ตามรอย "พระมหาชนก"

ประเด็นนี้ก็ใช่ครับ ตอนนี้จึงมีความพยายามดึงวิชาหน้าที่พลเมืองกลับคืนมา

แต่ขอเพิ่มเติมว่า

ทำไมเรียนภาษาอังกฤษ ตั้งแต่อนุบาล ถึง มหาลัย แต่มีน้อยคนที่จะพูดภาษาได้?

ประเด็นจึงไม่ได้หยุดอยู่ที่ มีวิชาเหล่านั้นอยู่ในหลักสูตรหรือเปล่า?

แต่ประเด็นสำคัญคือ..
มีกระบวนการเรียนรู้ วัดผล ประเมินผล หมุนรอบพัฒนาเช่นไร

เพื่อให้บรรลุเป้าหมายคือการปลูกต้นคุณธรรม ศีลธรรมให้เติบโตงอกงามแข็งแรง ในใจเด็กๆได้อย่างไรต่างหาก?

 

รูปแสดง กองกำลังสีเขียว ต่อสู้กับกองกำลังสีแดง
สีเขียวคอยหนุนหลังสีเหลืองด้วย

เป็นสงครามตัวแทน ของชาติมหาอำนาจ ๒ ชาติ
ที่เห็นในฉากหลังมีชายต่างชาติ ๒ คน

สงครามกลางเมือง จะเกิดก็ต่อเมื่อ เจ้านาย ของช้างสีน้ำเงิน ไม่มีแล้ว T T
ต่อไปนี้ แตกกรุง แล้วตั้งกรุง คือหน้าที่ของรูปธรรมที่ได้ถูกส่งมา

 

สำหรับสงครามโลกครั้งที่ 3 นั้น พระอาจารย์รัตน์ท่านบอกว่าอาวุธนิวเคลียร์จะไม่น่ากลัวเท่า " อาวุธแสง " ซึ่งขณะนี้นักวิทยาศาสตร์สหรัฐที่ได้รับรางวัล โนเบลในปี ค.ศ. 1995 ได้ค้นพบอนุภาคที่เป็นต้นกำเนิดของอาวุธแสงแล้ว เพียงแต่เขายังไม่รู้ว่ามันสามารถนำมาใช้เป็นอาวุธได้เท่านั้นเอง ซึ่งอนุภาคตัวนี้หลวงพ่อท่านบอกว่าเป็นตัวที่ทำให้แรงชนิดที่ 6 (พระพุทธเจ้าบอกไว้ว่าแรงมี 7 ชนิด) ซึงสามารถทะลุทะลวงผ่านทุกสิ่งไปได้ ตัวอนุภาคนี้เองที่เป็นตัวเดียวกับที่หลวงพ่อเรียกว่า "เส้นแสง" ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของจักรวาล

ท่านยังให้ข้อสังเกตว่า 1 ปีก่อนเกิดสงครามโลก คนสามารถขึ้นไปสร้างบ้านเรือนอยู่บนอวกาศและสามารถทำกลางคืนให้เป็นกลางวัน ได้ คู่สงครามที่จะเกิดในครั้งนี้คือเอเชีย (จีน ?) กับยุโรป การทำลายล้างนั้นจะใช้อาวุธแสงยิงมาจากอวกาศ ไล่ยิงกันเป็นแนวไปสิ้นสุดที่พีรามิด บรรยากาศหลังจากที่หลวงพ่อพูดจบ มันเงียบอย่างบอกไม่ถูก จนหลวงพ่อต้องถามขึ้นว่า

ที่มา จากหนังสือ มังกรจักรวาล1 ตอนสมาธิหมุน นอสตราดามุส และมนษย์ต่างดาวว่าด้วยญาณทัศนะกับหายนะของโลกก่อนสิ้นศตวรรษที่ 20

 

