นั่งสมาธิเหมือนจะเข้าถึงณานได้แต่ก็เด้งออก

ท่านเล่าปัง นาสิก นี่ ลมขึ้นจมูกใช่ป่าว


ตัวตัณหามันตั้งอยู่ตรงนี้แหละ...ท่อแยกระหว่างปากกับจมูก

 

ติด สงบ ก้ ฮู้ ไม่ติด ก้ ฮู้

อย่าให้มันมี แต่ หมุนๆ จี๋ๆ

ช่วยมันก้ได้ ไล่ ไป หัว ไหล่ ตูด
ตรงไหน เกร็ง แข้ง แน่น ก้ค่อยๆ
คลาย

ไล่ไปจน กายเบา จิตเบา

หากมัน ยังนิ่ง อีก วิเวก วิราคะ
หากิเลสไม่เจอจริงๆ ซู่ซ่าๆ
ไม่ปรากฏ

ก้ อนุโลม ให้ รำพึงรำพัน ฉันทะ
มาพิจารณา เกิด ดับ เปน
สังวรณประทาน

เอาความเบา ความวิเวก วิราคะ
น้อมไปเพื่อเหน ฉันทะดับ ดับ
ดับ ...... วิริยะ จิตตะ วิมังสา...

นิมิตมี แล้ว ดับ

คิดมี แล้วดับ

ก้ว่ากันไป......

ดีกว่า หมุนจี๋ๆ แล้ว เสื่อเรียก พี่ๆ มา .....

 

ลม มะมึ แว้ว

หาก หมุง จี๋ แล้ว ลมยังปรากฏ

ไม่ใข่ อานาปานสติ ผลิกเปน
dear tee กวางชา ไปแล้ว

 

เราเข้าใจละ แต่ เอาไว้ก่อนก็แล้วกันนะ..

 

เรือ ลำใหญ่ แล่นไปด้วยความเร็วสูง

เราต้องระมัดระวัง มีสติ ให้มาก อย่างอื่นค่อยว่ากัน..

ปล. ท่านอาจจะไม่เข้าใจ เอาเป็นว่าเราเข้าใจคนเดียวก็แล้วกัน

 

หรือ ถ้า กินเมนทอส

แน่จริง

เวลา มันผลิก ไป กรรมฐาน อื่น

ให้ รู้ไปเลย

ยัง หิวอารมณ์บัญญัติ ที่ โลกเขา
สรร ลา เซิ้ง...

โวคสัคคะ* ม่ายรู้จัก


_____
* บาลี เขียนถูกเป่า ไม่รู้ แต่
เอามาใช้บ้าง ใช้ สับ ชาติ
มนุษย์ คนไทย เพื่อ ระลึกถึง
บุคคลอินตระเดีย บ้าง

 

ปกติ ทุกวันนี้ เราไม่ได้ฝืนหรือตั้งใจว่าจะกำหนด กรรมฐานอะไร นะ

ธรรมชาติจะบังคับเราเอง ว่าต้องทำอะไร เราจะรู้ได้เอง เมื่อมีอาการทางร่างกาย มันก็จะตั้งกรรมฐานนั้นๆเอง

อย่างตอนนี้ ธรรมชาติก็ให้เรากำหนดดูเวทนาทางกาย..

 

กรรมฐาน ไม่หนึ่ง

จิตกวัดแกว่ง ฝุ้งซ่าน

หลงไปในโลก บัญญัติ
( มีปฏิปทา พืรอ อามิส )

อริยคุณธาร เส็ง ปุสโส
เรียก หลานๆ

 

ถ้าร่างกายเพลียมากๆ มันก็อยากนอนมาก เมื่อนอนมากลมก็ติดขัด ร่างกายปวดเมื่อยตอนนี้แหละ ธรรมชาติจะให้เราดูเวทนา

 

ถ้า ไม่กวัดแกว่ง อะไร ก้ดึงไปจาก
รัตนบัลลังก์ ไม่ได้

เนื้อ หนัง เอน กระดูก จะ เปรี้ยงป้าง

ไม่มีไป โอ๋ คลี่ขึ้นหัว มัวพะเน้า พะนอ

ขันธมาร


อ่อน!!

