ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

อัตตาหิ อัตตโน นาโถ
ตนแล เป็นที่พึ่ง แห่งตน

อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน

หลงว่ามีตัวตน
เท่ากับหลงติดอยู่ในฝ่ายตัญหา
หลงว่าไม่มีตัวตน
เท่ากับหลงติดอยู่ในฝ่ายวิภวตัญหา
เมื่ออวิชชาบังตาย่อมไม่เห็นสภาพ
ของความเป็นจริงในปัจจุบัน

เมื่อทำวิชชาให้ปรากฏ
ย่อมเห็นสภาพของความเป็นจริง
ในปัจจุบัน

ตัวคือร่างกาย
ร่างกายคนร่างกายสัตว์
ลัวนเป็นตัวทั้งสิ้น
ตนคือจิตวิณญาณ
จิตวิณญาญคนจิตวิณญาณสัตว์
ล้วนเป็นตนทั้งสิ้น

ตัวตนก็คือร่างกายและจิตวิณญาณ
เห็นตัวตนคือ
เห็นร่างกายเห็นจิตวิณญาณแล้ว
จึงบอกได้เต็มปากว่า
ตัวมีตนมี มีตัวมีตน

หมดกิเลสหลุดพัน
สิ้นยึดมั่นถือมั่น
ปล่อยวางสลัดออกจากตัว
ปล่อยวางสลัดออกจากตน
ไม่ถือตัวไม่ถือตน
ไม่ติดในตนไม่ติดในตัว
หลุดพันจากตัวตนอย่างสิ้นเชิง
หลุดพ้นจากตัว
หลุดพ้นจากตน
จึงจักกล่าวได้ว่า
อนัตตา ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน
ไม่มีตน ไม่มีตัว

 

ในการปฎิบัติเค้าทิ้งตัณหานะ
ตัวตนถึงหมด
ใครจะทิ้งตัวตนก่อนตัณหา
งานมโนแน่นวล

 

ยังไม่ตายบอกไม่มีตัวไม่มีตน
มันก็ผิด
ตายแล้วจะเอาตนไปนิพพาน
มันก็ไม่ถูกครับ
รากเหง้าของตัญหา
ก็มาจากตัวตน

 

ไม่มีตนในกาย
ไม่มีตนในเวทนา
ไม่มีตนในจิต
ไม่มีตนในธรรม
อันนี้เป็นผล
บ่แม่นทาง
เชือแก๊งอัตตาธรรม
ผมเดาเอา55

 

ไม่ยึดทั้งสังขารขันธ์(ขันธ์ 5)
ทั้งไม่ยึดความว่าง
อยู่กับผู้รู้(จิตพุทธะ)
อวิชชา ตัณหา อุปปาทาน
ทำอะไรไม่ได้ฮับ

 

จร้าคุณลุงผู้ถูกตัณหาย่ำยีโดยไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ลุงไม่มีความดำริอะไรเลยเหรอ

 

ไอ้ผู้ๆๆๆๆๆๆๆๆรู้ๆๆๆๆๆนี้อะไรเหรอ

 

เห้อเอ้ยปุถุชนผู้มีสติความรู้เทียบเท่าอรหันตมรรค
ตะกอน

 

ไม่มีอะไรต้องดำริ
หรือทำอะไรเพื่อให้ใครได้อะไร หรือ
เป็นอะไร เพราะทุกสิ่งเป็นอนัตตาใคร
ยังหลงว่าสามารถทำอะไรเพื่อให้ได้
อะไร โดยไม่เหน็ดเหนื่อยก็ทำไป

 

สัญญาเป็นอนัตตา การที่จิตเลือกระลึกที่จะน้อมไปในสิกขาบทไหน
ก็คือการน้อมตนเข้าไปเข้ากับสิกขาบทนั้นๆ
ทั้ง สติ ความเพียร สมาธิ ปัญญา ไม่มีสภาพเป็นตน
จิตเพียงแต่ใช้สักกายทิฏฐิ จิตใช้ขันธ์ 5 ทวนกระแสน้ำ
ยังไม่หมดตัวหมดตน แต่อยู่ในภาคปฏิบัติอยู่

