ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

สาธุคำสอนครูบาอาจารย์ขอยกคำสอนครูบาจาจารย์มา

พบผู้รู้ให้ทำลายผู้รู้ จึงจะเข้าถึงความบริสุทธิ์อย่างแท้จริง



ผมยังทำไม่ได้..

ขอแสวงหาข้างนอกก่อน
เพื่อประโยชน์ในการชักนำคนเข้าสู่กระแสธรรม

 

พี่เณรก็อยากช่วยคนอื่นน่ะแหละ แต่ช่วยได้เท่าที่ตัวเองรู้

 

ความรู้ที่เป็นความไม่รู้บางอย่างมันก็หาจากการตื่นรู้ข้างในไม่ได้หรอกมั้ง

ไม่งั้นคงจะมีคนช่วยผมได้

และผมก็แค่รู้สึกว่า ที่คุยกะพี่เณรไม่ใช่สนทนาธรรม

ประมาณว่าถ้าไม่เถียงกัน ก็คือสอนยกวิธีมา แค่นั้นแหละ

ประมาณว่า เรื่องข้างนอกไม่ค่อยสำคัญอะไร เรื่องข้างในสำคัญกว่า มามา อย่าเสียเวลาอยู่ข้างนอก เข้ามาคุยกันข้างในนี่

....

ธรรมชาติมันมีเวลาที่เหมาะสมของมัน
ถ้าไม่ทำให้ทุกอย่างมันเหมาะสมที่จะเกิด

มันก็คงไม่เกิด


ใครไม่ได้ดั่งใจพี่เณรก็อย่าไปหงุดหงิดซะล่ะ
เหตุปัจจัยมันไม่ถึงพร้อม

เมล็ดถั่วเขียวคงจะโตเป็นถั่วงอกไม่ได้ ถ้าตั้งไว้บนโต๊ะตั่งเตียง กลางแดดเปรี้ยง ๆ
คงมีแต่จะฝ่อเฉาตาย

และถั่วงอกไม่ได้โตเป็นถั่วเขียวได้ในวันเดียว
นอกจากรอแล้วต้องใส่ปุ๋ย รดน้ำ

เป้าหมายของเรายังขาดอะไรเราก็ต้องเติม

นี่รีบเกิ๊น
พอใครไม่ได้ดั่งใจก็โกรธ โมโห
คนอื่นอาจจะไม่ดีพอ
หรือเรายังไม่ดีพอ

มันเป็นไปได้หมด

 

ไม่หวั่นไหว..

ใจนิ่ง ใจสงบ ใจเบิกบาน..

กริยาภายนอกเป็นเพียงกริยาทางกาย..

แต่จิต สว่างไสว นิ่ง สงบ ไม่หวั่นไหว..

 

มองจากภายนอก กับ มองจากภายใน..

ความเห็น สิ่งที่เห็นต่างกัน ความละเอียดก็ต่างกัน..

ผู้เห็นทั้งนอกและในโดยละเอียดก็สิ้นสงสัยทันที..

 

ทำไมสัตว์ตายจึงไม่กลายเป็นผีมาหลอกคน..

แล้วทำไมคนตายถึงกลายเป็นผีมาหลอกคนได้..

หรือเพราะยึด หรือเพราะไม่ยอมปล่อยวาง กันล่ะ..

 

"....เห็นภาพหลวงพ่อสุดใจถูกไฟคลอกแล้ว..เป็นน้ำตาร่วง

หนีไม่พ้นนะลูกวิบากกรรมนี่นะ อุปัฏฐากหลวงตาบัวตั้งแต่บวชใหม่ๆ โน้น เป็นพระอุปัฏฐากที่มีความซื่อสัตย์แล้วก็เฉลียวฉลาดที่สุด หลวงตาบัวไว้วางใจ กัณฑ์เทศน์แต่ละกัณฑ์ หลวงพ่อสุดใจนะเป็นผู้ที่ตัดต่อแล้วก็นำออกเพื่อสงเคราะห์โลก หลวงตาจะไว้วางใจคือหลวงพ่อสุดใจนี่จบปริญญาโท จึงเฉลียวฉลาดสมควรไม่สมควร บางกัณฑ์ไม่สมควรเอาออกหลวงพ่อสุดใจก็ไม่เอาออก คือหลวงตาจะไว้ใจ

