นั่งสมาธิแล้วเหมือนตัวจะสบัด ดีด เด้ง

สวัสดีครับ ผมรบกวนสอบถามผู้มีประสบการณ์

ผมเป็นคนสนใจในการทำสมาธิมาก วันเสาร์ที่ผ่านมา ผมกำลังดูลมหายใจสมาธิอยู่ ผมรู้สึกว่าขามือไม้จะสั่นๆ จะดีด กระตุก รวมถึงหายใจฝืดฝาด ผมก็พยายามดูลมหายใจต่อไป พอถึงทีสุดมันก็สงบลง แบบนี้เรียกว่าอย่างไร

 

ภาษาพระป่า จะเรียก ตะครุบเงา

พอมีอะไรไหวๆ ก้จะ อยากเหนให้ชัด

สำคัญว่า ปิติ5 ... พออยากเหนให้ชัด
ทั้งที่มันเกิดดับ ก้เลยไปเร้าให้มันเปน
แต่จะรู้สึกแค่ว่า มันเปนเอง

ที่นี้ จขกท ดูตรงที่มันดับ มันจางคลาย

เอาตรงนี้เปนใหญ่ สติมันทัน เหนว่าไม่เที่ยง
แล้วมันกยุดกึก ไม่ถามว่าเกิดอะไรขึ้น อันนี้
จะดี ให้เน้นเหนตัวนี้ แล้วอย่ารีบเปลี่ยน
อารมณ์ ปล่อยให้ความสงบ ดับไปเอง
จนกลับมาสู่โลก...จริงๆ หากมีเวลา ก้ทำต่อ

ถ้ามันหยุดเพราะเสียงกระสิบ "มะเหนมีไรเลย"
"ว้าหลุดจากกรรมฐายอีกละ วาสนาน้อย" อะไร
เชิงถอยแล้วหยุด อย่าไปเชื่อมัน ....แต่จะยาก
หน่อย ญานม้วนเสื่เนี่ย หากเขาไม่แน่จริง สัตว์
ไม่เต็มโลกขนาดนี้

ถ้าหยุดเพราะ ฝุ้งซ่าน... ชะรอยเราเปนโพธิสัตว์
ภาวนาเฉียดตายขนาดนี้แล้ว จิตมันถอยมาเมตตา
รักโลก ห่วงแม่ พี่(ถ้าออกเสียงคนเหนือได้ก้จะ...)
น้อง ผองเพือน โดยเฉพาะที่เถียงกันในบอร์ด
พลังจิก เค้นหนี้เปนพิเศษ ฝังหุ่น .....ก้ นะ...ไม่วิจารณ....

เท่านี้ก่อน....

นัยอื่น ชื่นใจกว่านี้ รอใบเซอร์เอาละกัน


ปล. เขียนจบ พึ่งเหน ว่า แหยมผิดห้อง ลตล ละกัน

 

ถ้าท่อง พุทโธ ด้วย จะเรียงตามแบบนี้
- วิตก คือ จดจ่ออยู่ที่ คำภาวนา
- วิจาร คือ ละคำภาวนา จับลมหายใจอย่างเดียว
- ปิติ คือ อาการแปลกๆ เช่น ขนลุก หูวิ้ง ซาบซ่าน
- สุข คือ ในขณะที่เข้าญานอยู่ เมื่อทำญานได้นิ่งดี
ย่อมเป็น สุขใจ แม้จะออกจากญานแล้ว ก็ยังสุขอยู่
- เอกัตคตา คือ การอยู่ในญานได้นานๆ คล่องในญาน