ผีมีจริง ผมเชื่อ ลองมาอ่านดู

เมื่อปี 2533 ผมซื้อคอนโดมิเนียมของน้าเขย ที่รามอินทรา กม.8 เป็นคอนโดใหม่สร้างเสร็จราวๆ 2 เดือน มีทั้งหมด 5 ชั้น ห้องของผมอยู่ชั้นที่ 2 ริมสุด ผมไม่เคยไปอยู่ เป็นห้องว่าง คืนนั้นเมาหนัก ดึกแล้วด้วย ไม่กล้ากลับบ้าน ตัดสินใจนั่งแท็กซี่ ไปนอนคอนโดดีกว่า ที่ห้องเป็นห้องว่างไม่มีที่นอน ผมก็นอนยาวเลยไม่สนใจอะไรแล้ว พอหลับตาได้ซักแป๊ป(ไม่ได้ฝันนะ แค่หลับตา) ผมได้ยินเสียงเหมือนลูกบาส ตกลงมาตามขั้นบันได จากชั้นบน เสียงดัง ตุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดังมาเรื่อย จนลูกกลมๆนั้นกระเด็นมาชนประตูห้องผมดังตึม แล้วเงียบไป ผมลืมตา แล้วหลับตาต่อ ที่นี่แหละ ผมเห็นตัวเองยืนอยู่ในห้องใหญ่ 1 ห้อง และข้างหน้าผม มีห้องเล็กอีก 1 ห้อง ผมได้ยินเสียงจากห้องเล็กแววมาว่า "เข้ามาซิ ไม่ต้องกลัว" (ขอย้ำอีกครั้งว่าไม่ได้ฝัน) ผมจึงเดินเข้าไป ผมเห็นโต๊ะหมู่บูชาพระขนาดใหญ่ตั้งเต็มห้อง มีพระมากมาย ในขณะเดียวกันนั้น ด้านข้างโต็ะหมู่บูชา ผมเห็นพานแล้วมีหัวคนตั้งอยู่บนพาน ผมตกใจสุดขีด แล้วลืมตาอีกครั้ง หัวที่อยู่บนพานพูดกับผมว่า "ไม่ต้องกลัว ช่วยต่อหัวให้ผมหน่อย มีคุณเท่านั้นแหละที่ทำได้เพราะคุณเป็นญาติกับเจ้าของคอนโด" ผมจึงถามกลับไปว่า "คุณเป็นผีใช่ไหม เค้าบอกว่า ใช่" เท่านั้นแหละครับ ชะยาสะนากะตา ขึ้นมาทันทีจากปากผม แล้วภาพนั้นก็หายไป ตื่นตอนเช้ายังไม่สางเมา ห้องตรงข้ามมาเคาะเรียกผมว่า เมื่อคืนมานอนนี้เหรอ ผมตอบว่าใช่ครับ แล้วไม่โดนผีหลอกเหรอ เค้าถาม ผมตอบไม่โดนครับ เค้าบอกเป็นไปไม่ได้ ตอนกลางคืน จะได้ยินเสียง หัวคนกลิ้งกันทั้งคอนโดแหละ ผมจึงเข้าห้องไป ไม่สนใจ แล้วโทร.บอกเรื่องทั้งหมดให้น้าเขยฟัง น้าเขยเลยเล่าให้ฟังถึงเรื่องคนงานที่สร้างคอนโดทะเลาะกันแล้ว ฟันกันจนหัวขาด แต่วิญญาณยังไม่ไปไหน ผมเลยบอกว่าตั้งศาลให้เขาซิ เขาอุส่าห์มาบอกว่าผมช่วยเขาได้ ตกลงน้าเขยก็เลยตั้งศาลให้เขาไปอีก 1 ศาล ผมจึงเชื่อว่าผีมีจริงเพราะผมสัมผัสมากับตัวเอง ถึงรู้ครับ

 

