"กายในกาย" (ประสบการณ์ภพภูมิ กายทิพย์)

สวัสดีครับทุกท่าน พอดีผมอยากจะเล่าเรื่องที่ผมเจอแบบเป็นเรื่องเป็นราวบ้าง ที่ผมเลือกหมวดนี้เพราะเห็นว่าคนค่อนข้างสุภาพนะครับ ผมเล่าให้ฟังกันสนุกๆ และอาจเป็นกำลังใจให้คนปฏิบัติได้บ้าง ผมไม่ได้คิดว่าผมเก่งอะไรแต่แค่เล่าประสบการณ์ที่พบเจอต่างๆ ที่ผมเจอแทบทุกวัน อาจะจะมีสอดแทรกเรื่องอื่นๆ ที่ผมว่าน่าสนใจ ซึ่งถือว่าเล่าเล่นๆ อาจจะเล่าบ้างไม่เล่าบ้างอีกหน่อยอาจจะปิดกระทู้ไป

ผมชอบทดลองแบบนักวิทยาศาสตร์ตรงไปตรงมา คิดว่าใครที่ฝึกมาก็สามารถจะทำได้

 

8/15/2013
ลูกแก้ว

เมื่อตอนกลางวันผมทำสมาธิ พอจิตหลุด (*จิตขาดกับกาย สามารถทำอะไรแปลกๆ ได้เช่นถอดจิต หรือเสกของเล่นฤิทธิ์ ในอีกโลกหนึ่ง) ผมกำหนดให้ในมือมีลูกแก้ว ความรู้สึกในมือชัดไม่ต่างกับถือลูกแก้ว ผมนำเอาไว้ข้างเตียง ผมลองทำใหม่ คราวนี้ผมลองขอบารมีหลวงพ่อฤาษีปลุกเสกลูกแก้ว (ความจริงลูกแก้วไม่ได้มีจริง แต่อาจจะพูดได้ว่ามีอีกในมิติ) ผมยกขึ้นมามองชัดเท่าตาเห็น มองที่ลูกแก้วเห็นกายทิพย์ตัวเองใส่เสื้อสีขาว ซึ่งจริงๆ ผมไม่ได้ใส่เสื้อในตอนนั้นแต่กายทิพย์ใสเสื้อสีขาวสงสัยกันโป้ เห็นหน้าตัวเอง และหลับตาอยู่ด้วย แต่เห็นทะลุหนังตา ซึ่งก็ปรกติของผม ซึ่งเป็นครั้งแรกผมเห็นร่างตัวเองเห็นหน้าของกายทิพย์ตัวเองแบบเงาสะท้อน ผมเห็นผมของกายทิพย์และรายละเอียดอื่นๆ ชัดเจน ผมยุ่งเหยิงเหมือนจริง

ทันใดที่กระผมมองเงาสะท้อนตัวเองในลูกแก้วที่ใสแจ๋วผม ได้ยินเสียงหลวงพ่อฤาษีสวดมนต์ เหมือนใกล้ๆ แต่ไม่ชัดเจน ผมก็พญายามปรับจิตไปเกาะที่เสียงก็ได้ยินดังขึ้น ผมมองเงาสะท้อนไปด้านหลังของกายผม เห็นรูปหลวงพ่อฤาษีแปะอยู่ที่กำแพงห้อง ซึ่งจริงๆ ห้องผมไม่มี รูปหลวงพ่อฤาษี ซึ่งผมเข้าใจว่าเป็นนัยยะว่าหลวงพ่อฤาษีท่านกำลังช่วยอยู่

ทันใดนั้นคล้ายลูกแก้วมีพลังเพิ่มขึ้นๆ จนร้อนจนผมถือไม่ไหว ผมเอาวางไว้ข้างเตียง พอลืมตามา สองปลายนิ้วที่จับลูกแก้วยังร้อนอยู่เลย

 

8/14/2013
เจออาที่ตายไป (อีกแล้ว)

ย้อนกลับไปหนึ่งวัน ผมพบอาที่ตายไป อาท่านนี้ตายไปประมาณปีกว่าได้ ซึ่งผมพบท่านบ่อยมาก ซึ่งมักจะพบแบบ teleport มากสุด คือจะหลับตาแล้วพบว่าตัวเองอยู่อีกที่ แต่ลืมตากายเนื้ออยู่ที่เดิม ถ้าเป็นแบบนี้คล้ายๆ ประตูมิติเปิดถ้าเพ่งไปอีกที่เพียงนิดน้อย กายทิพย์จะถูกดูดไปทันที ซึ่งส่วนมากคนที่เชิญก็คืออาของผม

