นั่งสมาธิเหมือนจะเข้าถึงณานได้แต่ก็เด้งออก

เราศิษย์ตถาคต...เราฟังคำสอนตถาคต

 

ก็แค่ร่างกายอ่อนเพลีย โดนนิวรณ์เล่นงานบ้าง จะเป็นไรไปนักหนา

 

วิธี หา กองลม ทั้งปวง

เพื่อ เข้าใจ อัสสาสะ ปัสสาสะ

ให้ เฝ้น หา สภาพธรรมการ
เคลื่อน ที่พ้นอำนาจ จงใจ

เช่น กระแสเลือด การไหล
เข้าออกของเหงื่อ

( บางคน บางที ทะลึ่ง แกล้งหายใจ
ติดขัด เพื่อควบคุม เลือด เหงื่อ
ได้อีก ก้ต้อง.หากองลมอื่น ที่
พ้นเจตนา เกือบ 100% ก้จะ เออะ

กองลมทั้งปวง จังซี้ๆ ...หลังจาก
นั้น อัสสาสะ ปัสสาสะ ก้จะ เออ
ใช่ ไม่เกี่ยวกับ ลมตะหมูก )

 

เราจะแก้ของเราเอง..

 

เขาไม่ได้ ให้ ทำอะไรไปแก้

เวลา เหน นิวรณ์

นิวรณ์ มันจะ นอนใจ เหนเรา
อยู่ในอำนาจ เมื่อ เรา ประกอบ

ทุจริต3 ปั้นกรรมฐาน

ปั้นการปฏิบัติ

 

วิปัสสนา ไม่มีแก้

มีแต่ เหน ทุกขสัจจ ตรงหน้า
อย่าง เปนกลาง รู้ซื่อๆ

 

เมื่อ รู้ซื่อๆ จิตถึงฐาน

นิวรณ์ จะเปนเพียง สภาพธรรม

ที่เกิดจาก เหตุ ปัจจัย

เหตุดับ

การปั้นกรรมฐานดับ นิวรณ์ก้
ไม่มีอาหาร

เมื่อ นิวรณ์ ไม่มีอาหาร

อวิชชา โลกียภิญญา เติบโต ขัง
สัต ไม่ได้

 

เอาเท่านี้ก่อนละกัน..เดี๋ยวเราอยู่กับอริยบททั้งสี่ สักพัก

 

อย่า ลืม นะ

วิปัสสนา ไม่มี แก้

พระศาสดา ไหลไป ทำ สมถะ 6 ปี

เพราะ กรรมวิบาก ให้ผล

ทุกขล้วนๆ ให้ กำหนดรู้

 

คืนสุดท้าย พระศาสดา

ยามแรก จิตไหลไปทำ บุพเพวาสา

ยามต่อมา ไหลอีก ไป จุตูบปา

พอ จะเคลื่อนอีกครั้ง ..........

 

เวลาใช้ปัญญามากๆ ใช้ญาณภายในมากๆ วิปัสนูกิเลสที่ชื่อว่า "ญาณ" เกิดขึ้นแล้วเล่นงานนั้นเป็นเรื่องธรรมดา..

เมื่อโดนวิปัสนูกิเลสเล่นงาน นิวรณ์ ก็เกิดขึ้นแล้วย่อมเล่นงานบ้างเป็นธรรมดา..

เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี..

เราก็ใช้อริยาบท ยืน เดิน เข้าช่วยย่อมแก้ไขได้เป็นเรื่องธรรมดา

อาการที่ตื้อๆ คิดอะไรไม่ค่อยออกก็ ค่อยๆดีขึ้น จนกลับมาปกติ วิปัสนูกิเลส และ นิวรณ์ ก็ดับไป

ท่านบอกเองไม่ใช่หรือว่า ให้เรากำหนดดู สิ่งใดเกิด สิ่งนั้นดับ

"ไตรลักษณ์"

 

ท่านข้ามฝั่งเรียบร้อยแล้ว ท่านก็พูดได้สิ ส่วนเราต้องกลับมารับคนอื่นๆไปด้วย..