กวาดล้าง พิพากษา

นิวเคลียร์ อาวุธเชื้อโรค อาวุธแสง
การเปลี่ยนแปลงผิวโลก กัมมันตภาพรังสี กรดกำมะถัน หมอกเถ้าถ่านภูเขาไฟ
น้ำเป็นพิษ อาหารเป็นพิษ พืชผักตายหมด

รอดยาก

คำตอบจึงกลับมาที่ เน้นการสร้างเงื่อนไขเสบียงบุญให้สังคม

Siam Noah Project



ฝากไว้.
เหลือแต่หัวมันที่พอจะกินได้

มันเผาอร่อยดี

 

ยินดีด้วยกับการที่จะจัดงานใหญ่ส่งท้ายปีกันครับ

 

ระหว่าง "ดันทุรัง"
กับ "ชั่งหัวมัน"

เราจะรักษาความสมดุลของมันอย่างไรดี?

ถ้าเราเพียรว่ายน้ำให้ถึงฝั่งเพียงคนเดียวคงจะพอ"ชั่งหัวมัน"ได้
แต่นี่ เราต้องสร้างเรือ"สยามโนอาร์" ในภาวะที่"ดันทุรัง" :boo:

แม้มองไม่เห็นฝั่ง แต่ถ้ากำหนดทิศถูก สักวันก็คงจะไปถึง..

 

โอกาสทองในช่วงรถไฟขบวนบุญ เที่ยวสุดท้าย

สพฐ.ประกาศ ปรับเวลาเรียนเป็น การเรียนนอกห้องเรียน 30%

มัธยมปลายเป็น ๙ ชั่วโมงต่่อสัปดาห์

http://www.mty34.net/extlink/20101101/001.pptx

ใครจะสนับสนุนให้เด็กไทย ได้ทำความดี ได้ทำงานจิตอาสา เรียนรู้พระพุทธศาสนาและภูมิปัญญาไทย รีบยื่นมือ ประสาน บวร. (บ้าน วัด โรงเรียน ราชการ) ช่วยกันครับ

 

ยุทธศาสตร์การฟื้นฟูแผ่นดินสยาม


คัดเมล็ด รวบรวมก้าน ฟื้นฟูกิ่ง เรียนรู้จริงอาศรมพระดาบส
พัฒนาชนบทจรดเมืองสวรรค์ พิถันสร้างชุมชนพอเพียง
เตรียมเสบียงฝ่าวิกฤติ กำหนดทิศฟื้นวิถีไท สร้างวิถีพุทธให้ยั่งยืน

ยุทธศาสตร์สามัคคีเป็นพลังค้ำจุนแผ่นดินไทย

หมั่นประชุมกันเนืองนิตย์ พร้อมทำกิจไม่เกี่ยงก่อนหลัง ตั้งมั่นหลักการไม่หาญหัก
เคารพรักพระปราชญ์ ผู้เฒ่าผู้ใหญ่ คุ้มกันภัยมวลหมู่มิให้หวั่นหวาด
เคารพในชาติ ศาสน์-กษัตริย์และศูนย์รวมใจ สั่งสมและส่งเสริมให้พระดี คนดีมีกำลังนำสังคม

 

“กำหนดทิศมหาชลธี”

พุทธชยันตีเฉลิมราช ยุทธศาสตร์ฟื้นวิถีพุทธวันพระ
ครบวาระ ๒๖๐๐ปี – ๘๔พรรษา สื่อสารวันพระเป็นวันแห่งสติ
สมถะสมาธิ สมาทานศีลอุโบสถ เริ่มกำหนดวันสามัคคี
ร่วมทำดีทั้งครอบครัวและชุมชน ฝึกฝนตนบำเพ็ญเพียรภาวนา
เสริมเมตตารับประทานมังสะวิรัติ ชวนบุตรหลานเข้าวัดวันปูรณมีบูชา
สร้างธัมมะเจดีย์สืบอายุพระศาสนา ถวายเป็นพุทธบูชา ยุวชนอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎก

 

