ตามหาคุณยายที่รักคะ

วันนี้หายไปทั้งวันค่ะ มาตอนเช้าพักหนึ่ง

ก็เพราะไปร่วมขบวนวิ่งผลัดธงเฉลิมพระเกียรติจากชายแดนตะวันตก ไปถึงไหนไม่ทราบ แต่เห็นว่าวิ่งต่อๆ กัน จากตำบลนี้ ไปผลัดกับอีกตำบลใกล้เคียง อย่างตำบลยายผีป่า รอรับธงหน้าโรงแรมกรีนเวิรล์ รีสอร์ต รับต่อจากตำบลสหกรณ์นิคม ซึ่งเขาก็รอรับต่อจากท่าขนุนล่ะมังคะ หรือไม่ก็หินแหลม

เราไปส่งที่พุถ่อง ก็ไกลประมาณ เกือบสิบกิโลเมตรเห็นจะได้ เอาน้องใบตองไปด้วย ผู้ช่วยเก๋ถือธงน่าเตะจริงๆ นึกภาพแบบจอบเข้าสวนได้ไหม เขาให้จับเอียงสองมือ พ่อคุณเล่นถือแบบตามใจฉันมือเดียว คนอื่นๆ ก็หลากหลายท่านะ ชาวบ้านเอาอะไรนักหนา มีท่าจับคบไฟส่องปลาด้วย อิอิ (ไม่ผ่านการฝึกล่ะมัง อย่าว่ากันนะค๊า)

ก็ฝนตกมาตอนถึงแผงเกษตร ยายก็ขับรถตามขบวนไปเรื่อยๆ มีครูสาวสองท่านกับเด็กห้าขวบอีกคน เดินไม่ไหว เลยให้ช่วยเสริฟน้ำ มีคนแก่สุดคุณป้าวัยกว่า ๖๐ สองท่าน มาด้วยใจจริงๆ ค่ะ เด็กๆ สนุกกันใหญ่ น้องใบตองจับเอนกับเบาะข้างแม่ หลับปุ๋ยเชียว เขาชอบออกข้างนอก เจอประตูหน้าบ้าน เจอต้นไม้แสงแดด หัวเราะดังเอิ๊กๆ เชียวค่ะ ยิ้มเหงือกบานเชียว

ดีใจที่ได้มีส่วนร่วมในพิธีที่แสดงถึงความจงรักษ์ภักดีต่อองค์พ่อหลวงของเรา และพระนางเจ้าฯ

แม้จะเป็ฯขบวนที่ไม่สวยงามหรือมีระเบียบ แต่ชาวบ้าน และเด็กนักเรียน ต่างมาด้วยใจจริงๆ ค่ะ แม้กระทั่งลุงคนจรจัดคนหนึ่ง แกก็อุตส่าห์ถ่อสังขารอันผอมๆ และเดินกรัร่องกระแร่ง เพราะเป็นโรคอะไรสักอย่าง แกไปด้วย แกดูหมอแม่นมากค่ะ

แกขอดูลายเท้าน้องใบตอง แล้วบอกว่า

เด็กคนนี้ไม่ได้หนีมาเกิดนะ แต่เบื้องบนส่งมาให้เกิด อายุสามขวบ แม่จะมีโชคจากลูกคนนี้ก้อนมหึมาทีเดียว (หวังว่าคงไม่ใช่ก้อนหินหล่นทับนะจ๊ะพ่อหมอ)

แกบอกว่า อนาคตเด็กคนนี้จะได้ทำงานเกี่ยวกับสายการบิน อาจมีโอกาสเป็นแอร์โฮสเตส แต่ต้องทำกราวน์ก่อน ดูแลเรื่องตั๋วที่สนามบินแห่งใหม่ที่ยังไม่ทันสร้าง ชื่อสนามบิน ดิสนี่ย์แลนด์ ๒ ใหญ่มากในเอเซียใต้ แหม...ก็ขายตั๋วเครื่องบินให้เด็กนั่งไงจ๊ะหนู เครื่องบินที่มันหมุนติ๊วๆ หมดรอบก็จอดให้ลงมาซื้อตั๋วไหมน่ะ

