เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

รบกวนสอบถามครับผม

เรื่องหนังสือประวัติและวัตถุมงคลของหลวงพ่อทรง ที่ได้ข่าวว่าทางวัดจะจัดทำ ไม่ทราบว่าดำเนินการไปถึงไหนแล้วครับผม

ขอบคุณครับ

 

ของหลวงพ่อทรง อย่างที่ว่าครับผม ต้องลองติดตัว หรือลองนึกถึงบารมีของท่านดูครับ เห็นจริง จริงนะครับผม

ผมยอมรับว่าพระเครื่องของหลวงพ่อทรงเป็นพระเครื่องที่ให้ความรู้สึกเย็น และขลังมากๆวัดนึง เท่าที่ผมเคยบูชาเล่นหามา หรืออาราธนาติดตัว



ฝากเรื่องหลวงปู่พระอาจารย์บุญจันทร์นิดนึง ในฐานะคนเคยเห็นวัด ( ลางๆ ) เอิ้ก เอิ้ก ผมเคยไปเที่ยววัดของท่านเมื่อนานมาแล้ว จนจำไม่ได้ แต่ตอนนั้นท่านก็ยังอยู่แหละ ทั้งหลวงปู่บุญจันทร์และอาจารย์ถา

ท่านสอนง่ายๆ เน้นๆ ยิงเข้าศูนย์กลางเลย คือ " พุทโธใจรู้ ใจรู้พุทโธ " การมีพุทโธเป็นอารมณ์ ท่านอยู่วัดถ้ำผาผึ้งครับผม เจ้าของพระเนื้อผงหลวงพ่อประสิทธิ์รุ่นนะอุดมโชคนั่นแหละ

วัดถ้ำผาผึ้งตอนนี้แบ่งเขตเป็นอำเภอไชยปราการแล้วครับพี่พี เมื่อราวๆ 20 ปีที่แล้วที่แยกส่วนทางใต้ของเมืองฝางเป็นอีกอำเภอนึง

อ้อ ตอนที่ท่านมรณะภาพและประชุมเพลิงสังขารท่าน แม่ผมก็ไปออกโรงทานของวัดหนองสละ วัดถ้ำผาผึ้งกับหนองสละเป็นวัดพี่วัดน้องกันมาตลอด แม่ผมยังได้อังคารธาตุของท่าน มาใส่โกฎไว้บูชาอยู่ถึงทุกวันนี้ครับผม

 

ผมเคยพยาบาลหลวงพ่อมา พาไปหาหมอที่ กทม ตอนท่านไปพักที่พุทธมลฑล หลวงพ่อท่านป่วยมานาน อัมพฤต ปากเบี้ยวในบางครั้งตอนอากาศเย็น ถ้าอากาศร้อนท่านจะหายใจไม่ออก ตัวท่านเต็มไปด้วยบาดแผลจากการธุดงค์มา ตอนหมอให้ท่านถอดอังสะ หมอถามว่าแผลนี้ไปได้ยังไงมา ท่านว่าไปธุดงค์ได้มา ถามกี่แผลก็มาจากธุดงค์ทั้งนั้น ผมอยู่ในห้องด้วยตอนหมอตรวจ พอเสร็จหมอยังมาบอกผมว่า พระองค์นี้ผ่านศึกมาเยอะ...แหะๆ นักรบธรรมจะเป็นแบบนี้ครับ ทั้งแผล และโรค ( ไข้ป่า ) ติดตัวมาจนตาย

ตอนท่านเริ่มมีอายุ อาการหนักขึ้น จึงอยู่รักษาตัวและสร้างวัดที่ วัดถ้ำผาผึ้ง จนมามรณภาพที่นั่น ผมช่วยท่านสร้างกุฏิไว้หลัง จากตอนนั้นที่มีกำลังเท่านั้น กุฏิยังอยู่ มีชื่อผมติดอยู่ พร้อมยศ หลวงพ่อท่านให้ใส่ไว้ด้วยครับ ท่านอาจจะให้แน่ใจ ว่า ท่านพญามัจจุราช ท่านสุวรรณ จดชื่อผมไว้ชัดๆ...แหะๆ

ตอนรับราชการที่นั่น ผมไปหาท่านเป็นประจำ เพราะเงียบดี ท่านเป็นพระถามคำ พูดคำ ยกเว้นพอสนิทหน่อยถึงจะเล่าเรื่อง บางเรื่องเล่าที่นี่ไม่ได้ ผมไปตั้งแต่กุฏิท่านทำด้วยไม้ ผุๆ แปะอยู่บนหน้าผา มาจนกุฏิปัจจุบันมาสร้างทีหลัง

หลวงพ่อเป็นพระดีองค์หนึ่ง ที่ไม่สนความดัง ชอบสันโดษมาก

ส่วนท่านถา ผมเคยขอให้ท่านทำผ้ายันต์ให้ ผ้ายันต์นี้ เมื่อตัดต้นกล้วยออก แล้วเอาผ้าวางทับ ใส้กล้วยจะไม่งอกอกมา...แหะๆ มีการลองกันแล้วจะๆ ผมเลยอยากได้บ้าง แต่พอย้ายมา กทม ไม่ได้ตาม เลยแห้วครับ ตอนนี้ไม่ทราบท่านอยู่ที่ไหน

คุณมีพระหลวงพ่อบุญจันทร์เก็บไว้บ้างไหมครับ โดยเฉพาะเหรียญรุ่นแรก...แหะๆ

 

ท่านถา ได้ข่าวว่าไปอยู่แถวตี๋นดอยหรือเชิงดอยอ่างขางครับผม แต่ยังไม่ได้จุดแน่นอนว่าอยู่ตรงไหนครับผม ก็แถวๆบ้านแม่ข่าหรือแม่งอนนั่นแหละครับ ถ้าถามได้แล้วผมจะมาบอกอีกทีครับผม