 

เอาน่า เส็ง เสิง ที่ไหน

เรา "คนเมืองน้ำดำ" มีหน้าที่ในการเกิดภพชาตินี้ เรารู้เราเอง

 

ก็เส้นทางของท่านรีบทำรีบจบ เดินตรงทีเดียว

ส่วนเราต้องแวะเรียนรู้ให้แจ้ง ให้มากที่สุด ค่อยๆไป ให้เราเรียนรู้เองนะ

 

คำว่า รู้รอบโลก

มาจาก โลกวทู

พอไปใช้คำไทย ไม่ใช่ พยัญชนะ บาลี

เลยไป หลง คำว่า รู้ทุกเรื่องในโลก

โลกวิทู บาลีเดิม แปลว่า รู้เหตุของรูปนาม
ว่ามี อวิชชา เปน ปัจจัย เกิดแล้วดับ ทั้งสิ้น

หลวงปู่หล้า ท่านกล่าวว่า

" รู้ อนิจจัง ขณะจิตเดียว รู้รอบโลกแล้ว "

 

จิตมันอยากไปปลายจมูกอยู่เหมือนกัน

เมื่อคืนเราลองเพ่งแล้วปล่อยเพ่ง มันก็มาดูความคิด พอดูความคิดแปบนึง เหมือนเราถอยขึ้นข้างบนที่สูง เห็นความคิด ที่มันเถียงกัน สู้กัน เห็นแปบนึง ก็ลงมาอยู่กับมันเหมือนเดิม เป็นแบบนี้สองรอบ

นี่ใช่สงครามธาตุ สงครามขันธ์ อย่างที่ท่านบอกหรือเปล่า..

 

จิต ที่ปราศจาก อุปทาน

จิต นั้น ชื่อว่า รู้ทุกสิ่ง

ส่วน จิต ที่ไหลไปตาม อุปทาน
ความเปน ผู้ข้อง ใน ภพ น้อย ใหญ่
เขาเรียก บาทตกซบเซา(บัดsoab)

 

ตกจาก กรรทฐานไปแล้ว

จิตกวัดแกว่ง

สังเกตไปเลย มัน ลืม จี๋ๆ
( ลืมกาย ลืมใจ สัมปชัญญะ
ความรู้เนื้อ รู้ตัว ไม่มี)

 

เอาน่า ยังไงก็ไม่ลืมพุทโธ

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าทิ้งคำภาวนา"

ประโยคนี้เราจำแม่นขึ้นใจ..

 

ลอง พินาอีกที นะ

อัสสาสะ ปัสสาสะ ไม่ใช่ ลมตะหมูก

อัสสา เปนบาลี แปลเปนคำไทย
จะเทียบ คำว่า ใกล้

ใกล้ ในทีนี้ ไม่ใช่ ระยะทาง

แต่หมายเอา ความที่จิตไม่เคลื่อน
ไปไกลจากฐานของจิต

เหนแต่เกิดดับๆๆๆๆๆ

ถ้าเหนอย่างอื่น ไม่เหน อัสสาสะ
ปัสสาสะ แล้ว ตกจากกรรมผฐาน

 

กั๊กๆๆๆ

นี่ ก้ งุดโงๆ ตกจาก กรรมฐาน ไปแล้ว

โดน สาวกธรรม เอา อุบาย
ดีกว่าตายเปล่า หากตก กรรมฐาน
ก้เลยหา กุสลอื่นให้ จับ ยึด (ตาย
เปล่า อยู่ดี มรรคผล หาไม่เจอ )

 

เราจับพุทโธ เราเกาะพุทโธ เราพุทธังสรณัง ตลอด

พุทโธ พุทธัง จะนำพาเราถึงฝั่งเอง เราเชื่ออย่างนั้น