เออ...แกพูดหน้าตาเฉย น่าตาย อุ๊ย หน้าตายเจงๆ พับผ่าสิ

 

ตัวจริงๆยายผีป่าจอมเพี้ยนหลุดโลก

 

นั่งสมาธิ ท่ามกลางรันเวย์ ไม่กลัวโดนเครื่องบินทับ ฤ

 

คนมันเพี้ยนทำอย่างไรก็ไม่น่าแปลกหรอกนะคะ มีภาพเพี้ยนๆ ที่ห้องน้องแก้วนำมาโพสเยอะเลยน๊า

ตอนนั้นนะคะ คนมองตรึมเลยล่ะ

ไม่ขำเท่าตอนที่ยายกับน้องเดย์ น้องบุญธรรม เตรียมขึ้นเครื่องกลับ ยายใส่กระโปรงย้วยกรอมเท้าลมแรงพัดกระโปรง ยายเดินสะดุดเหยีบชายกระโปรง เกือบตกบันไดเครื่อง ดีน๊าที่รู้ และระวังเลยจับแขนเจ้าเดย๋ไว้

ความซุ่มซ่าม เซ่อร์ แต่ไม่เอ่อ นี่ห้ามเอาไปสืบทอดนะจ๊ะ

 

สวัสดีวันมหามงคลของเราชาวพุทธ
### เมื่อวันพุทธที่ผ่านมานี้ ยายผีป่าได้ไปทำการส่งแผ่น เงิน ทอง นาค และเครื่องประดับเงิน อันมีของยายผีป่าและของพี่ตุ่น ไม่มากค่ะ
แต่เราไม่ใช้ เคยถอกกรอบพระเลี่ยมทองไว้ แต่พอจะนำไปหล่อ กลับหาไม่เจอ สาเหตุเพราะความรอบคอบแต่ไม่เคยจำว่าของเก็บไว้ที่ใด
อย่างนี้เกิดบ่อยมากกับคนที่วันๆ มีอะไรๆ ให้ทำหลายๆ อย่าง สงสัยต้องไปล้างระบบสมองเสียหน่อย แต่ที่ไม่ต้องล้างคือ เวลายายผีป่าตั้งจิตกุศล
ยายผีป่าจะนึกถึงกัลยาณมิตรทุกๆ ท่านรวมทั้งเจ้ากรรมนายเวรของสรรพสัตว์ทั้งหลายด้วย เราให้เหล่านี้ได้รับอานิสสงส์เช่นกัน
ไม่รู้เป็นอย่างไร เวลาจะอธิษฐานอะไรๆ ให้ตัวเองนี่ มันคิดไม่ออก เอาคนอื่นๆ มาก่อนเสมอหลังตั้งจิตว่าทำบุญบารมีครั้งนี้เพื่อ ถวายเป็นพุทธบูชา
ธรรมบูชา สังฆบูชา ท้าวเทพพรหมองค์กษัตริย์ผู้คณานัปด้วยคุณ.....(ไล่มาเรื่อยๆ กว่าจะอธิษฐานครบหมดนะคะ พระสวดจบพอดี ลืมให้ตัวเองทุกทีเลย)
ดังนั้นยายผีป่าจองยืดยาดจึงอาศัยกำหนดรำลึกตลอดเวลาที่สมองไม่ได้ฟุ้งเรื่องภาระ อันที่จริงจะว่าฟุ้งมันคงไม่ใช่ เพราะไม่ใช่คนคิดเรื่อยเปื่อย คือคิดปั๊บ ทำเลย สรุปเลย
มันเลยไม่มีอะไรมาให้ฟุ้งในแต่ละเรื่องๆ ไป อันนี้ไม่ค่อยดีนะคะ มันเหมือนคนใจร้อน ไม่รอบคอบ
### ขณะที่คุยสายกับพี่คนหนึ่งเรื่องหลวงพี่เล็ก และพี่เค้าก็สงสัยว่า เอ๊ะ ท่านทานยาของอาจารย์(หมอยาสมุนไพรผู้ทรงอภิญญาของแท้ค่ะ) แล้วจะเป็นอย่างไร
สักพัก เสียงโทรศัพท์โทเข้าขณะที่ยายผีป่ากำลังเดินซื้ออาหารที่ตลาดสดทองผาภูมิ หลวงพี่เล็กโทเข้ามาค่ะ บอกพี่เขาไป และรับสาย แต่ยายผีปาหูคงเพี้ยน ครานี้เสียงหลวงพี่
แปลกๆ หัวเราะนำมาก่อนเลย แล้วพูดมาตามสายแต่ยายก็คิดว่า หลวงพี่แกล้งเราแน่ โดยการมให้ใครมาพูดแทนท่าน แต่ฟังสักพักอ้อ หลวงพี่นั้นล่ะ อารมณ์อย่างนี้คิดในใจ
ยาดีดหรือยังไงนี่ แต่ไม่ได้บอกท่านหรอก กลัวโดนด่า ท่านบอกมาโดยไม่ได้ถาม เออ...ยาของเขาดีจริงๆ ว่เอื้อม เสียอย่างเดียว มันนอนไม่หลับ แต่ก่อนจะเพลียหลับไปเลย
นี่มันไม่เพลียแต่ไม่หลับ (คิดในใจเอ๊ะหลวงพี่รู้ได้อย่างไรว่าเราคุยกันเรื่องยาของหลวงพี่และอยากรู้ผลหลังการฉันยา) ท่านก็พูดว่า ได้ยินชื่อเขาแล้วอยากไปหานะ ยายเลยว่า ค่ะหนู
ก็อยากไป เผื่อไปขอสัมภาษณ์ขอตำรายามาไว้เป็นทานบ้างค่ะ (เขาคงจะสอนจะบอกง่ายๆ ล่ะนะถ้าไม่มีจิตใจเมตตาจริงๆ)