ช่วยกันประดิษฐานปูทะเลย์มหาวิชชาลัย

ปู = ธัมมะ ซึ่งตรงกันข้ามกับปลาและเต่า ที่เป็นฝ่ายอธรรม ,๘ ขา = อริยะมรรคมีองค์๘

ทะเลย์ = ยิ่งกว้างยิ่งลึก สรรพสิ่ง สังสารวัฎ

มหา = ใหญ่ มหาชน คนหมู่ใหญ่ในสังคมได้มาเรียนรู้คุณธรรมร่วมกัน

วิชชา = ความรู้ที่แท้จริง(ประโยชน์สุข) มิใช่ความรู้ในตำรา ความรู้ที่ได้จากการลงมือทำงานจริง เน้นการทำความดีและสัมมาทิฐิในพระพุทธศาสนาและการเดินตามอริยะมรรคมีองค์ ๘ เพื่อการพ้นทุกข์

ลัย = ชีวิต อยู่ในวิถีชีวิต

 

ปูตัวเล็ก ปูตัวน้อย แขนขาก้ามถูกมัด ขาด ๓ สัมมา (กำลังคน กำลังสื่อ กำลังทรัพย์)
แต่...
ปูยักษ์ และปูน้อยบางตัวยังสู้กับเต่ากับปลาต่อไป

 

ปูทะเลย์ยัก

ขยายความ “ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย”

การศึกษาทั้งในและนอกห้องเรียนที่เน้นการปลูกฝังคุณธรรม โดยไม่ยึดติดกับองค์กรและครูผู้สอนที่เป็นแบบแผนตายตัวแบบเดิมๆ

โดยใช้ทุน ทรัพยากร และสรรพสิ่งที่มีอยู่แล้วในสังคม มาออกแบบ จัดกระบวนการเรียนรู้ที่เน้นปลูกฝังคุณธรรม เช่น

๑.นวัตกรรมการเรียนรู้โครงงานคุณธรรม
คือการร่วมกันทำดีอย่างมีปัญญา แก้ปัญหาของเยาวชนด้วยตัวเยาวชนเอง

๒.เรียนรู้จริงอาศรมพระดาบส
คือการเรียนรู้จาก พระปราชญ์นักปราชญ์พระดีคนดี ครูภูมิปัญญาท้องถิ่น เช่นการจัดการเรียนรู้ของคนในอดีต ที่ลูกศิษย์จะได้ซึมซับทั้งวิชาความรู้ และวิชชาคุณธรรมที่ได้ซึมซับจากการประกบติด ดั่งการศึกษาหาความรู้กับพระดาบส

๓.การฟื้นวิถีการทำบุญในวันโกนวันพระของชาวพุทธในอดีต
ซึ่งเป็นวัฒนธรรมเมตตาและวัฒนธรรมแสวงหาปัญญา ซึ่งนำพาคนในสังคมได้เรียนรู้คุณธรรมและพระพุทธศาสนาอย่างแนบเนียนอยู่ในวิถีชีวิตชาวพุทธ ซ้ำๆทุกๆ ๗-๘ วัน ในวันพระ

๔....

๕(โปรดช่วยกันคิด)

 

กระจายเงื่อนไขเสบียงบุญสู่สังคมที่ดีงาม

๑.๒๖๐๐-๘๔ พุทธชยันตีเฉลิมราช

๒.พุทธชยันตีพื้นวิถีพุทธวันพระ

๓.การอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎก

๔.การปฏิบัติธรรมในวิถีชีวิต และการปฏิบัติธรรมเข้มข้น

๕.เศรษฐกิจพอเพียงในวิถีชีวิต ภูมิปัญญาและแพทย์แผนไทย

๖.การประดิษฐานปูทะเลย์มหาวิชชาลัย

 

