เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ก็ไม่รู้เรื่องจริงๆแหละ แต่อยากฟังภาษาคนก๊วนเดียวกันเค้าคุยกันจ้า.....:z17

 

โอ่เอ๊ ครับอย่าเสียดายเลย เรื่องหายน่ะ ยังดี ถ้าเรื่องหายนะ จะวงแตกครับพี่

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ

 

คนออกเงินพิมพ์หนังสือ ที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพ หลวงพ่อทรง

ผมดูๆเหตุการณ์อยู่ตั้งแต่น้อง Ne เข้ามาแซวกระทู้ต่างๆและกระทู้เพื่อนบ้านชักจะเริ่มมาแซวผม เพราะอาจจะตุนของไว้เยอะหรืออาจจะปั้มท์ล็อตใหม่ออกมา ผมเลยเห็นว่าต้องเอาซ่ะหน่อย

แต่อยากสรุปว่า คุณน่ะอาชีพขายพระ แต่ผมน่ะไม่...แหะๆ

ผมเจอเหตุการณ์แบบนี้มาตั้งแต่เขียนที่สวนขลัง เมื่อปลายปี ๕๐ แต่ตอนนั้นแซวผมด้วยวาจาหยาบคายไปหน่อย เอาผมไปเทียบกับขี้ ด่าแบบไม่รู้รุ่น ว่ารุ่นไหนใหญ่ รุ่นไหนเล็ก และข้อหาเดียวกันคือไม่เคยเห็นของพวกนี้มาก่อนเป็นของที่ผมเอามาเขียนโชว์ เมื่อพูดจาหยาบคายชอบด่า แล้วเตือนแล้วไม่เลิก ผมเลยไปแจ้งความข้อหาหมิ่นประมาท จะได้มาคุยกันแบบมีกรรมการเช่นตำรวจหรือบนศาลสถิตย์ที่มีความยุติธรรม แต่มาจนบัดนี้ยังไม่ออกจากรู ยังหาตัวไม่เจอทั้งกลุ่ม ( รออยู่น่ะจ้ะ ผมบอกพวกคุณแล้วว่าผมทำอะไรน่ะ ไม่เลิก )

คนบางประเภทนึกว่าตัวเองฉลาด แต่ไม่มีความรู้ด้านกฏหมาย นึกลุแก่อำนาจหลังแป้นคอมพิวเตอร์ นึกอยากจะด่าใคร โพสรูปอะไรก้ทำเอาง่ายๆ แต่ขอประทานโทษ โดนคุกน่ะไปหลายรายแล้วครับ ลงตามหน้าหนังสือพิมพ์ก็มีให้เห็น คุณ ปทุม... ปากดีน่ะ อย่าไปหลบในรู นึกว่าแน่ก็ออกมา คนแก่รออยู่ จะได้ล้างตากันว่าใครพูดจริง คนไหนพูดเท็จ ...แหะๆ

และแอ่นแอ้น ตอนนี้มีรายใหม่ เห็นของหลวงพ่อขลังดัง เดินดี เลยอยากจะขายดีเงินคล่องๆมั่ง แต่หาของแบบดีๆแท้ๆ ที่หลวงพ่อทำเองจริงๆกับมือมาขายไม่ได้ เพราะมันหายาก เลยมั่วนิ่มๆ บอกซ่ะว่า ไปที่วัด หรือ เรียนอยู่แถววัด แต่ไม่มี ไม่เคยเห็น แต่ที่ดันผ่าเห็น กับไปเห็นแต่พวกของที่นายทุนเขาทำขายกัน ใส่ไว้ในตู้ แล้วเอามารวมกันไว้เป็นหนังสือ เป็นเล่มๆ โฆษณาขายกันมาเป็นปีๆ

เมื่ออยากจะลองคุยความจริงกันเป็นที่ตั้งก็เอาเลย ...แหะๆ ชอบ มุขแบบนี้เจอมาก่อนแล้วจ้า แต่ถ้ามาสุภาพ อยากเรียนรู้ของจริง เรื่องจริง ได้เลย จะสอนให้น่ะหลาน แต่จะคุยอะไรน่ะ มีพยานบุคคลและหลักฐานอ้างอิงหน่อย ถ่ายรูป ขอเบอร์โทรมา คนที่สงสัยเขาจะได้โทรไปถามได้ ให้คนอ่านเขาตัดสินใจเอาเองน่ะจ้ะ

แต่อยากจะแน่ะนำว่า อย่าไปแต่งนวนิยายโกหกบวกขายของมากไปหน่อย บางหลวงพ่อแทบจะเหาะได้ มีอะไรก็ขายไปไม่มีใครเขาว่าเป็นอาชีพที่ควรบริสุทธิ์อย่างหนึ่งถ้าไม่โกหกหลอกลวงเขา เอาเรื่องมาเสนอบนพื้นฐานแห่งความจริง และจริงใจ คนเขาจะเชื่อและซื้ออุดหนุนเองน่ะแหละ

แต่ถ้ามาแกว่งเท้าหาเรื่อง สร้างภาพ สร้างจุดขายล่ะก็ เรื่องมันก็จะมา ให้ล้างตาว่าใครพูดจริงพูดเท็จ

กลับมาที่เรื่องในความเห็นนี้

คนข้างบนในรูปคือคุณ วาสนา เฮงอาภรณ์ ( บ่ะ ) เป็นหลานของหลวงพ่อทรงตัวจริง

ที่อยู่ ๙๑ หมู่ ๘ บ้านม่วงเตี้ย อ.วิเศษชัยชาญ จ.อ่างทอง ๑๔๑๑๐

เบอร์โทร มือถือ อันเดียวและเบอร์เดียวกับของหลวงพ่อทรง ( เครื่องเก่าอันเดียวกับหลวงพ่อทรง ในรูป ถ้าใครเคยไปหาหลวงพ่อน่าจะจำได้ )