###ยังอยู่พัทยา เมื่อคืนเก็โทตาม ขณะกำลังจะไปเวียนเทียนที่วัดญาณ เขางอนมาก ไปไหนก็ไปนาน (แค่สองวันนี่นะ) อดไปวัดทำบุญกับเขาเลย

โห...เมื่อก่อนยายทั้งเตือนวันต่อวัน ปลุกก็แล้ว ลากก็แล้ว ด่าก็แล้ว ยังไม่อยากไป โน่นไปกินเหล้า ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ทีนี้อยากไปวัด เดี๋ยวได้ไปแน่ ใจเย็นๆ

 

เอ...ว่าจะโพสเรื่องอะไรฯอ กล่อมลูกบนตักนานไปหน่อย

ลืมแระ

คิดออกจะมาโพสใหม่นะ

อ๋อ...เรื่องที่น้องเจี๊ยบถามมาว่าควรบูชามงคลวัตถุอะไรดี ถามอีกห้องแต่มาตอบห้องนี้

นี่ล่ะสไตล์ยายผีป่า ตามอ่านเองนะ เพราะยายผีป่าชอบเล่นไล่จับ อิอิ

เดี๋ยวเอาลูกนอนก่อนแล้วจะมาโพสค่ะ ถ้ายังไม่หลับเสียก่อน

เมื่อคืนบอกลูกๆ นอนภาวนาจนหลับเหมือนทุกครั้ง

ตอนเช้าน้องออมรีบบอก แม่หนูฝันเห็นนางฟ้า นางฟ้าสวยมาก บอกว่า น้องออมตั้งใจทำดีนะ จะได้สวยเหมือนนางฟ้า

ยายเลยบอกว่า หนูนอนท่องพุธ โธ จนหลับตามที่แม่บอกไหม

หนูทำทุกคืนล่ะแม่

ดีแล้วลูก พระพุทธเจ้าท่านจะได้ให้นางฟ้ามาหาหนูในฝันเรื่อยๆ

น้องออมรีบเอาใจแม่ทันที

ถ้ามาอีก แม่จะให้หนูขอหวยนางฟ้าให้แม่กับลุงตั้มไหม

 