อืม อย่างนี้เค้ามาอยากให้ช่วยเนอะ ที่คนในคอนโดได้ยินเสียงหัวคนกลิ้งกันแสดงว่าเค้าคงหาคนที่จะมาช่วยเค้าได้ ตึกใหม่ๆ เนี่ยใช่ว่าจะไม่มีคนตาย ยังไงก็อาจมีคนงานที่สร้างตึกตายตอนสร้างได้ เฮ้อ ทำไมต้องมาทะเลาะกันฆ่ากันตอนสร้างตึกด้วยเน้อ รู้ไหมว่าคนที่มาอยู่เค้ากลัวเอาง่ะ

 

ครั้งหนึ่ง...ช่วงสงครามอิรักยุคแรก ค่าเงินสวีเดนตกลงมากเมื่อแลกเป็นบาทไทย... แต่ด้วยหัวใจร่ำร้องคิดถึงบ้าน...คิดถึงชีวาส รีกัล และผองเพื่อนร่วมก๊วนร่วมกิน!!!...ยายผีป่าเลยเร่ไปกลับเมืองไทยปีล่ะสี่หน ห้าหนก้อมี

ตอนนั้นงอนแฟนหนุ่มรามอินทรา (อีกนั่นแหล่ะ!) ที่ชวนแต่เราเข้ากรุงเตบๆ ท่าเดียว ...เราดันฝังใจกะเพลงสุนารีที่ร้องว่า 'กรุงเทพลวง' เลยรั้นไม่ไปกะเค้า ร้องเพลง 'นางรอ' คอยเค้าเผื่อมาหาที่บางละมุงง่ะ...

เบื่อแม่ขี้เหล้า เลยไม่เข้าบ้านไปเปิดโรงแรมเล็กๆ พักสองคนกะเพื่อนหยิงอีกคน พักระยะยาวเหมาจ่าย แล้วมีเพื่อนหนุ่มหล่ออีกคนมาแจมด้วยช่วงเมียทิ้ง!...

ยายนอนชั้นสองห้องเบอร์เก้า มีเตียงห้าฟุตหนึ่งเตียงยายนอนกะเพื่อนหยิง เตียงเล็กมุมข้างทางหน้าต่างอีกหนึ่งเตียงเจ้าคนหล่อนอนไป

แต่พวกเราเห่อตะลอนราตรี ดังนั้นจึงไม่ค่อยหลับกลางคืนนักพักนั้นง่ะ!!!

วันหนึ่งแฟนบอกจะมาหาจะพาไปบ้านฉาง ยายเลยบอกสองคนนั่นไปที่ชอบๆ ก่อน 'วันนี้ข้าจะเตรียมสังเวยเทพบุตรสุดสวาทคนดีของข้าง่ะ' อิอิ... อ่าน KS.KSจบสามสี่รอบ ร้องเพลง 'แก้วรอพี่' จนเสียงแห้งพ่อหวานใจก้อม่ายมา... จะโทหาก้อไม่มีเบอร์ที่บ้านริมลำน้ำเลย!!!...

มองเวลาตีสองแระ... เลยปลงตามระเบียบศรี!!! ฝนตกลมพัดยอดกล้วยข้างหน้าต่างไหวๆ เออ...เค้าคงติดฝน?!!!

เลยอ่านหนังสือต่ออีกนิด นอนอ่านน่ะ...หนังสือเกือบครอบหน้าเพราะสายตาไม่เป็นใจ ...ได้ยินเสียงคนราดฝักบัวในห้องน้ำ เสียงฮัมเพลงทุ้มนิ่มน่าฟังใจคิดว่าเจ้าเพื่อนหนุ่มคงกลับมาแระ ไม่สนใจเอาหนังสือปิดหน้าหลับตาพราะขี้เกลียจตอบคำถามเค้าว่า 'เป็นแม่สายบัวอีกแล้วล่ะสิ'

