ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

เซนคับเซน

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนาในธรรมของทุกท่านด้วยความเคารพครับ

อนึ่งเรื่องความคิด เหตุเกิดคืออะไร ความติดข้องในสิ่งนั้นๆหรือเปล่าหนอ เรามักจะคิดถึงสิ่งที่เราติดใจอยู่ (ไม่ว่าดีหรือร้าย สุขหรือทุกข์) ติดมากก็มีผลต่อการหลงไปปรุงแต่งสังขารต่อ ไม่ติดมากก็ปล่อยผ่านได้(เลยดูเหมือนจะไม่ติด แต่ติดอยู่)

แล้วถ้าหากเราประสบเหตุการณ์ใดๆ แล้วไม่ติดข้องในเหตุการณ์นั้นๆ ปล่อยวางไปเอง มันจะยังคิดถึงไหมหนอ

เราเพียรปฏิบัติธรรม อย่างจริงจัง โดยพิจารณาก็ดี โดยการปฏิบัติก็ดี เมื่อเจอเหตุการณ์ใดๆที่มากระทบ แล้วจะทำให้ใจขุ่นมัว เราจะพิจารณาธรรม เราจะปฏิบัติธรรม เพื่อขจัดปัดเป่าสิ่งที่จะทำให้ใจขุ่นมัวออกไป
แต่หาก สิ่งนั้นๆที่มากระทบแล้วไม่กระเทือน มันก็จะผ่านไป หายไป ใจก็ไม่ไปหวนคิดถึงมันเลย แต่เราจะจดจำเอาไว้ว่า เราทำสิ่งใดจึงขจัดปัดเป่าความขุ่นมัวนั้นได้

เราจะไม่เคยคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาแล้วปล่อยให้เลยผ่านไป โดยไม่ติดใจใดๆในสิ่งนั้น


หากจะขจัดความคิด ต้องกำจัดที่เหตุ คือความติดข้องในสิ่งนั้น ใช่รึเปล่าหนอ

หากไม่ติดข้องในสิ่งใดแล้ว ความคิดจะยังผุดขึ้นมาอีกไหมหนอ

ขออนุโมทนา

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปทุกท่านครับ

 

โยมช่วยส่งข่าว กระจายข่าวให้ที..

ได้เวลาที่นักอภิญญา มารวมตัวกันแล้ว..

เดี๋ยวมีอะไรดีๆ ทำกัน..

 

จิต(หรือความคิดทีเกิดดับ)มันเป็นอนัตตา
มันไม่มีตัวตน เป็นสิ่งทีเกิดเองดับเอง
เกิดเองดับเองตามเหตุปัจจัย
( จิตและเจตสิกไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา)
เราจึงไม่อาจควบคุมสั่งการหรือบีบบังคับ
ให้มันแสดงอาการหรือหยุดอาการ
ที่กำลังสังขารได้คับ
การที่เราคิดว่า เราสามารถไป
ระงับยับยั้งความรู้สึกคิดยึดปรุงแต่งใดๆ
ได้นั้นเป็นอวิชชา คือหลงว่ามีเรา
และเราเป็นเจ้าของจิต
ความจริงเราคือกายสังขารที่ปรุง
มาจากธาตุ 4 (ดินน้ำไฟ ลม)+อากาศธาตุ
+ธาตุรู้(วิญญาณธาตุ)
คับตัวเราจริงๆ จึงไม่มี
วิบากกรรมมันทำงานเมื่อใด
มโนวิญญาณมันก็ผุดขึ้นมา
ได้แหล่ะ เพราะวิบากมันเป็นเหตุ
มีใครบ้าง ไม่มีวิบากคับ
่

 

ลุงคงโดนชุดความคิด "สิ้นยึด" เล่นงานแล้วหล่ะค่ะ เหมือนหมกมุ่นกับ "สิ้นยึด" มาก

ลพ. เทียน zen style แท้ๆ ยังไม่สอนคนสิ้นยึด สิ้นยึด เยอะแยะอะไรขนาดนี้ มีแต่บอกให้รู้สึกตัว พอความว่างมีมากเข้า มากเข้า ความรู้สึกตัวจะค่อยๆ เข้าไปคลายความยึดมั่นถือมั่นออกทีละน้อยเอง แบบไม่ต้องอะไร ๆ ก้อโดดไปหาจิตอวิชชา จิตพุทธะอย่างเดียวแบบที่ลุงทำ

 

ถ้ายังไม่ยอมรับความจริง
ว่าเราเข้ามาฉวยจิตถือเอาจิต
ก็จะหลงไปหลงมาแบบนี้ครับ
คุณบีมปวีสุดสวย

 

วิธีลัดสั้นแบบลุงแมวรู้ เขามีสอนมานานแล้ว ถึงทะเลาะกับสายสมถะนำทุกวันนี้ ส่วนตัวก้อฝึกแนวๆ เกือบ zen เหมือนกัน