ก็คิดดูสิ น้องออมกับน้องเกรซพูดกับพ่อของเขาว่า

เพื่อนแม่เอื้อมมีแต่คนบ้าหวยกับบ้าทองเนาะพ่อเนาะ เป็นพระก็เป็นพระกลัวผี

พ่อเขาถามว่า พระที่ไหนกลัวผี

ก็พระเบริทไง กลัวผีที่บ้านเรา หนีไปถ้ำทะลุ ผีที่ถ้ำทะลุไม่มี มีแต่พญานาค

 

คุณลูกหลานหลวงปู่นำภาพปรอศนามาให้ยายเลือก แต่ลบภาพออกไปแล้ว บังเอิญยายเข้าเนตจะตอบแต่ว่าส่งไม่ผ่าน สงสัยท่านไม่ต้องการให้ยายเลือกล่ะมัง

ขอโทษนะคะ ที่มาตอบช้า

คิดว่าเลือกไว้สามภาพค่ะ เป็นความหนักแน่นมั่นคง และมีพลังบารมีที่จะสานต่อกงล้อแห่งจักรวานค่ะ

นี่คือความหมายของภาพสามภาพมารวมกันค่ะ

 

ป่วยเรื้อรัง ทุกโรคหากมิใช่โรคกรรม มีโอกาสหายหรือทุเลาค่ะ

พี่ตุ่นเอาที่อยู่มาลงให้ที่อีกห้อง เลยกลัวไม่เจอ

เอามาลงที่นี่ด้วยค่ะ


หลวงพี่เล็กทานยาไปไม่กี่มื้อ ยาเขาดีจริงๆ ท่านบอก

คุณแม่ชีแม่ของพี่ตุ่นนะคะ ไปหาหมอท่านนี้มา ท่านเดินปร๋อแล้วค่ะ อายุมากแล้วนะคะ

นี่ค่ะที่อยู่

สวนสมุนไพร อู่ประสาทบริการ
210 ม.1 ถ.สระบุรีหล่มสัก
ต.ชัยนารายณ์ อ.ชัยบาดาล
จ.ลพบุรี 15130 โทร. 036-461425,089-8015023

ท่านที่รักษาแพทย์แผนปัจุบันแล้วไม่หาย ลองไปหาอ.ประสาทนะ
เผื่อจะดีขึ้นค่ะ ไม่มีอะไรเสียหาย เพราะเป็นสมุนไพรทั้งนั้น

 

http://www.palungjit.org/board/newthread.php?do=newthread&f=27

 

ห้องนี้หยุดการเข้าตอบชั่วขณะ เพราะว่าวิ่งไปตอบกระทู้อื่นๆ จนเพลียและเลี้ยงลูก และเขียนหนังสือ

อย่าว่ากันนะคะ

ย้อนไปอ่านหลายๆ รอบ เผื่อจะเป็นการฝึกกำลังใจเราด้วยสิคะ

เอ้า ใครจะช่วยน้องน้ำหวาน ตามลิ้งค์ข้างบนไปนะคะ

 

เมื่อวันงานเป่ายันต์เกราะเพชร ตื่นตั้งแต่ตีสี่ กว่าจะแกะแต่ล่ะคนตื่นมาได้นี่สิ มันใช้เวลา คุณวีรวิทย์ ลพบุรีมาพร้อมครอบครัวอบอุ่น ลูกวัยกำลังกินกำลังนอน สี่คนติดๆ กัน แหม...น่าชื่นใจ เราก็มีกำลังใจเลี้ยงลูกสี่คนไปด้วย (แต่ยายผีป่าพอลูกโตพอส่งไปให้น้องสาวเลี้ยงแทน ก้ปล่อยแล้วค่ะ ปีหน้าคงเป้ฯน้องเกรซ เขาบอกจะไปเรียนนานาชาติกับพี่เอริท เพราะนานาชาติที่นั่นมีแต่ฝรั่ง ญี่ปุ่น เสียส่วนมาก ยายผีป่าบอกว่า ที่บ้านเราก็นานาชาติ มีมอญ พม่า ทวาย ฯลฯ

