"กายในกาย" (ประสบการณ์ภพภูมิ กายทิพย์)

ขอบพระคุณมากครับ คำกลอนนี้ผมชอบจัง ผมมักจะเข้าภาวะสงบตอน พักงานนี้ล่ะ


แล้วก็สวัสดีครับคุณ Sri-pai ^_^

 

ตั้งใจเกินไปก็ไม่ดีนะครับ อย่างที่ว่าให้พอใจ และอยู่กับ moment นั้น ทำให้มันสบายๆ อย่างไปตรึงเครียดว่าจะต้องได้อย่างนั้นอย่างนี้ ต้องลึกเท่าครั้งที่แล้ว ถ้าเริ่มเครียดไปเลิกไปเลยครับ แล้วไปผ่อนคลายแล้วสบายใจก็มาทำใหม่ เวลาทำสมาธิให้ทำให้สบายๆ คืออยู่กับ moment ไปเรื่อย ถ้าไม่ได้เท่าครั้งที่แล้วก็อย่าไปเครียดครับ

ประสบการณ์ส่วนตัว ผมจะมีโหมด "พอใจ" ถ้าผมเข้าโหมดพอใจได้ มันกันไปของมันเลยครับ พอพิจรณาดูแล้วน่าจะเหมือนที่เขาพูดกันว่า "ยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก"

อย่างผมเองถึงผมรู้ว่าถ้าทำอย่างนี้จะเกิดอย่างนี้และมีเป้าหมายเข้าไปอีก แต่เวลาทำจริงๆ ต้องลืมไปให้หมดเลย แม้แต่เป้าหมายว่าจิตแยกแล้วจะทำอะไร

 

คุณ sir-pai ครับ ที่เล่าให้ฟังผมว่าดีนะครับ ยิ่งไปตอกย้ำเรื่องบาปบุญว่ามีจริง น่าจะลองหันมาเน้นเรื่องของสติ อยู่กับปัจจุบันนะครับ กายในจิต จิตในกาย จะทำให้ก้าวหน้าไปได้

 

เมื่อข้าพเจ้าขอให้ "พรหม" สอนให้เดินจิตเป็น "กายพรหม"

ถ้าท่านทั้งหลายได้อ่านมาตั้งแต่ต้นจะเห็นได้ว่า คุณธรรมชาติให้โจทย์ผมให้ไปเข้าพรหมแล้วขอดูกายพรหมกับพรหม รวมไปถึงขอให้พรหมสอนเดินจิตให้เป็นกายพรหม ซึ่งผมก็ตั้งใจมานานว่าจะทำให้ได้ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์เข้าพรหมวันนี้ คิดว่าอาจจะไม่เข้าอีกสักพักจึงเอามาเล่าให้ฟัง

วันนี้เมื่อจิตผมแยกกับกาย เมื่อแยกแล้วผมก็ทำสมาธิต่อไปเพื่อเพิ่มความชัดเจนอยู่พักใหญ่ จนชัดแจ๋ว เมื่อผมลุกขึ้นมาอธิษฐานถึงสิ่งที่อยากรู้ให้ปรากฎบนกระจก เมื่อเห็นคำตอบแล้วก็เลยจะเข้าพรหมโลกเพราะวันนี้มีเป้าหมายดั่งนี้


1. อธิษฐานสิ่งที่อยากรู้
2. เดินจิตเข้าพรหม
3. ให้พรหมแสดงกายพรหม
4. ให้พรหมสอนเดินจิตเป็นกายพรหม

เมื่อเป้าหมายหนึ่งอย่างสำเหร็จ จึงเริ่มเดินจิตเข้าพรหม ครั้งนี้สภาวะ สติชัดเจนมาก เป็นครั้งแรกที่เห็นการเข้าพรหมอย่างชัดเจนที่สุด เรียกว่าไม่น่าจะมีเห็นได้ชัดกว่านี้แล้ว คือเห็นตั้งแต่ต้นจนจบ แบบชัดเจน สิ่งที่เกิดขึ้นจะพูดได้อย่างเดียวว่า ถ้าไม่มีกายเนื้อคงเป็นการจุติที่พรหมแน่แท้...