พระหลวงปู่ มีองค์เดียวครับผม มีรูปถ่ายใบนึงแล้วก้เหรียญปี ๒๕๓๕ ครับผม รุ่นไหนก็ไม่รู้ครับ รุ่นแรกเป็นยังไงก็ไม่รู้อีกเหมือนกันครับผม

เหรียญนี้รูปไข่ กะไหล่ทอง ด้านหน้ามีหลวงพ่อครึ่งองค์ หนังสือเขียนด้านบนว่าหลวงพ่อบุญจันทร์จันทวโร วัดถ้ำผาผึ้ง

ด้านหลังเขียนว่า ธัมมา พุทธา ภวิส สันติ นาม พุทธา

ไม่รู้รุ่นไหนครับผม

ถ้ามีโอกาสจะเข้าไปเยี่ยมที่วัดครับผม พระที่นั่นกับผมก็คุ้นเคยกันดีครับ เผื่อจะดูกุฏิหลวงปู่ด้วยครับผมว่าตอนนี้เป็นยังไงแล้ว

สาธุ ด้วยกุศลที่พี่พีได้พยาบาลภิกษุไข้ คงส่งผลให้ร่างกายแข็งแรง จิตใจผ่องใสนะครับ

 

เดี๋ยวต้องไปเปิดกรุดูครับ แต่รุ่นนี้คิดว่าผมมี คุยยาวเดี๋ยวจะผิดกระทู้

รุ่นแรกไม่ใช่ครับ เป็นรูปครึ่งองค์ หันข้างหน่อยๆ รูปไข่ใหญ่ ลืม พ.ศ. แต่ลึกเข้าไปหน่อย น่าจะ ๑กว่าๆ แต่จำได้ว่า ข้างหลังเป็นคาถาในภาษาไทย

อิติปิโส วิเสเสอิ ฯลฯ ครับ ผมเคยเอาเหรียญไปถามท่านเรื่องคาถาที่ลงไว้ด้านหลังเหรียญ ท่านบอกว่า

" เขาว่า คาถานี้กันปืนกันอาวุธได้ เลยเอาลงไว้ "

เก็บๆไว้มั่งน่ะครับ ถ้าพอหาได้ มีพระปิดตา พระรูปเหมือน ( ทั้งสองพิมพ์ พวกบ่อน้ำมันสร้าง ) สมเด็จ เหรียญหลายรุ่นเหมือนกัน แต่ก็ค่อนข้างหายากในส่วนกลางครับ

 

กุฏิยังอยู่ มีชื่อผมติดอยู่ พร้อมยศ หลวงพ่อท่านให้ใส่ไว้ด้วยครับ

ยศเดียวกับที่เรียกทอดผ้า เมื่องานหลวงพ่อทรง รึป่าวครับพี่..
(เพิ่งรู้ว่าเคยไปแอ่วเหนือด้วย อย่างนี้แสดงว่าพี่ไปประจำการทั่วราชอาณาจักรไทยครบแล้วสิครับ)

 

เคยอยู่แต่ที่ เมืองฝางครับ หกปี เมืองฝางเป็นเมืองเก่า เมืองโบราณ ย้อนไปถึงยุคพระเจ้าพรหมมหาราช ที่พระเดชพระคุณผู้มีบุญหลวงพ่อวัดท่าซุงเคยเล่าให้ฟัง เป็นเมืองมีอาถรรพ์ เพราะมีแม่น้ำไหลปิ้น ภาษาเหนือแปลว่าแม่น้ำไหลย้อนขึ้นไปทางเหนือ อาจจะมีแค่แม่น้ำเดียวในประเทศไทย แต่ผมคิดว่าทางใต้มีแม่น้ำแบบนี้สายเล็กอีกสายน่ะครับ แต่ผมไม่เคยไปและไม่ทราบชื่อ ใครทราบช่วยมาบอกทีน่ะครับ

เมื่อแม่น้ำไหลย้อน คนที่กินน้ำเข้าท้องไป ก็จะปิ้ก ( ภาษาเหนือแปลว่ากลับ ) ไปเมืองฝางอีกเพราะโดนอาถรรพ์

ผมเลยได้ภรรยาที่นั่น ...แหะๆ ...เอิ้กๆ

 

แสดงว่าอาถรรพ์แรงจริงๆๆ

 

เสือหลวงพ่อทรง (ออกนอกวัดครับ ออกวัดปริวาส 49)

ขอโทษพี่พีด้วยครับ

ไม่ได้ค่าโฆษณา เผื่อเป็นทางเลือกหนึ่งของพี่ที่เคารพศรัทธาต่อองค์

หลวงปู่ทรง และอยากได้เสือไว้ครับ



ลองสังเกตดูนะครับมีรูปหลวงพ่อเราด้วย




ภาพหลวงพ่อทรงชัดๆๆครับ


ผมเห็นแล้วอยากได้มาทันที

(ต้องขอขอบคุญเวปคนรักมีดนะครับ ที่มาครับ
http://www.konrakmeed.com/webboard/upload/index.php?showtopic=6466&st=150)

 

-ขอบคุณครับ

ช่วยกันหาไปเรื่อยๆ คงเจออีกหลายวัดที่หลวงพ่อท่านไปเมตตาปลุกเสกร่วมกับวัดอื่น

ของวัดปริวาสนี้ สืบสายมาดีน่ะครับ หลวงพ่อองค์เก่าเก่งมาก คือ หลวงพ่อวงษ์ วัดปริวาส มีมหาเมตตา และบารมีสูงมากๆ

ส่วนท่านเจ้าคุณสมชาย ตามข่าวว่าเป็นลูกศิษย์ของท่าน ที่ท่านฝึกมาตั้งแต่สมัยยังเป็นเณร ผมเคยไปหาท่านเจ้าคุณ ได้พระนาคปรกมาหนึ่งองค์ ( แจกฟรี ...อิอิ ) ส่วนเสือหลวงพ่อวงษ์รุ่น ๖ ยังเหลือ ใส่ขันโตกไม้ ตัวล่ะ ๑๐๐ บาท เลือกเอาได้ตามใจชอบ มีเป็นพันๆตัว ตอนนี้ไม่ต้องไปหา ตามเว็บตัวล่ะเป็นพัน และมีของปลอมน่ะครับ ไม่แน่ใจอย่าเสี่ยง