๑.พุทธชยันตีเฉลิมราช


เฉลิมฉลอง พุทธชยันตี ๒,๖๐๐ ปีแห่งการตรัสรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในระหว่างวันวิสาขบูชา ๒๕๕๔ – วิสาขบูชา ๒๕๕๕ พร้อมกับชาวพุทธทั่วโลก ซึ่งจะมีกิจกรรมปีโหมโรงเป็นปฏิบัติบูชาตั้งแต่วิสาขบูชา ๒๕๕๓ เป็นต้นไป และจะมีกิจกรรมปีส่งท้ายถึงวิสาขบูชา ๒๕๕๖ โดยบุญกุศลที่จะเกิดขึ้นทั้งหมดนี้ จะน้อมเกล้าฯ ถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในมหามงคลวโรกาสที่จะทรงมีพระชนมายุครบ ๘๔ พรรษา และยังจะเป็นการทำบุญร่วมกันของคนไทยทั้งชาติเพื่ออุทิศให้กับผืนแผ่นดินมาตุภูมิประเทศไทย

ขอเชิญชวนให้พุทธศาสนิกชนทุกท่าน มาร่วมบุญกุศลอันยิ่งใหญ่ ด้วยการช่วยกันคิดกิจกรรมการทำบุญกุศลร่วมกันในระดับครอบครัว ชุมชน และช่วยกันฟื้นคืนให้เป็น "วิถีทำบุญร่วมกัน" ของชุมชนชาวไทยพุทธอีกสักครั้ง เพื่อเป็นการปฏิบัติบูชา เฉลิมฉลองแด่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าในโอกาสตรัสรู้ครบ ๒,๖๐๐ ปี และน้อมถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่จะทรงมีพระชนมายุ ๘๔ พรรษา ดังนี้

๑.๑ สื่อสารวันพระให้เป็น “วันแห่งสติ” คิดค้นวิธีการสื่อสารความดี ให้คนได้ระลึกถึง "วันพระ" ในทุกๆ วันพระ (ทุกๆ ๗-๘ วัน: ขึ้น ๘ ค่ำ, ขึ้น ๑๕ ค่ำ, แรม ๘ ค่ำ, แรม ๑๔/๑๕ ค่ำ) เพื่อสร้างจิตวิทยาการเรียนรู้โดยรวมทั้งสังคมไทย ให้เกิดความตื่นรู้ในทุกวันพระ ทำให้วันพระเป็น "วันแห่งสติ" ของสังคมไทยอีกครั้ง (เป็นวันแห่งการละอายชั่วกลัวบาป วันแห่งบุญกุศล วันแห่งการรับธรรมโอสถ) มาตรฐานขั้นต่ำอยู่ที่ เดือนละ ๔ ครั้ง หรือ ปีละประมาณ ๕๐ ครั้ง

๑.๒ ทำบุญใหญ่ร่วมกันทุกวันเพ็ญ มีกิจกรรมการแสดงออกร่วมกัน ถึงการทำบุญกุศลครั้งใหญ่ ละบาปอกุศลความชั่วครั้งใหญ่ ในระดับชุมชน หมู่ของครอบครัว หรือหน่วยงานองค์กรของตนเอง ในทุกๆ วันพระที่เป็นวันเพ็ญ(ขึ้น ๑๕ ค่ำ คืนจันทร์เต็มดวง) มาตรฐานขั้นต่ำตกเดือนละ ๑ ครั้ง หรือ ปีละ ๑๒ ครั้ง

๑.๓ ทำบุญร่วมกันทุกสัปดาห์ มีกิจกรรมในระดับครอบครัวของตนเองหรือระดับส่วนบุคคล ที่ทำให้ได้ทำบุญ หรือเรียนรู้ธรรมะร่วมกัน หรือเป็นกิจกรรมส่งเสริมความสัมพันธ์ที่ดีในครอบครัว อย่างน้อยสัปดาห์ละ ๑ ครั้ง อาจเลือก ทุกวันเสาร์ ทุกวันอาทิตย์ หรือทุกวันพระ ก็ได้ ตามความสะดวกและเหมาะสม ซึ่งจะตกประมาณ ปีละ ๕๐ ครั้ง เป็นอย่างน้อย