๐๘๙ ๘๓๐ ๔๖๙๐

เบอร์บ้าน ๐๓๕ ๖๓๔ ๑๕๑

บุคคลผู้นี้คือเจ้าของบ้านที่หลวงพ่อ จะแอบไปพักผ่อน ที่ปากทางเข้าวัด หลายคนคงไปเจอหลวงพ่อที่นี่ และเป็นคนดูแล พยาบาลหลวงพ่อแบบป้อนข้าว ป้อนน้ำ เช็ดเนื้อเช้ดตัว ล้างอุจจาระให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ มาจนเกือบวินาทีสุดท้าย จนเมื่อไปถึง ร.พ. วิเศษชัยชาญ แล้วจนหลวงพ่อล่ะสังขาร

เมื่อทางญาติๆมีคุณ บ่ะ เป็นโต้โผ และ คณะกรรมการ ( บางคนเป็นคนล่ะคณะกับที่ถูกกล่าวอ้างตอนนี้ ) มีความเห็นว่าควรจะพิมพ์ประวัติของหลวงพ่อแจกในงานพระราชทานเพลิงศพ คุณบ่ะ โทรมาคุยกับผม ผมอึ้งเพราะกระทันหันและไม่ใช่นักเขียนจึงบอกว่า พิมพ์สูจิบัตรออกก็ได้ เร็วดี เอาประวัติย่อๆ

แต่....หวยมาออกที่บุคคลกลุ่มหนึ่ง รับอาสา โดยคิดค่าพิมพ์ เล่มล่ะ ยี่สิบบาท พิมพ์จำนวน ๒,๐๐๐ เล่ม รวมเป็นจำนวนเงิน ๔๐,๐๐๐ บาท ( จำนวนถูกไหมครับคุณ ร และคุณ พ ...แหะๆ ) เจตนาเอามาแจกฟรีในงานของหลวงพ่อ

หนังสือที่ถูกพิมพ์มาก็เป็นแบบที่เห็น ที่จริงประวัติน่ะไม่ตรง นั่งเทียนมาเขียน เขาก็เคยเตือนมาก่อนแล้วว่าบางเรื่องน่ะไม่ใช่ เป็นแบบเดียวกับที่ลงในนิตยสารสองเล่ม เคยถูกหลานหลวงพ่อ และญาติหลวงพ่อต่อว่ามาแล้ว มาเมื่อหลายปีก่อนตอนเขียนเชียร์หลวงพ่อ เพื่อขายของ ผมจะเจาะลึกหนังสือเล่มนี้ต่อไปน่ะครับ เอาไว้บิ้วอารมณ์และว่างๆก่อน...แหะๆ

แต่ประเด็นที่ทำให้มีคนแซวผมก็คือ ภาพวัตถุมงคลที่ลงหลังหนังสือเล่มนี้ ได้ถูกนำมากล่าวอ้างรวมกับ พระ ( พระหรือ เจ้าอาวาส องค์ปัจจุบันของวัดมอญ ) และกรรมการชุดปัจจุบันของวัดมอญ

ผมจะมองเรื่องนี้แบบขำๆไปก่อน แต่ถ้ามีทิศทางที่หลอกลวงคนขึ้นไปเรื่อยๆ ทำให้คนเข้าใจผิดเรื่องวัตถุมงคลของหลวงพ่อ และที่สำคัญบิดเบือนประวัติ อันควรจะเป็นเรื่องจริงๆเพื่อเป็นเกียรติแก่คนที่ตายไปแล้ว เช่นหลวงพ่อ ผมและญาติของหลวงพ่อ คุยกันแล้ว อาจจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อกู้ศักดิ์ศรีของคนที่ล่วงลับไปแล้ว ที่ถูกเอาประวัติมาปู้ยี่ปู้ยำ และบุคคลคนนี้เป็นบุคคลที่มีคนนับถือ เป็นตระกูลใหญ่ มีเครือญาติ น่าจะครึ่งอำเภอวิเศษชัยชาญ จะมีพยานบุคคลเพียบ บุคคลคนนี้คือพระเดชพระคุณหลวงพ่อทรง อดีตเจ้าอาวาสและเป็นผู้สร้างวัดมอญมากับมือ จนเป็นอย่างที่เห็น

ตอนหลวงพ่อยังอยู่ ท่านได้ไปเยอะแล้ว ตอนนี้หลวงพ่อตายไปแล้ว ให้ท่านอยู่อย่างสงบเถอะ เมื่อเผาแล้วก็ให้ เรื่องราวต่างๆที่ไม่น่าจะเป็น ก็ให้มันหมดไป อย่าให้ดวงวิญญานท่านเครียดเหมือนตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่เลย

ท่านได้เคยเขียนเรื่องของหลวงพ่อ และเสนอวัตถุมงคลของหลวงพ่อ และเอาออกขาย ได้เงินได้ทอง ได้อะไรหลายๆอย่างมาแล้ว

และผมก็ตามมาได้เขียนเรื่องของหลวงพ่ออีกแง่มุมบ้างเหมือนกัน และเสนอวัตถุมงคลของหลวงพ่ออีกแง่มุมเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้นำมาขาย ไม่ได้เงินได้ทอง มีแต่เข้าเนื้อผม แต่ผมยินดีเป็นอย่างยิ่ง

แต่ถ้าผมเจอของๆหลวงพ่อว่าเป็นของเก่า แล้วหลวงพ่อทำมาจริงๆ เช่นภาพถ่าย รูปหล่อ รูปอัดกระจก เหรียญบินสวยๆ ผมยังซื้อเข้าอยู่เรื่อยๆ ถ้าชอบ เพราะอยากจะซื้อ เพราะชอบสะสมของดี ส่วนของไม่ดีไม่เอา เพราะหนักบ้าน...แหะๆ

