czbz

ช่ายแล้ว และควารจับคำภาวนาด้วยอารมณ์สบายๆ ไม่ต้องรีบ หายใจเข้า ออก ไปตามจังหวะของลมหายใจ ไม่ต้องประดิษฐ์ลมหายใจ เพียงแค่ระลึกอย่างแผ่วเบา...

ครับผม จะนำไปปฎิบัติตามครับ

หรือ อีกวิธีนะ ลองตามความคิดมันไปเรื่อยๆ เราเป็นคนดูเฉยๆ ปล่อยมันคิดไป แล้วดูว่าที่สุดมันจะคิดไปถึงไหน พอมันฟุ้งมากๆ มันหมดกำลังแล้ว มันเหนื่อย มันก็นิ่งเอง คล้ายกับเราใช้เชือก (ลมหายใจ)ผูกจิตไว้แล้วปล่อยมันไป มันปไหนไม่ได้มันก็กลับมาเอง

เราควรจะปล่อยส่วนที่มันอยากมันคิดให้มันคิดไป อีกส่วนหนึ่งเราก็อยู่กับคำภาวนา จับคำภาวนาแบบบางๆ แบบนี้จะโอเคไหมครับ

ไม่รู้ว่าจะต้องจับคำภาวนาด้วยอารมณ์ไหนดี

ค่ำแล้ว กินข้าวเย็นหรือยังละ พี่ก็ชวนโม้อยู่นาน ไม่ดูเวล่ำเวลา...5555+

อีกอย่าง เราเองอยากให้มันสงบมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งฟุ้งมากเป็นทวีคูณ....จำไว้นะ

ครั้งแรกเมื่อตอนอายุ 8 ขวบ และทำสมาธิครั้งแรกตามที่ยายสอนให้
ครั้งที่ 2 ตอนเริ่มเป็นหนุ่มบ้างแล้ว อายุประมาณ 18 ปี
ครั้งที่ 3 และ นับครั้งไม่ถ้วน ก็หลังจากนั้นมา ไม่ได้เป็นทุกครั้งที่ทำสามธิ
แต่อยู่ที่คุณภาพจิตช่วงนั้น ถ้าเครียดก็ไม่ค่อยเจอกัน ถ้าสบายใจก็เจอกันบ่อยๆ

โอเคครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากๆครับ จะนำไปปฎิบัติใช้

เฮ้ย....ไม่ต้องทำบ่อยนะ ครั้ง หรือสองครั้งก็พอ หน้ามืดไป ไม่รับผอดชอบเด้อ...555+

ไม่ใช่ว่า วันนี้ไม่สงบ...อ๊าก.....ส์ เลิก ไม่เอาแล้ว
อย่างนี้ใช้ไม่ได้ ต้องมีความอดทน และปฏิบัติให้ต่อเนื่อง ทำไปเรื่อยๆ เราก็จะชำนาญ และค่อยๆเข้าใจสภาวะจิตทีเล็กทีน้อย เพิ่มขึ้นทุกวัน แล้วมันก็จะเข้าที่ของมันเองโดยอัตโนมัตินะ บิว....

โอเค เลยครับพี่ขอบคุณพี่มากๆครับ

ใช่แล้ว การฝึกจิตเหมือนการปลูกต้นไม้ มันจะโตได้ต้องอาสัยเวลา และ แน่นอนการฝึกจิตก็ต้องอาศัยเวลาในการฝึกฝน ใจเย็นๆไม่ต้องรีบร้อน ที่สำคัญควรบอกกับตัวเองว่า วันนี้เราฝึกได้เท่านี้ มันสงบหรือไม่สงบก็ช่างมัน แต่เราจะไม่ทิ้ง วันละเล็กละน้อย 5-10 นาทีก็ยังดี

มันต้องเอาสติจดจ่อกับคำภาวนามากแค่ไหนก็ไม่รู้ถึงจะพอที่จะบรรลุสมาธิในระดับถัดไป หรือว่าเรื่องแบบนี้ต้องอาศัยเวลาพัฒนาจิต ถ้าต้องใช้เวลาจริงๆผมก็จะได้เข้าใจในระดับหนึ่ง

อ่อ ใช่ๆครับ ทำให้เราไม่ลงตามอารมณ์ที่ทำให้เราเป็นทุกข์ เหมือนว่าเรามีสติรู้เท่าทันมากยิ่งขึ้น

ม่ายหรอก....อานิสงค์การฝึกจิตคือ นอกจากจิตสงบเป็นสมาธิแล้ว ทำให้ความจำดีขึ้น
แยกแยะ วินิจฉัยความคิดได้อย่างถูกต้อง เป็นระบบมีระเบียบ และถูกต้องแม่นยำมากยิ่งขึ้น

ม้าผมสงสัยมันจะยังหนุ่มแรงมันเยอะดีจริงๆเล้ย ฮาๆ ยังไงขอบคุณพี่มากครับ

พระโบราณาจารย์ ท่านเปรียบเทียบจิตกับการฝึกสมาธิไว้ว่า เหมือนม้าป่า ถูกจับมาฝึก ย่อมพยศในเบื้องต้น พอคุ้นกับ บังเหียน ครูฝึกแล้ว ก็จะค่อยเชื่อง และสงบลงตามลำดับ

อืม.. ครับผม แล้วพี่งงไหมครับเดี๋ยวข้อความนี้มั้งข้อความนู้นมั้ง ฮาๆๆๆ ขอโทษทีครับ

และอีกอย่าง ที่บิวบอกว่า บิวเพิ่งเริ่มปฏิบัติสมาธิใช่ป่ะ ?
ธรรมชาติของจิตอย่าง1 คือ การเริ่มทำสมาธิใหม่ๆคนส่วนใหญ่จะ บอกว่าฟุ่งซ่าน ไม่สงบ
เพราะว่า เราคุ้นเคยกับจิตใจที่ยุ่งเหยิงมาโดยตลอด พอวัน 1 จับมาทำสมาธิมันไม่คุ้น กับความสงบ มันเลยดิ้น จึงเป็นสาเหตุของความฟุ้ง แต่เมื่ออดทน ฝึกต่อไปอีกสักพักพอจิตเริ่มคุ้นมันก็จะ ค่อยๆสงบไปเองตามลำดับ...

ไอ้ความฟุ้งซ่านนี่ ก็ขึ้นอยู่กับบางคนนะบิว รับข้อมูลข่าวสารมาเยอะ นู่น นี่ นั่น เต็มไปหมด
มันก็ทำให้ความคิดมันกำเริบ เลยกลายเป็นฟุ่งซ่าน....