น้องเกรซนี่ติดย่าของเขามาก วันงานเป่ายันต์ เขาไปนอนบ้านทวดเขากับย่า บอกตีห้าคึ่งจะไปรับ ไปก็ยังไม่อาบน้ำเลย เลยมาเพียงน้องออม กับน้องใบตอง ซักแห้งกันไปวัด แต่ยายอาบน้ำนะคะ ตอนตีสี่ตื่นมาอาบน้ำ ขันแรก แปรงฟัน อมน้ำยาบ้วนปาก แล้วเอาน้ำที่เหลือหน่อยมาแปะๆ หน้า เอาโฟมล้างหน้ามาชะโลม วนสี่ห้ารอบ ล้างออกด้วยน้ำขันที่สอง

ขันที่สามราดหัวมาให้เปียกตัวด้วย
ฟอกสบู่ลวกๆ ไม่นาน
ขันที่สี่ ราดฟองสบู่เหลวออก
เอาผ้าเช็ดตัว

ทุกคนที่เคยไปบ้านยายผีป่า หลายคนคงสงสัยอยู่แต่ไม่กล้าพูด

ยายอาบน้ำแล้วเหรอนี่

เออ..เขาเรียกว่าขบวนการผ่านน้ำจ๊ะ

อย่างครั้งหนึ่งไปรอหลวงพี่เล็ก ท่านบอกว่า เดี๋ยวมาไปสรงน้ำก่อน

สักพักท่านมา ยายคิดว่า นี่ยังไม่อาบน้ำเลย สงสัยงานวุ่น ที่ไหนได้ท่านอาบจนครองผ้าเรียบร้อยโรงเรียนสงฆ์แล้วจ๊ะ

เจ้าคำอ้นอีกคน นี่ผ่านน้ำจริงๆ

แต่หลวงพี่เบริทนี่สิ

ท่านกะว่า เมินแล้วล่ะเรื่องนี้ จะอยู่กับธรรมชาติจริงๆ

สรุป...วันนี้มาเล่าเรื่อง ขบวนการผ่านน้ำของยายผีป่าค่ะ ไม่ใช่เล่าเรื่องการไปรับยันต์

ผู้ช่วยเก๋เวลาเห็นยายออกจากห้องน้ำ

มักจะบอกลูกๆ ว่า

อย่าเอาอย่างแม่นะ โสโครก!!! มันจะอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมเกินไปแล้ว

 

ทีนี้มาต่อเรื่องงานเป่ายันต์เนาะ

ยายผีป่าได้พบกัลยาณมิตรที่ไม่ใช่สมาชิกเวบพลังจิตหลายท่าน ก็สนทนาตามประสาคนชอบจ้ออย่างยายผีป่า

และดีใจที่ได้พบเพื่อนๆ ที่เคยคุยสายกันแต่ไม่เคยเห็นหน้ากันก็มาก เคยเห็นและคุ้นเคยกันดีแล้ว

และยายผีป่าได้ลูกชายมาหนึ่งรูป ที่บอกว่าหนึ่งรูป เพราะท่านเป็นพระเจ้าค่ะ บวชมา ๘ พรรษาแล้ว คราก่อนเคยเจอ ท่านมากับครูบาวิทรูย์ แต่ครั้งนั้นยายท้องแก่ เลยไม่อยากสนมนากับใครมาก เพราะมันจุกขี้นอก ต้องกำหนดลมหยใจให้คล่อง ไม่งั้นหูอื้อ ขนาดไปกราบครูบาวิทรูย์ยังคุยในใจเลย อิอิ

มาทีนี้ก็เจอท่านตอนเอาเจ้าใบตองไปกราบครูบา

ท่านก็ขอเป็นลูกค่ะ บอกโยมมีแต่ลูกสาว ขอเป็นลูก อยู่ๆ ก็ได้ลูกเป็นพระ ไม่ต้องเลี้ยงนาน และยังได้เกาะผ้าเหลืองลูกทันใจ ลูกพระให้องค์จตุคามมา ก็เลยบอกว่า เดี๋ญวจะช่วยบอกบุญให้ แต่นี่ยังไม่ได้บอกบุญให้เลย เพราะวันๆ เดี๋ญวนั่นนี่เนาะ อย่าว่ากัน เดี๋ยวถ้ามีวาระทำได้ จะทำค่ะ ทำได้มากน้อยแค่ไหน ก็แล้วแต่กำลังนะจ๊ะ