เมื่อผมกำหนดเดินจิตเข้าพรหมปรากฎอาการณ์สั่นสะเทือนและเสียงวี๊อย่างดัง และเหตุการณ์หลังจากนั้นคือข้าพเจ้าตัวลอยขึ้นและข้าพเจ้าก็ดูไปเรื่อย จนมันลอยไปเรื่อยๆ และเริ่มขึ้นสูงขึ้นๆ สูงขึ้น ไปลงจอดบนเตียงในพรหม เห็นคนสองคน

เคยได้ยินเรื่องจุติไปเกิดบนเตียงไหมละครับ...

เขานั่งกันบนเก้าอี้ เขาหันมายิ้มอย่างมีเมตตา ผมถามว่าท่านทั้งสองเป็นพรหมใช่ไหม ท่านว่าใช่ เสร็จแล้วผมถามว่า ขอดูกายพรหมได้ไหม ท่านทั้งสองว่าได้ ทันใดนั้นท่านทั้งสองคอผุดเขาไปในกาย และคอโผล่ออกมาใหม่ปรากฎเปลี่ยนร่างเป็นกายพรหม ซึ่งสองท่านออกมาดูไม่เหมือนกันด้วย แต่พูดได้คำเดียวว่า "เท่ห์มาก"

และผมบอกว่าขอสอนผมเดินกายให้เป็นพรหมได้ไหม ท่านนึง เหมือนดูลังเล บอกว่า "มันจะบาปหรือเปล่า" พอพูดแบบนี้ ผมเลยไม่กล้าขยั้นขยอให้สอนอีกเลย แล้วก็อธิบายให้ฟังว่าคือผมทึ่งอาจารย์ผมว่าสามารถรู้เรื่องพรหม รู้เรื่องเดินจิตเข้าพรหม เรื่องกายพรหมว่าขอดูได้ คือท่านให้โจทย์มาว่าให้ทำตามนี้ แล้วนี่ผมเรื่องสิ่งสุดท้ายที่ท่านให้ทำคือให้พรหมสอนให้เดินกายเป็นพรหม ถ้าผมทำไม่สำเร็จผมจะรู้สึกว่าเหมือนมันขาดสิ่งสุดท้าย... (คือตั้งใจมาทำแล้วไม่ได้ทำ มันรู้สึกเหมือน mission ไม่ accomplished ตอนนั้นผมรู้สึกผิดเมื่อท่านบอกว่า "จะบาปหรือเปล่า" เลยอธิบายให้ฟังว่าทำไมถึงขอให้สอน) ทันใด้นั้นมีพรหมอีกท่านเดินเข้ามา ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าขออีกสองท่านนั้น แล้วพูดเรื่องงานกับสองท่านนั้น แล้วมองผมแบบแปลกๆ ผมก็เลยกลับร่างดีกว่า

สรุป ประสบการณ์ที่สำคัญไม่ใช่เรื่องการขอดูกายพรหม แต่เป็นช่วงเปลี่ยนจากามวจรสู่รูปพรหม ที่เห็นการไม่ใช่อยู่ดีๆ ไปโผล่ แต่มีเป็นขั้นเป็นตอน เห็นหมดชัดเจนไม่มีมืด ว่ากายลอยไป แล้วลอยขึ้นไป แล้วกายไปลงบนเตียงในพรหมโลก

 

สวัสดีครับคุณ torelax

 

+++ ก่อนอื่นให้เข้าใจก่อนว่า โจทย์ที่ผมให้ไปนั้นเป็นของส่วนบุคคล ที่ "ถอดกายได้ด้วยมหาสติปัฏฐาน 4 เท่านั้น" นะครับ

+++ ตรงนี้ให้พิจารณาคำศัพท์ของภาษาที่ใช้ ให้ตรงอาการด้วย ในขณะนั้น ๆ สภาวะแห่งตนควรจะใช้คำศัพท์ว่า "เป็น" ไม่ใช่แค่ "เห็น" เพราะอาการของกายในขณะนั้น "เป็น และ อยู่ ในภพหรือภูมินั้น ๆ" ไม่ใช่แค่เพียง "เห็นเฉย ๆ" เพียงแต่ว่า กายในขณะนั้น ๆ "เป็นกายมนุษย์ ในภูมิของพรหม"