 

ฟังดีๆ จิ ฮับ

อย่า คิดนำ การปฏิบัติ

ถ้า คิดนำการปฏิบัติ จะเข้าใจ
ว่า การดูเจโตสมาธิดับ คือ ห้าม
ปลากรอบ

คนละเรื่อง

ถ้า ฟังถูก เหาะได้ เหาะเลย เหาะบ่อยๆ

พอตกลงมา ก้ ตามดู การดับ ของ
ปุญญาภิสังขาร ชนิดนั้นๆ ไปเรื่อยๆ

จนกว่า จะกล่าวแบบ อุรุเวกัสสปคนพี่

"ตกลง ที่ประกอบๆ กันทั้งหลาย ไม่ได้
เกี่ยวอะไรกับ มรรคผล"

พระศาสดาตรัสแก้

ปรกติมนุษยเกิดม่ต้องกินข้าว

คนจะข้ามฝั่ง หาอะไรที่ทำให้
กายเบา จิตเบาได้ ก้ กอบๆเข้า
มาทำเปน เครื่องพยุง เปนเรื่องปรกติ

พระโมคัลลา บริภาษ กาม เปนโทษ

พระศาสดา รีบทำนิมิตไปในสมาธิ
ตรัสแก้ หากไม่มีกาม โมคคัลลาก้
ไม่มาเกิดเปนมนุษย์ กาม จึงเปนคุณ

ไม่ใช่โทษ

อุปทาน"....." ต่างหาก ที่ ."........"

 

ท่านจบกิจตั้งนาน ก็สอน แนะนำได้แต่เราคนเดียว..

นี้แหละกิจท่าน..

เรากับท่านมีความคล้ายกันหลายอย่าง แต่ ไม่เหมือนกัน ซะทีเดียว..

 

บักโงบะ พึง เปนผู้ รักศีล อย่างไร


พึงเปนผู้ รักศีล ด้วยการผัดผ่อน
จะทำ กรรมฐาน จำเพาะ ตอนรุ่งเช้า

อุปมา ระหว่างทาง ก้ ปลงชีวิตบุตร
เอามาทำเปน อาหาร นอนก่อนตื่น
สองตื่น รอ ตีห้า ค่อยทำกรรมฐาน

หรือ

พึง บึ๊ดจั๊มบึด ทุกลม อัสสาสะ
ปัสสาสะที่ ยิบๆ ยับๆ ดวงหนึ่ง
เกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป ราตรี
และ วัน

งง ปะ สำนวนสมัยใหม่ คือ จี๋
ตลอดเวลาไม่เคยพัก พอหาย
ไป บักโงบะ ปลงชีวิตบุตรแบ
เบาะ แหลก กร้วมๆ นโม นโม

 

เราจะนำไปปฏิบัตินะ..

 

คนละเรื่อง จิ ฮับ

บอกไปแว้ว สิ้นอาสวะ นั้นอย่างหนึ่ง

ประหานกิเลส เปน บุคคลสี่คู่ นั้นอย่างหนึ่ง

ต่างกัน ฟ้า กับ เหว

 

ก็เล่นสำนวนใหม่ เราก็ไม่เข้าใจสิ ถ้าอธิบายตั้งแต่แรก เราก็เข้าใจไปนานแล้ว

เราก็ปฏิบัติไม่มีวัน ไม่มีคืน นั้นละ ท่าน ไม่ เข้า ใจ เอง..

 

บุคคลสี่คู่คืออะไร..

ใช่การข้ามฝั่งแบบที่พวกเราข้ามหรือเปล่า..

 

ไม่ ละ ฮับ

ธรรม มันฟ้อง

พละ ของ บักโงบะ ยัง
อาสัย ภวังค์ ชนิดต่างๆ

อามิส ปรากฏ นิมิตปรากฏ
คำพูด ยังปรากฏ ยังมีที่ตั้ง
ยังหาที่ อิงอาสัย

เมื่อ ไหร่ พละ มาจาก วิเวก
วิราคะ ค่อยมากล่าวว่า

ภาวนาเปน นับหนึ่ง