ในเนื้อพระรุ่น วิสาขาห์ ๔๙ ( เช่นเหรียญจอบ ) มีเนื้อเสือหลวงพ่อวงษ์รุ่น ๖ อยู่ สองตัว ผมตัดใจหล่อเป็นชนวนครับ

จากรูปไม่ทราบว่าได้มาจากหนังสือเล่มไหน เพราะทำเสือน้อยจัง แค่ พันกว่าตัว หรือแค่เนื้อนี้ นอกจากนั้นตอนปลุกเสก ยังมีเก้าอี้ว่างอีกหนึ่งตัว สงสัยว่า ว่างเอาไว้ทำอะไรครับ??? อยากรู้น่ะครับ...แหะๆ


จากรูปดุเหมือนไม่ใช่ปลุกเสกเสืออย่างเดียว แต่เสกชนวนอะไรสักอย่างน่ะครับ

 

เดี๋ยวจะรวบรวมเรื่องรูปหล่อ ๕ นิ้ว โลหะ ทั้งหมดของหลวงพ่อน่ะครับ จะได้ไม่ผิดรุ่น คือ ๔๒ ๔๘ ๔๙ ( ฐานสิงห์ ) ๔๙ ( ฐานกลม - ทิ้งทวน )

อันนี้ไม่รวม รุ่นคุณพุ่ม และ ๙ นิ้ว ที่มีแค่ ห้าองค์น่ะครับ

 

พระรูปหล่อ ๕ นิ้ว พระครูสุภัทรธรรมโสภณ

ผมตอนนี้มีภาระกิจมากเลยครับ แต่ก็มีหน้าที่ เอาพระเครื่อง พระบูชา เครื่องราง ที่หลวงพ่อทรง ได้ทำ และผ่านมือท่านมาเผยแพร่ อะไรจริงว่าไปตามจริง อย่างที่มีหลักฐาน

และเมื่อต้องเขียน ผมก็ต้องลสะเวลามานั่งดูพระรูปหล่อนี้อย่างละเอียด การซื้อพระรูปหล่อนี้ มีทางพลาดได้ง่ายถ้าไม่ชำนาญหรือมีของจริงไว้ดูเทียบ เพราะรุ่นต่อๆมาก็หล่อมาจากพิมพ์เดียวกัน ต้นแบบเดียวกัน และได้ข่าวมีคนเอาต้นแบบนี้ ทำลายที่ฐานและนำไปเก็บแล้ว แต่จะเก็บทำไม จะเอาไว้ทำอะไร ผมยังมองในแง่ดีว่า ไม่ต้องการให้ทำพระรูปหล่อนี้ออกมาอีก

และผมจะเขียนเฉพาะพิมพ์ที่ โรงเรียน หรือ วัดทำน่ะครับ เพราะถ้าทำมาจากศูนย์ ท่านต้องไปถามศูนย์เองเรื่องรายละเอียด ไม่ใช่อะไร เพราะผมไม่ทราบเรื่องรายละเอียด ว่าเขาทำมาเท่าไหร่ อย่างไร แต่เท่าที่ผมทราบ รุ่นของศูนย์นี้ มีการเทที่วัดจำนวนหนึ่งเหมือนกัน

แต่รุ่น ๕ นิ้วนี้คงจะเทที่โรงงานแถววัดไผ่แหลม ที่บ้านช่างมากกว่าครับ

ตอนปี ๒๕๔๒ มีการดำริห์ เพื่อทำรูปหล่อรุ่นแรกนี้ออกมา มีทั้งเล็กและใหญ่ หลวงพ่อ เททองเองกับมือ จัดว่า เป็นทางการคือ รูปหล่อของท่าน มีทั้งเล็ก และใหญ่ หลวงพ่อทำเองกับมือท่าน และเมื่อ ทำเสร็จ แต่งเสร็จ ได้มีการนำไปในโบถส์ และข่าวว่า ตอนทุกเย็นๆประมาณ ๖ โมงเย็นหลังจากหลวงพ่อเสร็จสิ้นภาระกิจของท่าน ท่านจะลงโบถส์และปลุกเสกรูปหล่อนี้ องค์เดียวแบบเดี่ยว ตอนนั้ท่านยังไม่มีชื่อเสียงในส่วนกลางมากแบบนี้ ท่านอาจจะมีเวลามากหน่อย เพราะฉนั้นการปลุกเสก ท่านเลยพิถีพิถัน ทำให้ปลุกเสกเป็นเดือนๆ และอยู่ในโบถส์ก็เสกมาเรื่อยๆ

ส่วนการเททอง ช่างที่เทก็เป็นเจ้าประจำของวัด ได้เล่าให้ผมฟังว่า ทองในพิธี เป็นทองที่เหลือมาจาก งานที่ช่างไปเททำพิธีให้วัดโสธร เป็นงานใหญ่มาก มีหลายช่าง รุมเทกัน ทองที่เหลือจึงเอามาทำรูปหล่อนี้ จัดว่าดีมาแล้วในเนื้อหา เมื่อเอามาเท ทำให้เนื้อรุ่นนี้ ค่อนข้างจะแตกต่างไปจากรุ่นอื่น เพราะเป็นทองผสม ทางวัดหลวงพ่อโสธร คงผสมอะไรๆ ลงไปหลายอย่าง เนื้อหาจะดูแก่เงินขึ้น ไม่เป็นทองเหลืองอ๋อยเหมือนกับรุ่นหลังๆ ทำให้แยกออกได้ง่าย และจะไม่กะหลั่ยสีใด ปล่อยให้เป็นเนื้อทองแบบนั้ จึงดูดีมากตอนเนื้อเก่าลง