หลวงตาไม่ได้สั่งมากนะ ก็เพียงแต่บอกหลวงพ่อสุดใจว่า "ท่านสุดใจกัณฑ์เทศน์เรามันไปโน้นบ้าง ไปนี่บ้าง ท่านพิจารณาเอานะ"
ก็พูดแค่นั้นแหละ ที่นี้ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดจะเข้าใจอุปนิสัยพ่อแม่ครู จะทำตามนั้นๆ เลยนี่เราก็คิดในแง่ ในทางดีใช่ไหมลูก อ่อ..พระผู้ดีปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ พ่อแม่ครูที่เลิศที่ประเสริฐ ต้องมา..ถ้าพูดตามภาษาบ้านเรา ต้องมาตายแบบนี้เหรอ..มันไม่สมควร!!
เจ็บไข้ได้ป่วยธรรมดานี่ เอ้อ มันก็เป็นธรรมดาใช่ไหมลูกอันนี้มันยังไงล่ะ ระลึกไป ก็ระลึกเห็น ท่านพระอาจารย์บัณฑิต ที่ท่านถูกยิงนั่นแหละ
วิบากกรรมเนาะลูก ไล่ไปสมัยพระพุทธกาลก็พระโมคคัลลาน์พระนางสามาวดีถูกเผาทั้งเป็นถูกย่างทั้งเป็น พระอรหันต์ถูกควักลูกตา แล้วแต่นะลูกวิบากกรรมนี่นะ พระนางอุบลวรรณาถูกข่มขืน ที่เป็นพระอรหันต์ จิตมันจะบริสุทธิ์แล้วแต่ว่าขันธ์นี่มันจะรับวิบากกรรมนะลูก

นี่แหละ ที่พวกเรามันเป็นคนดี มันเป็นยังไงล่ะความรู้สึก มันเป็นกระเทือนใช่ไหมล่ะ นี่แหละเราจะได้เข้าใจเรื่องพระพุทธศาสนาอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ว่าเครื่องรางของขลังสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเรากระตือรือล้นแสวงหา ไปเช่าบูชาหลายบาทเป็นหมื่นเป็นแสนเป็นล้านนั่น มีค่าอะไร? เมื่อเทียบกับหลักคำสอนพระพุทธเจ้า พูดถึงเชื่อกรรมเชื่อผลของกรรม..."

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
๒๓ พฤษาคม ๒๕๖๓
วัดป่าห้วยริน จังหวัดขอนแก่น
#ขอน้อมถวามความอาลัย_หลวงพ่อสุดใจ_ทันตมโน

ตัดแปะให้อ่าน..

 

ยึดกับไม่ยอมปล่อย มันอันเดียวกันไม่ใช่เหรอ
พี่เณรจะหรือทำไมให้งงเนี่ย

 

ที่ผมพยาทำอยู่คือทำความเข้าใจโลก เพื่อหาทางให้ความกระจ่าง ความเข้าใจ เพื่อให้คลายความสงสัย คลายความยึดมั่นถือมั่นโดยการอธิบาย...

การฝึกปฏิบัติภาวนา จนรู้แจ้งภายใน เป็นหนทางที่จะไปสู่นิพพาน
ส่วนความเข้าใจ กระจ่างในธรรมทั้งหลาย เป็นการช่วยคลายความยึดมั่นถือมั่น คลายความสงสัย

สิ่งที่ผมทำตอนนี้มันจะเป็นการช่วยเกื้อหนุนผู้ปฏิบัติภาวนาในภายหลัง ผมมีความรู้สึกว่าถ้ารีบรู้ธรรมภายในผมคงจะตัดการเรียนรู้โลกไปซะก่อน
เลยยังไม่อยากเรียนรู้ธรรมภายในในตอนนี้

บางคนเขาก็ต้องการการคลายความยึดมั่นถือมั่นและความสงสัยเพื่อให้สามารถภาวนาได้ต่อ หรือไม่ก็ดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขต่อ

ในเมื่อผมตั้งปณิธานว่าจะทำแล้วผมก็ต้องเรียนรู้เพื่อที่จะได้รับในสิ่งที่ต้องการ

 

หาทางพูดโดยไม่ฟังดูเหมือนเป็นการปรามา
สพระอรหันต์อยู่

 

เอาเป็นว่าพี่เณรคงจะไม่เข้าใจผมหรอก

ก็ผมอยากเป็นผู้ชักนำคนอื่นเข้าสู้กระแสธรรม ก็เลยเรียนรู้ธรรมภายนอก

เหตุและผลของโลก คนบนโลกคิดยังไง มีวิธีคิดยังไง ทำยังไงจึงจะคลายความยึดมั่นถือมั่น คลายทุกข์ ให้เขาได้
ทำยังไงจึงจะชักนำใครก็ได้ให้เข้าสู่กระแสธรรมได้

คนบรรลุธรรม ไม่ได้รู้ทุกอย่าง

ทางเดินขึ้นเขาจากยอดเขานิพพานไม่ได้มีเส้นทางเดียว
แต่มีเส้นเล็กๆหลายทาง

ปณิธานของผมคือรู้ทางขึ้นเขาทุกทาง

พระอรหันต์ท่าน สิ้นสงสัยจริง เชื่อไม่เถียง

ผมก็อยากเป็นพระอรหันต์นะ แต่เป็นอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า