 

เพิ่งกลับเดินทางไปกราบพระดีมาค่ะ

การที่เราได้รับเมตตาจากครูบาอาจารย์แต่ล่ะท่านแต่ล่ะรูปนี่เป็นหนทางให้เราปรับเปลี่ยนวิธีคิด ทำ ของเราได้มากทีเดียว

ลูกสาวคนโตพาเพื่อนๆ ที่โรงเรียนคริสต์และครูเข้ามาอ่านเวบพลังจิต และไปที่ห้องต่างๆ ที่แม่โพส เขาเรียนรู้จากแม่ว่าทำอย่างไร บ่นมาว่า

แม่ทำไมมีคนเขาด่าแม่ โกรธแม่ แม่เลิกเป็นยายผีป่าเถอะ น้องเอริทกลัวแม่เหนื่อย

ยายผีป่าเลยบอกว่า ลูกจำไว้นะคะ ในสังคมของความเป็นสะตว์ ซึ่งคนนี่เป็นสัตว์ชนิดหนึ่ง แต่ได้รับการยกย่องว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ เพราะมีความคิด มีวิวัฒนาการที่สัตว์อื่นๆ ทำไม่ได้

ลูกต้องดูเป็นเตือนตัวเองนะคะ อย่าคิดมาก แม่ดูแลตัวเองได้ค่ะ หนูดูแลตัวเองให้ดีก็แล้วกัน แล้วยายผีป่าก็เล่าเรื่องที่หลวงพี่เล็กทำอะไรในงานเป่ายันต์บ้าง เล่าเรื่องที่เพิ่งไปกราบหลวงปู่พระพ้นโลกมาเมื่อวันอาทิตย์ ขอโทษที่ไม่ได้ไปรับลูกด้วย แต่แม่คิดถึงลูกเสมอ

น้องเอริทเขาเป็นเด็กที่คิดไม่เหมือนเด็กวัยเดียวกันค่ะ อยู่กับแม่บุคลิคอีกแบบ อยู่กับน้าสาวอีกแบบ


เขาถามว่า แม่เหนื่อยไหม ตอบลูกว่า จำคำหลวงปู่หงษ์ที่สอนแม่ตอนเราไปกราบท่านด้วยกันได้ไหมลูกว่า เกิดเป็ฯคนอย่าบ่น เกิดเป็นคนมันต้องเหนื่อยใช่ไหมลูก ถ้าเหนื่อยเราต้องพักผ่อนกายแล้วเริ่มใหม่ กำลังใจ จิตใจนี่น้องเอริทต้องจำไว้เสมอ เราจะมีกำลังมากเพียงไร ถ้ากำลังใจถดถอย ทุกๆ อย่างพังนะลูก

ลูกเล่าว่าร้องเพลงที่โบสถ์ด้วย บาปไหมแม่ เพราะหนูเป็นลูกพระพุทธเจ้า เป็นลูกแม่

ยายตอบลูกว่า ไม่บาปลูก เป็นกิจกรรมของโรงเรียน พระเยซูท่านสอนให้เกียจการทำดีไหมคะ ถ้าไม่ท่านก็เป็นผู้ที่สอนดี การนับถือคนดี สิ่งดีๆ ไม่บาปนะคะลูก แต่ลูกต้องจดจำเสมอว่า พระพุทธเจ้าท่านสอนดีที่สุด เลือกสิ่งที่ดีที่สุดนะคะ ถ้าหนูจะหันไปนับถือคริสต์ตามโรงเรียนแม่ไม่ว่าค่ะ ขอเพียงอย่างเดียว หนูต้อง ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ไม่ใส่ร้ายใครๆ นะคะ ใครให้ร้ายเราก็ดูแลตัวเองให้เป็น เลี่ยงได้เลี่ยงไปนะลูก เราไม่ได้อ่อนแอ แต่เราไม่ต้องการให้ตัวเราตกเป็นเหยื่อยคนไม่ดีค่ะ