 

๒.พุทธชยันตีพื้นวิถีพุทธวันพระ

๒.๑ นักเรียนครอบครัวและชุมชน ปฎิบัติวิถีแห่งการทำบุญทุกวันพระ
๒.๒ นักเรียนคุณครูผู้บริหาร สร้างจิตสำนึกให้มีจิตใจที่เมตตา นำพาซึ่งความสันติสุขของสังคม ด้วยการสวดมนต์แปลและรับประทานอาหารมังสะวิรัติทุกวันพระ

๓.การอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎก


การอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎก เป็น การหัดออกเสียงอ่าน "ภาษาปาฬิ" ที่บันทึกในพระไตรปิฎกปาฬิ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นในการศึกษาสารธัมม์ในบทแปลต่างๆ การออกเสียงสังวัธยายเป็นบุญกิริยา เพราะเป็นการตั้งจิตที่เป็นสมาธิ พร้อมการศึกษาพระธัมม์ก่อให้เกิดปัญญาด้วย
โดยฝึกให้เยาวชนได้เป็นผู้นำในการอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎก ทั้ง 3 ภาษาคือ ภาษาปาฬิตัวอักษรโรมัน ภาษาอังกฤษ และภาษาไทย จึงเป็นการสร้างธัมมะเจดีย์ ปฏิบัติบูชาด้วยเสียง เพื่อสืบอายุพระศาสนา โดยมีรายละเอียดดังนี้

๓.๑ การอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎก เป็นการบำเพ็ญกุศลด้วยการออกเสียงพระพุทธพจน์ เรียกเป็นศัพท์ว่า "การอ่านสังวัธยายพระไตรปิฏก" (Tipiṭaka Recitation) บุคคลสามารถอ่านสังวัธยายเป็นภาษาปาฬิ ซึ่งเป็นภาษาพระธัมม์ ที่บันทึกในพระไตรปิฎกปาฬิ (ปาฬิ - Pāḷi เดิมเรียกกันว่า บาลี) นอกจากนี้ การอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎกยังหมายรวมถึงการอ่านออกเสียงบทแปลเป็นภาษาไทย และภาษาต่างๆ ด้วย

๓.๒. คำว่า "สังวัธยาย" แปลว่า "เปล่งเสียงอ่านดังๆ ร่วมกัน" โดยความหมายในปัจจุบันเน้นการออกเสียงสระและพยัญชนะในภาษาปาฬิให้ชัดเจน และเป็นเนื้อหาจากพระไตรปิฎกเท่านั้น การอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎก จึงต่างจากการสวดมนต์เป็นทำนองต่างๆ ซึ่งอาจไม่ใช่เนื้อหาที่สืบทอดมาจากพระไตรปิฎก

๓.๓. การอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎกสากล และภาคแปลภาษาต่างๆ เป็นธัมมทาน เป็นการบำเพ็ญบารมีด้านปัญญาบารมี เพราะต้องประกอบด้วย "ศรัทธา" คือความชื่อในคำสอนในพระไตรปิฎก ที่สำคัญคือ... บุคคลย่อมเป็นไปตามกัมม์และผลของกัมม์ และต้องมี "ปัญญา" คือ ความเข้าใจในเนื้อหาธัมมะที่อ่านสังวัธยาย จึงทำให้เกิดกุศลประโยชน์อันล้ำเสิศ แก่บุคคล สังคม และโลกสากล ทั้งปัจจุบันและอนาคต

