ชาวดุสิต, เทพ, เซียน, โพธิสัตว์ ต่างกันยังไง

ชาวดุสิต คือ เทวดาที่จุติด้วยผลบุญที่มากพอจะเสวยอายุอยู่
ในสวรรค์ชั้นดุสิตได้ ประกอบด้วย

1. เทวดาชั้นดุสิต คือ เทวดาที่ไม่มีหน้าที่ใดๆ มีบุญมากแล้วตั้ง
ความปรารถนามาเสวยผลบุญในสวรรค์ชั้นนี้

2. เทพ คือ เทวดาที่มีบุญมาก มีความสามารถพิเศษอันได้บำเพ็ญ
มาดีก่อนจุติ ได้เคยช่วยคนมากพอควร จึงได้รับตำแหน่งพิเศษบนสวรรค์

3. เซียน คือ เทวดาที่มีบุญมาก บรรลุธรรมในระดับใดระดับหนึ่ง
หรือบรรลุวิชชาทางจิตพิเศษต่างๆ ช่วยคนทางโลก แต่สอนคนในบรรลุไม่ได้

4. โพธิสัตว์ คือ เทวดาที่มีบุญมาก บรรลุธรรมระดับโสดาบันขึ้นไป
แล้วโปรดสัตว์ตรงทางคือให้พ้นทางโลก สู่การบรรลุธรรมอย่างเดียว

 

ผู้ที่มีโพธิจิตเกิดแล้ว อาจยังไม่ได้เป็นโพธิสัตว์เต็มตัว หากยังไม่บรรลุแม้โสดาบัน
สำหรับผู้ที่เป็นสาวกภูมิ บรรลุโสดาบันแล้วนิพพานภายใน 7 ชาติเพราะกำลังจิตไม่
แข็งพอที่จะไปต่อได้ แต่สำหรับโพธิสัตว์แล้ว ต่อให้ได้อนาคามีก็ไปต่อได้สบายๆหลายชาติ


การจะดูจิตว่าเป็นจิตของสาวกภูมิหรือโพธิสัตว์ภูมิ ก็เฉือนกันตรงนี้
คือ ต้องบรรลุธรรมก่อนอย่างน้อย "โสดาบัน" หากบรรลุแล้วยังกลั้นใจ
บำเพ็ญต่อได้เกิน 7 ชาติก็ขึ้นแท่นโพธิสัตว์ แต่หากทำไม่ได้ก็ต้องสาวก
เป็นอรหันต์สาวก นิพพานภายใน 7 ชาติเท่านั้น


ดังนั้น หากโสดาบันแล้ว ภายใน 7 ชาติยังไม่นิพพานก็รู้ตัวได้เลยว่าขึ้นแท่นโพธิสัตว์ชัวร์

 

จะขึ้นแท่นโพธิสัตว์ได้ "ต้องโสดาบัน" ก่อนเท่านั้น
หากไม่ได้โสดาบัน แม้บุญบารมีมากขนาดไหน ก็ไม่
อาจขึ้นแท่นชื่อว่าโพธิสัตว์ได้


อาจได้อย่างมาก ก็เทพหรือเซียน เท่านั้นเอง

 

ทำไมต้องชอบมั่วกันด้วย คนที่เพิ่งศึกษาเข้ามาอ่านเดี๋ยวก็เข้าใจผิดตามๆกันหรอก

 

เวลาครูบรรยายในชั้นเรียน ก็ต้องมีนักเรียนที่เข้าใจและไม่เข้าใจ
มีทั้งที่สอบได้และสอบตก จะแคร์อะไรกะพวกสอบตกที่มาโวยวาย


ที่มาโวยวาย เพราะความไม่เข้าใจนั้น จะไปน่าแคร์อะไร...

 

ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้บริสุทธิ์


นี่คือ หัวใจของพุทธศาสนา ที่มารมักมาหลอก มาสิงใจผู้ปรารถนาพุทธภูมิ
แล้วยุยงว่า อย่าโสดาบันเลย ถ้าโสดาบันแล้วไม่ได้เป็นพระโพธิสัตว์นะ
จะบรรลุภายในเจ็ดชาติ


นั่นละ โดนมารมันหลอกต้มเอาแล้ว โง่สิ้นดี!


