เรื่องเด่น ประสบการณ์ ท่องนรก!! พระอาจารย์เปลี่ยน เล่าบาปกรรมของ คนเล่นชู้

ประสบการณ์ ท่องนรก!! พระอาจารย์เปลี่ยน เล่าบาปกรรมของ คนเล่นชู้ โหยหวนด้วยความเจ็บปวดทุกข์ทรมานแสนสาหัส

ท่านพระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาทีโป เล่าประสบการณ์ในการไปดูนรกของท่านแก่ พระมหาสุภา ชิโนรโส ปากกาว่า “ส.ชิโนรส” ผู้เขียนหนังสือยิ้มกับความตาย

โดย พระมหาสุภา เรียนประสบการณ์ครั้งนี้ ว่า “บาปคนนอกใจ”

ท่านพระอาจารย์เปลี่ยน เล่าว่าครั้งหนึ่งท่านยากจะดูนรกว่าเป็นอย่างไร ท่านจึงเข้าสมาธิจนจิตรวมลงสู่ความสงบ ตัดขาดการรับรู้ภายนอกทั้งหมดแล้วถอดจิตออกสู่อุปจารสมาธิ

ท่านคิดว่าอยากจะดูนรกขุมที่เกี่ยวกับผู้ผิดศีลข้อกาเมฯ ทันใดนั้นท่านก็เห็นชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่ง รูปร่างใหญ่โตกว่ามนุษย์หลายเท่านัก ผิวเนื้อดำเกรียม หน้าตาดุดันบอกบุญไม่รับ ชายฉกรรจ์กลุ่มนี้กำลังนำชายคนหนึ่งกับหญิงอีกสี่คนเดินทางมุ่งหน้าไปสู่ศาลาประหลาดหลังหนึ่ง ท่านจึงเดินติดตามคนกลุ่มนี้ไป พอถึงศาลาหลังนั้นท่านก็เห็นขุมนรกที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาตั้งเรียงรายอยู่ข้างศาลาด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น ท่านจึงเดินตามคนกลุ่มนั้นเข้าไปภายในศาลา

ท่านเห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์ ท่านรู้ทันทีว่า “เขาผู้นี้คือพญายม” เมื่อกวาดสายตาไปรอบๆ ท่านเห็นชายอีกคนยืนถือสมุดบันทึกอยู่ในมือ พญายมตวาดถามผู้ที่ถูกนำตัวมาด้วยเสียงอันดังว่า “พวกมึงเป็นชู้กันใช่ไหม”




ชายที่ถูกนำตัวมารีบปฏิเสธทันทีว่า “ไม่ใช่นะท่าน” ผู้ถือสมุดบันทึกเห็นเช่นนั้น ก็เปิดบัญชีขึ้นทันทีแล้วรายงานว่า คนเหล่านี้เป็นชู้กันจริง ในสถานที่นั้นและเวลาเท่านั้น เท่านั้นเองชายที่ปฏิเสธก็นิ่งเงียบไป เพราะรู้ดีว่าตัวเองนั้นทำผิดจริง


“ผิดจริงก็ลงนรกซิ!” สิ้นเสียงตวาดของพญายมกลุ่มชาย-หญิงก็ถูกถีบหน้าอกหงายหลังลงนรกทันที พอตกถึงนรกพวกเขาก็ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดทุกข์ทรมานแสนสาหัส พวกเขาพยายามตะเกียกตะกายหนีขึ้นจากนรก แต่ก็ถูกยมบาลที่รออยู่ปากหม้อนรกใช้ค้อนเหล็กขนาดใหญ่ตีกระหน่ำซ้ำให้จมลงไปอีก

ท่านเล่าต่ออีกว่า เหตุการณ์ที่ท่านเห็นทำให้ท่านรู้สึกสะดุ้งกลัวต่อกรรมชั่วเป็นอย่างมาก ขณะเดียวกันก็รู้สึกสงสารผู้ที่ถูกลงโทษอย่างจับจิต แต่ท่านก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะมันเป็นกรรมของพวกเขาเอง เมื่อก่อกรรมใดไว้ก็ต้องยอมรับผลกรรมนั้น

ขณะที่ท่านกำลังจะจากไปนั้น หญิงคนหนึ่งได้โผล่ขึ้นมาสู่ขอบหม้อนรก เห็นท่านเข้าพอดีจึงร้องขอความช่วยเหลือว่า “หลวงพ่อเจ้าขา ช่วยหนูด้วย!!! หนูได้รับความทุกข์ทรมานเหลือเกิน” ท่านได้แต่หันไปมองนางด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความสงสารแล้วตอบว่า “อาตมาก็ช่วยโยมไม่ได้นะ มันเป็นกรรมของโยมเอง” ว่าเท่านั้นท่านก็จากไป

ที่มา : หนังสือยิ้มกับความตาย ส. ชิโนรโส หน้า ๕๙-๖๑