สักพักได้ยินเสียงคนเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วที่นอนตรงปลายเท้าเราค่อยๆ ยุบลงไปคล้ายมีคนมานั่งข้างๆ 'แกไปนอนเตียงแกเลยนะ! ฉันไม่มีอะไรจะคุยกะแก ปากส้วมแกราดฉี่แกดีไหมไอ้ซกม๊ก... ฉันเข้าตามแกเมื่อไรเป็นต้องตามล้างเยี่ยวแกทุ้กทีว่ะ' ไม่มีเสียงตอบ... สักพักตรงปลายเท้าที่ยุบก้อพองขึ้นเหมือนมีคนลุก 'เออ...ไปเตียงแกน่ะดีแล้ว' ยายบ่นทั้งตาปิดแต่คอยฟังเสียงการเคลื่อนไหว แง้มปลายหนังสือนิดๆ แอมมองเพื่อนหล่อแต่กินม่ายต้าย! เออ... กางเกงสเลคผ้าเวสป้อยสีเบสของเราที่เค้ายึด! ใช่เลยมันกลับมาเจงๆ... เลยข่มใจหลับแบบเคืองๆที่อดสังเวยรักที่รอคอยมาเนิ่นนาน!!!

สักสิบนาทีได้มั้ง...ฝนยิ่งเทสาดมาแรง กลัวพื่อนลืมลดบานเกร็ด เลยแหกปากเตือน แกปิดบานเกร็ดสนิดเปล่าว่ะ 'ลุกปิดทีสิเตียงแกใกล้กว่า' เสียงหัวเราะหึๆ พอหลับได้เกือบสนิทข้างขวาตัวเราเหมือนเตียงมันยุบยับๆ เลยกลัวเพื่อนเกิดอยากเป็นผัวขึ้นมาเลยรีบเอ็ด 'แกอย่าคิดนะว่าหล่ออย่างแกจะเรียกอารมณ์ได้'... เสียงหัวเราะทุ้มแต่นุ่มนวลขันๆ น่าฟังก้อชักเริ่มแปลกใจ!... ค่อยๆ เปิดเปลือกตาลืมขึ้นมามองข้างเตียง เฮ้ย!... ไอ้เพื่อนายไปไหนแระ?... ลุกไปปิดห้องน้ำ อ้าว!...ไม่มีร่องรอยการอาบน้ำนี่ !...ไปที่ทางเข้า... คลิกปิดสนิทลอนในและโซ่คล้องเหมือนยังไม่มีใครเข้าออก

เออ...ใช่ก่อนนอนเราปิดล็อคทุกอย่างมิดชิดนี่?!!! เอ๊ะ...ถ้ามันออกไป ต้องใส่กลอนนไม่ได้สิ ...คิดหลายตลบจนสรุปได้ว่าเจอผีแน่!!!

สวมชุดคลุมแล้วรีบรี่ลงไปถามพนักงานและยามว่า 'เห็นเพื่อนๆของพี่กลับมายังคะ' ทุกคนบอกยัง... 'แล้วแขกหนุ่มใส่เกงสเลคสีเบสหุ่นดีๆน่ะพักห้องไหน'... ทุกคนเงียบกริบ หน้าตาตื่นเหมือนเจอผีหลอก ยามคนหนึ่งรีบกระอักกระอ่วนตอบ...'ไม่มีครับ...ผมว่าคุณขึ้นห้องเถอะเดี๋ยวผมจะขยันขึ้นไปวนๆหน้าห้องนะครับ'....!!!

 

ว้า อ่านรอลุ้นนึกว่าจะมีฉากเข้าพระเข้านางทีแท้เป็นผีมาเยี่ยม เซงงงงเลยยย

 

ยังเล่าค้างไว้เรียกนำ้น้ำย่อยค่ะ บทเข้าพระเข้านางกะผีหนุ่มหล่อกำลังรอแฟนคลับมานั่งอ่านค่ะ ยกหน้ามามารออ่านนะพ่อเอก วันนี้เวปล่มติดๆหายๆจนน่ามุดน้ำช้อนตายหลายหนแระ!!!