วิญญาณ+อายตนะใน+อายตนะนอก >> ผัสสะ
ผัสสะ >> เวทนา >> ตัณหา
ตัณหา >> อุปาทาน สักกายทิฏฐิ ขันธ์เป็นตัวเป็นตน
จิตที่ถูกลากจูงไปตามตัวตน ก็เป็นจิตถูกขันธ์5 ใช้
มีสภาพตามกระแสน้ำ ไม่ใช่ภาคปฏิบัติ ไปตามใจฉัน

จิต/รู้ รู้ที่ควรแก่การงานย่อม รู้ตน ใช้ตน
ไม่ใช่เอาตนมาใช้รู้ เอารู้มาเป็นตน

อนัตตาไม่ใช่ว่าต้องหมดตัวตนก่อนจึงปรากฏ
เราสามารถทำงานควบคู่ไปกันได้ในขณะที่ยังไม่สิ้นตัวสิ้นตน

 

จิตวิณญาณก็เป็นหนึ่งในขันธ์ทั้งห้า
สิ่งที่ใช้ขันธ์ทั้งห้า...
ไม่ใช่จิตไม่ใช่วิณญาณ
จิตวิณญาณหรือขันธ์ห้า
เป็นสิ่งที่ถูกใช้ หาใช่ผู้ใช้ครับ

 

จิตระลึกรู้สวดมนต์นี้ก็จิตใช้ขันธ์5ละ
นี้เรื่องพื้นๆธรรมดาเลยนะ

 

แค่ขันธ์ ๕ ของเราก็หนักมากอยู่แล้ว
ประมาณปี ๒๕๓๑-๒๕๓๒ ญาติโยมที่ไปกราบนมัสการ “หลวงปู่ดู่” ที่ “วัดสะแก” จะพบว่ามีขันและพานที่ใช้ในพิธีรับขันธ์ ๕ วางเรียงต่อกันหลายแถวหลายชั้นจนท่วมศีรษะ
คนจำนวนไม่น้อยที่ "เข้าพิธีรับขันธ์ ๕".. นัยว่าเป็นการเปิดรับกายทิพย์ของหลวงพ่อหลวงปู่ครูบาอาจารย์ต่าง ๆ บ้างก็อ้างว่าเป็นดวงวิญญาณบุรพกษัตริย์ไทยในอดีต หรือเทพเจ้าชั้นผู้ใหญ่ เพื่อเข้ามาคุ้มครองป้องกันภัย หรือเสริมชีวิตให้เกิดความเป็นสิริมงคล แต่แท้จริงแล้ว..
หลวงปู่กล่าวว่า..
"ส่วนใหญ่นั้นหลอกลวงกันแทบทั้งสิ้น หากจะมีก็มักเป็นวิญญาณชั้นต่ำที่มาอาศัยกินเครื่องบวงสรวง.."
หลวงปู่สอนมาโดยตลอดที่จะให้เราฝึกฝนอบรมจิตใจให้บริบูรณ์ด้วยสติสัมปชัญญะ แล้วด้วยเหตุใดคนเราจึงพากันยินดีปฏิบัติในทางตรงกันข้าม โดยให้สิ่งอื่นเข้ามาครอบงำกายใจของเราได้ !
หลวงปู่ต้องเสียเวลาไปไม่น้อยในแต่ละวัน ๆ กับการสงเคราะห์พวกที่เคยไปรับขันธ์แล้วเปลี่ยนใจ เพราะต้องการความเป็นไทแก่ตัว ต้องการควบคุมตนเองให้ได้เหมือนเมื่อก่อน
ไม่ใช่อยากจะร่ายรำ หรือพูดภาษาแปลก ๆ หรือตัวสั่นงันงกในที่สาธารณชน ก็ทำขึ้นมาโดยไม่อาจควบคุมตนเองได้
นอกจากการแผ่ให้แก่ดวงวิญญาณที่มาสิงสู่ร่างเหล่านั้นออกไปแล้ว หลวงปู่ก็เน้นย้ำว่าตัวผู้ (ป่วย) นั้นก็ต้องช่วยตัวเองด้วยเช่นกัน ด้วยการ..
"ทำภาวนาเพิ่มสติสัมปชัญญะให้กับตัวเอง"
มิเช่นนั้นก็เหมือนประตูบ้านยังปิดไม่มิดชิด สิ่งแปลกปลอมก็อาจกลับเข้ามาใหม่ได้อีก หลวงปู่สอนว่าแค่ขันธ์ ๕ ของเราก็หนักมากอยู่แล้ว ยังจะหาเรื่องไปเอาขันธ์อื่น ๆ เข้ามาแบกอีก