การเททอง หลวงพ่อก็เทเอง จัดว่าเป็นทางการเท่าที่ได้ยินมาที่หลวงพ่อเทรูปของท่าน จัดว่าเป็นรุ่นแรกที่ได้ยินมาน่ะครับ

 

รูปหล่อ ๕ นิ้ว( ต่อ )

มาต่อกันที่รูปหล่อ ๕ นิ้วน่ะครับ รูปหล่อชุดนี้ว่าตามตรงมีศักศรีดิ์ เป็นรุ่นแรกของหลวงพ่อน่ะครับ ของอะไรเป็นรุ่นแรกน่ะ จะตั้งใจอัดวิชามากหน่อยกลัวเสียชื่อ ตอนนั้น หลวงพ่อคงจะดังเฉพาะพื้นที่ รูปหล่อนี้โรงเรียน เจ้าภาพเลยสร้างไม่มาก น่าจะหลักร้อยตามทุน และคงมีส่วนที่เป็นของวัด เป็นของส่วนตัวของหลวงพ่อด้วยครับ

เนื้อพระมาถึง พ.ศ.นี้จะเริ่มกลับ เพราะเป็นโลหะผสม ตอนเขาผสมเนื้อนี้ที่วัดโสธรคงจะใส่ลงไปหลายอย่าง เช่น โลหะอย่างอื่นพวกเงิน ทอง ทำให้โลหะนี้มีสีแปลก หม่นๆ ไม่ใส ต่อไปคงจะกลับดำขึ้นเรื่อยๆน่ะครับ และตามนิสัยช่างเมื่อได้ชนวนกลับมา เพื่อประหยัด พอมารับงานนี้ก็ใช้เนื้อโลหะที่เหลือเป็นส่วนใหญ่ แต่ทำให้รุ่นนี้น่าสนใจยิ่งขึ้น เพราะแค่บารมีหลวงพ่อโสธรเองก็กว้างใหญ่ไพศาล

รุ่นนี้จะเป็นรูปหลวงพ่อนั่งจับเข่า พาดสังฆาฏิเต็มยศน่ะครับ และมองไม่เห็นเท้าหลวงพ่อ ไม่เหมือนรุ่นของศูนย์ทำ ท่านนั่งบนฐานสิงห์ กว้าง ๕ นิ้วที่ฐานและเขียนข้างหน้าบนป้ายบนฐานชัดเจนว่า " พระครูสุภัทรธรรมโสภณ" หลวงพ่อชอบใช้ชื่อพระราชทินนามนี้มากน่ะครับ ผมไปไหนกับท่านพอมีคนถามว่าหลวงพ่อชื่ออะไรมาจากไหน ( เพราะลักษณะของหลวงพ่อ สูงโปร่ง และนิ่ง น่าเกรงขาม จะมีลักษณะ เด่นกว่าคนธรรมดาทั่วไป ) ท่านจะบอกว่า ชื่อ พระครูสุภัทรธรรมโสภณ วัดมอญ ชื่อในโรงพยาบาล ตอนหมอหรือพยาบาลถามท่าน ท่านก็บอกแบบนี้น่ะครับ ตอนคุณใช้ของๆหลวงพ่อ ตอนอธิษฐานนึกถึงท่าน ก็นึกถึงชื่อ หลวงพ่อพระครูสุภัทรธรรมโสภณ วัดมอญ ก็ดีน่ะครับ หลวงพ่อท่านชอบ

หลวงพ่อจะนั่งบนฐานสิงห์สี่เหลี่ยมมีผ้าลายปู เป็นอาสนะ หลวงพ่อนั่งหลังตรง เอามือจับเข่า คนปั้นหลวงพ่อรุ่นนี้ฝีมือดีทีเดียว เพราะละม้ายคล้ายหลวงพ่อพอสมควร แต่คอใหญ่และดูอ้วนไปหน่อย แต่พอจะดูได้ว่าท่านผอมสูง แขนยาว หูกาง หลวงพ่อดูจะยิ้มนิดๆ กำลังดี

และผมเองต้องสารภาพว่า ผมไม่เคยดูรูปหล่อนี้แบบละเอียดเหมือนกับเหรียญบิน หรือ ตะกรุดเลย สาเหตุเพราะดูว่าไม่มีปลอม และไม่คิดว่าจะเป็นประเด็นว่าคนจะไปหาประโยชน์ได้ เลยไม่ได้สนใจจะส่องละเอียด แต่กลับมีครับ เพราะฉนั้นจะต้องเจาะลึกและชี้จุดกันล่ะครับ สาเหตุคือ มีการเอารุ่นอื่น มาอ้างว่าเป็นรุ่นนี้ ท่านอาจจะไปซื้อผิดราคา แต่ผมเมื่อดูละเอียดแล้ว จะบอกจุดท่านจะได้ไม่ไปพลาดท่าเขาน่ะครับ เพราะรุ่นนี้มีเอกลักษณ์หลายอย่าง ถ้าจำแม่นแล้ว ไม่มีพลาดครับ



การเล่นพระนี่น่ะครับ สิ่งแรกเลยต้องจำคือใบหน้าให้ได้ เหมือนดูคนน่ะครับ เพราะถ้าจำหน้าได้ จะพลาดยากหน่อย แต่ถ้าดูแล้วหน้าเพี้ยนๆในแวบแรก ให้สงสัยไว้เลยว่า ท่านกำลังจะโดนกระสุนล่ะ ให้ตีเก็ไว้ก่อน

จากรูป ช่างปั้นหน้าคล้ายหลวงพ่อพอสมควร ปั้นและแกะได้ดี มีรายละเอียดพอสมควร และจากรูปจะเห็นว่ารุ่นนี้ เนื้อจะกลับหม่นและมีแววเงินๆ เหมือนเอาทองเหลืองผสมเงิน ทำให้ทองเหลืองสีซีดลง ไม่ใสสุกปลั่ง