+++ เรื่องของการสั่นสะเทือนและเกิดเสียงนี้ "เป็นเรื่องของการ ฝ่า หรือ ชำแรกมิติของ ภูมิ ที่ต่างระดับกันไกลมาก จาก กามาวจรมนุษย์ภูมิ สู่ รูปาวจรภูมิ โดยข้ามสวรรค์กามาวจรทั้ง 6 ชั้นไปเลย" หากมหาสติปัฏฐาน มั่นคงเพียงพอ ก็จะรู้ได้ชัดเจนว่ามันเป็นแบบเดียวกันกับ sonic boom ในขณะที่ กายของ jet ชำแรกเข้าสู่ มิติของเสียงนั่นเอง เพียงแต่ว่า นักบิน jet เหล่านั้นไม่ได้ฝึกมหาสติปัฏฐาน 4 จึงไม่รู้ว่าในขณะนั้น "ตนและเครื่อง" ได้ชำแรกไปอีกมิติหนึ่งที่อยู่ติดกับมิติมนุษย์แล้ว

+++ มีเรื่องเล่าขานกันในหมู่นักบิน jet ว่า ผู้ที่อยู่กับความเร็วเหนือเสียงบ่อย ๆ นั้น "แก่ช้ากว่าปกติ" โดยมีเหตุผลทาง "ตรรก" จากกลุ่มนักวิทยาศาสตร์ว่าเกี่ยวข้องกับความเร็ว โดยไม่ได้พิจารณาว่า "กำแพงเสียง คือ กำแพงแห่งมิติและกาลเวลา อันเป็นผลจาก สัจจะ" เข้ามาเป็นองค์ประกอบในการพิจารณานั้น ๆ ด้วย

+++ ลักษณะเด่นของพรหมคือ เมตตา ดังนั้น ตรงนี้ยืนยันได้

+++ อีกคุณลักษณะคือ กรุณา ที่ช่วยแสดงให้เห็น

+++ ความรู้สึกว่า "เท่ห์มาก" นี้ เกิดจากความประหลาดใจในรูปแบบที่เห็น และเจือปนด้วย "ความสุขความสว่าง" อันเป็น "มุทิตาธรรม" จากพรหมทั้งสอง
+++ ลักษณะเด่นของ รูปาวจรภูมิ และ จิตพรหมทั้งสอง นั้น "ถูกต้อง" ตามคุณลักษณะของ "รูปาวจรภูมิ" ทุกประการ

+++ คำพูดของพรหมท่านนี้สำคัญทีเดียว คำว่า "มันจะบาปหรือเปล่า" นี้มีประเด็นที่ละเอียดมากที่ไม่น่ามองข้าม ถึง 4 จุดคือ

1. ผู้ถามยังไม่มีจิตเป็น พรหม ดังนั้น พรหมท่านนั้นจึงลังเลว่า "เป็นการสมควรหรือไม่" เหตุเพราะ
2. พรหมท่านนั้น ยังไม่เคยเจอคำถามหรือประสพการณ์แบบนี้มาก่อน "ความไม่แน่ใจ จึงเกิดขึ้น"
3. กฏของพรหมโลก "มีข้อจำกัดในกรณีนี้หรือไม่" พรหมท่านนั้น ไม่แน่ใจ เพราะเรื่องนี้ เป็นของใหม่
4. กฏแห่งกรรม "หากสอนการเดินจิตแล้ว ผู้ฝึกเดินจิตไม่ทัน จะเกิดอุบัติเหตุใดและเป็นกรรม หรือไม่" เพราะกายในขณะนั้นเป็นทิพย์

+++ แต่จริง ๆ แล้ว โจทย์ที่ผมให้ไปนั้น เป็นโจทย์เฉพาะของผู้ที่ "ถอดกายได้ด้วยมหาสติปัฏฐาน 4" ถึงแม้จะเดินจิตไม่ทัน ก็ไม่มีปัญหา เพราะเพียงแค่กำหนดความรู้สึกแห่ง "กายทิพย์" (กายานุปัสสนา ในขณะกายอยู่ในฐานของ จิตตานุปัสสนา) ทุกอย่างก็จะกลับเข้าสู่รูปแบบเดิมทุกประการ

+++ ตามฐานะมาตรฐานของ พรหมในรูปาวจร นั้นถือว่า "ท่านทำในส่วนที่สมควรสำหรับท่านแล้ว" เพราะท่านเหล่านั้นมี องค์ฌาน เป็นเครื่องอยู่ ย่อมแตกต่างและไม่เข้าใจในสภาวะของ "ผู้ที่ถอดกายด้วยมหาสติ" เป็นธรรมดา เรื่องเลยกลับกลายเป็นว่า โจทย์ของผมเป็น โจทย์ปริศนาใหม่ของ รูปาวจรภูมิ ไปโดยปริยาย