ลูกบอกว่า เพื่อนถามว่า แม่เก่งมากหรือ

ยายถามว่าหนูตอบว่าเพื่อนยังไงล่ะลูก

ตอบว่าไม่รู้สิ รู้แต่ว่าแม่ไม่เคยบ่น

แล้วหลวงปู่ที่แม่ไปกราบท่านฝากอะไรให้หนูไหมแม่

แม่ฝากพวกหนูไว้กับหลวงปู่ค่ะ แม่บอกว่า ฝากหลานเหลนด้วยค่ะหลวงปู่ ยามหนูไม่อยู่แล้ว

 

พระเยซูท่านก็เป็นพระโพธิสัตว์ปรมัตถบารมี ท่านสอนให้คนรักสันติ สูงยิ่งด้วยอภัยธรรม แม้ถูกทรมานจนสิ้นชีวิตยังไม่เคืองแค้น ยังเมตตาสั่งสอนสาวกให้รู้รักเพื่อมนุษย์ไม่ลดละ กำลังใจท่านสูงมาก

จึงไม่แปลกใจที่ผู้ทรงศีลทรงธรรม มั่นคงในพระนิพพานอย่างคุณป้าชาโดว์ ลูกศิษย์รุ่นเก่าแก่ของหลวงพ่อ มีบันทึกบอกเล่าถึงวาสนาความเนื่องในพระแม่มารี และมีความเคารพพระแม่มาก

 

เคยชวนสมาชิกเล่นเกมส์ที่ห้องวัตถุมงคลค่ะ

สี่คนหาม

อันคนหรือสัตว์นั้นรวมตัวกันจากธาตุทั้งสี่ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ มันทำให้เกิดเป็นสังขาร และสามคนแห่นั้น จะอะไรนั่นหรือถ้าไม่ใช่ฤดูกาล กาลเวลาที่มันคอยทำให้สังขารเรา ใจเราเป็นไปตามมัน เกิดก็มีเวลาเกิด ฤดูเกิด เจ็บ ไข้ได้ป่วย ตาย มันวนเวียนในกาลเวลาสามฤดูกาลนั้นแล ทำให้เห็นทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ของการเป็นคน ของการเวียนว่ายในกามภพ หนึ่งคนนั่งแค่ ก็คือจิตนี่เอง จิตเป็ฯนาย กายเป็นบ่าว สองคนนำไป หาใช่อื่นไกลไอ้บาป กับบุญนี่ล่ะนำพาเราไป จิตมันนั่งอยู่บนแคร่ มันต้องเลือกแล้วว่า อยากให้บุญ หรือ บาป นำไป

 

คุณยายสอนลูกดีจาง
ไว้จะเอาไปสอนหลานมั้ง

 

ไมเกรน หายได้ค่ะ เพราะเคยเป็น ตอนนี้หายขาดแล้วค่ะ

เมื่อตอนยายผีป่าเด็กๆ เริ่มรู้ว่าเป็นโรคไมเกรน หรือปวดหัวข้างเดียวก็ตอนเรียนชั้น ป. ๔ ค่ะ

อาการมันเริ่มจากอยู่ดีๆ ตาก็พร่า มองอะไรๆ เป็นสีเทา เป็นเม็ดๆ แล้วก็เริ่มปวดหัวข้างเดียว กรามชา ฟันชา ลิ้นชา ถ้าวันไหนที่มองนิ้วมือ หลังมือ แล้วมันพร่า นิ่วชาทีล่ะนิ้ว ยายผีป่าจะรู้ทันทีค่ะว่า มัจุราชมาแล้ว บางทีหัวเราะ หรือนั่งเรียนอยู่ ก็เป็นค่ะ จะปวดทรมานมากหลายๆ วัน ทานยาอย่างไรก็ยิ่งปวด ยายผีป่าเลยใช้วิธีการทำให้อาเจียรค่ะ หรือไม่ก็ทานอะไรเปรี้ยวจัดๆ ดึงเส้นผมแรงๆ แบบกระตุกๆ