ผมได้พูดคุยถามไถ่ถึงความเป็นอยู่อาประจำ กุศลได้รับไหม และอื่นๆ แต่ล่าสุดไม่ได้พบมาเป็นเดือนเห็นจะได้ ซึ่งผมพบญาติหลายคนที่ตายไป และครูบาอาจารย์ก็มีโอกาสได้พบอยู่หลายท่าน แต่อาท่านนี้จะพบบ่อยมากๆ และจะได้คุยกันเยอะที่สุด

การที่ผมพบอาครั้งนี้ผมอยู่ชั้นสอง แต่อาอยู่ชั้นหนึ่ง อายืดขาตัวยาวสูงขึ้นมาคุยด้วย พอผมลงไปข้างล่างอาก็กลับสภาพเดิม ซึ่งการยืดตัวแบบนี้ผมเคยท่านอื่นในภพสูงทำมาแล้วแต่เป็นการยืดคอ

ซึ่งผมเคยขยั้นขยอถามอาหลายครั้งว่าตายไปแล้วไปเป็นอะไร แต่อาไม่เคยบอก วันนี้ท่านบอกนะครับ แต่พอผมฟังแล้งอึ้งเลย เพราะสุดยอดเลย และผมถามต่อว่าอยู่สวรรค์ชั้นไหน ซึ่งท่านถามว่าทำไมต้องถามชั้นด้วย แล้วพอบอกว่าอยู่สวรรค์ชั้นไหนผมก็อึ้งอีกเหมือนกัน ซึ่งหลังจากนี้คิดว่าคงจะขอพึ่งอาให้ช่วยหลายๆ เรื่อง

ผมถามอาว่าจะเอาแบบหมอดูอีทีมั่งไหม แบบให้ผมสื่อแล้วอาก็คอยบอกเรื่องต่างๆ คนตายคนนั้นคนนี้ไปไหน เป็นไงอะไรงี้ จะช่วยคนได้ จะได้บุญ อาบอกถึงได้บุญก็ได้น้อยมาก อาคงจะขี้เกียจจะทำ

ผมก็ได้คุยกับอาอยู่หลายเรื่อง ทั้งเรื่องรักษาโรคซึ่งก็ต้องทดลองต่อไปกับสิ่งที่อาสอนมา เรื่องนิมิตบางอย่างว่าเกิดจากอะไร และ ผมสังเกตุผมคุยกับอาได้นานมาก อาทักว่าเป็นเพราะผมทำสมาธิมาดีในคราวนั้น

อยากจะย้อนไปตอนกอดอา ทุกครั้งผมเจออามักจะกอดอา ซึ่งความรู้สึกของการกอดนั้นไม่ต่างกับกอดจริงเลย

 

ซึ่งอีกอย่างผมถามอาว่าที่เป็นอยู่นั้น เป็นมาก่อนลงมาเกิดเป็นคนหรือไม่อาบอกว่าใช่ ดังนั้นเข้าใจว่าอาคงจะหมดบุญแล้วมาเกิดเป็นคนสะสมบุญแล้วกลับไปสบายอีก ซึ่งตอนอามีชีวิตอยู่นั้นทำบุญ สวดมนต์ประจำ และมีทำสมาธิบ้าง เป็นคนชอบเรื่องพระ เรื่องวัด และชักชวนผมทำบุญตั้งแต่เด็ก

 

8/13/2013
บินท้าตาย

ตั้งชื่อเท่ห์ๆ นะครับ ถ้าจำไม่ผิดก็ประมาณวันนั้นนะครับ ผมทดสอบ ความกล้าของตัวเอง ในตอนนั้นกายทิพย์ผมอยู่บนยอดตึกสูงมาก ผมทดสอบกระโดด ลงมาและระหว่างที่ตกลงมาด้วยความเร็วสูงผมอธิษฐานกลางอากาศขอให้บินได้ พอใกล้จะชนพื้น ผมก็บินล่อนได้

