ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

วัฏฏวนวัฏฏเวียนเป็นอนิจจัง
เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์
ออกจากความไม่เที่ยง
เท่ากับออกจากทุกข์นั่นเอง

 

ทุกสิ่งทั้งปวงล้วนมีจุดเริ่มต้น
อยู่ที่ใครจะมองเห็นหรือไม่
เท่านั่นเอง

 

เห็นสังขารทั้งปวงเป็นอะไร จึงยังอาศัยตั้งอยู่อีก เป็นตัวเราของเราก็ไม่ใช่ หากเป็นตัวเราของเราก็คงบังคับได้

 

เห็นทุกสิ่งทั้งปวงได้เมื่อใด ย่อมไม่มีสัตว์บุคคลใครเมื่อนั้น

 

รู้หรือเห็น แต่ยังสำคัญตัวตน เป็นตนอื่นหรือตนเอง สุดท้ายไม่พ้นตัวตนของตน เห็นกาย เห็นเวทนา เห็นจิต เห็นธรรมเป็นตัวตนของตน ประมาทแล้วในสังขารทั้งปวง

 

เห็นสังขารเป็นเพียงธาตุ
จะตั้งอยู่อาศัยในธาตุก็ได้
ออกจากธาตุก็ได้

 

สัตว์บุคคลเมื่อมีให้เห็นก็บอกว่ามีอยู่
เมื่อแตกดับสลายหายไปจึงบอกว่าไม่มี

 

อสังขารธาตุมีอยู่ อาศัยสังขารธาตุเพื่ออะไรอีก เพราะออกจากสังขารธาตุไม่ได้ รู้เห็นไม่จริง

 

ยังไม่หลุดพ้น
ก็ยังเป็นตนของตนอยู่
ยังไม่หลุดพ้นบอกว่าไม่มีตน
ก็หลงทางหลงสังขาร
เข้าใจผิดคิดว่าสังขารไม่มี

 

นามรูปอาศัยกันและกัน เมื่อรูปดับ นามย่อมดับตาม แต่ทำไมนามไม่ดับ หรือว่ารูปนั้นไม่ดับจริง

 

รู้แล้วเห็นแล้ว
จะอยู่หรือจะไปก็เลือกเอง

 

ยังเกิดอีกนามใหม่รูปใหม่ก็ยังมี
แต่จิตวิณญาณเดิม
ไม่เกิดอีกแล้ว
ก็มีแต่รูปนามสุดท้าย
รูปใหม่นามใหม่ไม่มี

 

แล้วเห็นสิ่งทั้งปวงเป็นอะไรอยู่อีก เป็นตัวเราของเราก็ไม่ใช่ หากใช่คงบังคับได้ ว่าเราอย่าเจ็บอย่าตาย อย่าทุกข์อย่าร้อนใจเลย

 

บังคับอะไรไม่ได้เลยก็ไม่ถูกนัก
บังคับได้ทุกอย่างมันก็ไม่ใช่
สิ่งที่บังคับได้นั้นมีอยู่ไม่ใช่ไม่มี

 

สิ่งนั้นบังคับสังขารหรือสังขารบังคับสิ่งนั้น ตัวตนบังคับสังขารหรือสังขารบังคับตัวตน

 

ดับสังขารไม่ได้ วิญญาณย่อมอาศัยเกิดอีก อยู่เรื่อยไป

 

ท่าน lmgoog69
ไม่เกิดอีกแล้วใช่ไหมครับ

 

มีเหตุปัจจัยให้เกิด มันก็เกิด เกิดก็ตาม ไม่เกิดก็ตาม ธรรมธาตุย่อมตั้งไว้อยู่แล้ว

 

ท่าน googๆ
หมดเหตุปัจจัยให้เกิด
หรือยัง

 

ถ้ายังบอกไม่ได้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร
สนทนาไปก็ไม่เกิดประโยชน์