จุดต่อไป อันนี้จำให้ดีน่ะครับ ถ้ามองด้านข้างของหลวงพ่อ ตรงๆ จากปลายคางหลวงพ่อลากตรงมาข้างล่าง เส้นตรงทิ้งดิ่งลงมา จะตัดตรงประมาณสะดือของหลวงพ่อ โปรดดูตามแนวลูกศรที่ผมวาดไว้ สาเหตุที่ต้องชี้ให้ชัดตรงนี้

เพราะจากข้อมูล เมื่อรูปหล่อรุ่นนี้หมด เขาหล่อขึ้นมาใหม่ครับ พิมพ์เดิม เนื้อคล้ายๆกัน ความหนาคล้ายๆ ( จะชี้ต่อไป ) เทปูนข้างล่างคล้ายๆ ( จะชี้ต่อไป ) แต่เพื่อกันสับสน เขา ( ไม่ทราบว่าใคร น่าจะเป็นพวกครู ) ได้กดคอหลวงพ่อหุ่นต้นแบบลงให้ ศรีษะของ หลวงพ่อ งุ้มไปข้างหน้าหน่อยหนึ่ง แต่จะงุ้มห่างจากจุดที่ผมบอกเกือบครึ่งเซนต์ทีเดียว

แต่ถ้ามองคนล่ะที และไม่ชำนาญจะดูยาก แต่ถ้ามองแล้วเอาเทียบกัน จะเห็นชัดเจน ผมจะชี้ต่อไป ในการเทียบกับรุ่นอื่นน่ะครับ




ปูนที่เท จะเป็นคล้ายปูนยิบซั่ม ปั้นพิมพ์ของช่างเทพระ คือจะเเข็งแล้วผิวมันๆ มีความแกร่ง ไม่ใช่ปูนปลาสเตอร์แบบหล่องานของเด็กในงานศิลปะน่ะครับ เนื้อปูนจะดูแน่น แข็ง มัน เทไม่เต็มฐานพระ และ ไม่โรยเส้นเกศา น่ะครับ ในยุคนั้น อันนี้ชัดเจน ถ้ามีเส้นเกศาจะเป็นรุ่นหลังๆครับ




และการเท ช่างจะเทผิวหนาน่ะครับ ความหนาเห็นได้ชัดเจน ต่างจากรุ่นต่อๆมาซึ่งเทบางขึ้น ทำให้องค์พระมีน้ำหนักพอสมควร

และภาพโดยรวม การเก็บงานค่อนข้างจะปราณีต กว่ารุ่นอื่นๆต่อมาครับ รุ่นนี้ ดูคลาสสิกที่เดียว ทั้งรูปทรงรวมกับเนื้อหา ดูมัน และพระพุทธคุณคงไม่ต้องห่วงว่าหลวงพ่อคงจะเสกแบบเต็มๆ และที่ผมพบ ยังไม่มีการจารจากหลวงพ่อน่ะครับ การจารจะมาฮิตในช่วงหลังๆครับเมื่อมีคนขอให้ท่านจารให้ ถ้ามีรอยจาร สันนิฐานไว้ก่อนว่าเป็นรุ่นหลังๆครับ

 

เมื่อวานผมไปทำการบ้านมา เพื่อค้นคว้าเรื่องรูปหล่อ ๕ นิ้ว พิมพ์ฐานสิงห็นี่แหละครับ และพอจะได้ข้อสรุป พอว่างงานผมจะทยอย เอามาวิเคราะห์ให้ดูน่ะครับ ถ้าท่านจะเล่น หรือ จะซื้อจะได้ไม่ผิดรุ่นผิดราคา รับประกันความจริงครับ เพราะตอนนี้มีคนพยายามมั่วแล้ว ว่ารุ่นหลังๆน่ะเป็นรุ่นแรก เพื่ออัฟราคา

ผมไม่ต้องการให้คนที่นับถือหลวงพ่อ เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อ ถูกใครหลอกด้วยความศรัทธาในองค์หลวงพ่อน่ะครับ อันนี้เป็นหลักการของผม เป็นจุดยืนครับ

ว่างๆจะเอามาลงน่ะครับ

 

มานอนรอฟังต่อครับ พี่พี

ตอนนี้วัดเงียบไปถนัดตาเลยครับ
(ไปกราบหลวงพ่อเสียน จึงได้ไปหาหลวงพ่อทรง)

ขอบอกบุญด่วนสัก 2 งานน่ะครับ

วันที่ 7 พ.ค. 52 งานไหว้ครู ประจำปี
หลวงปู่แผ้ว ปวโร วัดประชาราษฏร์บำรุง (รางหมัน) จังหวัดนครปฐม
http://palungjit.org/threads/%E0%...ml#post2084231

วันที่ 8 พ.ค. 52 งานครอบครู สืบชะตาแบบล้านนา
หลวงปู่ครูบาสิงโต วัดอโยธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
http://palungjit.org/threads/%E0%B...A2.181915/

ปล.ทั้ง 2 งานนี้ ฟรีทุกอย่างครับ ที่สำคัญมีวัตถุมงคลแจกด้วย

 

รูปหล่อ ๕ นิ้ว ( ต่อ ) ปี ๔๘

มาต่อกันที่รูปหล่ออีกรุ่นน่ะครับ รุ่นนี้แหละที่อาจจะเป็นปัญหาเรื่องการผิดรุ่นได้ แค่ผิดรุ่นน่ะครับ เมื่อผิดรุ่น อาจจะถูกอัพราคา แต่อย่างไรก้ได้รับการปลุกเสกจากหลวงพ่อมาแล้วทั้งสิ้นน่ะครับ