ใครๆ หน้าไหน ไม่ว่าปรารถนานิพพาน หรือพุทธภูมิ ก็ต้องทำ "จิตใจให้บริสุทธิ์" กันทั้งนั้น
ถ้าจิตไม่บริสุทธิ์ ไม่ถึงโสดาบัน ดอกบัวโพธิสัตว์จะบานได้ยังไง? หากขันธสันดานยังดิบ
สังโยชน์ยังพัวพัน อัตตาตัวกูของกูยังมี สักกายทิฐิยังท่วม จะขึ้นแท่นโพธิสัตว์ได้ยังไง?


คงไม่มีใครเอาอาสน์บัวมรองให้พวกที่มีสักกายทิฐิอยู่เต็มหรอกนะ...

 

คนฉลาดเลือก ย่อมบำเพ็ญเซียน


คนที่ไม่แน่ใจว่าจะผ่านไหม หากปรารถนาพุทธภูมิ หรือว่านิพพานง่ายๆ ชาตินี้ไปเลยดีกว่า
เขาผู้นั้น ยังตัดสินใจไมได้เด็ดขาดว่าจะไปทางสาวกภูมิ ได้สุขเร็วๆ ง่ายๆ ในชาตินี้ หรือ
จะบำเพ็ญไปอีกยาวไกล เพื่อต่อคิวนิตยโพธิสัตว์ดี


เขาผู้นั้นจะบำเพ็ญเซียน


คือ ทำจิตให้บริสุทธิ์ มุ่งหวังอย่างน้อยโสดาบัน พร้อมกับบำเพ็ญบุญบารมีไปด้วย
ถ้าบำเพ็ญบุญบารมีมาก ก็กลั้นใจไปต่อได้ แม้โสดาบันแล้ว ก็ยืดไปไกลกว่า 7 ชาติได้
เพราะกำลังบารมีที่บำเพ็ญ หากไปต่อไม่ไหวแล้วก็เข้านิพพานเลย


นี่ละ วิถีเซียน...

 

บำเพ็ญเซียนต้องทำอย่างไร?


1. ปฏิบัติธรรมมุ่งหวังอย่างน้อยต้องได้โสดาบัน ถ้าไม่ได้ จะสอนธรรมผิดทางชัวร์
2. บำเพ็ญบุญบารมีให้ได้ เพื่อยืดเวลาเวียนว่ายตายเกิด บำเพ็ญไปไกลกว่า 7 ชาติ
3. ใช้ความสามารถพิเศษทางจิต เพื่อช่วยคน แต่ยังสอนธรรมคนไม่ได้ เพราะบารมีครูไม่พอ


ตัวอย่างเช่น ช่วยคนแบบริชชี่, ซัน, ลูกสาวคุณศศิริยะ ฯลฯ

 

บำเพ็ญโพธิสัตว์ต้องทำอย่างไร?


1. ปฏิบัติธรรมมุ่งหวังอย่างน้อยต้องได้โสดาบัน ถ้าไม่ได้ จะสอนธรรมผิดทางชัวร์
2. บำเพ็ญบุญบารมีให้ได้ ให้ครบ ให้สมบูรณ์ ให้ถึงปรมัตถบารมี ตัวไหนขาดก็ต้องเติม
3. ไม่ช่วยคนทางโลก ช่วยแต่ทางธรรม ยกเว้นกรณีการยุ่งทางโลกส่งผลดีต่อทางธรรม

ดังนั้น พระโพธิสัตว์ จะไม่เหมือนเซียนที่ช่วยคนในการแก้ปัญหาทางโลก (ยกเว้นกรณีที่จำเป็นเท่านั้น)
แต่จะสอนคนทางธรรม เช่น อาจารย์คนเมืองบัว, คุณแม่สิริ กลินชัย, อาจารย์ปริญญา ตันสกุล ฯลฯ

 

บำเพ็ญเทพต้องทำอย่างไร?


1. ปฏิบัติธรรมจนตัด "อิจฉาริษยา และอาฆาต" ได้สิ้นเชิง ไม่มีมิจฉาทิฐิ มีสัมมาทิฐิทางเดียว พ้นภพมารเด็ดขาด
2. บำเพ็ญบุญบารมีตามกำลังความสามารถ ช่วยคนทางโลกให้มากไว้ก่อน สะสมบริวาร
3. ช่วยสนับสนุนงานศาสนา เช่น สร้างวัดวา, ช่วยงานปฏิบัติสมาธิ, งานเจริญธรรม ฯลฯ

ดังนั้น เทพ จึงมาช่วยงานพุทธศาสนาในทางโลก เพราะกำลังบารมีธรรมไม่พอที่จะช่วย
ทางธรรม (ไม่บรรลุ ถ้าสอนคนก็สอนผิดได้ จะเป็นกรรม) เช่น ขาสร้างวัดทั้งหลายในเว็บ
พลังจิต, พวกแปลไตรปิฎก, อัดเสียงธรรม ฯลฯ
<!-- / message -->

 

บำเพ็ญมารดี ที่ชอบปราบมารร้าย แต่นับถือพุทธศาสนาทำอย่างไร?