+++ เรื่องทั้งหมดนี้ ไม่มีใครผิด หากจะผิดแล้ว ความผิดนี้อยู่ที่ผมเอง ในกรณีที่ไม่รอบคอบเพียงพอ ในการตั้งโจทย์ตามความสามารถของผู้ที่ "ถอดจิตด้วย มหาสติปัฏฐาน" เท่านั้น โดยไม่ได้มองไปที่ขีดความสามารถของ "จิตทรงฌาน ที่อยู่ในรูปาวจร" ประกอบไปด้วย เพราะความแตกต่างระหว่าง "จิตที่อยู่ในฌาน" กับความสามารถของ "จิตที่อยู่ในมหาสติ" นั้นแตกต่างกัน

+++ เพื่อเป็นการทำโจทย์ข้อสุดท้ายให้สมบูรณ์ งามพร้อมในทุกฝ่าย "ก่อนถอดกาย" ให้ทำการ "เห็น" แบบ ซ้าย-ขวา-หน้า-หลัง ให้พร้อม ๆ กัน และมี "ความสุข" ของธรรมารมณ์ เป็นเครื่องอยู่ให้เรียบร้อยเสียก่อน จากนั้น "เมื่อกายเห็นทุกทิศ โดยมีความสุขห่อหุ้มแล้ว" "ให้ทำความรู้สึก กายจิต เบา ๆ อีกที" จากนั้นจึงให้ถอดแบบ "ตัวเองออกมาจากตัวเอง" หากเจอพรหมอีก ก็สามารถถามท่านได้ว่า "ยังขาดตกบกพร่องตรงไหนอีก" ซึ่งตรงนี้คำว่า "มันจะบาปหรือเปล่า" ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้อีก

+++ จริง ๆ แล้วโจทย์ที่ให้ไปนั้น มีวัตถุประสงค์ที่ต้องการให้เกิดความคุ้นเคย ในการเปลี่ยนภพภูมิ ด้วยการกระตุ้นกำหนด กายานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน ในขณะถอดจิต ซึ่งมีกายอยู่ในฐานของ จิตตานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน และการให้ขึ้นไปฝึกในชั้น รูปาวจรนั้น จะมีความปลอดภัยกว่าการฝึกในชั้น กามาวจร แม้ว่าจะเป็น สวรรค์ก็ตาม แต่มิจฉาทิฐิในสวรรค์นั้น เป็นอันตรายมากกว่า ในชั้นของรูปาวจร เพราะ รูปาวจรภูมินั้น มี เมตตา กรุณา และ มุทิตา เป็นเครื่องค้ำประกันอยู่ นะครับ

 

ครับผมก็เข้าใจว่าอย่างนั้น ทั้งความรู้สึกของกายทิพย์ที่เวลาเดินจิตค้างไว้อย่างนั้นจนถึงพรหม สั่นๆ ไป ตลอดทางจนละเอียดขึ้นจนพอถึงพรหมก็คือปรับเข้าพรหมก็ไม่สั่น และเสียงก็รู้ได้ว่าจากหยาบไปละเอียด หวู่........วี้้... ละเอียดขึ้นๆๆ จนเข้าพรหม

อีกข้อนึงที่ผมสังเกตุนะครับ คือเรื่องของกายทิพย์ คือกายทิพย์ผมตอนแรกอยู่ในท่ายืน พอผมเดินจิตเข้าพรหม กายทิพย์ morph กลายเป็นท่านอน และนอนท่าเหมือนมีหมอนสูงๆ หนุน แล้วก็ลอยไปด้วยท่านอนนั้น จนในที่สุดพอไปลงที่เตียงในพรหม นอนไปมีหมอนสูงๆ คือ ความหมายคือว่ากายทิพย์ปรับท่าตรงกับที่จะไปจอดบนเตียงในพรหม ก่อนจะไปถึงพรหมเสียอีก

 

แผ่บุญกุศล แผ่เมตตาให้ทุกๆ ท่าน ตอนอยู่ในกายทิพย์

แผ่บุญกุศล และแผ่เมตตา ขอให้ผู้เสวยสุข เสวยทุกข์ทุกๆ ท่านมีความสุข ตอนอยู่ในกายทิพย์ ผลคือ ได้ยินเสียงเทวดา อนุโมทนาหลายท่าน