อันไหนจริง อันไหนเท็จ ก็จะอยู่ที่พยานหลักฐาน และ บุคคลที่ นำมาเกี่ยวข้อง

แล้วประการสำคัญให้คนอ่านเขาตัดสินครับ ว่าอันไหน น่าเชื่อถือครับ สมัยนี้โลกมันแคบมาก จะคุย จะพูดอะไร เขาเช็คกันได้ง่ายๆ แค่กดปุ่มโทรถาม การพูดมั่วๆ ก็มีคนที่รู้จริงๆมาแย้งเองแหละครับ

แต่ผมน่ะเขียนเรื่องหลวงพ่อมาจะสองปีแล้ว พวกที่มาแย้งน่ะ เป็นพวกขายพระเป็นอาชีพทั้งสิ้น...แหะๆ ส่วนพวกที่เขาเก็บพระของหลวงพ่อแบบนับถือน่ะ ไม่เห็นมาแซวผม มีแต่มาถามว่าหาที่ไหน ใช่หรือไม่ ดูอย่างไร บางท่านอยากจะมาซื้อของส่วนตัวผมซ่ะอีก แล้วไม่ทราบมีใครเคยซื้อไปได้หรือไม่ คนเขาไม่โง่กันแล้วน่ะครับ เงินทองหายาก เขาจ่ายออกไป อยากจะได้แลกกับของดีๆ ที่มีข้อยุติ

แต่น่าจะเป็นเหตุการณ์ที่มีลางดี เพราะมีคนใหม่ๆเข้ามานับถือหลวงพ่อ เข้ามาเยอะ และเรื่องที่ผมเล่าน่ะ มันร่วมสองปีมาแล้ว และยาวไป เขาไม่ได้กลับไปอ่านละเอียด อาจจะถึงเวลาที่ต้องนำมาฉายซ้ำบ้างหรือเปิดเผยซ้ำ เพื่อเป็นทางเลือกให้อีกทางหนึ่ง ของผู้ที่จะหาของๆหลวงพ่อมาบูชาติดตัว

เอาเรื่องหนังสือก่อนน่ะครับ

คนที่สั่งพิมพ์และออกเงินน่ะ ไม่ใช่พระในวัดหรือ กรรมการวัดปัจจุบัน หรือตัวแทนวัดน่ะครับ ไม่รู้เรื่องเลยซ่ะด้วยน่ะครับ แต่คนสั่งพิมพ์ และออกตังค์ให้พิมพ์มีอยู่ตามรูปข้างบน คุณบ่ะออกเงินครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งออกเงินโดยเจ้าของเรื่องที่พิมพ์น่ะแหละ พวกท่านเดาเอาน่ะครับว่าท่านใด และวัตถุมงคลที่ใส่ไว้น่ะ น่าจะเป็นของท่านใดที่ทำมา มีของวัดมอญที่หลวงพ่อทำเองเพียง สี่ ห้าพิมพ์ นอกนั้นคนอื่นทำมาครับ เอามาสำปนกัน เนียมๆแนมๆว่าหลวงพ่อทำมาเองทั้งหมด

แล้วคนออกเงินให้พิมพ์หนังสือน่ะ เจตนาเขาให้มาแจกฟรี ในวันงาน ดันผ่าเอามาขายเอาเงิน แล้วเงินน่ะไปไหนครับ น่าจะไปคืนคนออกเงินมาน่ะ และยังออกข่าวว่า อาจจะมีการพิมพ์เพิ่มถ้าขายได้ คนออกเงินเขาได้ยินแล้ว เขา งงๆน่ะครับ

หนังสือเล่มนี้ ไม่มีชื่อผู้พิมพ์ผู้โฆษณาบรรณาธิการ ผมหาจนทั่วเล่ม ถ้าเรื่องที่เขียนไปพาดพิงใคร เอ่ยชื่อใครในทางที่ผิดไปจากจริง เขาจะฟ้องร้องว่ามั่วน่ะ ไม่รู้จะไปแจ้งความใครหรือ ฟ้องใคร คงจะเป็นฟ้องวัดน่ะแหละมั้ง

คงมีคนอยากรู้ความจริงแน่นอนเรื่องหนังสือเล่มนี้ เพราะไหนๆก็ไหนๆกันแล้ว

กรุณาโทรไปคุยกับคุณบ่ะ ข้างบนเอาเรื่องเกี่ยวกับหนังสือน่ะครับ ที่จริงถามเอาเรื่องจริงเกี่ยวกับหลวงพ่อเรื่องอื่นก็ได้ เจ้ แกอยากเล่าบ้าง เพราะแกไม่ค่อยได้อ่าน หรือ เข้าเว็บ ( ทำงานแบบชาวบ้านครับ คือ ทำนา ทำสวน ) คุณบ่ะท่านเป็นคนๆหนึ่งที่ อยู่ใกล้ชิดหลวงพ่อมานานและเป็นพยาบาลตัวจริงของหลวงพ่อ ขอโอกาศให้ท่านพูดมั่ง

อันนี้เป็นส่วนเรื่องของหนังสือ

ส่วนเรื่องวัตถุมงคลชุดที่ทำที่วัดแล้วจำหน่ายที่วัดน่ะ ที่มีคนบอกว่าไปวัดไม่เคยเห็นน่ะ ผมคงทำเอาไว้ใช้ หรือ เอาไว้ขายคนเดียว แหม แต่เผอิญคนที่พูดน่ะ ขายพระซ่ะด้วย แลวยังดันเอาพระที่ผม ทำพิมพ์ เอาวัสดุไปถวายให้หลวงพ่อ ให้หลวงพ่อแจกฟรีมาขายซ่ะอีก มันก็แปลกไหม ที่เอาของเขามาขายกินรายการหนึ่ง แต่ดันผ่าไปแซวของอีกรายการหนึ่งที่ตัวเองไม่มี

