ธรรมแท้คือความว่างที่ไม่ใช่จากการกระทำของใคร

ไม่น่าเชื่อนะครับ แต่น่าจะจริงครับ

 

จนกว่าจะพบว่ามีพุทธพจน์รองรับ
จึงค่อยปลงใจเชื่อคับ

 

โสดาบันศรัทธาเต็มต้องเชื่อพุทธพจน์ห้ามลังเลสงสัย สงสัยเมื่อไร อดตำแหน่งโสดาบันทันที
บังเอิญว่า...ไม่มีใช่ป่าวครัย

 

ตรวจสอบ
ทำซ้ำ
ตรวจทาน
มันถึงเสถียร
เดียวทุกข์มันกะวนมาทดสอบเราเอง

 

เพราะยังมีสัตว์มีบุคล
เรากะยังวนเวียน
กิเลสมันกะรู้ดีเราติดอะไร
มันกะวนมาทักเรื่อย

 

ติดไม่เยอะ ติดแค่2อย่างเอง

 

ผมกะเซงตัวเองสร้าเกาะให้ตัวเองแต่เด็ก
พยายามปฎิเสธโดยไม่แก้ไข
สุดท้ายหัวเราะร้้้องให้สลับ
ไม่ได้นั่งยิ้มให้กะความทุกข์ซักที

 

คนเราไม่ได้ทุกข์อะไรเยอะหรอกครับ
ทุกข์เพราะของแค่สองอย่างเอง
ยิ่งรู้จักของแค่สองอย่างนี้มากเท่าไร ทุกข์มันก็น้อยลงเท่านั้น
สายมักง่าย ทำให้ง่ายเข้าไว้

 

จรืงๆแล้วไม่ค่อยมีทุกข์หลอกครับ55
ผมปฎิเสธ
แทนทีจะรู้เท่าทัน
มันออกมาเพี้ยนๆแบบนี้ละครับ55

 

ผมไม่เคยใช่หัวใจรับผัสสะมัน้ลยบ่แข็งแรง

 

ถ้าว่าตามว่า
สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์
ที่ว่า ไม่ค่อยมีทุกข์ ก็ทุกข์เต็มๆ

 

มีทุกข์อยู่แต่ไม่รู้จักทุกข์ อวิชชาบดบัง
อยู่คับ

 

เสียชื่อความมืดสีขาวหมดผม55

 

ปฏิเสธแล้วยาวเลย เหมือนอธิษฐาน
ขอจมอยู่กับสุขแค่นี้พอ
สูงกว่านี้ ถึงมีก็ไม่เอาแล้ว
แบบนี้ไม่ต้องเสียเวลาโต้แย้ง
เพราะใจมันปิดไปสนิทแล้ว
คุยเรื่องหาอยู่หากินไปเถอะ

 

จะมีหรือไม่มีเป็นเรื่องของความคิด
หรือความเข้าใจ
แต่ไม่ไปยึด
ถ้าหากเป็นมิจฉาทิษฐิก็จะเชื่อแต่สิ่งที่
ผิดๆ แถมยึดแน่นด้วย

 

ท่านเห็นศีลเป็นแบบไหนเหรอ..

ที่บอกว่าเณรทุศีลน่ะ ยังไงเหรอ..

หรือท่านตีความไปเอง จากได้ยินได้ฟังมา จากที่เขาว่าตามๆกันมา..

ท่านเห็นถึง "อธิศีล" หรือยัง?

ท่านเห็นถึง "เจตนาวิรัติ" หรือยัง?

 

ถ้าเป็นความคิด ท่านเชื่อได้ไงว่าท่านคิดถูก..

 

บ่นถึงละมาเลยเณรตายยากจริง55

 

ก็เหตุมันพามาให้ได้แสดงธรรม..

เรามาเกิดก็เพื่อมาแสดงธรรมที่พระตถาคตตรัสไว้ดีแล้ว..

ส่วนคนอื่นๆน่ะได้แค่ลูบคลำ เข้าไม่ถึงแก่นแท้จริงๆ..

"เจตนาวิรัติ" เป็นเครื่องป้องกันภัยจากอุปัทวะทั้งหลาย อย่างหนึ่ง..

แต่คนส่วนมากเข้าไม่ถึง ไม่เข้าใจ แถมยังตีความผิดๆ..

 

พอดีมีธุระ ไปโปรดโยมพ่อที่โรงพยาบาล พึ่งกลับมา..

ไปคุยให้โยมพ่อเข้าใจ และ หันมาเริ่มสร้างอริยทรัพย์ให้ตนเอง..

ไปดึงโยมพ่อให้เข้าสู่เส้นทาง จาคะสัมปทา ศีละสัมปทา..