อยากรู้ทางเดินสู่ยอดเขาทุกทาง
อยากชี้นำสัตว์โลกที่สามารถบรรลุธรรมให้บรรลุธรรมได้ให้สู้เข้ากระแสะดำได้ ได้ทุกตัวตน

ตอนนี้ผมแค่ยังไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองทำได้ ก็เท่านั้น

ผมก็แค่อยากรู้ธรรมและมีปัญญาจนสอนใครก็ได้

 

ผีดีผีชั่วต่างก็ยึดติด

มาหลอกมาหลอน มาสอนให้ทำดี ก็ยึดติดเหมือนกัน

ผีวัวผีควายทำไมไม่มาหลอกมาหลอน ผมไม่รู้
แต่ก็เคยได้ยินในรายการช่องส่องผีว่าดวงจิตของสัตว์เมื่อตายไปจะเปลี่ยนรูปร่าง

คนอื่นแบ่งดีแบ่งชั่ว
ผมแบ่งเข้าใจกับไม่เข้าใจ

สรุปผมคงต้องอยู่อีกยาวเลยแหละ เพื่อที่จะได้ทำกรรมให้สัมพันธ์กับสรรพชีวิต ทั้งบุญทั้งบาป เพืรอเรียนรู้โลก เพื่อที่จะช่วยสัตว์โลกได้มากเท่าที่ตนปรารถณาในภายหลัง

 

“อย่ามักง่ายข้ามขั้นตอน”... “อย่าข้าม มรรค”

การ เรียน “อภิธรรม” นั่นก็ดีอยู่ แต่จะต้อง “ไม่ติดตำรา” มุ่งเพื่อรู้ความจริง “หาทางพ้นทุกข์” จึงจะถูกทาง เช่นในปัจจุบันมีการสอนการเรียนวิปัสสนาแบบต่างๆ หลายๆ อาจารย์
อาตมาว่า “วิปัสสนา” นี่มันทำไม่ได้ง่ายๆ “จะไปทำเอาเลยไม่ได้” ถ้าไม่ดำเนินไปจาก “ศีล” ลองดูก็ได้ เรื่องศีลเรื่องสิกขาบทบัญญัตินี่ ถ้ากายวาจาไม่เรียบร้อยแล้วไปไม่รอดเพราะ “เป็นการข้ามมรรค”

บางคนพูดว่า สมถะไม่ต้องไปทำ ข้ามไปวิปัสสนาเลย คนมักง่ายหรอกที่พูดเช่นนั้น เขาว่าศีลไม่ต้องเกี่ยว ก็การรักษาศีลนี้มันยากมิใช่เล่น ถ้าจะข้ามไปเลยมันก็สบายเท่านั้น อะไรที่ยากแล้วข้ามไปใครๆ ก็อยากข้าม มีพระรูปหนึ่งบอกว่าเป็นนักปฏิบัติ เมื่อมาขออยู่กับอาตมาถามถึงระเบียบปฏิบัติ จึงอธิบายให้ฟังว่าเมื่อมาอยู่กับผม จะสะสมเงินทองและสิ่งของไม่ได้ “ผมถือตามวินัย” ท่านพูดว่า “ท่านปฏิบัติไม่ยึดไม่หมาย” อาตมาบอกว่าผมไม่ทราบกับท่าน ท่านเลยถามว่าถ้าผม “จะใช้เงินทองแต่ไม่ยึดไม่หมายจะได้ไหม”

อาตมาตอบว่า “ได้ถ้าท่านเอาเกลือมากินดู แล้วไม่เค็มก็ใช้ได้” ท่านจะพูดเอาเฉยๆ เพราะท่านขี้เกียจรักษาของจุกๆ จิกๆ นี่มันยาก “เมื่อเอาเกลือมากินท่านไม่เค็มแล้วผมจึงเชื่อ” “ถ้ามันไม่เค็ม จะเอามาให้กินสักกระทอ(เข่งเล็ก) ลองดูมันจะไม่เค็มจริงๆ หรือ”
#เรื่องไม่ยึดไม่หมายนี้ไม่ใช่เรื่องพูดเอาคาดคะเนเอาไม่ใช่ ถ้าท่านพูดอย่างนี้อยู่กับผมไม่ได้ท่านจึงลาไป
+++++
พระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท)
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี

แปะไว้ให้อ่าน..