ย้อนไปที่รุ่น ปี ๔๒ อีกนิด ฟังว่าเจตนาที่หล่อนั้น เพื่อแจกแก่ กรรมการ กฐิน ผ้าป่าซ่ะมากกว่า เพื่อตอบแทนน้ำใจที่มาช่วยเหลือวัดและโรงเรียน ใน พ.ศ.นั้น หลวงพ่อยังไม่มีชื่อเสียงมาส่วนกลาง การทำวัตถุมงคลก็ไม่ได้ทำมาเยอะ เพราะยังไม่แพร่หลาย เพราะฉนั้นรุ่นนี้ จำนวนน่าจะหลักร้อยต้นๆ ดีไม่ดี จะไม่ถึงร้อยซ่ะด้วยเพราะหายาก ที่มีอยู่ในพื้นที่ก็เป็นของเก่า ที่ได้มาจากการเป็นกรรมการ ผ้าป่า กฐินซ่ะมาก และอาจจะมีคนนอกพื้นที่ได้ไป กระจัดกระจายไป หาดูได้ยาก ถ้าหมดจากพื้นที่แล้วคงหมดกัน ใครไปเจอนอกพื้นที่ คงฟลุ้กมากๆน่ะครับ

หลังจากรุ่น ๔๒ แล้วก็ว่างเว้นการเทรูปหล่อ ๕ นิ้ว นี้มา มีการสันนิฐานว่าปี ๔๔ มีการหล่อ ออกมาอีก และตามสไตล์ความมัธยัสธ์ ของหลวงพ่อ ถ้าโรงเรียนไม่หล่ออกมา ให้ท่านไปหล่อเอง เพื่อเหตุผลบางอย่าง ท่านคงหล่อมาไม่มาก หลักสิบองค์ เพราะประหยัดตังค์ ช่างก็อยู่ใกล้ๆ จะเอาเมื่อไหร่ก็ไปสั่งได้น่ะครับ

ในกรณีนี้ก็อาจจะเป็นไปได้ แต่คงมีไม่มาก และถ้าเหมือนรุ่น ๔๒ ก็ไม่รู้จะแยกอย่างไร ถ้าเนื้อกลับ เพราะฉนั้นถ้าไปเจอพระรูปหล่อที่ดูเก่า ไม่มีเส้นเกศาที่ฐาน และเนื้อหาแปลกไปจากรุ่น ๔๒ ที่มีสีเหลืองซีดๆ ออกเทาหม่นๆ และเนื้อเริ่มกลับ ก็อาจจะเป็นรุ่น หลัง ๔๒ อย่างที่เขาว่าก็ได้ และคงแยกยากน่ะครับ ต้องยกประโยชน์ไปว่าเป็นรุ่น ปี ๔๒ หรือรุ่นแรก

อย่างไรก็ตาม พอหลวงพ่อเริ่มมีชื่อเสียงในส่วนกลาง จากปี ๔๕ ขึ้นไปจากการโปรโมท โดย นิตยสารของนายทุนค้าพระใหม่ คนก็เริ่มรู้จัก และไปหาหลวงพ่อมากๆขึ้น ก็ไม่มีหลักฐานว่าได้หล่อพระรุ่นนี้มาอีก เพราะไม่มีของที่วัดน่ะครับ อันนี้ได้ข้อมูลมาจากพระที่บวชเมื่อตอนปี ๔๕ ว่าไม่เคยเห็นรูปหล่อ ๕ นิ้วที่วัดตอน พ.ศ.นั้น สมัยนั้นยังไม่มีตู้ซ่ะด้วย ถ้ามีรูปหล่อนี้ ก็ต้องหาที่วาง มองดูแล้วน่าจะวางในโบถส์หรือหอสวดมนต์ซ่ะมากกว่า ถ้ามีจริง

แต่อย่างไรก็ตาม มีการยืนยันว่าไม่มีการหล่อรูปเหมือน ๕ นิ้ว ออกมาน่ะครับ ผมจะเล่าเรื่องไปเรื่อยๆตามสไตล์ผมก่อนแล้วจะสรุปอีกทีให้พวกท่านกระจ่าง ในตอนสุดท้าย ของเรื่องรูปหล่อ ๕ นิ้วน่ะครับ

จนมาปี ๔๗ ปลายๆปี ตอนนั้นหลวงพ่อเริ่มดังมากแล้ว คนมาหาท่านที่วัดเยอะ และหลวงพ่อเริ่มป่วย ผลจากการตัดปลายปอด และในช่วงเข้าพรรษา ท่านยังป่วยเป็นงูสวัดดิ์ที่ศรีษะอีก ท่านก็เริ่มอ่อนแอลง สวนกระแสที่ท่านดังมากขึ้น ภาระกิจมากขึ้น พระที่บวชที่วัดตอนนั้น พร้อมกับหลานๆของท่าน รวมทั้งความเห็นด้วยของหลวงพ่อ ว่าน่าจะหล่อรูปหล่อ ๕ นิ้วขึ้นมาใหม่อีก และนำมาจำหน่ายตอน ปี ๔๘ ในราคาองค์ล่ะ ๑๕๐๐ บาทซึ่งมีราคาพอสมควร และคงหล่อจำนวนประมาณหลักร้อยขึ้นไป น่าจะ สองร้อยกว่าถึงสามร้อยองค์

รุ่นนี้เองที่ผมเช่ามาจากในรูป และมีรอยจารของหลวงพ่อที่สังฆาฏิ นอกนั้นใต้ฐาน ของเดิมๆ จะเทปูน ปิดเส้นเกศามาจากช่าง อันนี้โชคดี ที่ทำให้มีเอกลักษ์ แยกออกจาก รุ่นปี ๔๒ ชัดเจนว่ารุ่นปี ๔๘ มีปิดเส้นเกศามาด้วย

องค์ที่ผมมาโชว์ ที่วัดเขาเรียกว่ารุ่น เทอร์โบ คือไปของหลวงพี่ วิโรจน์ท่านเทปูนทับของเดิม และใส่เกศาเพิ่มแบบมากๆหน่อย นอกนั้นยังฝังพระ ฝังตะกรุดอีกเพียบ ที่ฝังมหาจักรก็มีน่ะครับ ซึ่งน่าจะเรียกว่ารุ่น ซูเปอร์เทอร์โบ