คือความจริง เท่าที่ได้ยินคนอื่นเล่ามา กายทิพย์เรามันก็บินได้อยู่แล้ว แต่อันนี้ทำเสียวๆ เล่น เพราะถึงอธิษฐานแล้วไม่บินชนพื้นจังๆ ก็ไม่ตายอยู่แล้ว 555

ซึ่งอยากจะเล่าเรื่องการบินของกายทิพย์เราว่าทำได้อย่างไรบ้าง เท่าที่ลองๆ มา

1. บินเลย
2. อธิษฐานให้บินได้ - ถ้าบางทีบินเลยแล้วอาจจะบินไม่ค่อยดีได้ นิดๆ หน่อยๆ ก็ลองวิธีนี้ดู
3. ใช้กสิณลม - อันนี้แยกได้ สองวิธีคือ
3.1 เข้ากสิณลมแล้วอธิษฐานให้ตัวเบา
3.2 ให้ลมเป่าให้กายทิพย์ลอย ซึ่งไม่ค่อยดีเพราะควบคุมยาก

ซึ่งถ้าบินๆ อยู่แล้วบินช้าก็สามารถอธิษฐานให้ลมพัดกายทิพย์ให้ไปเร็วขึ้น หรือแม้แต่ใช้กสิณไฟพ่นออกจากเท้าให้ไปเร็วขึ้นก็ได้

 

ผมจะขอย้ายไปหมวดกฏแห่งกรรม-ภพภูมินะครับ คิดว่าน่าจะเหมาะกว่า

 

เคยปฏิบัติ แนวทางคล้ายๆของคุณแต่ก็ต้องล้มเลิก อาจจะเพราะบุญไม่พอ การปฏิบัติต้องจินตนาการว่าถือลูกแก้วแบบนั้นมันใช้พลังความคิดมากเกินไป ต้องมาช่างกันว่าขนาดนี้ถือว่าใกล้เคียงสภาวะเวลาถือลูกแก้วของจริงหรือไม่ ดิฉันชอบแนวทางการปฏิบัติแบบสบสบาย ไปเรื่อยๆมากกว่าคะ อย่าง บริกรรม พุทธ โธ......แต่ยังไงก็จะติดตามอ่านต่อเพื่อประดัความรู้คะ คนอื่นที่พูดว่าได้ณาณบรรลุนั้นนี้ดิฉันไม่ค่อยเชื่อ ฟังแล้วงมงานแต่ของกระทู้คุณ ฉันค่อนข้างเชื่อเพราะเคยอ่านกระทู้อื่นๆของคุณมาก่อน ว่าคุณเองก็ค่อนข้างเชื่อตามหลักวิทยาศาสตร์ และปฏิเศสวิถีแนวคิดแบบชาวบ้านท้องถิ่นโดยสิ้นเชิง

 

จริงๆ ผมไม่ได้ฝึกทางนี้เลยครับ ผมเพิ่งทำครั้งแรกและคิดจะทำเองด้วยซ้ำ เพราะอยู่ดีๆ ก็อยากลองดู หลักๆ ผมจะเจริญสติ ต่างๆ จนจิตแยกกับกาย พอถึงตอนนั้นมันก็ทำได้หลายอย่างครับ

ผมเคยลองอย่างอื่นในลักษณะนี้ คือพอจิตเริ่มแยก ก็กำหนดเหรียญสองสามเหรียญอยู่ในมือ พอความรู้สึกชัดก็ยกขึ้นมาดู คิดว่าน่าจะกำหนดเป็นอะไรในมือก็ได้ ก็เป็นอุบายหนึ่งในการปฏิบัติครับ

 

จะเล่าอะไรขำๆ นะครับ ตอนที่อาผมตายหมาดๆ ตอนนั้นผมยังแยกจิตแยกกายไม่เป็น ผมไปเอารูปอาจากห้องนอนมาไว้ที่บ้าน ประมาณอาทิตย์นึงต่อมาอามาหาในฝันถามว่า เอารูปมาทำไม ผมบอกก็คิดถึงจะได้ดูไง อาถามทำไมเอาไปเก็บในตู้ ผมบอกก็เก็บไว้คิดถึงก็เอามาดู จริงๆ ตอนนั้นผมกลัวอาครับ แต่ตอนนี้คิดว่าไม่กลัวผีแล้วเพราะเจอเยอะ

