในจิตมันฝึกแบบไหนถึงจะถูกต้อง ท่านก็หลับตา ข้าพเจ้าก็หลับตาลง แล้ววิเคราะห์จิต ครั้งที่ ๒ ชะแว๊บมองเปลวเทียนแต่เอากระโถนเป็นนิมิตด้วย พร้อมเปลวเทียนอยู่ในจิต ท่านก็หัวเราะขณะหลับตาให้เอาแต่เปลวเทียนไม่ใช่เอากระโถนไปอยู่ในจิตด้วย ต่างก็ขำกัน ๒ รูปหลังจากนั้นก็ลืมตาครั้งที่ ๒ เริ่มเข้าใจว่าเขากำหนดกสิณกำหนดจิตเช่นไร ครั้งที่ ๓ เริ่มใหม่คราวนี้ไม่พลาดมองที่เปลวเทียน สักครู่หลับตาลง เมื่อเปลวเทียนเข้าไปภายในเห็นเปลวเทียนในจิต อาจารย์ข้าพเจ้ากล่าวว่าแบบนั้นละหลังจากนั้นก็ให้รวมเปลวเทียนให้เล็กลง ด้วยสภาวะภายใน หลังจากนั่งหลับตากำหนดจิตสักครู่ใหญ่ๆ ราว ๒๐-๓๐ นาทีคราวนี้จากเปลวเทียนกำหนดได้แล้วมันเล็กลงคราวนี้มันเหมือนกับแมงหวี่เล็กๆ ภายในความมืดภายในกาย วิ่งไปวิ่งมาเป็นจุดแดงๆ คล้ายหัวไม้ขีดวิ่งไป วิ่งมาอยู่ภายในขณะทำสมาธิ ตัวข้าพเจ้าตื่นเต้นในครั้งแรกเฮ้ยแบบนี้ก็มีด้วย และก็ลืมตาอ๋อ มันเป็นแบบนี้เองการกำหนดกสิณ
ขั้นต่อมาเป็นขั้นที่ ๒ คือการกำหนดหยุดความคิดโดยเบื้องต้นกำหนดจิตเป็นละ คราวนี้หลับตา และก็ให้อาจารย์ท่านหลับตาดูสภาวะจิตภายในด้วยว่าเป็นอย่างไร ท่านหลับตาข้าพเจ้าหลับตา และกำหนดจิตโดยไม่ใช้เปลวเทียนละเข้าใจก็นำแสงสว่างๆ สลัวภายในกำหนดเป็นจิตได้เลยเพียงแค่หลับตา หลังจากนั้นท่านอาจารย์กล่าวให้พยามสลัดทิ้งความคิดให้เหลือเพียงความคิดว่าง ข้าพเจ้านั่งลง นั่งปุ๊บความคิดของข้าพเจ้าเกิดภาพภายในความคิดวิ่งท่องเที่ยวไปทั่วโลกภายในเวลาไม่ถึงเสี้ยววินาที เรียกว่าหอไอเฟล เมืองลอนดอน ปารีส อิตาลี อียิปต์ สถานที่ท่องเที่ยวดังๆ ที่เคยเห็นผ่านสื่อต่างๆ มันผุดขึ้นมาเร็วมากความคิดเร็วมาก อาจารย์ท่านก็ขำฮ่าๆ แค่หลับตาความคิดหลวงพี่ทำไมไปเร็วขนาดนั้น ตัวข้าพเจ้าก็ขำมันหยุดไม่ได้จริงๆ ความคิดไปเร็วมาก ท่านก็ให้นั่งใหม่คราวนี้เริ่มความคุมความคิดสลัดทิ้ง ความคิดไปเรื่อยๆ จนว่าง แต่ก็ยังไม่ได้ผลอะไรเพียงแต่ความคิดว่า เหตุที่ไม่ได้ผลเพราะเป็นการฝึกครั้งแรก และก็พยามฝึกนั่งสลัดทิ้งความคิดมาเรื่อยๆ อภิญญาต่างๆ จะเล่าครั้งหน้าว่ามีอะไรอีกมากมาย ปฐมบทเบื้องต้นของข้าพเจ้าในการฝึกพลังจิต

*ภาพสถานที่จริงในการฝึก*