คนกลุ่มเดิมที่เคยด่าผมก็เอาของที่ผมถวายหลวงพ่อฟรีๆมาขาย เอาเงินไปไหนหรือเข้ากระเป๋าเหมือนกัน ขายกันในเว็บก็เห็น พวกพระนักธรรมน่ะ ขายกันทีไม่ใช่องค์เดียวแต่ขายเป็นคู่ๆก็มี...เอ แล้วมาด่าคน ถวายทำไมหว่า เมื่อพวกคุณก็ได้ประโยชน์

คุณหนู ถ้าเขาถวาย เครื่องมือ วัสดุ ทำพระผงมาเป็นหมื่นๆองค์ได้ฟรีๆ ถวายมาตั้งสามปีกว่าได้ เรื่องอื่นน่ะ จิ้บจ้อยกว่า พวกตะกรุด ตะโพน เบี้ย ผ้ารอยเท้า มีดหมอน่ะ ราคาถูกกว่าเยอะ

แล้วเผอิญ คนที่นั่งปั้มท์พระ นั่งจารตะกรุด ทำเบี้ย อยู่หน้าตู้จำหน่ายพระจำหน่าย ตะโพน ผ้ารอยเท้า พระเครื่อง มีดหมอ ฯลฯ ยังมีชีวิต อยู่ซ่ะด้วย เป็นพระก็มี ฆราวาสก็มี หลวงพ่อก็นั่งอยู่ตรงนั้น แต่ไปวัดไม่เคยเห็นของเขาที่เขาวางจำหน่ายมาเป็นสองสามปี แต่ดันผ่าไปเลือกเห็นแต่ของในตู้ที่นายทุนเขาทำขาย มันแปลกน่ะ ใครมามั่วนิ่มนี่ ผมชักงงๆ

เอาพยานมายืนยันหน่อยครับ เผื่อตกลงกันไม่ได้ เพื่อเป็นเกียรติของหลวงพ่อให้พูดความจริง เราจะได้ไปสาบานกันที่ศาล หาพยานมายันว่าใครพูดจริงพูดเท็จ...แหะๆ น่าจะมีคดีตัวอย่างสำหรับพวก เขียนประวัติพระมั่วๆและขายของหากินจริงๆ โดนกันไปหลายหลวงพ่อแล้ว

ผมน่ะเลิกซื้อนิตยสารแบบนั้นมานานแล้ว แต่ยืนอ่านฟรีน่ะ เอาซ่ะะหน่อย เพราะไม่ค่อยเชื่อเรื่องที่จะอ่านเท่าไหร่

และของที่วัดทำขายเองน่ะ จากการประเมิณ ของคนอยู่หน้าตู้ จำหน่ายมาเป็นปีๆ

มีเบี้ยประมาณ แปดพันตัว เป็นเบี้ยแก้ ประมาณ ห้าพันตัว เป็นเบี้ยจั่นประมาณ สามพันตัว อันนี้พระคนจำหน่ายท่านประเมิณ แต่ผมน่ะ เป็นคนไปหา ยกไปถวายหลวงพ่อ ฟรีๆ ย้ำฟรีๆ กรุณาถามคุณบ่ะ คุณรงค์ คุณระ คนใกล้ชิดหลวงพ่อ หรือ ถาม พระวิโรจน์ พระสวัดดิ์ พระสมชาย พระสายัณต์ ว่าเคยเห็นหรือได้ยินว่าหลวงพ่อให้เงินผมหรือไม่ พวกนี้น่ะใกล้ชิดหลวงพ่อตัวจริง ไม่ใช่พระหลังวัด ที่ไม่มีใครเคยเห็นว่ามาปรนนิบัติวัฎฐากหลวงพ่อแบบ คนในใกล้ชิดเลย ผมเลยสงสัยว่ารู้อะไรบ้างเกี่ยวกับตัวหลวงพ่อและวัตถุมงคล

แล้วกรุณาถามต่อด้วยว่า ตอนหลวงพ่อผ่าต้อ และตอนเข้าโรงพยาบาล วิชัยยุทธ น่ะ ใครเป็นคนพาไป และเป็นคนจ่ายเงิน ถามต้องถามให้ละเอียดน่ะครับ ว่ากี่บาท ใครควักจ่าย ใครที่ไม่เคยเห็นหน้า หรือเห็นก็แค่มาดมๆกราบหลวงพ่อ แล้วเผ่นไป ไม่เหมือนตอนโฆษณาขายของ จะมารุมกันเต็มองค์หลวงพ่อ แล้วบอกว่าศิษย์รัก ลูกรัก แต่ตอนคนเจ็บจะตาย ต้องการการสนับสนุนและกำลังใจน่ะ หาตัวกันยาก มีธุระเยอะ...แหะๆ

ส่วนค่าเบี้ยผมประเมินเองว่าหมื่นกว่าตัว ปรอท น่ะน่าจะประมาณ หกสิบถึงแปดสิบกว่าโล ในระยะประมาณสามปี ปรอทตอนนั้นน่ะ กิโลล่ะ ๑,๕๐๐ บาท ลองคำนวนดูน่ะจ้ะว่ามีมูลค่าเท่าไหร่ ถวายฟรีๆครับ นานๆจะเจอพระแบบหลวงพ่อสักองค์ ผมชอบถวายครับ เรื่องเงินไม่เกี่ยว

ป.ล.แล้วคนเอาวัสดุ พวก ตะกั่ว ปรอท ชันนะโรง ปูนหอย น้ำมันตั้งอิ้ว กาว แท่นปั้มท์ แม่พิมพ์ โม่ไฟฟ้า เหล็กจาร เครื่องมือ ฯลฯ ยังมีอีกสองสามท่านน่ะครับ ไม่ใช่ผมคนเดียว เขาถวายท่านฟรีเหมือนกัน แล้วพวกคนเหล่านั้นผมก็มารู้จักที่วัดน่ะแหละ และเขาทำอาชีพอื่นครับ ไม่ได้ขายพระกินเป็นอาชีพครับ...แหะๆ