ซึ่งผมเข้าใจว่าการที่เอารูปอาที่เพิ่งตายมาไว้บ้าน คล้ายๆ เป็นการเปิดทางให้วิญญาณอาเข้าบ้านด้วยครับ ซึ่งอานี่จะต่างกับบางภพภูมิที่ผมไปเจอมา คือค่อนข้างมีอิสระในการเดินทางไปที่ต่าง ซึ่งบางภพภูมิผมไปเห็นคนคุมไม่ให้ไปไหนก็มี

ซึ่งหลังจากผมเอารูปอามาบ้านอามาหาแทบทุกคืนเลยครับ แม้แต่มากอดบนเตียง จนผมบอกว่าไม่ต้องมาแล้ว เพราะตอนนั้นก็กลัวเหมือนกัน ก็ยังมาอยู่ดีครับ มีเด็กมาบ้านอานี่จับแขนกลางวันแสกๆ เลยครับ เด็กออกมาร้องไห้บอกวามีผู้หญิงมาจับแขนหนู มีวันนึงผมนั่งสมาธิมีคนเอามือมาทาบที่แขนเบาๆ งงเลยครับ จะมีใครก็อานั่นแหละครับ

จนผมทนไม่ไหวบอกเจาที่เจ้าทางว่าไม่ให้อามาแล้ว เลยไม่ได้เจอเลยครับ จนตอนหลังผมก็เริ่มคิดถึงเลยได้เจอกันอีก อาผมฤทธิ์มากครับ ถึงตอนมีชีวิตอยู่ไม่ค่อยได้นั่งสมาธิ แต่ทำบุญเยอะ สวดมนต์ทุกคืน อาไปเข้าฝันคนไปทั่วเลยครับ ตายเหมือนไม่ตาย ใครทำอะไรไม่ดีอาไปเตือน ทุกวันนี้รู้สึกเหมือนไม่ได้ตายเลยเพราะเจอบ่อยจริงๆ และยังมีหลายคนเห็นได้กลางวันแสกๆ รวมทั้งพูดออกมาเป็นเสียงได้เลยครับ ทั้งหมดนี้คงเพราะว่าอาท่านไปค่อนข้างสูงเหมือนกันครับ ซึ่งเดี๋ยวว่าจะมาเล่าเรื่องผมบินแข่งกับอา ผมหายบ้าเลยครับ

 

ได้เคล็ดแล้ว เดี๋ยวต้องลองมั้ง ปกติก็กลัวผี เพราะบ้านี่อยู่มีตายสองคน เวลานอนจะเปิดไฟตลอด คือ คนนึงที่ตายดิฉันไม่กลัว แต่อีกคนนี้กลัว แต่จะลองทำตามวิธีดูคะ ว่าผีจะมาไหม

 

ดินแดนอันว่างเปล่า

มีอยู่วันหนึ่ง ผมทำสมาธิ เอ๋ทำไมเราหลับตาเห็นว่าตัวเราอยู่ที่อื่น แต่พอลืมตาตัวยังอยู่ที่ห้องเหมือนเดิม หลับตาไปก็อยู่ที่อื่น นี่แสดงว่าเราได้รับประตู teleport มาแล้ว มีคนเชิญเราไปหาแล้ว ผมก็เพ่งไปอื่นแป๊บเดียวชัดขึ้นๆ อยู่ที่วิมารของอาที่ตาย ซึ่งจริงๆ ผมถูกเชิญมาที่นี่บ่อยมากและเจออาที่นี่บ่อย แต่พอเจออาก็กล้าๆ กลัวๆ เพราะรู้ว่าอาตายแล้ว

ตอนนั้นอาคงเห็นว่าเราสมาธิมาดีหรือไง คุยกับเขาอยู่สักพักอาก็บอกว่าจะพาไปดูอะไร ทันใดนั้น อาเดินทะลุกำแพงออกไป ซึ่งผมเองนั้นไม่เคยเห็นด้านนอกเลยว่าเป็นอย่างไร แต่หยุดก่อนการที่เราจะทะลุกำแพออกไปนั้น สำหรับผมมักจะต้องอธิษฐาน หรือกำหนดจิตว่าจะทำอย่างนั้นก่อน ดังนั้น ผมก็เลยขี้เกียจจะทำ (จริงๆ ตอนนั้นยังไม่เคยเอาตัวทะลุกำแพงแบบนั้น) ผมก็เอาหัวโผล่ออกไปนอกหน้าต่าง