 

เอ้า .... กำลังมันส์ๆ มาเล่าต่อซิยาย ....

 

เหอะๆ ยายน่าจะไปสมัครเป็น ซ้อเจ็ด 2 อะ เล่าเรื่องมันส์ไม่เหมือนใครดี ... อิๆ
ก้อยก็เคยโดน ตอนนั้นอยู่โรงแรมสามยอดแถวๆสนามหลวง มันเป็นโรงแรมเก่าด้วย อยู่ดีๆได้กลิ่นบุหรี่ แล้วก็ได้ยินเสียงพ่อกับพี่คุยกัน ซึ่งตอนนั้นพ่อกับพี่ลงไปซื้อของข้างล่างยังไม่มา อ้อ ได้ยินเสียงอาบน้ำด้วย ทั้งๆที่ห้องนั้นเป็นห้องแรก ด้านห้องอาบน้ำไม่ติดกับห้องไหนเลย บรื๋อออส์!!!

 

เหอะๆ ยายน่าจะไปสมัครเป็น ซ้อเจ็ด 2 อะ เล่าเรื่องมันส์ไม่เหมือนใครดี ... อิๆ
ก้อยก็เคยโดน ตอนนั้นอยู่โรงแรมสามยอดแถวๆสนามหลวง มันเป็นโรงแรมเก่าด้วย อยู่ดีๆได้กลิ่นบุหรี่ แล้วก็ได้ยินเสียงพ่อกับพี่คุยกัน ซึ่งตอนนั้นพ่อกับพี่ลงไปซื้อของข้างล่างยังไม่มา อ้อ ได้ยินเสียงอาบน้ำด้วย ทั้งๆที่ห้องนั้นเป็นห้องแรก ด้านห้องอาบน้ำไม่ติดกับห้องไหนเลย บรื๋อออส์!!!

 

เดย์....พี่กับยายกำลังสร้างเรตติ้งอยู่ เราต้องสร้างความอยากให้ชวนติดตาม อ่ะครับ เข้ากระทู้ไหน กระทู้นั้นป่วนตลอดแหละ พี่สาวเดย์ง่ะ

 

ร่วมด้วยช่วยปั่นม่ายชอบเหยอ !!!จะได้ดังทั้งตาและยาย

เห็นม๊ะ...น้องก้อยว่าที่หมอผี อุ้ย... หมอสาวก้อติดอกติดใจในผลงานการเล่าจนตั้งยายปะทะยัยนังโลน ซ้อ 7 คนเอ็ดทั้งเมืองเพราะเคืองเรตติ้งดีเกินหน้าเกินตา!

แหม...ถ้านังโลน ซ้อ 7 ผ่านมาเจอยายกล่าวถึงหล่อนอย่างชื่นอย่างชมว่าปากกะใจหล่อน่ะน่าตบรางวัลขวัญใจเปรตหนีนรกให้เสียเจงๆ... หล่อนคงดิ้นมาเกาะหว่างขายายผีป่าเพื่อรอคุ้ยรอดมเรื่องส่วนตั้วส่วนตัวยายผีป่าไปอ้าในคอลัมภ์คนค้นคาวของหล่อนแน่ย่ะ ?!!...ดีจังยายผีป่าไม่ได้ใ้ช้การตรงนั้นนานแระ... มาเกาะมาแกะไปก้อขาดอาหารตาย !!!...

เรื่องก้อขายไม่ออกเพราะยายผีป่า่...ม่ายช่ายดารานี่เค๊อะ คิกๆๆ ...