ใครถ้าบอกว่าเอาเงินจากการขายพระ ไปทำบุญน่าจะมีบัญชี รายรับ รายจ่าย มีรายการบัญชีธนาคารให้ดูน่ะ แบบจะๆโปร่งใส มีเบอร์โทรของวัดปลายทางให้ตรวจสอบได้ว่าวัดได้เงินเท่าไหร่ ถ้าดูแล้วน่าเชื่อถือผมจะช่วยอุดหนุน...แหะๆ

ส่วนคนที่กล่าวชื่อข้างบนทั้งพระและฆราวาสผู้เคยใกล้ชิดหลวงพ่อเหล่านั้น เขาไม่โกหกให้ผมหรอกจ้า จริงเท็จอย่างไรเขาต้องว่าไปตามจริง โทรไปคุยกันเองน่ะ คนไหนอยากคุย ไม่มีเบอร์ ผมจะหาให้

ส่วนทีนี้ ตะกรุดน่ะ น่าจะประมาณ หกพันกว่าดอก อันนี้ในระยะ ประมาณสามปีน่ะครับ วัดน่ะตอนแรกไม่มีตะกั่ว หาตะกั่วจะจารยังไม่ได้ เพราะนายทุนเขาทำมาเสร็จ เขาไม่ให้ตะกั่วเพราะกลัวไปจารขายแข่งกับเขา

พระท่านไปหาถึงอยุธยา ยังหาตะกั่วแบบที่ทำตะกรุดไม่ได้ ผมเห็นแล้วสงสาร เลยบอกว่าผมหามาถวายเอง ไปเจอแถวหน้าวัดสัมพันธวงศ์ จนเสี่ยเจ้าของร้านน่ะ จำหน้าผมได้ ใครไปซื้อตะกั่ว ลองถามเขาว่า เจ้าของรถ แคมรี่สีดำๆน่ะ มาซื้อตะกั่วบ่อยไหม ไปมากี่ปี ผมถวายหลวงพ่อฟรีมาเรื่อยๆ น่าจะหลายร้อยกิโล ฟรีมาตลอดทั้งต้น คือค่าตะกั่ว ตั้งแต่กิโลล่ะ ๖๕ บาทจนไปถึงกิโลล่ะ ๙๕ บาท ฟรีทั้งค่าน้ำมันรถ มาจนพ.ศ. นี้ ผมก็ซื้อไปถวายหลวงพ่อเสียน ฟรีๆเหมือนกัน กิโลล่ะ ๑๖๕ บาทน่ะครับ ขึ้นแบบทองเลย...แหะๆ

วันนี้เอาแค่นี้ก่อน ผมจะเจาะลึกเรื่องหนังสือเล่มนี้ซ่ะหน่อย เรื่องพระเครื่องรางที่ผมถวายฟรีๆน่ะ เดี๋ยวเอาไว้ว่ากันต่อ

 

งง น่ะ พูดภาษาไทยซิจ้ะ

 

เรื่องราวเริ่มเข้มข้นและลึกลงไปเรื่อยๆ

รออ่านอยู่นะครับลุงพี ^^

 

ดินน้ำมันและแม่พิมพ์

ที่จริงเรื่องนี้ผมเขียนไปทีหนึ่งแล้ว แต่เน็ตช้าโหลดแล้วค้าง เลยต้องเอาอีกที ตอนผมจะพิมพ์เรื่องเหรียญจอบเก็ จะหาดินน้ำมันมา กดวางเหรียญจอบเก็และแท้เทียบกัน พอดีมาเจอดินน้ำมันก้อนนี้ ผมเก็บไว้เป็นที่ระลึก เลยเอามาโชว์ให้ดูเป็นหลักฐาน ว่าผมพูดอะไรมีหลักฐาน ที่มาที่ไป ไม่มั่วนิ่มๆ ไม่ใช่มีแต่คำพูดป่วนอ้างลอยๆ แต่มีพยานทั้งบุคคลและหลักฐานทางวัตถุ ภาพถ่ายมาอ้างอิง ให้พวกท่านพินิจ พิจจารณา

ก้อนดินน้ำมันสีฟ้า มาจากช่างแกะพิมพ์ช่างหนึ่ง ที่แกะแม่พิมพ์ ผงรูปเหมือน

( เป็นพระพิมพ์ที่สองที่หลวงพ่อพิมพ์เองที่วัดมอญ พิมพ์แรกคือพระสมเด็จ หลวงพ่อพิมพ์เองจากแม่พิมพ์ปูนฟันยาง ประมาณ สามร้อยองค์ หายากมาก ผมยังหาไม่ได้ ใครมี โทรมาหาผมได้ทันที ผมอยากได้ ท่านโทรมาจะไม่ผิดหวังและเสียเวลา ๐๘๖ ๓๒๒ ๘๖๑๙ )

ต่อมาเป็นพิมพ์ นักธรรม แหวกม่าน โดยเมื่อทำเสร็จ ช่างจะเอาดินน้ำมันมากดให้ดู ว่าสวยงามต้องแก้ไขหรือไม่ ผมเลยขอเอามากดให้หลวงพ่อดู ท่านชอบใจ เลยใช้กดพระมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ปี ๔๘ เป็นต้นมา

ต่อมา หลวงพ่อต้องการพิมพ์สองหน้า ผมเลยไปลองไปหาอีกช่าง ทำพิมพ์โพธิ์เก้าใบ สองหน้า เคล็ดพลิกแผ่นดิน ช่างเอาดินน้ำมันสีดำมากดให้ดู ผมเลยขอมากดให้หลวงพ่อดูซ้ำ ( ตามรูป )