 

คุณธรรมชาติครับ หากว่าผมอยากฝึกตามวิธีของ มหาสติปัฏฐาน 4 อยากจะรบกวนท่านช่วยแนะนำ เพราะเคยลองแล้ว แค่เริ่มต้นคือหมวดกาย การมีสติกับลมหายใจ รู้สึกว่าสมาธิทรงตัวดี แต่ขาดคนคอยแนะนำ หรือว่าพอจะมีคู่มือแนะนำก็ได้ครับ

 

คุณแม่ถาม แผ่บุญกุศลยังไงถึงได้ยินเทวดาอนุโมทนา ผมก็เล่าไป แม่ไปลองทำ บอกทำไมไม่ได้ยินเลย ผมบอกว่าจะได้ยินได้อย่างไรเล่า ก็ผมทำตอนอยู่ในกายทิพย์ ตอนนั้นมันเป็นทิพย์ เป็นครั้งแรกที่ได้ลองแผ่ให้ทุกท่านไม่ได้แผ่เจาะจง โดยไม่ได้เห็นกายท่านใด แผ่ไปให้ทั้งหมดและได้ยินเสียงอนุโมทนากลับมาหลายท่าน

 

ลองไปอ่านดูครับ มีอะไรก็ถามในนั้นได้เลย

http://palungjit.org/threads/ฝึก-กรรม-ฐาน-ด้วยภาษาที่เข้าใจง่าย.512443/

 

ว่าด้วยการเห็นและได้ยินภพภูมิ

การเห็นและได้ยินภพภูมิที่ผมพูดถึงนี้ หมายถึงการได้ยินเสียงที่หูไม่ใช่เสียงในใจ เป็นสภาวะเสียงที่ได้ยินได้ และการเห็นหมายถึงการเห็นชัดเท่าตาเนื้อเห็นไม่ใช่การเห็นซ้อน แบบภาพในใจ หรือเห็นเป็นใสๆ มองทะลุได้ อะไรแบบในหนัง คือตาเนื้อเห็นคนในโลกได้ชัดแค่ไหน เห็นผีก็ชัดเท่านั้น ได้ยินคนชัดยังไง ได้ยินผีก็ชัดเท่านั้น (ชัดกว่าตาเนื้อ หูเนื้อก็มี)

ทั้งหมดผมสังเกตุว่าเป็นเรื่องของการวางจิตให้ถูกที่ถูกทาง ถ้าวางถูก ก็สามารถเข้าสภาวะที่จะเห็นและได้ยินได้ อีกอย่างถ้าเราทำบ่อยๆ ผมสังเกตุว่ามันทำให้เข้าได้ง่ายขึ้น บางทีอารมณ์ค้างๆ จากการวางจิตแบบนั้น แม้ไม่ได้ตั้งใจก็เกิดปรากฎการณ์ได้ เช่นมีอยู่ช่วงนึงผมวางจิตแบบนั้นบ่อยๆ บางครั้งผมอยู่ดีๆ ก็ได้ยินอีกภพจากหูข้างเดียว ทั้งๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจได้ยิน

การเห็นและการได้ยิน นั้นก็มีหลายระดับความลึก อันนี้ไม่ได้พูดถึงการเดินจิตให้ถอดจิตออกไป เพราะนั่นย่อมทั้งเห็นและทั้งได้ยิน + เข้าไปทำอย่างอื่นได้อีก

จากที่ผมอ่านพระไตรปิฏก มีหลายบทที่เทวดาคุยกับคนทั่วๆ ไป ทำให้ผมคิดดูว่าสมัยนี้การที่คนทั่วไปจะคุยกับเทวดา ในชีวิตประจำวันนั้น ไม่ค่อยจะได้ยิน ทำให้ผมสันนิฐานว่าคนสมัยก่อนอาจจะมีสมาธิดี จิตเหมาะแก่การสื่อสารกับภพภูมิ ไม่ยากเกินไปในการติดต่อ ไม่เหมือนสมัยนี้ ที่จิตใจอยู่กับเนื้อกับตัวกันน้อยมาก ส่งออกไปดู ออกไปบันเทิงเสียเยอะ จิตอาจจะไม่เหมาะ ไม่ละเอียดพอจะเข้าไปได้ยิน หรือเห็นภพภูมิ