๓.๔. การอ่านสังวัธยาย ผู้อ่านจะใช้คู่มืออ่านสังวัธยาย (Tipiṭaka Recitation Handbook) ซึ่งมีบทคัดเลือกมาจากพระไตรปิฎกสากล เป็นพระพุทธพจน์ภาษาปาฬิ (Pāḷi language) ที่พิมพ์ด้วย "อักษรโรมัน" (Roman script) ซึ่งประชาชนนานาชาติทั่วโลกสามารถอ่านได้ ในการพิมพ์บทต่างๆ ในคูมือมีบทแปลเป็นภาษาไทย และภาษาอังกฤษด้วย

๓.๕. ในพิธีอ่านสังวัธยายจะมีผู้อ่านนำ ซึ่งเป็นผู้ที่สามารอ่านภาาาปาฬิ ได้อย่างถูกต้อง ช้าๆ ทีละบรรทัด โดยผู้ร่วมพิธีจะอ่านออกเสียงสังวัธยายตามจนจบ เมื่อจบการอ่านสังวัธยายแต่ละบทแล้ว ก็สามารถอ่านบทนั้นพร้อมกันอีกครั้งหนึ่งได้

๓.๖. หลังจากจบการอ่านอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎกในแต่ละบท ผู้อ่านนำจะประกาศคำอนุโมทนา เรียกว่า สัตยาธิษฐานถวายเป็นพระราชกุศล และเพื่อความสวัสดีมงคลของตนเอง ซึ่งผู้ร่วมพิธีจะกล่าวตามดังนี้ :

๓.๗...ด้วยอำนาจสัจจวาจา และอานิสงส์การอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎก ขอถวายเป็นพระราชกุศลแด่ สถาบันพระมหากษัตริย์พุทธมามกะและขอให้ข้าพเจ้าและประเทศชาติ ปราศจากภยันตราย เจริญรุ่งเรืองทุกเมื่อ เทอญ.

๓.๘. การที่อนุชนมาเข้าร่วมโครงการอ่านสังวัธยายพระไตรปิฎกนี้ จะทำให้ยุวชนไทยได้เข้าถึงแก่นของคลังอารธรรมทางปัญญาของมนุษยชาติ ที่ในอดีตรู้จักกันในหมู่ชาวพุทธ

๓.๙. การอ่านออกเสียงสังวัธยายเป็นภาษาต่างๆ จะทำให้ยุวชนไทยได้เรียนรู้ศาสตร์ต่างๆ พร้อมกันเป็นสหวิชาการ อันเป็นการศึกษาที่เป็นองค์รวม ทำให้เกิดทักษะทางภาษา มีความคิดเป็นระบบ และคุ้นเคยกับความลุ่มลึกของอารยธรรมทางปัญญา ซึ่งจะนำให้ยุวชนไทยเป็นผู้ใหญ่ที่มีสติปัญญา มีวาจาสุภาพ อ่อนน้อม เป็นผู้ใหญ่ที่รู้จักพูดและเขียนแต่สิ่งสร้างสรรค์ มีสาระ ซึ่งเป็นสิ่งที่นำมาให้เกิดสันติสุขในชีวิต...


๔.การปฏิบัติธรรมในวิถีชีวิต และการปฏิบัติธรรมเข้มข้น


๕.เศรษฐกิจพอเพียงในวิถีชีวิต ภูมิปัญญาและแพทย์แผนไทย


๖.การประดิษฐานปูทะเลย์มหาวิชชาลัย

 

วิเคราะห์ ความเป็น “ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย” ตามสภาวะธัมม์

๑.นวัตกรรมการเรียนรู้โครงงานคุณธรรม

“ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย”

ปู = ใช้หลักธัมม์และแนวพระราชดำรัสมาเป็นแก่นในการทำความดีแก้ปัญหาสังคม
ทะเลย์ = ใช้ทุกๆปัญหาในสังคม มาสร้างปัญญาให้กับเยาวชนโดยการทำโครงงานเพื่อแก้ปัญหาของเยาวชนด้วยตัวเยาวชนเอง ดึงศักยภาพของผู้นำเยาวชนออกมา ตามหลักการเรียนรู้ Brainbase learning ผ่านการคิดและลงมือทำความดีอย่างเป็นระบบ ที่เรียกว่า โครงงานคุณธรรม