ก้อนดินน้ำมันนี้ผมเก็บไว้ เห็นเป็นรูปพระลางๆ มีนักธรรม แหวกม่านและ โพธิ์เก้าใบ อย่างที่เห็นในรูปข้างบน ผมจะเก็บไว้เป็นที่ระลึก...แหะๆ



แม่พิมพ์ทั้งสี่พิมพ์นี้ หลังจากหลวงพ่อล่ะสังขาร หลานหลวงพ่อชื่อนายระ ยึดไว้ กลัวมีคนเอาไปทำเพิ่ม เพราะมีการทำเพิ่มตอนหลวงพ่ออยู่ในโรงพยาบาล เรื่องนี้ผมเขียนไปแล้วคือ พิมพ์โพธิ์เก้าใบ เพราะพิมพ์นี้มีปัญหา จะเอามาฉายซ้ำก็ได้ ถ้าอยากดู


พอหายวุ่นๆเรื่องหลวงพ่อ และทำบุญงานศพ ผมไปขอคืน บอกให้หลานหลวงพ่อทำลายมาเลยก็ได้ เขาเอามาคืน คนเห็นทั้งศาลา ทั้งพระและฆราวาส แม่พิมพ์ที่ทำลายแล้ว ผมดูแล้วพอใจเพราะเอามาปั้มท์ใหม่ไม่ได้ ผมเลยถวาย ท่านพระสมหมาย เป็นหลานหลวงพ่ออีกเหมือนกัน ที่รักษาการ ท่านเจ้าอาวาสวัดมอญตอนนั้น ( ตามรูป )

ผมเลยถ่ายรูปไว้ ในรูปมีวันที่เสร็จ ในวันทำบุญให้หลวงพ่อ พวกท่านเอาเทียบกับวันล่ะสังขารของหลวงพ่อได้น่ะครับ ว่าหลังกี่วัน และแน่ใจว่าพระพิมพ์เหล่านี้จะไม่มีการพิมพ์เสริมมาอีก หลังจากหลวงพ่อล่ะสังขาร พระทั้งสี่พิมพ์นี้ก็ ไม่มีรูปในหลังหนังสืองานศพเหมือนกัน เพราะนายทุนไม่ได้ทำ งั้นคงไม่ใช่วัดทำอีกน่ะแหละ

แต่มีการเอาออกมาขาย จากทุกค่ายที่ขายพระหลวงพ่อ ขายมาหลายปี ทั้งจากกลุ่มนายทุน และจากคนที่กำลังหาเรื่องด่าผมด้วยครับ คงได้มาจากหลวงพ่อฟรี เพราะท่านแจกฟรี แต่คงขอฟรีมาเยอะ แล้วเอามาขายซ่ะเลย บางนายทุนก็แอบๆไว้หลังตู้ ใครไปขอก็หยิบให้ดูทีหนึ่ง แต่ลงท้ายก็ขายน่ะแหละ คนไปซื้อเขาเอามาเล่าให้ฟัง ส่วนบางรายเอามาวางขายในเน็ต ท่านไปย้อนดูในกระทู้เพื่อนบ้านได้ครับ...แหะๆ มีขายทุกพิมพ์ยกเว้นโพธิ์เก้าใบครับ ของเขาหายาก

 

พิมพ์โพธิ์เก้าใบ พิมพ์มีปัญหา

พระพิมพ์นี้ เล่าไปทีแล้วน่ะครับ ถ้าย้อนไปอ่านไม่เจอ ผมจะเล่าให้ฟังใหม่ พระพิมพ์นี้ วัดเอาใส่กล่องแจกฟรีในวันงานพระราชทานเพลิงศพ

หลวงพ่อไม่ได้เสกน่ะครับ เป็นพระที่พระสวัดดิ์ พิมพ์ตอนหลวงพ่อนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ธนบุรี และ วิชัยยุทธ โดยหวังว่าหลวงพ่อจะหายแล้วกลับมาเสกให้ ชุดนั้นเนื้อจะขาว พิมพ์ติดชัดสวยงาม

แต่เมื่อหลวงพ่อกลับมาวิเศษฯ ก็อยู่ได้ประมาณแปด เก้าวัน แล้วล่ะสังขาร

ตกลงเก็บไว้เป็นที่ระลึกได้ครับ เพราะอย่างไร ท่านก็เสกผงไว้ก่อนแล้ว

แต่มีพระอีกหลายชุดที่พิมพ์โดยแม่พิมพ์นี้ หลวงพ่อแจกด่ะเหมือนกัน แต่เนื้อจะดำหรือ น้ำตาลๆ คนพิมพ์พระไม่ชอบพิมพ์เพราะพิมพ์ให้สวยยาก ต้องปั้มท์ซ้ำ

ทำให้พระพิมพ์โพธิ์เก้าใบ เคล็ดพลิกแผ่นดินนี้ หายากมากๆในกลุ่มพระผงที่พิมพ์ที่วัดมอญ และไม่มีรูปพระนี้หลังหนังสืองานศพเหมือนกันครับ

 

คุณพี ที่ผมคุยกับคุณพีทาง pm ไง ที่มีคนเอาตะกรุดอะไรมาขายก็ไม่รู้ คนใช้ ใช้แล้วไม่ได้ผล ผม pm ไปถามคนที่บูชาตะกรุดนี้มา เกือบ 10 คน ผมเลยสงสัยว่าเขาไปรับตะกรุดมาจากไหน จากวัดโดยตรงหรือเปล่า?
ถ้าใครสนใจข้อมูล ผมจะ fw pm ไปให้ แต่ต้องขออนุญาตเจ้าของ pm เขาก่อนนะครับ
ที่คุณพี ตอบผมไง ว่ามันไม่เกี่ยวกับหลวงพ่อทรง เห็นไหม มันมาเกี่ยวกันจนได้

 