 

บางครั้งสิ่งที่เราเห็น มันก็อาจเป็นแค่สิ่งที่ตัวเองอยากเห็น

โลกทั้งหลายอาจจะเกิดขึ้นเพราะสรรพดวงจิตอยากให้มี
เหมือนมิติลับแล ที่เมื่อคนตายไปแล้วอยู่รวมกันเยอะๆ แล้วก็ยังใช้ชีวิตอยู่กันอย่างปกติ

ความจริงบางครั้งอาจไม่ได้ได้มาจากการเห็น
บางครั้งอาจจะไม่ได้มาจากการรับรู้
แต่อาจจะมากจากสิ่งที่ใคร ๆ ก็รับรู้ไม่ได้จาก นาม รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ใดๆ
นั่นคือ ความเข้าใจ

ตั้งข้อสังเกตไว้ก่อน
ค่อยไปทำความเข้าใจด้วยตัวเองทีหลัง

 

ไปเที่ยวซะไกลเลยเมื่อคืน..

สนุก ตื่นเต้นดี

 

ข้อมูล อาจไม่ใช่ ความจริง แม้จะรู้เองเห็นเองด้วยตัว

 

สมัยพุทธกาลพระพุทธเจ้าสอนตรง ๆ มีแต่คนยกย่องพระองค์

สมัยนี้มัน wtf

พระพุทธเจ้าท่านเป็นผู้เคารพธรรม
แล้วพระพุทธเจ้าท่านสอนธรรมอย่างไร

 

ถ้าจะอยู่กับกฏแห่งกรรมให้ได้อย่างมีสุข
ก้ต้องยอมรับให้ได้ก่อนว่ามันเป็น "กฏ"
และเราได้ละเมิดกฏนั้น


แล้วก็ต้องทำความเข้า ว่าทำไมเราจึงได้รับผลจากการละเมิดกฏนั้น แล้วยอมรับมันให้ได้

เหตุใดปัจจัยใด พาเรามาอยู่ตรงนี้
คิดพิจารนาให้ถี่ถ้วน
พิจารนาเรื่องราวของตนโดยที่ ให้ลอง มองเรื่องราวของตัวเราโดยไม่คิดว่าเราอยู่ในเรื่องราวนั้น

แทนบุคคลที่หนึ่งให้เป็นบุคคลที่สาม
แทนบุคคนที่สองให้เป็นบุคคลที่สาม

ไม่มีฉัน ไม่มีเขา ไม่มีกู ไม่มีมัน ไม่มีเขา มีแต่พวกเขา
พิจารณาเรื้องราวของตัวเอง โดยไม่ให้ความสำคัญกับตัวเองประหนึ่งดูหนังสารคดีอะไรสักอย่างที่มีแต่ข้อเท็จจริง

พิจารณาเพื่อเอาข้อมูล

ไม่ใช่พิจารณาแล้วมีอารมณ์ร่วมเหมือนดูละครหลังข่าว

หากสั่งสมวาสนามาดีพอ อาจเข้าใจถึงเหตุและผลที่เราาต้องรับกรรมนั้น อาจทำให้เรายอมรับสิ่งที่ตัวเองได้ทำมาและปล่อยวางได้ และสามารถอยู่ร่วมกับผลกรรมที่ได้รับได้อย่างเบาใจขึ้น

มันอาจเป็นผลให้เราสำนึกผิด และเข้าใจสาเหตุที่ทำให้เรา และคนอื่น มีความทุกข์ได้

คนเรามีกรรมเป็นของของตน มีกรรมเป็นผู้ให้ผล มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นผู้ติดตาม มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย

ส่องกรรมตน ส่องทุกข์ตนให้แจ้ง
ถ้าแจ้งจริง จะเข้าใจความทุกข์ของคนอื่น

ความทุกข์ของเรา มีหน้าที่ลับ เป็นครูสอนให้เราเข้าใจความทุกข์ของผู้อื่น

 

ศาสนาของพระศรีอารย์เป็นศาสนาที่สรรพชีวิตอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข

เพราะเมื่อต้นยุค สรรพสัตว์ต่างเข้าอกเข้าใจความทุกข์ยากของกันและกัน จนทำดีต่อกันสืบต่อๆกัน จนสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข

ดูทรงแล้วช่วงนี้ ไม่มีเค้า

เรายังเหยียดหยามคนมีทุกข์กันอยู่เลย
และหลายครั้งที่เราช่วยคนมีทุกข์กันแบบผิด ๆ

อันนี้พูดให้คนที่คิดว่าพระศรีอาริย์จะลงมาทำหน้าที่ฟังนะ
ส่วนตัวผม ยังเชื่ออยู่ว่ายังไงช่วงนี้ก็ยังอยู่ในศาสนาพระโคดม

ผมเองก็ยังไม่หลุดพ้นจากการบันดาลโทสะเมื่อเห็นคนทุกข์ยากทำตัวแย่ ๆ เหมือนกัน

ตัวตนหนึ่งของผมยังบอกว่าบางรายก็แย่เกินกว่าที่จะสงสารได้อยู่ ที่ออกข่าวมีให้เห็นอยู่เยอะแยะ

กรรมสัมพันธุ์
คือทำกรรมแนว ๆ เดียวกัน เลยเข้าใจกัน