 

เอาอย่างนี้แล้วกัน ให้ยายดังคนเดียวได้ไหม เพราะทุกวันนี้จะไปไหน มาไหน ตาต้องอำพลางตัวตลอดอยู่แล้ว แบบว่าสาวๆกริ๊ดสลบ ต้องใส่หมวกอำพลางความหล่อ อะครับ ตกดึกจะออกหาเหยื่อ เฮ้ยจะออกหากิน ต้องทำตัวหลีกเร้นอะครับ ไปแล้ว อย่าตามมาด่านะ 555555555

 

แหว่ะ!! ผีกระหังน่ะคนอย่างคุณง่ะ?... ไปรายงานตัวได้แล้ว... เดี๋ยวเจอ ผ.บ.ที่บ้านลงโทษเอาตายแหง๋แก๋... ขี้เกียจกรวดน้ำไปให้... อยากให้อายุยืนๆ จะได้สมรักกันอีก 12 ปีงัยจ๊ะ!!!

 

ว่าแล้วต้องตามด่า ทนไม่ได้หรอกยายคนเนี่ย ที่บ้านไม่มีเมีย เข้าใจยัง ตอนเนี่ยเป็นชายโฉด เฮ้ยชายโสด รักจริง ฟันจริง ทิ้งจริง อย่าเข้ามาใกล้นะ สู้ตายนะ อย่าตามด่าอีกหล่ะ....ถ้าด่าใกล้ในระยะประชิดนะ น่าดู?

 

อ้าวต่อจ้าต่อ!!! เร้วรีบๆจองที่นั่งกันเร้ว... จะถึงบทตื่นเต้ลเร้าอารมณ์แร้วนะแควนๆ... แต่เวลาถึงบทอย่างว่า ขอเตืิอน! คิกๆ ห้่ามจินตนาการเกินบทนะย่ะ เดี๋ยวมีใครบางคนหึงแม้กระทั่งผี จนลืมตัวขับชอปเปอร์ไปซดเบียร์ย้อมใจที่อ่าวพระนางอีกง่ะ!!!555...

พอยามส่งขึ้นห้อง ...ใจหนึ่งไม่อยากนอน เพราะสงสัยว่าเราฝันหรือเราตาฝาด แต่ไม่น่าจะใช่ทั้งสองอย่าง เลยบอกเบาๆกับอากาศว่า 'ถ้าหากสิ่งที่เห็นที่เจอเมื่อตะกี้นี้มีจริงขอให้ได้สัมผัสจากตาเนื้ออีกครั้ง... ถ้าหากเป็นผีเราทราบว่าท่านมาดีออกมาให้ได้เห็นดีๆนะเจ้าคะ'...

พอล้มตัวนอนตะแคงสักพัก... ค่อยๆปิดเปลือกตา... และแล้วเหมือนมีพลังอะไรเย็นเชียบผิวผ่านทั่วร่างเรา แล้วข้างกายด้านหลังที่นอนเหมือนมีใครมานอนข้างๆ เพราะมันยุบไปนิดๆ... ใจเริ่มถามในใจว่า 'คุณคือใคร... ผีใช่ไหม'... แต่ไม่กล้าเปิดตา

ชุดนอนผ้าแพรสีเหลืองแบบสั้น เหมือนมีใครมารั้งจากช่วงน่องขึ้นมาเหนือสะโพกที่ตะแคง ...ใจสั่นตึ๊กตั๊ก!... ไม่กล้ากระดิกตัว... ลำคอเหมือนมีไออุ่นมารดเบาๆ เสียงนุ่มๆแว่วมาว่า... 'ขอนะครับ'... ตอนนี้ตัวเริ่มขยับไม่ได้ ทั้งๆ ที่อยากขยับเขยื้อนอยากเห็นว่าคนหรือผี?... เพราะกลัวมีใครหลบมาในห้องตอนเราเผลอแบบแอบใต้เตียงงัย?!!... จะเสียตัวทั้งทีต้องเห็นสิย่ะว่าเสียให้คนหรือให้ผี?...