ขอบคุณในความหวังดีครับ...แหะๆ เกี่ยวก็เกี่ยว....แหะๆ

 

สวัสดีครับพี่พี

ขอบพระคุณและขออนุโมทนากับความรู้และความจริงที่พี่นำมาเผยแพร่ จะคอยติดตามอ่านครับ เป็นกำลังใจให้ครับพี่

 

คนจริง ของจริง
คนจริง ของปลอม
คนปลอม ของจริง
คนปลอม ของปลอม

 

นักนิยมพระหรือคนเล่นพระเครื่องนี่ก็แปลก

ชอบไปคิดไปถกกันว่า พระสมเด็จมีกี่พิมพ์? , พระบางขุนพรหม ใช่พระสมเด็จหรือเปล่า? , พระกรุเจดีย์เล็กมีจริงไหม ? ใต้ฐานพระมหาพุทธพิมพ์บรรจุพระวัดเกศจริงหรือเปล่า

ไปจนถึงใครสร้างพระรอด ? พระคงอายุสูงกว่าพระรอดจริงหรือไม่ ? พระฤาษีนารทะมาจากเขาสมอคอนจริงรึเปล่า , ตำราชินกาลมาลีปกรณ์ เป็นเรื่องแต่งขึ้นหรือบันทึกประวัติศาสตร์?

ก็ขนาดพระวัดศาลาดิน สร้างมา 5-6 ปี ยังเล่นกันจนงง ?

คนถวายพิมพ์ก็ยังอยู่ , ซากแม่พิมพ์ที่ทำลายแล้วก็ยังอยู่ , พระหรือชาวบ้านที่กดพิมพ์ก็ยังอยู่ , คนถวายปูนก็ยังอยู่ ,คนได้รับแจกก็ยังอยู่ , คนแขวนพระก็ยังอยู่ , แม้แต่คนที่ซื้อขายพระรุ่นนี้ก็ยังอยู่

ผมเชื่อว่าคนที่หาดอกไม้หรือกล้วยไปให้หลวงพ่อก็ยังอยู่

ที่ไม่อยู่ก็มีแต่องค์หลวงพ่อทรง ที่กายหยาบท่านแตกดับไปแล้ว แต่กายทิพย์และคุณงามความดีคุณวิเศษของท่านก็ยังอยู่

เท่านี้ก็น่าจะพอยืนยันว่าพระ ๓-๔พิมพ์ที่ว่ากันว่าไม่มีลงในหนังสือฉบับสมบูรณ์พร้อมนั่นน่ะ มีจริง มีแน่ เสกจริง ทำกันแท้ๆ ทำกันในวัด

ยังงี้คงต้องกลับไปหาที่วัดแล้วว่ากาละมังหรือถาดที่ใส่เนื้อมวลสารน่ะที่วัดมีจริงรึเปล่า ? กระด้งที่ตากพระน่ะมีจริงไหม ? เด็กข้างวัดหรือนักเรียนโรงเรียนศาลาดินน่ะ เคยได้รับแจกจากหลวงปู่ผู้เฒ่าใจดีจริงรึเปล่า


ไม่มีอะไรครับผม เล่าให้ฟังตามประสาคนเคยอ่านหนังสือนะโมมาสิบกว่าปี

ผมไม่เคยไปวัดศาลาดิน ไม่เคยบูชาพระเครื่องหลวงพ่อทรงจากวัด อ่านที่นี่ รู้จักท่านที่นี่ กราบท่านที่นี่ กราบท่านที่บ้าน กราบท่านในใจ

รู้จักท่านจากการที่คนอื่นเล่าให้ฟังทั้งนั้น หาดูเถอะเรื่องหลวงพ่อในเว็บต่างๆมีเล่าให้ฟังหลายที่ ทุกท่านอ่านแล้วมีสิทธิ์ที่จะเชื่อใครก็ได้ แต่ผมเชื่อของผมอย่างนี้ ผมแขวนพระผงรูปเหมือน ผมแขวนพระแหวกม่าน ผมเชื่อว่าสองอย่างนี้หลวงพ่อท่านทำจริง เสกจริง แจกจริง

ผมไม่ได้ว่าพิมพ์อื่นหรือศิษย์ท่านอื่นทำแล้วหลวงพ่อไม่ได้เสกนะครับผม ท่านก็เสกให้เกือบทุกอย่าง หรือทุกอย่างที่มีคนถวายท่าน ผมแค่เลือกมาแขวนเพราะถูกชะตากับพระเท่านั้น

ผมไม่มีกะตังค์เช่าเหรียญบิน ตอนนี้ก็เช่าพระผงรูปเหมือนไปก่อน ถึงผมมีกะตังค์เช่าเหรียญบิน ผมก็ยังเช่าพระผงรูปเหมือนนี่แหละ ผมชอบของผมอย่างนี้ ผมศรัทธาหลวงพ่อทรงที่วัตถุเป็นแบบนี้

ตอนนี้ผมยังบ่เคยอ่านหนังสือที่ระลึกที่ว่า แต่ถ้าเนื้อหาแบบในหนังสือพระเครื่องที่เคยลงมาแล้ว ผมก้เฉยๆ

ในกระทู้นี้ศิษย์หลวงพ่อทั้งนั้น เป็นความจริงที่ว่าพี่พีเสาวภาหรือพระเครื่องสายพี่พีก็เป็นสายนึงในกลุ่มผู้ศรัทธาหลวงพ่อทรง ผมอ่านมานานแล้ว อยากอ่านของท่านอื่นบ้าง มีไหมครับผม ที่จะเล่าในอีกแง่มุมนึงให้ฟัง วันก่อนก็มีท่านสมาชิกที่ว่าจะกล่าวถึงด้านมืด ผมรออยู่ รอทุกวัน รอท่านมาชี้ทางสว่าง ทางสว่างหรือทางสลัวก็ได้ครับผม อยากฟังจริงๆ ชัดๆ