รุ่นเทอร์โบนี้ จะเทปูนใหม่ทับบนปูนเก่าและ ทับเส้นเกศาชุดเก่าลงไปตกลงได้โชคสองชั้น

เนื้อปูนใหม่ที่เททับ จะแตกต่างจากปูนเดิมดูไม่ยาก ถ้าท่านไปเจอแบบนี้ก็ถูกหวยน่ะครับ


ขนาดและรูปพรรณสันฐานของรุ่น ปี ๔๘ เหมือนกับปี ๔๒ น่ะครับ ศรีษะของหลวงพ่อก็ยังไม่ถูกกดงุ้มลงไป ตามรูป ถ่ายข้างทั้งสองด้านน่ะครับ ดูแนวทิ้งดิ่งของเส้นลูกศร จากปลายคางหลวงพ่อไปยังล่างน่ะครับ จะเป็นแนวเดียวกับ รุ่น ๔๒ ครับ แต่ถ้าไปดูจากรุ่น ๔๙ แล้วจะเห็นว่า ปลายลูกศรจะเอื้อมออกไปไกลกว่าน่ะครับ


องค์นี้มีรอยจารที่สังฆาฏิเพียบ แต่ซูมแล้วดูยาก เพราะหลวงพ่อจารบางมากครับ


ที่ฐานก็เทหนาคล้ายรุ่นปี ๔๒ เนื้อหาไม่เหมือนกันทีเดียว จะแก่ทองเหลืองกว่ารุ่นปี ๔๒


ถ่ายเปรียบเทียบกับรุ่นปี ๔๘ทั้งสององค์ อีกองค์ที่เนื้อหากลับออกแดงๆ


ถ่ายเปรียบเทียบใต้ฐานระหว่างองค์ เทอร์โบ และ องค์ธรรมดาน่ะครับ

 

สาธุ...บุญมาวาสนาช่วย...คงได้มาบูชาสักองค์
ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆครับ...

 

ยังไม่จบน่ะครับ ยังมีอีกสองรุ่น ที่หลวงพ่อหล่อแบบพิมพ์วัด พิมพ์โรงเรียนน่ะครับ

ผมต้องรวบรวมหน่อย แล้วจะสรุป ทุกรุ่น เทียบกัน แบบจะๆ เรียกว่าตามไปดู รับรองเก็บถูกรุ่นไม่พลาด

 

รูปหล่อ ๕ นิ้ว ปี ๔๙

ต่อจากตอนที่แล้วน่ะครับ เมื่อรูปหล่อปี ๔๗/๔๘ ออกมา ขอเรียกรวมเป็น รุ่น ๔๘ เพื่อง่ายในการเรียก และเป็นที่ยอมรับกันจะได้ไม่มั่ว เพราะอย่างไรหลวงพ่อเสกแน่นอน แต่ไม่ให้มั่วเรื่องรุ่น จะได้ไม่มั่วเรื่องราคา

ปี ๒๕๔๘/๔๙ นี้หลวงพ่อดังมาก คนมาวัดเยอะมากในบางวันโดยเฉพาะวันหยุด บางทีคนรุมท่านเป็นยี่สิบสามสิบคน เอาของให้จารบางทีเป็นกล่องๆ ...แหะๆ แบบยกใส่กล่องมา ต้องการจารทุกองค์ ที่ใส่กล่องหลวงพ่อก็แกะออกมาจาร ที่ใส่ถุงหลวงพ่อก็แกะถุงออกมา จารให้เขา มองเห็นบ้างไม่เห็นบ้าง เพราะตาท่านมัวจากต้อ เพลก็ไม่ได้ฉันบ้าง จารเป็นตัวบ้าง ไม่เป็นตัวบ้าง ขยุกขยิกไปตามศรัทธาของเขา

หลวงพ่อก็ไม่บ่น ส่งมามีแต่มือ หน้าท่านก็ไม่มอง ว่าใคร สูงต่ำ ดำ ขาว ไทย จีน ท่านก็เมตตาเขาไปทั่ว ทั้งจาร ทั้งเสก ทั้งเป่าหัว ทั้งรดน้ำมนต์ ทั้งเจิมรถ ใครขออะไร ให้ได้ให้หมด พระเนื้อผงก็แจกรอบวง

พอหมดวันที ตอนเย็นๆท่านนอนหมดแรง ต้องอัดฉีดด้วยลิโพ แล้วให้นายบีนวดบ้าง นายหมี เมืองนนท์ นวดบ้าง กลางคืนก็มีพระสายันต์แอบไปนวดท่านบ้าง คงไปขอเรียนวิชา ...แหะๆ น่าจะได้ไปเยอะ เหมือนพระวิโรจน์ หลวงพ่อเหมือนคนแก่ทั่วไป พอบอกจะนวดให้ จะรีบยื่นขาให้ และโยนขวดยาหม่องบอกให้ทาให้ด้วย แล้วท่านนอนนวดสบายมีความสุขแบบคนแก่ครับ เป็นที่รู้กัน

และถ้าเป็นแบบนี้ไม่ต้องเดา รูปหล่อปี ๔๘ ก็ เกลี้ยงวัดไปอีก รุ่นนี้ แบบไม่นาน ผมไม่แน่ใจว่าของโรงเรียนมีหรือไม่น่ะครับ ถามใครก็ยังไม่ได้คำตอบ แต่เอาเป็นว่าหลวงพ่อเสกให้แน่นอน ผมจะเขียนเฉพาะที่ผมรู้น่ะครับ ไม่มั่วมาให้ท่านอ่านว่า หลวงพ่อเคยเดินธุดงค์ ไปเรียนวิชากับหลวงปู่ในป่าอะไรมาแบบนี้ เพราะถ้าผมนั่งทางในเป็นบ้างเรื่องผมอาจจะพิสดาร ไปถึงธิเบต อเมริกาใต้ หรือ ขั้วโลกเหนือบ้างก็ได้...แหะๆ ขำๆน่ะครับ

