ดิฉันเป็นคนอมทุกข์ค่ะ พยายามปล่อยวางก็ยังรู้สึกอยู่

กราบนมัสการหลวงพี่เล็กค่ะ

แต่ก่อนดิฉันก็ร่าเริงนะคะ เป็นคนไม่ค่อยคิดมากด้วย แต่ช่วงระยะ 2-3 ปีมานี้รู้สึกว่าตัวเองไม่ร่าเริง ปากพูดปากยิ้มแต่ตาไม่ยิ้มค่ะ มันฝืนค่ะ เพราะว่าดิฉันพยายามทำอะไรหลายอย่าง แล้วไม่สำเร็จอย่างที่คิดค่ะ แล้วก็สมัครงานประจำใหม่ มันก็มีแต่อุปสรรค ออกไปข้างนอกก็พูดคุยปกติ แต่ไม่คุยเก่งหรือร่าเริงเหมือนแต่ก่อน แต่พอกลับมาบ้านก็รู้สึกไม่สดชื่น ไม่มีความสุข เป็นเพราะคิดหรือเก็บทุกอย่างมาคิดมั้งค่ะ พยายามสวดมนต์ นั่งสมาธิก็สงบชั่วคราว แล้วก็กลับมาคิดใหม่ ไม่ได้อยากเป็นอย่างนี้น่ะค่ะ

ที่เป็นทุกข์นี่เพราะใจเราเก็บไปคิดก็เลยเป็นทุกข์ใช่หรือเปล่าคะ แต่ถ้าไม่คิดก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เช่นตอนนี้คิดหาทางให้ได้งานประจำ คิดหาทางทำธุรกิจให้ได้เงินได้กำไร ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นปัจจัยในการดำรงชีวิตของมนุษย์ แล้วก็มีภาระต้องรับผิดชอบจึงทำให้คิดมากน่ะคะ ถ้าไม่คิดความทุกข์จะหยุดหรือเปล่าคะ

ขอบพระคุณที่ตอบคำให้ค่ะ

 

ทุกข์

กฎแห่งกรรม มันเที่ยงตรง มันออกผลตรงเสมอ
เห็นแล้วให้รีบปล่อยเลย อย่าเก็บ (ขังไว้ในสมอง) ไม่มีใครทำให้ท่านทุกข์หรอก นอกจากตัวท่านเอง ผลบุญใดที่ทำไว้ดีแล้ว ให้ท่านได้อนุโมทนา สาธุ
ร่วมอนุโมทนา สาธุ รับบุญกุศลเหมือนที่ผมได้รับครับ..
โชคดีนะ..หยุดคิด ก็นิพพานแล้ว จิตมุ่งตรงพระนิพพาน ดีที่สุด..
ในโลกนี้ ล้วนทุกข์ทั้งสิ้น ผมก็ทุกข์