เรื่องเด่น ตั้งตนไว้โดยชอบ-พระอาจารย์วิชัย กัมมสุทโธ

"เรายกมันขึ้นมาพิจารณาด้วยสติปัญญา เมื่อรู้ว่าถ้าเราถือแบบนี้เป็นไปเพื่อความทุกข์ จะถือทำไม ทำไมไม่วาง นี้ล่ะคือว่าให้รู้เหตุรู้ผล เหตุอย่างนี้ ผลเป็นอย่างไร เหตุอย่างนี้ ผลเป็นอย่างไร

เมื่อเรารู้แล้วว่าผลเป็นทุกข์ เราจะละทุกข์อย่างไร ก็ละที่เหตุนั่นเอง เมื่อไปถือมั่นความเห็นอย่างนี้เป็นเหตุ มันก็ผลก็คือทุกข์ ก็วางความเห็นนี้ซะ ก็จบ ผลคือทุกข์ก็เกิดไม่ได้ เพราะเหตุไม่มี แค่นี้น่ะ ปัญญาหยิบขึ้นมาวิจัยแค่นี้ ก็จะไม่ทุกข์แล้ว เข้าใจยังล่ะ

ถ้าเราเข้าใจอย่างนี้ ทำไมต้องไปหาเรื่องมาขัดแย้งตัวเองให้ทุกข์ล่ะ อยู่ด้วยความไม่ขัดแย้งในใจตัวเองไม่ได้หรือ นี่คือความไม่เห็นแจ้งในเหตุในผล

นี้ล่ะพระพุทธเจ้าจึงบอก ธรรมของสัตบุรุษ ให้รู้จักเหตุรู้จักผลไง เหตุดีผลดี เหตุไม่ดีผลไม่ดี เมื่อเรารู้เหตุว่าทำอย่างนี้ผลจะเป็นอย่างไร เราก็ละเหตุนั้นเสีย อย่าไปทำมัน ก็จบ ง่าย ๆ เลยนะ ความเห็นอย่างนี้เป็นไปเพื่ออะไร ถ้าเป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์ ก็เจริญเสีย ถ้าความเห็นนี้เป็นไปเพื่อความทุกข์ ความขัดแย้ง เบียดเบียน ก็ละความเห็นนี้เสีย ก็จบ ง่าย ๆ แค่นั้นน่ะ ง่าย ๆ แค่นี้ เหมือนพระพุทธเจ้าบอกทีฆนขะ ง่ายไหม

แต่มันไม่ได้หยิบมาพิจารณา เพราะอะไร เพราะมันว่าความเห็นกู มันหลงเข้าไป มันกูคิดอย่างนี้ มันจะพยายามสงวนความเห็นตัวนี้เอาไว้ เพราะอะไร เพราะมันคิดว่าความเห็นนี้เป็นของกูตัวกู

จริง ๆ ความเห็นนั้นเป็นสังขารขันธ์ เกิดแล้วก็ดับไป ไม่ใช่ของใคร เป็นอนิจจัง เป็นอนัตตา พระพุทธเจ้าบอกอยู่แล้ว ผู้มีปัญญาต้องหยิบขึ้นมาวิจัย แล้วก็ให้เห็นแจ้งมัน อาศัยมันอยู่เฉย ๆ แล้วจะไปยึดมั่นถือมั่นทำไม นี่ แค่นี้

เพราะนั้นเขาจึงอยู่ด้วยเหตุด้วยผล ปัจจุบันตรงนั้นเขาอยู่ด้วยเหตุด้วยผล ไม่ติดไม่ยึด มีเหตุอะไร ผลเป็นอย่างไร เขาก็ทำไปตามเหตุผล ตามหน้าที่ตรงปัจจุบันธรรมนั้นเลย แค่นั้นน่ะ"

โดย พระอาจารย์วิชัย กัมมสุทโธ
ส่วนหนึ่งของพระธรรมเทศนา
เรื่อง "ตั้งตนไว้ชอบ"
๒๕ มีนาคม ๒๕๕๒

ติดตามฟังฉบับเต็มได้ที่
https://omny.fm/shows/wiweksikkaram/018-25-52