 

ต่อ

การเห็นได้ยินภพภูมิอย่างที่ผมกล่าวข้างต้น มีข้อเสียตรงที่ ถ้าเห็นจะเห็นได้แค่รอบๆ ไม่ไกลมากเพราะขยับไปไม่ได้มาก หรือไม่ได้เลย (แต่ถ้าสามารถเดินจิตต่อจนมันปรับสภาพได้ก็ถอดออกไปได้) ถ้าได้ยินก็มักจะมีภพภูมิติดต่อเข้ามา ใครอยากจะคุยด้วยก็ส่งจิตมาคุย เช่นผมมีทั้งคุยกับญาติที่ตายไปบ้าง กับที่ไม่รู้จักก็มีติดต่อเข้ามาคุย

ดังนั้นถ้าจะให้ไปอีกขั้นก็คือที่ผมเรียกว่า "โทรจิต" ตรงนี้เราจะสามารถเลือกจะคุยได้ ไม่ได้เป็นไปตามยถากรรมที่ใครจะมาให้เห็น จะมาคุยด้วยก็เลือกอะไรไม่ได้ ถ้าเป็นแบบโทรจิตที่ผมว่า ก็คล้ายกับโทรศัพท์ คือเราอยากจะคุยกับภพภูมิท่านใด เราก็สามารถส่งจิตไปคุยได้ และสามารถคุยแล้วเลิกคุย แล้วไปคุยกับคนอื่นได้อีก ซึ่งตรงนี้บางทีคุยไปคุยมา มาหาให้เห็นเลยก็มี แล้วมาคุยกันต่อหน้าเลย ซึ่งตรงนี้ในความเห็นของผมแล้วเป็นอะไรที่มีประโยชณ์กว่า การเห็นและได้ยินแบบตามยถากรรมแบบเทียบกันไม่ได้เลย สามารถถามภพภูมิเรื่องราวต่างๆ มากมาย อยากรู้อะไรก็ถามได้ ใครไปอยู่ไหนเกิดไหน ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ ชีวิตเป็นยังไง มากมายแล้วแต่จะถาม

 

ได้ลองติดต่อญาติพี่น้องที่ตายไปหลายท่าน

การส่งติดต่อไปคุยกับภพภูมิ นั้นมีทั้งคุยได้ และมีที่ห้ามไม่ให้ติดต่ออย่างที่เล่าไว้ในโพสต์นึง มีอยู่กรณีนึงติดต่อกับคนตาย ดันไปเกิดเป็นคนแล้ว มีคนตอบแทนให้ว่าไปเกิดที่ไหน อายุเท่าไหร่ ซึ่งจากที่ผมลองโทรจิตคุยกับญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว นั้นบอกได้เลยว่า...ไปกันคนละที่เลย ที่เห็นไปดีที่สุดน่าจะเป็นคุณอา แต่อย่างที่เล่าไว้ว่า ตอนคุณอามีชีวิตอยู่นั้น ทำบุญมาตลอดชีวิต ตักบาตรแทบจะทุกวัน แม้ก่อนตายก็ตักบาตร จนตักไม่ไหว ยังนิมนต์พระเข้ามาให้ตักในบ้าน ก่อนตายถือว่าเป็นบุญอย่างมากได้ทำสังขทานอีก และยังสวดมนต์ทุกคืน เป็นคนชักชวนให้ผมมาทางทำบุญ ทางธรรมะตั้งแต่เด็กๆ

ไม่นานมานี้มีคนถามผมว่า ผมเชื่อเรื่องผี เรื่องตายแล้วเกิดใหม่อะไรงี้ไหม ผมบอกว่าผมไม่ได้เชื่อ แต่ผมรู้ว่าเป็นเรื่องจริง ดังนั้นเราเกิดมาอยู่ได้ไม่นานก็จะปฏิบัติ จะทำบุญ สร้างกุศลก็รีบๆ ทำดีกว่าครับ

 

เดินจงกรมด้วยกายจิตวันนี้ ปรากฎว่า...