แต่วิปัสสนานำควรจะทำในรูปแบบ ไม่งั้นจิตมันจะป้อแป้ ความว่างที่สร้างเข้าไปมันน้อย เจตสิกมรรคแทบไม่ขึ้นวิถี

ต้องทำในรูปแบบด้วย เดินจงกรมอะไรแบบนั้น 5-6 ชม ทุกวัน ให้สติมันต่อเนื่องกันยาวๆ สัก3 เดือน เจตสิกมรรคตัวปัญญาก้อทำงานแล้ว แบบไม่ต้องรอวัดใจตอนตายเลย

 

ลุงสอนตัวเอง ถ้าจะใช้"ปล่อยวาง"
ก็จะมีโอกาสเอาตัวเราไป
ปล่อยวาง
ฉะนั้น ปล่อยวางตัวตน กับสิ้นยึดตัวตน
อันไหนมันหลงได้ง่าย หลงได้
ยากกว่ากันฮับ
เข้าซะอีก

 

จริงดิ..

 

ลุงรู้จักตัวตนดีละเหรอจะวางตัวตน
ของไม่รู้จักจะวางได้เหรองง

 

ถ้าลุงแมวยอมรับความจริง
ว่าเรามี เรามาฉวยจิตถือจิต
ลุงแมวก็ไม่ติดอะไรแล้วครับ
ลุงแมวติดจุดนี้จุดเดียว

 

มันอยู่ที่ความรู้สึกตัวแรกๆ ที่จิตออกรู้โน่นนี่นั่นค่ะลุง

จิตมันจะยึดไม่ยึดต้องให้มันรู้ ธรรมชาติของมันเป็นแบบนั้น ไปสะกดจิตมัน สิ้นยึด สิ้นยึด อยู่ทุกวัน ใช้ความคิดนำมัน จะได้อะไร ถึงทำจิตเหนืออารมณ์ ความว่างที่สร้างเข้าไปก้อไม่พออยู่ดี กิเลสมีตั้ง24 ชม. ต้องทำเกือบ10ชม ต่อวันนะคะ ถึงจะได้ผล

 

ที่คืนนี้พากันนอนดึก ก็ไม่ใช่เพราะมา
นั่งดูลุงแมวสินยึด หรอกรึ 55

 

อ้าว..
เก็ตเลยคับ จะให้ยอมรับในสิ่งที่มัน
ไม่จริง ทำไม่ได้คับ
อย่างดีก็แค่รู้ว่าเรา กำลังยึด
ในความไม่ยึด

 

ทำไมจะไม่จริงครับ
ในเมื่อพระพุทธเจ้าก็ทรงตรัสบอก
ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเรา
ลุงแมวหาเรายังไม่เจอ
ก็เลยยังไม่เห็นเรา
ตามที่พระศาสดาตรัสบอกไว้
เราไม่ได้เห็นด้วยตา
เห็นเราได้ต้องใช้ปัญญาครับ
ลุงแมวบอกว่าเราไม่มีจริง
ลุงแมวกล่าวเช่นนั้นก็ไม่ผิด
เพราะลุงแมวยังไม่เห็นเรา
แต่ไม่ถูกเพราะเรามีจริงไม่ใช่ไม่มี

 

ถ้ามีเรา ก็มีของเรา ก็เป็นอัตตา เราควบคุม
ได้ทั้งกายและจิต ของเราถูกไหม??
แต่พุทธะทรงแสดง : กาย เป็นธรรมชาติจากความปรุงแต่งตามเหตุปัจจัย (วิบาก)
จิต(วิญญาณขันธ์):ก็เป็นธรรมชาติฝ่ายปรุงแต่งเกิดดับตามเหตุปัจจัย(วิบาก)
เป็นอนัตตาธรรม ไม่สามารถเอาอะไรไปควบคุมบัคับบัญชาให้เป็นไปตามความต้องการ
ได้
แต่จะดำเนินไปตามกฎ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ตลอดเวลา

 

มีเราแต่ไม่มีของเราไม่ได้เหรอ
ไปขว้าอะไรมาวุ้ยวายทามมัย
พระท่านกะทำให้ดูแล้ว
เอาข้าวมาให้กราบด้วยนะ

 

เราเป็นสิ่งหนึ่ง
ของเราเป็นอีกสิ่งหนึ่ง
เรากับของไม่ใช่สิ่งเดียวกัน
ลุงแมวแยกให้ออกครับ
ของเป็นสิ่งที่เรายึด
เราเป็นสิ่งที่มายึดของ
เราเป็นสิ่งที่เข้ามายึดของด้วยความไม่รู้
ความไม่รู้เป็นอวิชชา
เมื่อเห็นแจ้งรู้ความจริงก็เป็นวิชชาครับ

 

เรามีอะไรเค้าถึงเอาข้าวมาให้
เรามีอะไรให้เคารพเค้าถึงกราบ

 

มีศีล มีสมาธิ มีปัญญา อันเจริญแล้ว..

มีเมตตา กรุณา เป็นอัปมัญญา..

พร้อมทั้งมีผ้าเหลืองห่มกาย..