ทำไม...อยากตาย?

เชื่อว่าคนจำนวนไม่น้อย ที่ผ่านชีวิตมาพอสมควร
ต้องมีสักครั้งที่รู้สึกอยากตาย เบื่อชีวิต ไม่อยากอยู่แล้ว
(เพียงแต่ยังไม่กล้าฆ่าตัวตาย เพราะกลัวบาปหรือกลัวทรมานเท่านั้น)
ซึ่งความรู้สึกอย่างนั้น อาจเกิดตอนที่อกหัก ผิดหวังรุนแรง
หรือต้องพบกับมรสุมชีวิต...

ทำให้นึกถึงเรื่องเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว มีเพื่อนของญาติที่เป็นหญิงสาว
อายุราวสามสิบกว่า เธอคิดมากน้อยใจจนอยากตาย
สาเหตุเพราะว่า ได้รับส่วนแบ่งมรดก จากพ่อแม่น้อยกว่าพี่ชายคนอื่นๆ
ทั้งๆ ที่เธอได้รับมรดกเป็นเงินหลายสิบล้าน บวกกับอสังหาริมทรัพย์จำนวนหนึ่ง
ซึ่งสามารถเก็บค่าเช่าได้อีกเดือนละกว่าสามแสนบาท แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่พอใจ

หลังจากรู้เรื่องนี้ได้ไม่นาน ผมก็มีโอกาสฝากหนังสือเล่มหนึ่งไปให้เธออ่าน
ซึ่งเป็นชีวิตจริงของหญิงสาวที่มีอนาคตสดใส แต่กลับต้องมาเป็นอัมพาต
จากคอลงมาทั้งตัว หลังจากประสบอุบัติเหตุ ซึ่งทำให้ชีวิตเธอต้องเปลี่ยนไป
จากเดิมมาก เธอช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แม้แต่ในเรื่องการขับถ่าย
แต่เธอก็ยังมีกำลังใจ และดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่รู้สึกทุกข์จนเกินไป...

ดูเหมือนว่าหลังจากที่เพื่อนของญาติผมคนนั้น ได้อ่านหนังสือดังกล่าวแล้ว
เธอก็ไม่คิดอยากตายอีกเลย แถมยังรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากมายกว่าคนอีกหลายๆคน
และเมื่อไม่นานมานี้เอง ได้ข่าวว่าแม่ของเธอ ได้ยกมรดกให้เธอเพิ่มอีกหนึ่งร้อยล้าน
เนื่องจากเธอเป็นลูกคนเดียว ที่ไม่แต่งงานและได้อยู่ดูแลแม่อย่างใกล้ชิดมาโดยตลอด

จากเรื่องที่เล่ามาจะเห็นได้ว่า สันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง เพราะเมื่อคนเรา ไม่รู้จักพอ
ก็สามารถเป็นทุกข์มากจนอยากตายได้เหมือนกัน ไม่ว่าจะมีฐานะเป็นเศรษฐีหรือยาจก
ทั้งนี้เกิดจากการเปรียบเทียบตนเองกับคนที่มีมากกว่า โดยลืมมองคนที่แย่กว่า...เรา

แต่ถ้าจะมองให้กว้างขึ้นไปอีกถึงสาเหตุที่ทำให้คนอยากตาย ก็พอจะสรุปได้ว่า
อาจจะเกิดจาก ความไม่สมหวังในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเรียน ความรัก
หน้าที่การงาน การเงิน ครอบครัว สุขภาพ ฯลฯ
เมื่อไม่ได้หรือไม่เป็นไปตามที่หวังไว้มากๆ ก็ผิดหวังจนรับไม่ได้ ถึงขนาดว่า
ไม่อยากอยู่เป็นผู้เป็นคนอีกเลย...

เมื่อดูให้ดีจะเห็นได้ว่า โลภะเป็นเหตุให้เกิดโทสะได้จริงๆ
โลภะในที่นี้ก็คือ ความหวัง อยากได้ อยากเป็น ซึ่งเมื่อไม่ได้อย่างที่หวัง
ก็เกิดโทสะ คือความผิดหวัง ไม่พอใจ น้อยใจ โมโห ฯลฯ
จะมากจะน้อยก็แล้วแต่การสะสมกิเลสมาของแต่ละคน

อีกอย่างก็คือ การขาดความเข้าใจเรื่อง กรรม และ ผลของกรรม (วิบาก)
เมื่อได้รับอกุศลวิบาก (ผลจากการทำกรรมชั่วในอดีต) ก็ไม่เข้าใจ คิดแต่ว่า
ทำไมเราช่างโชคร้ายจัง ทีคนชั่วทำไมได้ดีกันจัง (ก็เพราะอกุศลวิบากยังไม่ถึงเวลาให้ผลนั่นเอง)
รวมทั้งไม่รู้ว่าเมื่อ อกุศลให้ผลแล้วก็หมดไป มีแต่เราที่ยังพลอยตีอกชกตน
ทำร้ายตัวเองต่อไป เช่น เวลาโดนด่า คนด่าก็ไปแล้ว เสียงที่ด่าก็ไม่ได้ยินแล้ว
แต่เรายังคิดถึงคำด่าอยู่ในหัว ยังโมโหอยู่หลายชั่วโมง หรือเป็นวันเป็นเดือนเป็นปี
จนบางครั้งก็ถึงกับอาฆาตพยาบาทคนด่าไปเลยก็มี...

การศึกษาพระธรรมให้เกิดความเข้าใจ ในเหตุปัจจัยที่ทำให้เกิดสิ่งต่างๆในชีวิตเรา
และการมีสติมองเห็นสิ่งต่างๆตามความเป็นจริงมากขึ้นเรื่อยๆตามกำลังของ ปัญญา
ย่อมจะเป็นปัจจัยช่วยให้เรา มีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องทุกข์มากนัก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...

ขอขอบพระคุณ
- อ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์ (สำหรับบทความดี ๆ)
- คุณ Yakthai (สำหรับรูปภาพประกอบ)
- มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา
- Dhammahome.com

 

คนที่ห่างไกลพุทธศาสนาต่างๆ เช่น ฝรั่งมังค่า หรือ คนไทยก็ตาม ถือว่า เป็น วิบากกรรมของเขาเอง
คนที่สติปัญญา ถูกจัดอยู่ในบัว4เหล่า ก็เป็นกรรมของเขาเอง
คนที่คิด หรือ ฆ่าตัวตาย ก็เป็นวิบากกรรมของเขาเอง
คนที่มีสตินึกรู้ แม้จะเป็นบัวใต้น้ำ แต่บุญก็ส่งวิบากกรรมดี มาทำให้จิตเขารู้ ก็เป็นการ"เฉพาะตน"
สำหรับผม...ถ้ามีคนคิดจะฆ่าตัวตาย และผมอยู่ ผมก็จะอธิบายแบบนี้
ถ้าฉลาดก็เลิกฆ่าตัว ถ้าโง่ ก็ฆ่าตัวซะ...อ้ายเวล....ฮา

 

คนที่ฆ่าตัวตาย จิตสุดท้ายถ้าเศร้าหมองก็จะไปนรก