สิ่งที่ผมเจอนั้น ผมไม่เคยเห็นมาก่อน เพราะว่าวิมารอานั้นอยู่กลางอากาศ มองไปสุดลูกหูลูกตา ทุกทิศขึ้นลง ซ้ายขวา ไม่มีอาคารอะไรเลย ขาวๆ ไป หมด มีแต่ความว่างปล่าวคล้ายๆ อยู่บนฟ้าที่ไม่มีขอบเขต แต่ไม่ใช่แค่นั้น ผมเห็นภพภูมิบินกันเต็มไปหมด

เมื่ออาของกระผม ทะลุกำแพงออกมาก็ลอยอยู่กลางอากาศและบินตรงขึ้นไปนิดหน่อย และหายไปทันที ส่วนกระผมนั้น ในตอนนั้นฝึกบินโดยจะเข้ากสิณลมก่อน ไม่ได้บินเลยทันที ก็อาศัยลมที่พัดอยู่ตรงนั้นทำสมาธิแว๊บนึง และอธิษฐานให้ตัวเบา

(มีต่อ)

 

+++ ใจเย็น ๆ ไว้สักนิดในเรื่องการ ถอดกาย นะครับ เพราะมันเริ่มต้นที่ "เจริญสติ ต่างๆ จนจิตแยกกับกาย" นั่นคือ เอาสติเข้าไปอยู่ในฐานกายก่อน ที่เรียกกันว่า กายานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน จนสติละเอียดเข้าถึง กายจิต ก่อนที่จะถอดออกมา (มโนมยิทธิแบบเต็มกำลัง) หากทำตรงนี้ไม่ได้ ก็จะกลายเป็น ตกภวังค์จรณะ ซึ่งจะแก้ไขได้ยากอย่างยิ่ง ต้องระวังให้มากนะครับ

+++ กายที่ถอดออกมาเป็นกายจิต ในชั้นกามาวจร คราวหน้า ให้ทดสอบในเวลาที่ถอดออกมาแล้ว ให้กำหนดรู้สึกตัว (ภาษาในขณะที่ถอด เพราะในขณะนั้นเป็น กายจิต แต่ความเป็นจริงคือ กำหนดรู้สึกจิต) แบบเบา ๆ แล้วแช่อยู่ในความรู้สึกนั้น

+++ คอยสังเกตุ กระบวนการแปรเปลี่ยนจาก กามาวจร สู่ รูปาวจร ค่อย ๆ สังเกตุให้ดี ไม่นานก็จะเข้าใจในเรื่องของ การจูนคลื่นความถี่ทางจิต ที่มีอิทธิพลในการแปรฐาน ภพภูมิ ได้เอง รวมทั้งความเข้าใจในเรื่อง การแผ่ส่วนบุญ หรือการแผ่เมตตา ที่ส่งผลกระทบต่อผู้รับ รวมทั้้งการเปลี่ยนภพแปรภูมิของจิตผู้รับไปในตัวด้วย

 

(ต่อ)
ปรากฎว่าตอนนั้นผมยังไม่บ้าบิ่นเหมือนตอนนี้ พอจะบินออกไปก็กล้าๆ กลัวๆ ผมก็ค่อยปล่อยมือจากหน้าต่างแล้วก็บินไป

พบเห็นภพภูมิ ใส่ชุดมีเหมือนเพชรพลอบประดับทั้งหมวก ทั้งตัว เสื้อผ้าไม่เหมือนที่เห็นบนโลกเลย คล้ายๆ เกาะๆ หน่อยแต่บอกไม่ถูก อีกอย่างเพชรพลอยหลากสีมาก และประดับเต็มชุดไปหมด และดูเหมือนไม่ได้ประดับเป็น pattern แต่มันหลากหลายเต็มไปหมด อีกอย่างหน้าตาของพวกเขา หน้าไม่ค่อยเหมือนคน

ผมบินไป บางท่านก็หันมามองผม เพราะบินสวนกัน ผมก็คิดขึ้นมาว่าท่านพวกนี้เป็นเทวดา เราน่าจะต้องไหว้ท่านหน่อย ผมก็เห็นท่านนึงบินอยู่ไกลพอควรประมาณ 30 ฟุตน่าจะได้ผมก็ไหว้ไป ปรากฎว่าท่านรู้หันควับมาไหว้ผมคืนซะงั้น...และยังมีเทวดาบางท่านรู้ว่าผมกำลังตามอามีการชี้บอกทางอีกต่างหาก