ปรกติ เวลาผมอยู่ในกายทิพย์ผมก็เดินจงกรมประจำ แต่มักจะเดินไม่กี่เก้า วันนี้ ลองเดินนับเก้าไปเรื่อยไม่สนใจอย่างอื่น ปรากฎว่าเลือกทางผิดจริงๆ เดินไปเดินมามันมีทางแยก ดันไปทางชันเพราะไม่คิดว่าจะลำบากเพราะเป็นกายทิพย์ ก็เลยเดินขึ้นไปปรากฎว่ามันชันมาก ก็เลยต้องใช้มือช่วย ที่นั่นลมแรงมาก และแสงจ้า ปรากฎว่าเดินทางไปได้สักพักหนึ่งเกิดเหนื่อยเพราะทางชันมาก!! ซึ่งเป็นครั้งแรกที่รู้สึกเหนื่อยในกายทิพย์ จนผมไม่ไหวเลยกลับร่าง

 

สุดยอดประสบการณ์ถวายผลมะม่วง...


วันนี้ทำสมาธิ ได้ประสบการณ์ที่ประทับใจมาก กำหนดรู้ไปทั้งตัว ทำๆ ไป ก็ปรากฎอยู่ดีๆ มีคนยื่นมะม่วงผลใหญ่ให้ผลหนึ่งและบอกให้ไปถวายพระ ปรากฎเห็นกุฎิพระ และผมก็รับมะม่วงมา และเดินเข้าไปในกุฏิอย่างดีใจ จะได้ทำบุญ ปรากฎเห็นพระนั่งอยู่องค์หนึ่ง อ่านหนังสืออยู่ ผมก็บอกท่านว่าจะขอถวายมะม่วงครับ ปรากฎว่าท่านเฉยๆ ผมก็บอกว่า ท่านไม่รับเหรอครับ ท่านก็ส่ายหน้า ผมก็บอกว่า งั้นผมขอถวายให้แก่พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ปรากฎท่านยื่นมือรับทันที ปรากฎเมื่อท่านรับไปนั้น มีแสงจ้า โผล่ออกมาจากจุดที่รับอย่างกับระเบิดแสงสีขาวมีพลังงานมหาศาล คิดว่าคงเป็นพลังของบุญ อานิสงส์ที่มหาศาลปรากฎขึ้นให้เห็นและสัมผัสได้ เพราะตอนนั้นเป็นกายจิต

พระองค์นั้นถึงท่านมิได้พูดว่าคือใคร รูปร่างหน้าตา การใส่แว่นไม่ต่างกับหลวงปู่แหวนที่ผมเคยพบเห็นในภาพต่างๆ ถึงผมจะไม่เคยได้พบตัวจริงก็ตาม อีกอย่างการที่ท่านไม่รับผลไม้ คงเป็นเพระว่าผมมีจิตที่จะถวายให้แก่ท่าน แต่ไม่ได้มีจิตถวายให้พระรัตนตรัยซึ่งบุญกุศลต่างกันอย่างมหาศาลจึงไม่ได้รับ เมื่อผมบอกว่าจะขอถวายให้พระรัตนตรัยท่านรับทันที และปรากฎ แสงสว่างจ้าสว่างไปทุกที่ทุกทางอย่างมหาศาล

เมื่อได้เล่าให้คนในครอบครัวฟังก็ต่างขออนุโมทนาบุญ

 

ประสบกาณ์จิตภาวนาอัตโนมัติ

วันนี้นอนสมาธิ กำหนดรู้ไปทั้งตัว ในที่สุดเกิดสภาวะ "shockwave" บังคับกายทิพย์ให้ morph จากท่านอนค่อยๆขึ้นมาเป็นท่านั่งขัตมาธพนมมืออันตโนมัติ และลงไปนั่งกับพื้นข้างเตียง

อันนี้จะคล้ายๆกลับ ที่โดน morph จากกายทิพย์ท่ายืนไปท่านอนแล้วลอยไปพรหม แต่ว่าไม่ได้ลอยไปไหนแค่โดนพาไปนั่งสมาธิพนมมือข้างเตียง

ด้วยความไม่รู้เลยปล่อย shockwave ออก แล้วออกนอกห้องไปเดินเล่นตามความเคยชิน

สอบถามไปทางคุณธรรมชาติ อธิบายว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ จิตเกิดการภาวนาโดยอัตโนมัติ

 

คุณ mobilelizard หายไปใหนครับ ผมและเพื่อนๆยังคอยติดตามอยู่ การฝึกไปถึงใหนแล้วครับ ช่วยมาอัพเดทกระทู้ ให้ได้ติดตามต่อ ด้วยครับ