ตำนานแม่กาเผือก(พระมารดาของพระโพธิสัตว์ทั้ง ๕ พระองค์)และตำนานปฐมมหาภัทรกัปป์ (ตอน1)

ตำนานแม่กาเผือก(พระมารดาของพระโพธิสัตว์ทั้ง ๕ พระองค์)และตำนานปฐมมหาภัทรกัปป์​

แม่กาเผือก (พระมารดาของพระโพธิสัตว์ทั้ง ๕ พระองค์) ให้กำเนิดลูก<O
ยังมีแม่กาเผือกตัวหนึ่ง มาสร้างรังบนต้นมะเดื่อต้นหนึ่ง ริมแม่น้ำคงคาได้ไข่ออกมา ๕ ฟอง แม่กาเผือกตัวนั้นอยู่เฝ้าหวงแหนไข่ทั้ง ๕ฟอง อยู่เป็นเวลานาน ไม่ได้กินอะไรก็บังเกิดความหิว จึงได้ทิ้งลูกไว้ในรังแล้วบินออกไปหากินแต่ไกลจึงกลับมาไม่ทัน เพราะขณะนั้นได้เกิดพายุลมแรง พัดเอารังและไข่ทั้งห้าฟองนั้นตกลงไปในแม่น้ำแล้วลอยไปตามกระแสน้ำเลาะไปตามชายฝั่ง<O></O>
ไข่ก่าเผือกทั้ง ๕ ลอยตามน้ำและมารดาเลี้ยงทั้ง ๕ เก็บไปเลี้ยง ไข่กาเผือกฟองที่ ๑ ไหลไปติดขายฝั่งพอดีมีแม่ไก่ตัวหนึ่งซึ่งเป็น พญไก่ พร้อมด้วยบริวารออกมากินน้ำบริเวณนั้นได้พบไข่กาเผือกเข้าจึงเกิดความเมตตาได้เก็บเอาไข่กาเผือกฟ้องนั้นไปฟักและเลี้ยงไว้ ไข่กาเผือกฟองที่ ๒ ลอยไปติดฝั่งเกาะชายหาดแห่งหนึ่ง พญานาค ตนหนึ่งมาพบเข้าก็เกิดความสงสาร มีความเมตตารักยิ่งกว่าลูกของตนจึ่งได้เก็บไปฟักและเลี้ยงดูไว้ไข่กาเผือกฟองที่ ๓ ลอยไปติดอยู่ที่หนึ่ง ซึ่งมีแม่เต่า ตัวหนึ่งได้ไข่ลูกไว้ แม่เต่าหันมาเห็นไข่กาเผือกเข้า มีความยินดีมากได้เก็บไข่กาเผือกฟองนั้นไปฟักและเลี้ยงรวมกับลูกของตัวเอง ไข่กาเผือกฟองที่ ๔ ลอยไปตามแม่น้ำคงคา ไปติดอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำแห่งหนึ่ง ยังมีแม่โคตัวหนึ่งได้ไปที่แม่น้ำ ก็เห็นไข่กาเผือกฟองนั้นใบใหญ่ ขาวงามและเป็นที่อัศจรรย์นัก จึงได้เก็บไข่กาเผือกฟองนั้นไปฟักและเลี้ยงไว้ ส่วนไข่กาเผือกฟองที่ ๕ ไหลไปตามแม่น้ำ ไปติดอยู่ที่แห่งหนึ่งมีแม่สิงห์ตัวหนึ่ง พบเข้าในครั้งแรกจะเก็บไปกิน แต่เป็นที่อัศจรรย์ให้เกิดมีความเมตตาฟองไข่กาเผือกฟองนั้นคิดว่าเป็นลูกของตน จึงเก็บไข่ฟองนั้นไปพักและเลี้ยงไว้<O></O>
ต้นกำเนิดพระมารดาของพระพุทธเจ้าทั้ง ๕ องค์ในมหาภัทรกัปป์นี้ ส่วนแม่กาเผือกกลับมาที่รังไม่เห็นทั้งรังและไข่ของตน เกิดปริเทวนาการโศกเสร้าเสียใจจึงออกเสาะแสวงหาลูก เมื่อหาที่ไหนไม่พบก็บินขึ้นสู่อากาศ และโถมลงสู่พื้นดิน ขาดใจตายจิตออกจากร่างไปเกิดในพรหมโลกชั้นสุทธาวาสได้เกิดอยู่ในวิมานคำปราสาททิพย์ที่นั้นมีอายุยืนได้หมื่นหายสองพันปีมหากัป ได้ชื่อว่า ฆฏิกามหาพรหม ล้ำเลิศคอยนำเครื่องอัฐบริขารอันเกิดออกมาในดอกบัวทั้งห้า ไว้เป็นทานแก่ลูกกำพร้าทั้งห้าเมื่อได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า (ถวายพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ในมหาภัทรกัปป์นี้) กำเนิดมหัสจรรย์ของพระโพธิสัตว์ทั้ง ๕ พี่น้อง ส่วนไข่ทั้งห้าฟองนั้น แม่เลี้ยงทั้งห้า ก็นำไปฟักออกมากลายเป็นมนุษย์เพศชายทั้งหมดเลี้ยงมาจนเติบใหญ่อายุได้ ๑๖ ปีเท่ากัน (เกิดวันเดียวยามเดียวกันทั้งหมด) ลูกแม่กาเผือกทั้ง ๕ ตั้งความปรารถนาที่จะเป็นพระพุทธเจ้า ลูกทั้ง ๕ นั้นพิจารณาว่าอยู่กับแม่ต่อไปคงจะไม่มีประโยชน์อยากจะขอลาแม่เลี้ยงของแต่ละคนออกบวชเป็นฤาษีอยู่ในป่า (เนื่องจากต่างคนต่างตั้งจิตอธิฐานจะแสวงหาทางดับทุกข์) จึงมาขอลาแม่เลี้ยงเพื่อออกบวชแต่แม่เลี้ยงไม่ให้ไปในที่สุดก็พูดจนแม่เลี้ยงยอมอนุญาตให้ไป โดยแม่เลี้ยงทั้งห้าได้ขอร้องอย่างหนึ่งว่า เมื่อลูกได้เป็นพระพุทธเจ้าโปรดสรรพสัตว์เมื่อใด ขอให้ตั้งชื่อตามชื่อแม่ที่เลี้ยงแต่ละคนมา โดยเอาชื่อแม่ติดไปด้วย ลูกทั้งห้าต่างก็ลาแม่ของตนออกเดินทางเข้าสู่ป่าภาวนามิได้ขาด เพื่อเข้าถึงโลกีญาณ อภิญญา เพื่อเป็นเหตุให้บรรลุโลกุตรธรรม เข้าถึงพระนิพพานในที่สุด พระฤาษี(พระโพธิสัตว์) ทั้ง ๕ องค์พี่น้องได้พบกันที่ดอยสิงคุตตระ(สิงหกุตตระ) มีอยู่วันหนึ่ง พระฤาษี ทั้งห้าองค์ ได้เดินทางมาพบกันใกล้เชิงดอยแห่งหนึ่ง มีชื่อว่า ดอยสิงคุตตระ(สิงหกุตตระ) อันประเสริฐถัดไปนั้นจะมีต้นไม้นิโครธต้นหนึ่ง ซึ่งสวยงามล้ำเลิศมีสัตว์นานาชนิดอยู่อาศัยในเวลนั้นพระฤาษี ทั้งห้าองค์ ต่างคนต่างเดินมาถึงต้นไม้นิโครธนั้น ต่างคนต่างพูดคุยกันและถามถึงที่เกิด บ้านเมืองที่อยู่ และพ่อแม่ วันเดือนปีเกิด ของแต่ละคน ซึ่งแต่ละคนต่างบอกเล่าตามที่แม่เลี้ยงของตนเล่าให้ฟัง พระฤาษีทั้งห้าองค์ ก็ทราบว่าเป็นพี่น้องกัน เกิดร่วมกันเดียวกันที่ฝั่งแม่น้ำคงคา บนต้นมะเดื่อ ซึ่งมีพ่อแม่เดียวกัน เป็นลูกแม่กาเผือก พี่น้องทั้งห้าต่างก็มีความปิติยินดี หลังจากนั้นต่างคนต่างพิจารณาก็ทราบว่าคนที่อยู่หัวน้ำเป็นพี่ ลำดับกันมาจนถึงคนที่อยู่ท้ายน้ำเป็นน้องคนสุดท้อง พระโพธิสัตว์ทั้ง ๕ พี่น้องตั้งสัตยาธิษฐานปรารถนาได้พบแม่กาเผือกและพระมารดาปรากฏกายให้ลูกได้พบ พี่น้องทั้งห้า ต่างก็ระลึกถึงบุญคุณของแม่กาเผือก จึงได้ตั้งสัตยาธิษฐานปรารถนาขอให้แม่กาเผือกมาปรากฏต่อหน้า เพื่อที่จะได้ตอบแทนพระคุณของแม่ คำอธิษฐานของพี่น้องทั้งห้า ก็ได้ยินไปถึงพรหมโลก ฆฏิกามหาพรหม ก็รู้ด้วยญาณ จึงเนรมิตตนเป็นสุวรรณราชากาใหญ่ตัวหนึ่งผู้มีปีกหางล้วนขาวงามมาปรากฏต่อหน้าพระฤาษีทั้งห้าองค์พระฤาษีซึ่งทรงศีลอันบริสุทธิ์ได้กล่าวกับแม่กาว่า “อัมมะ ดูกรแม่กา ผู้มีปีกหางขาวงามซึ่งมาปรากฏอยู่ข้างหน้าเป็นแม่กำพร้าแห่งข้าทั้งหลาย อันพลัดพรากหายไปหรือไม่” อันว่าแม่กาซึ่งเป็นแม่ได้ยินคำพูดของลูกทั้งห้าก็กล่าวว่า “ ปิยะปุตตะกา ดูกกรเจ้าลูกรักทั้งห้า เราเป็นแม่ของเจ้าทั้งห้า แม่ได้ยินคำอธิษฐานของพวกเจ้า แม่จึงได้ลงมาจากวิมานคำปราสาททิพย์เนรมิตตนเป็นแม่กา ผู้มีปีกหางขาวงาม เข้าสู่ร่มไม้นิโครธ” ขณะนั้นพระฤาษีทั้งห้าองค์ต่างก็ปิติยินดีเข้าไปกราบไหว้แม่ บอกถึงสาเหตุอันพลัดพรากจากไป ให้แม่แจ้งทุกประการ พระฤาษีทั้งห้าพระองค์ จึงได้ปรึกษากันว่าเราเกิดมาชาตินี้ ยังไม่ได้กระทำสิ่งใดทดแทนคุณของแม่อันมีคุณอันหาที่จะประมาณไม่ได้เราพี่น้องทั้งห้า ควรที่จะขอให้แม่ประทับร้อยเท้าไว้เพื่อกราบไหว้และบูชาดังนั้น พระฤาษีทั้งห้าต่างองค์ต่างขอให้แม่ประทับรอยเท้าไว้ เพื่อเป็นบุญแก่ลูกทั้งหลายในภายภาคหน้า ( ติดตามตอน2นะครับ)<O></O>

 

อนุโมทนาครับ น้ำตาจะไหล เกิดปิติครับ ผมจะรออ่านตอนต่อไปนะครับ