1. ไม่อาจตัดจิต ริษยา หรืออาฆาตได้ขาด หรือยังมีมิจฉาทิฐิเห็นผิดทาง จึงต้องเป็นมาร
2. สร้างบุญบารมีมากมาย จึงได้เสวยผลบุญที่มากมายนั้น บนสวรรค์ที่สูงที่สุด คือ ชั้น 7
3. มักชอบปราบมารร้าย และมักมีพรรคพวก แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ชอบมารดี เกลียดมารร้าย


คนเหล่านี้ มักมีรักมาก ชังมาก แบ่งเลือกที่รักมักที่ชัง เช่น บางท่านในทีมงานเว็บพลังจิต
พวกสนธิ ล., มหาจำล. ฯลฯ

 

บำเพ็ญมารร้าย ทำยังไง

ทำแบบพระสงฆ์ที่มักเสพเมถุน, ยักยอกเงินวัดไปให้คนที่บ้าน ฯลฯ

บำเพ็ญเป็นอสูรทำยังไง

ทำแบบพวกนักการเมืองที่แก่งแย่งแข่งขันละโมบไม่สิ้น มีความดุดัน ดุร้ายเป็นนิตย์

 

อยากเป็นเปรตทำไง?

ตระหนี่เข้าไว้ งกเข้าไว้ ละโมบแต่จะเอา เห็นแก่ตัวเข้าไว้

อยากเป็นสัตว์นรกทำไง?

อย่าเชื่อกฏแห่งกรรม ไม่ต้องมีมันละ หิริ โอตัปปะน่ะ ได้ลงนรกแน่ๆ

อยากเป็นเดรัจฉานทำไง?

เบียดเบียนกันเข้าไว้ ใครต่ำกว่าเรากด ใครสูงกว่าเรา เรายอม แบบนี้ละ เข้าห่วงโซ่อาหารที่สมดุลได้แน่

 

ตายแล้วไปไหน จุติเป็นอะไรก็ดูมันชาตินี้ละ ไม่ยากไม่เย็น

 

''จริงปนมั่วปะเนี่ย''

 

คุณดำ อ่านการ์ตูนมากไปหรือเปล่าครับ...

 

ถ้าพวกนี้ละก็ไม่ได้เป็นมารหรอกใช้กรรมในนรกนู่น

 

อ่าใช่ๆ นี่ละรู้จริง


พวกที่เป็นพระหากทำบุญสร้างวัด ปลุกเสกพระ เพื่อสร้างวัดมากๆ
แต่ปฏิบัติผิดทาง มียักยอก อะไรนี่ อาศัยผลบุญมากมาย ไปสวรรค์ชั้น 6 ได้


แต่ถ้าไม่มีผลบุญอาศัยเลยก็ลงนรกอย่างเดียว

 

ละทิ้งครัวเรือนให้ได้ก่อน ไปบวชห่มขาวปฏิบัติจนพร้อมค่อยมาห่มเหลือง
จะได้ไม่ทำศาสนาเสื่อมเสีย แล้วบวชตลอดชีพ ธุดงส์บ้าง ทำตามธรรมวินัย


ได้นิพพานแน่ๆ


ทำตามคำสอนพระพุทธเจ้าอย่างวิริยะศรัทธา ไม่ได้นิพพานก็ให้มันรู้ไป
ใครว่าคำสอนของพระพุทธองค์ไม่ให้มรรคผลจริงละ?


เสียอย่างเดียว พวกอ้างเอานิพพานมักมัวห่วงผัวห่วงเมีย ห่วงอาชีพการงาน
เงินทอง ละทิ้งครัวเรือนยังไม่ได้ แล้วนิพพานมันจะลอยมาเหมือนวิมานได้ยังไง

 

ก็เป็นโสดาบันอยู่ในสังคมโลกๆ ไปก่อนพอได้