เมื่ออาผมหายวับไปผมจะบินไปเรื่อยๆ ก็คงไม่ไหวเลยอธิษฐานว่าขอให้ไปโผล่ที่ๆ อาอยู่ ไม่นานก็ตัดฉากวาบไปโผล่ที่ๆ อาจะพามาดู



เอาเป็นว่าขอไม่บอกอาพามาดูอะไร เพราะเดี๋ยวจะตกใจ ขอจบเรื่องดินแดนอันว่างเปล่า ตอนที่ 1 แค่นี้ก่อนครับ

 

เล่าย้อนไปในช่วงแรกๆ ผมปฏิบัติมาหลายแนวเหมือนกัน แต่หลังๆ หันมาปฏิบัติแนวสติ ตอนนั้นผมไม่ได้คิดจะฝึกเรื่องพวกพลังอะไรแบบนั้น แต่ต่อมาเมื่อผม ฝึกสติไปเรื่อยๆ มีอยู่วันหนึ่งผมออกมาเดินเล่นได้ ทำให้เป็นจุดเริ่มต้นของการทดลอง สิ่งต่างๆ เวลาอยู่ในกายทิพย์ เพราะเมื่อเราออกไปเดินเล่นได้ มันจะเหมือนเปิดประตูให้อะไรอีกหลายอย่าง เช่น ถ้าเราอยู่กับร่างเราเราจะบินมันจะบินได้ไหม ถ้าไม่ใช้เครื่องบิน 555 เราจะเอามือทะลุกำแพงได้ไหม 555 โดยทั่วไปแล้วก็คงจะทำไม่ได้

ทำให้ผมเชื่อเหลือเกินว่า เวลาเราตายเราไม่ได้ตายจริงๆ เรามาเป็นคนไม่นาน ข้าวของมีไว้ก็ใช้ได้ไม่นาน ยิ่งทำให้ผมอยากจะปฏิบัติมากขึ้น เพราะตั้งแต่ออกไปเดินเล่นได้ก็ทำให้ผมเริ่มได้เห็นแล้วว่าการมีกายเนื้อ ไม่เห็นจะดีอะไร คล้ายๆ เป็นเหมือนกระดองปูเสฉวน ที่เราเอามาสวมใส่แบบนั้น... แต่เดี๋ยวถึงเวลาก็ต้องทิ้งมันไป แต่ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ต้องดูแลไป

แต่พอดีอาจจะไม่ได้เล่าบ่อยนะครับ เพราะผมมักจะมีแต่เรื่องทดลองพลังจิตกับกายทิพย์เป็นส่วนใหญ่ ถ้าจะทำแบบนี้จะได้ไหม ทำแบบนี้จะเกิดอะไรขึ้น จะเป็นแนวนั้น

 

ทำให้ผมเชื่อเหลือเกินว่า เวลาเราตายเราไม่ได้ตายจริงๆ

+++ ความรู้และความเข้าใจของผู้ที่สามารถถอดกายได้จริง ย่อมถึงมาตรฐานเดียวกัน และย่อมไม่ประมาทใน สุคติ-ทุคติ ภพภูมิ การเปลี่ยนเสื้อ และ การใส่เสื้อ มีอยู่จริงฉันใด การตายและเกิด ก็มีอยู่จริงฉันนั้น อยู่ที่เสื้อตัวต่อไปจะ ดี-เลว หรือ พอใจ-ไม่พอใจ ไปกว่าเดิมหรือไม่ ย่อมขึ้นกับการหยิบเสื้อที่มีอยู่ ฉันนั้น

เรามาเป็นคนไม่นาน ข้าวของมีไว้ก็ใช้ได้ไม่นาน ยิ่งทำให้ผมอยากจะปฏิบัติมากขึ้น

+++ ผลลัพธ์อย่างหนึ่งของการถอดกาย คือ ความไม่ประมาทในธรรม และเห็นว่า ชีวิตมนุษย์นั้น สั้นอย่างยิ่ง เมื่อเทียบกับ การเดินทางท่องเที่ยวไปของจิตสู่ภพภูมิต่าง ๆ ที่ ดี-เลว ต่างกันไปตามผลของกรรม