จากศิษย์หลวงพ่อนอกวัด อยู่หลังเขาด้วย สติไม่สมประกอบด้วย

กราบหลวงพ่อทรงครับผม สาธุ สาธุ สาธุ <label for="rb_iconid_10"></label><label for="rb_iconid_10"></label><label for="rb_iconid_10"></label>

 

เป็นถึงพ่อเลี้ยงเมืองเหนือ มีภูเขาตั้งอยู่ลานหน้าบ้าน ต่ะหาก อิอิ
สติ หรือ ว่าสตางค์ กันแน่ท่านส้มฟัก.. แต่เขาว่ามีกะตังค์ฝังดินเป็นตุ่ม นี่นา

ปล.แค่มาแซว ด้วยความนับถือน่ะ อย่ามาเคือง (และหาเรื่องแย่งตะกรุดลึกลับน่ะ ขอโฆษณาแฝงซะหน่อย)

 

ขอแฝงโฆษณาด้วยคนครับ

 

ถ้าอย่างพ่อเลี้ยงเมืองเหนือสติไม่สมประกอบ

ผมก็วิกลจริตแล้วหล่ะครับ

 

ไปทำบุญที่วัดป่าบ้านตาดด้วยกันครับพี่ๆ

 

อีกหน่อย สงกะสัย จะมีพวกแฝงๆมาอีกเพียบ มาเกาะเรตติ้ง หลวงพ่อทรง...แหะๆ

ที่จริงน่ะ ใครทำบุญน่ะผมเอาด้วยแน่นอนครับ แบบมาหน้าวัดสิบบาท ถึงวัดเต็มๆสิบบาท ไม่เผลออกไปหลังวัด ห้าบาท อะไรประเภทนี้ ยิ่งคนช่วยเข้าเนื้อด้วยนี่ ช่วยแน่นอน แบบวัดมะนาวหวาน น่ะเห็นคราวหนึ่ง หลวงพ่อสั่งคนมาซ่อมตู้ เป็นตู้ของคนตาย เจ้าของลูกหลานเขากลัว เขาเลยถวายวัด ให้หลวงพ่อวัด มะนาวหวาน

ผมผ่านไปช่างกำลังซ่อมกันอยู่ทีเดียวแต่ใกล้เสร็จ พอเสร็จมาเก็บตังค์หลวงพ่อ จำได้ว่าสองพันกว่าบาท หลวงพ่อควัก เงินออกมาถุงเบ้อเริ่ม ถุงปลาสติก มีแบ็งค์ยี่สิบอัดอยู่เพียบ

ช่างเอามานั่งนับเพราะมีหลายใบ ผมเห็นแล้วอมยิ้ม ตกลงเงินขาดด้วย ผมเลยควักให้ในส่วนที่เหลือ

ผมก็ไม่เคยเห็นแบงค์ยี่สิบมากๆ มานาน คงเป็นเงินคนเขาทำบุญ หลวงพ่อคงมีไม่มาก เลยเปิดตู้ทำบุญมาจ่าย

แบบนี้ต้องช่วยกันครับ...แหะๆ เห็นจะๆได้ข่าวว่าหลวงพ่อยังติดหนี้ช่างอยู่ด้วยตอนสร้างวิหารหลวงพ่อวัดคู

แต่ประเภท บอกขายพระรับเอาเงิน ไปทำบุญ ไปหล่อพระ ไปสร้างวัด เงินไปเท่าไหร่ ไม่มีที่มาที่ไป ไม่ชัดเจนโปร่งใสน่ะ วัดได้เท่าไหร่ เข้ากระเป๋าเท่าไหร่ ไม่เอาด้วย ไม่อยากจะเอาเงินไปช่วยซื้อเหล้าให้มันกิน รู้แล้วบุญจะไม่ได้ เจ็บใจมันมานั่งหัวเราะเยาะเอาอีก ว่าโง่บรม แถมของที่ไปซื้อมา เสกแบบไหนก็ไม่รู้ แบบโอม อิมัง สตังค์หายเกลี้ยง เพี้ยงๆๆๆ ถ้าเสกแบบนี้กลัวจ้า

อันนี้ฟังขำๆน่ะ อย่าซีเรียสน่ะจ้ะ

 

ขอบคุณครับ

 

แหะๆ ...ไม่รู้ผมอยู่ในประเภท คิดมากหรือไม่ ยังสงสัยวัดเกศไชโย เป็นของ ท่านสมเด็จโตหรือไม่

แต่เรื่องหลวงพ่อทรงนี่ เกิดทัน โตทัน เห็นกับตา ทำกับมือ มันยังทำกันขนาดนี้ ถ้าผมไม่ขวางมั่ง ข้างหน้าไป เรื่องราวจะไปอีกแบบแน่นอน ตามแต่ตลาดจะพาไป

ส่วนเรื่องด้านมืดน่ะ ผมก็รอมาหลายมืด อาจจะมืดไปเรื่อยๆ น้อง Ne ที่เรียนโรงเรียนวัดศาลาดิน น้องก็เล่นเงียบไปเลย สูงสุดในโรงเรียนวัดนี้ คือ ป.๖ สงสัย น้อง Ne คงแค่จะ ป. ๖ เอหรือแค่ ป.๑ น่ะ สำนวนเนียน แอ็บแบ็วจริงๆ คงจะการบ้านเยอะ ผู้ใหญ่ไม่ให้เล่นเน็ตน่ะแหละ ...แหะๆ

ถ้าเป็นเด็กก็เรียนเถอะครับ อย่าไปยุ่งเรื่องอื่นเลยตอนนี้จ้า รีบกลับบ้านไปอาบน้ำ ทำการบ้าน ไปแวะ คุยกับใครโน่นนี่ จะฟุ้งซ่านน่ะจ้ะ