 

ลุงแมวไม่เคยศึกษามรรค8เหรอ
ความเห็นชอบ
ความดำริชอบ(หรือลุงเก่งกว่าพระพุทธเจ้า55)
มรรค 8 หมายถึง หนทางสู่การดับทุกข์ ประกอบด้วย สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ

 

พระพุทธเจ้าน่าจะบอกทางดับทุกข์เป็นอนัตตาเนาะ
หรือพระพุทธเจ้าพลาดอะไรไปน่ามาศึกษากะลุงแมวเพิ่ม

 

พี่อิลถึงได้บ่นสอนกันมาเชี่ยๆแล้วบอกไม่เสียหาย

 

จิตระลึกรู้จิต
มีจิตเดียวหรือสองจิต
จิตใช้ขันธ์5
จิตใช้จิต
ขันธ์5 ใช้ขันธ์5 ไม่งงบ้างหรือครับ
ร่างกายที่ไม่มีจิตวิณญาณครอง
ก็คือตาย.วิณญาณออกจากร่างแล้ว
ร่างกายสั่งร่างกายเองได้ไหม

จิตระลึกรู้สวดมนต์จิตใช้ขันธ์4
เพราะจิตวิณญาณคือขันธ์ที่5
หมายความว่า
จิตวิณญาณเป็นขันธ์ละเอียด
ที่ซ้อนอยู่ในขันธ์หยาบ
ที่ประกอบด้วยธาตุ4เป็นสังขารขันธ์

 

โดนผีหลอก..ผีมีขันธ์เดียว
มีแต่จิตวิณญาณ
ผีเลยวางกลอุบายหลอกคน
บอกว่าให้รับขันธ์แล้วจะดี
คนไปหลงเชื่อผีก็เลยยอมรับขันธ์
ที่ไหนได้ผีต่างหากที่รับขันธ์ไม่ใช่คน
ขันธ์ตัวเองแท้ๆ
กลับโดนผีหลอกเอาขันธ์คนไปให้ผีใช้

 

รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ทุกตัวไม่รู้
เป็นแค่กระบวนการปัจจัยสานต่อปัจจัย

จิตกับเจตสิก หรือ รู้ว่าไม่รู้ นี้อันเดียวกัน
เป็นธรรมดาที่จะงงหากให้ วิญญาณเป็นรู้

รู้ว่าไม่รู้นี้จะไม่ต้องเหนื่อยในเรื่องที่จะทำยังไงให้ดูฉลาด
คิดยังไงให้ดูฉลาด ปั้นแต่งยังไงให้ดูฉลาดดี
เพราะตัวคิดกับตัวไม่รู้ มันก็อันเดียวกัน

 

พระสัพพัญญูเจ้า เป็นพ่อแม่ครูอาจารย์
ของมนุษย์และอมนุษย์ใน 3 แดนโลกธาตุ
คำว่าพลาดคงจะไม่มีอีกแล้ว
ฉะนั้น ใบไม้ในกำมือไม่ต้องรู้หมด
ถ้าไม่ได้ต้องการเป็น
ครูอาจารย์สอนคนอื่น

ดังนั้น เลือกเรียนรู้แค่ใบเดียว
และปฎิบัต้ใ้หได้
ก็พ้นอบายภูมิแล้วฮับ