[IMG] วันนี้มีของหนุก ๆ มาให้ลองนะ แค่ลองก็พอ มะต้องจิงจัง ลองหัดมองดู คนหลง ในสงสาร ดูนะ หนุกมาก มาก แต่เคก็เคยดูเห็นแล้วนี่นะ คนหลง จะมีอาการครอบครองร่างกายได้เหนียวแน่นมาก เหมือนกับกายนี้เป็นของเขาเอง ยังงันเลย ลองเปรยดูหน้าตา และอารมณ์ที่ออกมาให้เห็นบนใบหน้าของผู้คน มันเป็นอาการของคนหลงโดยแท้ โดยเฉพาะตรงดวงตานะ ความหลงแทบโดดออกมาให้เราอ่านเลย มองคนหลงได้ดีมากในคนแก่ กับเด็ก เด็กน้อย มักมีสิ่งประกอบในจิต (เจตสิก) หรืออาการของจิต หรือสิ่งปรุงแต่งจิตไม่ซับซ้อนนัก มักประกอบทีละอย่าง ทำให้ดูได้ง่าย ไม่ต้องตีความมาก ส่วนคนแก่ ก็ดูชัด เพราะคนแก่ ความกังวลจะสูงมาก ๆ เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ใบหน้าผู้สูงวัยจึงมักฉาบด้วยความกลัว ความกังวลไม่มีหยุดหย่อน เป็นตัวอย่างที่ดีว่าถ้าเราแก่ เราจะพาความหลงแบบนี้ไปเกิดด้วยไหม ถ้าเรายังไม่เห็นว่า คนหลงนะ เราก็ยังเป็นคนหลงเหมือนเขาเหล่านั้น เพราะเป็นพวกเดียวกัน แต่เมื่อใดที่เราข้ามพ้นความเป็นพวกเดียวกับเขาได้นะ เราอาจน้ำตาไหลเลย ว่าโอ้ข้า หลงมานาน เป็นสะพานหนึ่งสำหรับข้าม โค ตะ นะ ลองเล่นดู ดิ เผื่อจะมัน
ที่จริง ธรรมนั้นเที่ยง อริยะสัจ ความจริง ของอริยะ เธอจงมองดู ด้วยตาธรรมเถิด จง ลดธรรม ด้วย ทำ ก็แล้วทำเป็นไฉน จึงได้ชื่อว่าธรรม เธอพึงอ่านตำราเล่มใหญ่ในกายจิต เถิด อ่าน กายจิตเป็นไฉน เธอ พึงวางสติระลึกรู้ไว้ที่ฐาน ไม่ออกนอก ไม่เข้าใน แต่เป็นกลาง อะไรผ่านกระทบใจ ให้หมายรู้ หลับตาดู อาการใจ ร้อง เย็น โลภ เป็นอย่างไร ผุดกลางอกใช่ไหม ให้ดูไป สักว่า สักว่า สักว่ารู้ ดูจนดับ ตรงนี้คือไตรลักษ์ ตรองดูจนรู้ทุกข์ ก็แล้วทุกข์ของไตรลักษณ์เป็นไฉน เธอพึงสำเนียก กำหนดรู้ ทุกข์ไตรลักษณ์ ไม่ร้อน ไม่เย็น เป็นแต่ปัญญา เห็นแจ้งว่าสิ่งใดเกิดเป็นธรรมดา อยู่ได้ไม่นานเป็นธรรมดา จักดับไปเป็นธรรมดา สิ่งนี้ เราจะสำเนียกว่าเป็นทุกข์ ให้ทวนไปมาจนเป็นอารมณ์ เมื่อเต็มภูมิ เธอจะเข้าอริยะสัจสี่ ความจริงของพระอริยะตัวแรก คือ รู้ทุกข์เป็นสมุทเฉท โชคดีสหายธรรม เราดูคุณอยู่นะ หุหุ
จะยอมให้ฝนกัดกร่อนเป็นก้อนกลม จะยอมให้ลมซอกเซาะ เป็นก้อนเนียร ให้รู้ว่า หินอย่างเรา ก็ไม่เที่ยง หรือใครเกี่ยง ภูผาว่ายืนยง
[IMG] วันเสาร์นี้ มีพระธรรม มานำจิต ให้มิ่งมิตร คิดพูดทำ ตามประสงค์ ให้ศีลธรรม นำใจ ให้ยืนยง ให้ได้ปลง ในจิตว่าง หนทางดี ให้สดชื่น ตื่นมา คราใดเล่า ให้ทุกข์เศร้า หลีกจาก ห่างพรากหนี ให้เพื่อนยา ได้สุขพรั่ง ดั่งนที ให้คุณมี แต่ความสุข ไร้ทุกข์ใจ
[IMG] สายฝนโปรย ปอนเปียก เรียกว่าชื้น ใจระรื่น ตื่นตา คราฟ้าใส เหมือนคลายทุกข์ ห่างโศรก วิโยคไป จิตสบาย ไม่ไหวสั่น วันฝนจาง อันฝนมา ฟ้าปิด เห็นมิดมืด แล้วกลายจืด สว่างตา คราฟ้าสาง โลกหนอโลก เวียนว่าย ไปตามทาง ไม่ระวัง จะสะดุด หยุดก้าวเดิน อันหนทาง ทุกย่างก้าว ยังยาวห่าง แม้นมัวแวะ กลางทาง ยิ่งห่างเหิน กลกิเลศ ละให้ไกล อย่าได้เพลิน เดี๋ยวจะเดิน ไปไกลหนอ ว่าหล่อไม่เตือน
ไม่ ไหว ละ ดู อี วีวี้ มัน เวอร์ มาก มาก บิว อารมณ์ คน ให้ ระ ทึก ด้วย เพลง ซาวน์เเทรก แถม ไป บิว กระทู้ เค ด้วย เรื่อง อักษร http://board.palungjit.com/showthrea...50#post1312350
ถ้าเจอ ภัย พิบัติ เเล้ว รอด ก็ กลับมาเล่า ให้ ฟังด้วย ถ่ายรูป มาอวด ด้วย นะ อยากดู ถ้าไม่รอด เเล้ว เจอ กัน ที่ นิพพาน เพราะ สันโดษ อยู่ที่นิพพาน นานละ [IMG]
ไม่มีอะไร หรอก เค ความน่ากลัว ไม่ได้ เกิด จาก ภัยพิบัติ หรอก เค มนุษย์ นั้นละ บอกว่า ภัยธรรมชาติ น่า กลัว เพราะ ทำลาย สิ่งที่พวกเขามีที่เขา หวงเเหนไง เค ทั้งๆ ที่ เราก็เกิด มา ตัวเปล่า เเละ เวลากลับไป ก็ ไม่ได้ เอาอะไร กลับไป ด้วยเลย ยัง เสียดาย ชีวิต อยู่ หรอ เค? เรา ไม่มี อะไร เลย นะ...จำได้ไหม?