มหา = ร่วมกันทำดีอย่างมีปัญญา

ครอบคลุม ๓๐,๐๐๐ กว่าโรงเรียนทั่วประเทศ

แต่ละปีมีนักเรียนที่ทำโครงงานคุณธรรมประมาณ ๑๒,๐๐๐โครงงาน

มีผู้นำเยาวชน ๘ คน ครูที่ปรึกษา ๑คน พระสงฆ์ที่ปรึกษา ๑คน ผู้บริหารที่ปรึกษา ๑ คน ที่เป็นแกนนำในการทำความดี

ดังนั้น จึงมีจำนวนคนที่ได้เรียนรู้คุณธรรมเชิงคุณภาพ ๑๒,๐๐๐ x ๑๑ คน = ๑๓๒,๐๐๐ คน

แต่ละโครงงานมีกิจกรรมนำพาเยาวชนและผู้เกี่ยวข้องได้เรียนรู้การทำความดีร่วมกัน ประมาณ ๑๐๐ คน ต่อโครงงาน

ดังนั้น จึงมีจำนวนคนที่ได้เรียนรู้คุณธรรมเชิงปริมาณ ๑๒,๐๐๐ X ๑๐๐ = ๑,๒๐๐,๐๐๐ คน

หากไม่คิดนอกกรอบ +กว้างและลึก ก็ยากที่จะมีสถาบันการศึกษาใดๆในปัจจุบัน ที่นำพาผู้คนให้ได้เรียนรู้คุณธรรมทั้งเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณได้นับล้านๆคน

วิชชา = การฝึกคิดและลงมือทำโครงงานแก้ปัญหาของเยาวชน ทำให้เกิดการเรียนรู้จากการปฏิบัติจริง และเกิดประโยชน์สุขที่แท้จริงขึ้นในสังคม

ในระหว่างทางของการพัฒนาตนของเยาวชนนี้ การเรียนรู้คุณธรรมจะเกิดขึ้นและติดตัวเขาไป อีกทั้งยังบูรณาการการเรียนรู้ทั้ง ๘ สาระการเรียนรู้ตามหลักสูตรกระทรวงศึกษา และที่สำคัญได้เรียนรู้หลักธรรมและพระพุทธศาสนาไปด้วยอย่างเป็นวิถีชีวิต หากลงมือทำงานจริงอย่างต่อเนื่อง ไม่ต่ำกว่าสองเดือน คุณธรรมจะเกิดขึ้นในตัวเยาวชนอย่างเห็นได้ชัด

ลัย = อยู่ในวิถีชีวิต อย่างน้อยสุดในวัยที่เหมาะแก่การเรียนรู้ของเยาวชน (ประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย) ครั้งหนึ่งในชีวิตได้สัมผัสกับความสุขจากการทำความดีและการรู้จักการเสียสละทำงานเพื่อผู้อื่นและสังคมส่วนรวม

 

วิเคราะห์ ความเป็น “ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย” ตามสภาวะธัมม์


๒. เรียนรู้จริงอาศรมพระดาบส

“ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย”

ปู = การนำผู้นำเยาวชนมาเรียนรู้แบบประกบติดกับ พระปราชญ์นักปราชญ์ พระดีคนดีในสังคม เพื่อซึมซับคุณธรรมและวิชาความรู้

ทะเลย์ = การใช้องค์ความรู้ ศาสตร์ทุกแขนง งานหรือโครงการที่พระปราชญ์นักปราชญ์ พระดีคนดีในสังคมได้ทำอยู่แล้ว และคุณธรรมในตัวคนที่ได้สั่งสมมาจากประสบการณ์ทั้งชีวิต ได้ถ่ายทอดและซึมซับแบบประกบติดจากปรมาจารย์พระปราชญ์นักปราชญ์และผู้นำในการทำความดีสู่ผู้นำเยาวชน