เพราะตั้งแต่ออกไปเดินเล่นได้ก็ทำให้ผมเริ่มได้เห็นแล้วว่าการมีกายเนื้อ ไม่เห็นจะดีอะไร

+++ กายในภพภูมิใด ย่อมมีความเหมาะสมต่อสภาวะในภพภูมินั้น กายในภพภูมิที่หยาบกว่าย่อมมีทุกข์มากกว่าเป็นธรรมดา

+++ ส่วน กายในภพภูมิมนุษย์ มีความเหมาะสมกับการฝึก มหาสติปัฏฐาน 4 มากที่สุด สามารถพิสูจน์ได้ โดย ถอดกายออกมา แล้วลองฝึก มหาสติปัฏฐาน 4 ในสภาวะของกายนั้น ๆ ดู แล้วเทียบกับการฝึกในสภาวะของ กายเนื้อ แล้วนำมาเปรียบเทียบกัน แล้วดูในเรื่องของ 1. ความยาก-ง่าย ในการกำหนดสติและผลลัพธ์ของมัน ต่อกายนั้น ๆ 2. การทำสติให้ตั้งมั่นในกายนั้น ๆ 3. การปรับสภาวะสติ หยาบ-ละเอียดต่าง ๆ ในกายนั้น ๆ (วสี 5 ในขณะที่ถอดออกมาแล้ว)

+++ หาก "ตระหนักชัด" ได้อย่างที่ผมกล่าวมานี้ว่า "กายมนุษย์ มีความเหมาะสมกับการฝึก มหาสติปัฏฐาน 4 มากที่สุด" แล้ว ก็อย่าประมาท ให้เร่งความเพียรให้มีประสิทธิภาพให้มากที่สุด เพราะ "กายมนุษย์นี้ มันไม่ได้อยู่กับเรา นานพอที่จะ ปล่อยปละละเลย หรือ วางใจได้"

คล้ายๆ เป็นเหมือนกระดองปูเสฉวน ที่เราเอามาสวมใส่แบบนั้น...

+++ ทำความรู้สึกนั้นให้ได้ จนเป็นนิสัยแห่งปัจจุบันขณะ เพราะมันคือ "กายในกาย"

แต่เดี๋ยวถึงเวลาก็ต้องทิ้งมันไป แต่ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ต้องดูแลไป

+++ อย่าประมาท ให้เร่งความเพียรให้มีประสิทธิภาพให้มากที่สุด เพราะ "กายมนุษย์นี้ มันไม่ได้อยู่กับเรา นานพอที่จะ ปล่อยปละละเลย หรือ วางใจได้"

 

ท่านธรรมชาติฝึกมานานหรือยังคะ กี่ปีกว่าจะถอดกายทิพย์ได้

 

พูดยากครับ เพราะผมถอดกายทิพย์ได้ ในครั้งแรกที่นั่งเลย รายละเอียดอยู่ที่นี่ครับ

http://palungjit.org/posts/7194693

 

ผมสังเกตุอะไรอย่างนึงนะครับ

แต่ก่อนผมไม่ได้ปฏิบัติมากมายแบบตอนนี้ ผมไม่ค่อยจะฝันถึงพระเท่าไหร่ แต่หลังๆ ผมปฏิบัติเยอะขึ้นเอาจริงขึ้นผม มักจะฝันถึงพระที่มีชื่อเสียงที่ละสังขารไปแล้ว มาแนะนำ มาคุยด้วย และผมจะมีสติด้วยซิ สามารถคุยกับท่านได้ ส่วนใหญ่ท่านจะแนะนำต่างๆ นะครับ

บ่อยครั้งจะมาแนะนำเรื่องการปฏิบัติ แต่ก่อนมีอยู่ช่วงนึง ผมปฏิบัติแล้วติดๆ ขัดๆ ผมก็อธิษฐานขอให้หลวงปู่ทวดมาช่วย ไม่นานหลังจากนั้น ฝันว่าท่านมาหา แต่ผมมีสติดีทุกอย่าง ท่านแนะนำแบบปริศนาธรรม และถามผมว่ามีปัญหาอะไร ผมก็บอกไป แต่กลายเป็นเหมือนท่านรู้อยู่แล้วจะถามอะไร เพราะที่ผมถามไปท่านแนะนำมาก่อนถามเสียอีก