ตอนไปที่เมืองนอก หมอเขาให้ยาเสียบทวาร เขาบอกว่าเราเป็ฯรุนแรงมาก ต้องใช้ยายขนานนี้ แต่ไม่หาย

จนมาเจอเพื่อนคนหนึ่งที่เขาเป็นนักกีฬาทีมชาติ เขาบอกว่ามีโค๊ซคนจีนแผ่นดินใหญ่เก่งฝังเข็ม

ยายก็ไปให้ท่านฝังเข็มให้ ใช้เวลาไม่นาน เข็มยาวเท่าเข็มเย็บผ้าแต่เป็นเข็มเงินแท้ ทำสองวันเองค่ะ จะปั่นเข็มไปที่เส้นชีพจรที่หลังกกหูสองข้าง หลังมือตรงเส้นนิ้วก้อย เส้นข้างๆ นิ้งโป้งเท้า ท้ายทอยตรงต่อมความทรงจำหลังนั่นล่ะค่ะ

เวลาเราปวดมากๆ บางทีสมองคุมไม่อยู่มันพูดไม่ถูกไม่ได้ใจความ คิดก็ไม่ออก

สองครั้งเสียค่าหมอรักษา ไม่ถึงพันบาทค่ะ แลกกับอาการที่หายขาด

แต่ทีนี้ยายคิดว่า สาเหตุที่ยายผีป่าเป็นไมเกรนเพราะ อาหารที่มีสารก่อให้เกิดโรคค่ะ สภาพสิ่งแวดล้อมที่จำเจ อย่างเรียนมากๆ มันเครียด ก็เป็น เรียนเก่งยิ่งเป็น ฝรั่งเขาบอกว่า คุณลองทานผักสีเขียวมากๆ โดยเฉพาะพวกแอ๊บเปิ้ลเขียวนะคะ แต่ยายทานแอ๊บเปิ้ลเมื่อไรหายใจไม่ออกค่ะ ถ้าทานทั้งเปลือก

การที่เราทำอะไรๆ จำเจ เช่นวันๆ เอาแต่นั่งหน้าคอม ตรงนี้เป็นตัวนำโรคหลายๆ อย่างค่ะ ไมเกรนบอกอาการก่อนเลย

คุณตุ่มบอกว่าเป็นหนัก

ยายไม่เจอหมอคนจีนคนนั้นอีกเลย แต่ลองไปหาหมอที่เรียนฝังเข็มจากจีนรักษาดูนะคะ


ถ้าเก่งจริง เขาจับชีพจรปั๊บ รู้เลยค่ะ แต่หมอ ประสาท ที่ลำนารายณ์นี่น่าจะรักษาได้โดยยาสมุนไพรไทยนะคะ ลืมถามว่ามียาตัวนี้ไหม

ลองออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์บ้าง เปลี่ยนเรื่องที่ตนทำจนจำเจบ้าง ปลูกต้นไม้ใบหญ้าไปสิคะ พูดจากับนก กับต้นไม้ ดีกว่ามาฟังเสียงติฉินนินทา ยิ่งเครียดเปล่าๆ

ยายผีป่าไปพบหมอประสาท(ชื่อประสาทจริงๆ ค่ะ) ท่านบอกว่า เดี๋ญวจัดยาหว่านเสน่ห์ให้

โห...ยายบอกไม่เอาค่ะ

ท่านบอกว่ามันจำเป็นนะสำหรับผู้หญิง เป็นยารักษาระบบช่องคลอดเพศหญิง

พอบอกแฟนนะคะ เขาหัวเราะ

สงสัยหมอแกรู้ว่าเธอตายแล้ว

นี่มาปลุกผีให้ฟื้น ตอนผมทำใจได้แล้ว ถ้าเธอฟื้นขึ้นมา แล้วผมไปบวชเธอจะทำอย่างไร

แหม...ต่อให้มันฟื้นนะคะ ก็เป็นได้แค่ผีดิบค่ะ ไร้ชีวิตชีวา เหอๆ