มหา = การให้พระปราชญ์นักปราชญ์ พระดีคนดี จากทุกภาคส่วน ทุกภูมิภาคของประเทศ และทุกๆสาขาวิชาชีพในสังคม ได้เป็นหน่วยบ่มเพาะที่สำคัญยิ่งให้กับผู้นำเยาวชนทั่วประเทศ

วิชชา = การเรียนรู้จากการทำงานจริง และช่วยพระปราชญ์นักปราชญ์ พระดีคนดี ในการคิดทำงานหรือโครงการ ในการพัฒนาสังคมและประเทศชาติ ประกบติดซึมซับวิชาความรู้ และวิชชาคุณธรรม วิชชาชีวิต ดั่งอาศรมพระดาบส จากพระปราชญ์นักปราชญ์ พระดีคนดี

ลัย = อยู่ในวิถีชีวิต ในช่วงวัยรุ่นตอนต้น (ประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย) ที่เยาวชนจะมีโอกาสได้เรียนรู้จากครูภูมิปัญญาท้องถิ่น และในโค้งสุดท้ายของหน้าต่างแห่งโอกาส window of opportunity (วัยรุ่นตอนปลาย) ในระดับอุดมศึกษา ที่จะมีโอกาส ได้เรียนรู้คุณธรรมจากการทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น ก่อนวัยแห่งการแสวงหาและการทำงานเพื่ออนาคตของตนเองและครอบครัว

 

วิเคราะห์ ความเป็น “ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย” ตามสภาวะธัมม์


๓.การฟื้นวิถีการทำบุญในวันโกนวันพระของชาวพุทธ

“ปูทะเลย์มหาวิชชาลัย”

ปู = การฟื้นวัฒนธรรมเมตตาและวัฒนธรรมแสวงหาปัญญา ที่เนียนอยู่ในวิถีชีวิตชาวพุทธ
การฟื้นวิถีความสามัคคี จากการทำความดี ทำบุญกุศลร่วมกัน

ทะเลย์ = เรือลำใหญ่( เงื่อนไขวันหยุด ที่นำคนมาเรียนรู้คุณธรรม ฟังเทศน์ฟังธรรม เจริญสติภาวนา สร้างบุญกุศล)ที่จะขนคนข้ามสังสารวัฏ

มหา = ประชาชนได้เรียนรู้คุณธรรมจากการสร้างวัฒนธรรมเมตตาและวัฒนธรรมแสวงหาปัญญา ในทุกวันพระ ซึ่งในอดีตเป็นวันหยุดราชการ ซึ่งประชาชนทุกภาคส่วน ทั้งเด็กในวัยเรียน ผู้ใหญ่ในวัยทำงาน และผู้สูงอายุ จะได้มาทำบุญร่วมกัน ในชุมชนของตัวเอง แต่หากมองภาพรวมทั้งประเทศ เป็นมหาภาคจากจุลภาค จะพบว่าผู้คนจะได้มาเรียนรู้คุณธรรมร่วมกันทั้งประเทศ ไม่ต่ำกว่า ๑ใน๓ หรือประมาณ ๒๐ ล้านคน

วิชชา = ประชาชนจะได้รับยา ธัมมะโอสถ ในวัน “อุโบสถ” ได้ละความเห็นแก่ตัวและได้ความรู้ที่จะนำประโยชน์สุขมาให้ชีวิต จากสัมมาทิฐิที่ได้จากการฟังธัมม์ เพื่อสร้างภูมิคุ้มกันมิให้เชื้อโลภโกรธหลง กลายพันธ์ออกมาเป็นการกระทำ ทาง กาย ใจ วาจา

ลัย = และเรียนรู้คุณธรรมแบบซึมซับ ซ้ำๆ บ่อยๆ อยู่ในวิถีชีวิต ทุกๆ ๗-๘ วัน