เหมือนมีใครเอาริมฝีปากมาจุมพิตเบาๆ ที่แก้มขวา... แข็งใจพยายามเอ่ยปากว่า... 'อย่านะ... ขอมองหน้าหน่อยสิ'... เสียงกลั้วหัวเราะเบาๆ ข้างต้นคอ แล้วเหมือนมีใครขยับลุกขึ้นจากที่นอน... 'เออ...โล่งอกแระยายผีป่า'... เค้าคงไม่คิดทำอะไรเราแระ?... แต่อีกใจนึกน้อยใจ 'โห... กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มถอดใจเสียแระ'... แสดว่ายายผีป่าไร้สเน่ห์เจงๆ...!!!

ฮื่อ...ตัวเบาแระ... ค่อยๆเผลอเปลือกตาเอียงกายหงายหน้า... แล้วมองลอดแสงฟ้าแล่บและไฟจากข้างนอกไปที่ปลายเตียง ซึ่งมีเก้าอี้นั่งเล่นสองตัวติดกัน

ภาพลางๆ ตรงหน้า...ชายหนุ่มวัยเบญจเพศผิวขาวสะอาด หน้าเข้ม คิ้วดก นั้งกุมมือเท้าคางโน้มตัวนิดๆมองมาที่เรา ชุดที่ใส่ก้อแสดงถึงรสนิยมที่ดี

สังเกตเห็นแววตาที่ทุกข์ใจ แต่รอยยิ้มุมปากนั้นทำให้ยายผีป่ากล้ายิ้มตอบเค้าไป 'ผมมาดีนะ... ช่วยผมด้วย'... แล้วก่อนที่จะได้ถามที่ได้ฟังมากกว่านี้ร่างนั้นก้อค่อยๆ จางหายไป...

 

อิอิ โพสต์เสร็จเวปปิิดเรย คนรอลุ้นจะตามมาลุ้นต่อก้อเชิญนะจ๊ะ ...

 

อยากรู้ว่า ? เมื่อไหร่จะถึงตอน ผีจับหัว ง่ะ ยายต้องเอาผ้าคุมหัวด้วยมั้ย ถ้าผีมันจะจับแล้วง่ะ ช่วยเล่าต่อด้วยนะ..

 

ไมอยากให้มันจับหัวยายรึ... งั้นรอยายกลับมาเมืองไทยนะคะคนดี ?...ยายจะพาีไปสาธิตการจับหัวแบบตัวต่อตัวเร้ย ทะลึ่งแระ!!! มานี่เรย... มาให้ยายอัดศอกตีเข่าเชียวนะแงซาย ไม่มีงานไม่มีการทำเหรอวันนี้น่ะ รวยแร้วเด๊ะถึงได้เล่อตำแหน่งเสียยายมิกล้า...เอื้อม...

 

สงสัยยายคงไม่รู้ซิว่า ตำแหน่งผู้อำนวยการ ที่นี่ เค้านุ่งกางเกงขาสั้น เสื้อยึด พอตกเย็นใส่รองเท้าบอลก็เล่นบอลได้เลย วันนี้ถูกหวยนิดหน่อย ว่าจะเก็บเงินค่าหวยไว้เป็นค่าโทรศัพท์ ให้เด็กๆ ที่หน้าตาแย่แล้วยังยากจนอีกง่ะ 555555555555

 

ตอแหล!!! แล้วชื่อ'แงซาย'เนี่ยไปขโมยมาจากสุสานไหนล่ะย่ะ ไปทับชื่อคนอื่นหรือเปล่าล่ะเนี่ย เดี๋ยวเจอฟ้องข้อหาจารกรรมนามแฝงล่ะ ตกลงจะให้ยายเล่าต่อมั้ยว่ายายโดนหรือม่ายโดน หมายถึงโดนผีหลอกง่ะ

 

บ้านนอกจริงๆ เลยยายเนี่ย แงซาย จอมจักรา เจ้าผู้ครองเมืองลับแล ในนวนิยาย เพชรพระอุมาไง มั่วแต่ไปดูหนังสือ เปิดซิ่ง ลับเฉพาะ สวิงกิ้ง อยู่นะซิ เลยไม่ค่อยรู้เรื่องเลย ...