แต่ผมกำลังสืบเรื่องหนึ่ง ถ้ามีการยืนยันกับพระผู้ใหญ่ เรื่องนี้จะมีเฮแน่นอน

และเรื่องที่คนจัดรุ่นหลวงพ่อมั่วๆ ก็ว่ากันไปน่ะครับ ผมจะพูดเฉพาะที่หลักฐานปรากฏ และที่ตาเนื้อเห็นน่ะครับ ใครจะว่าอย่างไร ก็ว่าไปเพื่อขายของ แต่ ผมว่าตามหลักฐานตาเนื้อที่ปรากกน่ะครับ

พอรุ่น ๔๘ หมด และความต้องการยังมีอยู่อีกมาก ก็มีรุ่น ๔๙ ตามมาและรุ่นนี้น่าจะเป็นรุ่นคาบเกี่ยวมาจากปี ๔๘ แต่ของมาออกจังๆน่ะน่าจะเป็น ๔๙ ช่วงนั้น หลวงพ่อเริ่มอ่อนแอมากขึ้น แต่ใจสู้อยู่ ท่านเลยจะไปแอบนอนที่บ้านหลานท่านเป็นส่วนใหญ่และบ่อยขึ้น และถ้าคนตามไปกวนท่านมากๆ ท่านจะแอบหนีไปอีก ไปนอนที่กุฏิเจ้าอาวาสวัดไผ่แหลม เพราะที่นั่นเงียบ ไม่มีใครกวนท่าน ที่นั่นเป็น safe house อย่างดีไม่มีใครสะเออะไปรู้ครับ รวมทั้งผมด้วย จะมีแต่นายระ คนขับรถส่วนตัวของหลวงพ่อคนเดียวที่ไปส่งหลวงพ่อ และพอจะกลับ หลวงพ่อจะโทรให้ไปรับ

ตอนผมไปกราบหลวงพ่อที่บ้านหลานท่าน เห็นรูปหล่อนี้ พึ่งทำเสร็จ ใส่กล่องกองอยู่ที่มุมห้อง พอนั่งคุยๆกัน หลวงพ่อยังบ่นให้ฟังว่า สั่งมัน ( ช่างหล่อพระ ตรงวัดไผ่แหลม ) จะเอา ๒๕๐ มันเทมาให้ ๓๐๐ อันนี้หมายถึงรูปหล่อช่างทำเกินมาตามนิสัยช่าง ตกลงมีที่หลวงพ่อ แน่นอนประมาณ ๓๐๐ องค์ แล้วมีของโรงเรียนก็สั่งร่วมอีกแน่นอน จะกี่องค์ผมไม่ทราบ คงจะหลักร้อยนี่แหละครับ ตกลงรุ่นนี้มีทั้งของวัดและโรงเรียนทำมาทีเดียวกัน พิมพ์เดียวกัน แต่มีความแตกต่างตรงฐานบ้าง ผมจะโชว์ให้ดูน่ะครับ รุ่นนี้น่าจะมีของเยอะที่สุดในบรรดารูปหล่อ ๕ นิ้วของหลวงพ่อ รวมๆกันน่าจะ ห้าหกร้อยองค์ขึ้นไป



แต่ประเด็นคือว่ารุ่นนี้ ตามรูปข้างบน ดูจากลูกศรน่ะครับ เขากดคอและศรีษะหลวงพ่อให้งุ้มลงไป ในต้นพิมพ์ ผมวัดดูระยะจากหน้าอกองค์ท่าน จะยื่นออกมา มากกว่าพิมพ์ ปี ๔๒ และ ๔๘ ร่วมๆ .๔ เซนติเมตร เยอะมากพอสมควร ทำให้หลวงพ่อดูค่อม และเตี้ยลงอย่างชัดเจน เพราะฉนั้นรูปหล่อรุ่นนี้ แยกไม่ยากน่ะครับ แต่ถ้าไม่ชำนาญและเห็นคนล่ะที อาจจะแยกยากครับ



ส่วนภาพรวมๆน่ะพิมพ์เดิมน่ะแหละ งั้นผมจะไม่บรรยายมาก มีการดัดแปลงบ้างนิดหน่อย ตรงคอท่าน และมีอีกที่ตรงฐาน ที่ผมซูมให้ดู แต่ไม่ทุกองค์ เพราะบางองค์มีรอยเส้นลวดไปตามฐาน แบบเดิม แต่บางองค์ถูกเจียร์เกลี้ยงไปเลยแบบองค์ที่ผมโชว์ให้ดูน่ะครับ



ใต้ฐานก็ตามสูตร มีเส้นเกศาและพระฝังอยู่ แต่ไม่มีทุกองค์น่ะครับที่มีพระฝังอยู่ องค์นี้เป็นนางพญาเนื้อดินน่ะครับ แต่เป็นพระโหลที่เหลือที่วัด หลวงพ่อคงไปซื้อมาปลุกเสกแจกน่ะครับ เนื้อหาจะออกเหลืองอ๋อยแบบทองเหลือง แตกต่างจากรุ่นแรกชัดเจน แต่เก่าๆไป เนื้ออาจจะกลับน่ะครับ และการเทจะเทแบบเซฟเนื้อ เนื้อจะบางกว่ารุ่นเก่าๆ ตามวงกลมที่ผมวงไว้ให้ดู อันนี้เป็นอีกจุดที่แยกออกจากรุ่นเดิมได้ง่ายขึ้น

 

ยังมีรุ่นฐานกลมน่ะครับ จะรวมไว้ที่เดียว เพราะมาจากต้นตอเดียวกัน และจะเทียบชัดๆ รุ่นต่อรุ่น ปอนด์ต่อปอนด์เลยว่า เหมือนและแตกต่างกันอย่างไรครับ

ขอเวลาว่างๆหน่อยครับ