ดังนั้น ถ้าติดขัดจริงๆ ผมมักจะอธิษฐานขอครูบาอาจารย์ให้ช่วยแนะนำหน่อยครับ ท่านอื่นจะลองบ้างก็ได้นะครับ

มีอยู่ช่วงนึงผมเน้นปฏิบัติอานาปานสติ ผมฝันว่าพบหลวงพ่อสด แต่ผมมีสติดีทุกอย่างเหมือนเป็น lucid dream แบบนั้น ผมพบท่านก็รู้ทันทีว่าเป็นหลวงพ่อสด ท่านว่า "ปฏิบัติยังไงสำเร็จจะได้แบบนั้นนะ (คำพูดประมาณนี้)" ผมก็ถามท่านว่า "แล้วชาตินี้ผมจะสำเร็จไหม" แล้วก็คุยเพิ่มอีกนิดหน่อย (แต่ขอไม่เล่าละกัน)

 

ลองขำๆ ทดสอบฟ้าลั่นฟ้าผ่า

มีอยู่วันหนึ่งผมไปอ่านที่ ท่าน websnow เคยทำการทดลองในสมาธิ อธิษฐานว่าถ้าอย่างนั้นอย่างนี้ขอให้ฟ้าผ่า เช่น ถ้า...ขอให้ฟ้าผ่า ผมก็เออ น่าลอง

ผมก็ไปลองมั่ง ปรากฎว่าบางคำถามที่ผมสงสัยฟ้าก็แลบ บางคำถามก็ไม่แลบ ผมลองเปลี่ยนเป็นของให้ฟ้าเปลี่ยนสี เช่น "ถ้า...ขอให้ฟ้ากลายเป็นสีเขียว" ฟ้าก็เปลี่ยน แต่ข้อเสียก็คือ มันจะตอบได้ว่าใช่หรือไม่ใช่ คิดว่าจะให้ดีกว่าอาจจะใช้ลูกแก้วเวลาจิตหลุด และก็อธิษฐานขอให้เห็นแล้วก็มองไปที่ลูกแก้ว ซึ่งจริงๆ ก็มีหลายวิธีอยู่

พอผมไปเล่าให้พี่ชายฟังว่าทดลองแบบนี้ ก็จะขอให้ถามนั้่นถามนี่ให้หน่อย พอไปเล่าให้คนในเน็ตฟังก็ขอให้ถามให้อีก สรูปคือไม่ได้ถามให้ใครนะครับ ทำเล่นๆ นะครับ ไม่ได้คิดจะเป็นหมอดู 5555

 

ประสบการณ์ทดลองกสิณลมครั้งแรกตอนจิตแยกกับกาย

แต่ก่อนผมเคยอ่านเรื่องที่ว่าเขาฝึกกสิณไฟแล้วเห็นไฟลุกทั้งบ้านแล้วตกใจ ซึ่งจริงๆ ไฟไม่ได้ลุกจริง ผมไม่เคยเข้าใจว่าเป็นยังไง มันจะขนาดนั้นเลยเหรอ

มีอยู่วันหนึ่งผมทำสมาธิ ทำไปทำมาทำไมเราเห็นทะลุหนังตาได้ชัดเท่าตาเห็น ผมก็เลยคิดว่าจะลองทำกสิณลม ปรากฎพอผมหลับตากลับไป ปรากฎนิมิตกสิณลมลอยอยู่กลางอากาศที่เกิดมาไม่เคยเห็นมาก่อน (เข้าใจว่าอาจจะเป็นของเก่า) ผมเพ่งไปปั๊บ ออกจากร่างทันที

เมื่อถึงจุดนี้ผมยิ่งเพ่ง คือไม่ได้เพ่งที่นมิตแล้วนะครับ แบบเราเพ่งจิต ลมมันมาจากไหนไม่รู้พัดห้อง ยิ่งเพ่งยิ่งแรง แรงจนไม่ต่างกับยืนกลางพายุอย่างนั้นเลยครับ จนผมกลัวว่าบ้านจะพังทั้งหลังคิดดู พอทำไปได้สักพัก ผมก็เลยคิดว่าทำไมเราไม่ลองใช้กสิณลมบินดู ผมก็เลยกำหนดให้ลมพัดจากด้านล่างกายทิพย์ผมก็ลอยขึ้นด้วยแรงลม ซึ่งเคยบอกไปแล้วว่าจริงๆ ถ้าอยากจะบินวิธีนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่