ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

อาการอย่างนี้ เค้าเรียกว่า มีสติเท่าทันความคิดที่ดีแล้ว
ถ้าเป็น คนทั่วๆไป เวลาที่เพ่งสิ่งหนึ่งสิ่งใด หรือ เพ่งกสิน
ก็มักจะคิดสิ่งที่เกิดตามกันมา เป็นสิ่งเดียวกัน
ทั้งๆที่ความจริงแล้ว ทุกสิ่งเป็นคนละสิ่งกัน
แต่เกิดตามหลังกันติดๆ
ทุกๆคนเลยคิดว่า มันเป็นสิ่งเดียวกัน
สิ่งที่เพ่ง เป็น รูป
นิมิตที่เกิด เป็น นาม
สองสิ่งนี้เกิดตามกันมาติดๆ
ไม่ได้เกิดขึ้นพร้อมกัน

ส่วนมีสติเท่าทันความคิด ก็คือ ความคิดวิเคราะห์ นั่นเอง

นั่งนิ่งๆ ก็คือ จิตนิ่ง นั่นเอง
หากจิตไม่นิ่งก็ไม่เกิด ญาน
มันสัมพันธ์กัน แต่ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน

นิมิตที่เกิด หากเราสนใจมัน มองมัน ใช้มัน
มันก็จะเป็นสัญญาที่ติดอยู่ในจิตเรา
เรามักจะจดจำมันเอาไว้ แล้วก็ทำตามนั้น ซ้ำๆ
หากเราไม่สนใจมัน ปล่อยวางมันได้
ก็มีโอกาสสูงที่จะบรรลุธรรม

ความคิดวิเคราะห์ หรือ มีสติเท่าทันความคิด
จะไม่ใช้ วิปัสสนูปกิเลส 10 อย่าง
เพราะวิปัสสนูปกิเลส คือ กิเลสเครื่องขวางกั้น
ไม่ยอมให้บุคคลนั้นๆ ที่เป็น เจ้าของกิเลส นั้นๆ
บรรลุธรรมไปได้ เรียกว่า มันขวางกั้นเฉพาะ
เจ้าของของมัน แต่มันไม่ได้ขวางกั้นคนอื่น

 

ขอบคุณนะท่านนิลกาล แต่เราไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ท่านอธิบายเท่าไหร่

หรือไม่ท่านก็ปฏิบัติยังไม่ถึงสภาวะนั้นจริงๆ เราเลยไม่ค่อยเข้าใจ


"ความคิดนี้ไม่ใช่เรา ความรู้ทั้งหมดนี้ก็ไม่ใช่เรา"

จากประโยคด้านบน ท่านเห็นเป็นอย่างไร?

 

สภาวะรู้ มันจะไม่คิด ไม่วิเคราห์ ไม่แยกแยะ

ชื่อก็บอกอยู่แล้ว ว่า "รู้"


ส่วนคิด วิเคราะห์ แยกแยะ นั้นจะเรียกว่าอะไร..

 

นี่สินะ "วันพฤหัสบดี"

เริ่มเรียนรู้บทบาทใหม่เข้ามาเพิ่มอีกแล้วสินะ..


ท่านว่าใช่การฝึกงานมั๊ยท่านเล่าปัง..

 

เราเคยอ่านเจอสภาวะที่เขาประสบอยู่ เหมือนกัน มันเป็นสภาวะความเป็นทิพย์อะไรประมาณนั้น ไม่ใช่เหรอ..

 

เอาเทป การดูจิตมาลงไว้เลยท่านเล่าปัง แล้วมันโหลดเก็บไว้ในเครื่องได้ป่าว เราจะโหลดไว้เผื่อเวลาฟังตอนไม่มีเนต

 

เส้นทางของเราตอนเริ่มกับตอนจบก็มาบรรจบเป็นเส้นเดียวกัน..

นี้เป็นมรรคมีกิจเดียว

"พุทธานุสติ"

 

ท่านเล่าปัง หนี้กรรมที่เราต้องชดใช้ คือหนี้ จากการ ฆ่า

เราฆ่าคน ฆ่าสัตว์ มามาก

อาการเจ็บปวดเส้นเอ็น คือ การใช้หนี้ ยิ่งจิตเราละเอียดมากเท่าไหร่ เรายิ่งเจ็บเส้นเอ็นและกล้ามเนื้อซีกขวามากขึ้น ทำให้เราต้องนอนตะแคงขวา เพื่อให้อาการปวดมันลดลง

ด้วยเหตุนี้ ที่ผ่านมาเราจึงยังไม่ทำให้จบ เพราะ เรายังต้องใช้ร่างกายในการทำมาหากิน..

 

ตอนอยู่ลำปาง เราภาวนาจนจิตละเอียด แล้วองค์ภาวนานั้นเปลี่ยนไปเรื่อยๆ แรกๆก็เห็นว่ามันค่อยๆเปลี่ยน

พอสติตั้งมั่นดีแล้ว องค์ภาวนา ได้ภาวนาพร้อมกันทีเดียวเลย เหมือนกายในเรามีหลายกาย แล้วภาวนาพร้อมๆกัน..

 

มันก็ถูกของท่าน แต่เรา........

 

เอาบทเรียนนี้ให้จบก่อนละกัน บทเรียนนี้มือชื่อว่า..

"วันพฤหัสบดี"

 

ท่านเล่าปังเราถามหน่อย..

ตอนที่อวิชชาลากไปมากๆจนเกิดอาการมึนหัว ปวดหัว แล้วมันเป็นเหมือนกสินที่มาแก้ไขให้ดีขึ้น กสินตัวนี้เป็นกสินแสงสว่าง หรือ กสินไฟ

เราไม่แน่ใจว่ากสินอันไหน แต่ เรามั่นใจว่าใช่กสินแน่นอน

คือจิตมันทำเองของมันทั้งๆที่เราลืมตาอยู่..

 

ก็ไม่ต้องไป กังวลเรื่อง บัญญัติ

สิ่งที่ ควรระลึก คือ " ธรรมใด เป็น ปฏิปักษ์กับ ธรรมใด "

แล้ว ไม่ใช่ไป เก่งในเรื่อง ธรรมปฏิปักษ์( เสี้ยนหนาม / ธรรมคู่ )

ให้กำหนดเห็น ความดับ

ระลึกเห็นความดับ เป็นหลัก

ปวดหัวดับ เพราะ ..........
....... ดับ ก็ปวดหัว

ปวดหัวไม่เกิด "........." ก็ไม่ต้องเกิด ไม่ต้องใช้ ดับไปพร้อมกัน

พิจารณาบ่อยๆ ก็จะ ทวนไปเห็น "ต้นกำเหนิด"

ปลายเกิดอะไร ปลายก็ต้องดับ เพราะ ต้นกำเหนิด(เหตุจะเหตุใด)
ก็ล้วน ดับ ทั้งสิ้น

ถ้า วางจิตกำหนดรู้ผิด ไม่ใส่ใจเห็น ความดับ

ก็เหลืออีกนิดเดียว จะกลายเป็น ตก แปดน้ำ เต็มตัว

มีแต่เรื่อง ทำโรงวิชา เห็น ตถาคต เฮีย กว่าตน

 

ขอบคุณมาก ต่อไปเราก็ไปทางเดียวนี้แหละ "ไตรลักษณ์"

ไม่รู้ก็ได้ ทำให้จบก็รู้เองเนาะ..


เชิ๊บๆ...หมาคาบเกิบเข่าป่าหมากนัด5555

 

กสิง ลูกเล่ง ลูกต่อ มันเยอะ

ถ้า กำหนด ฉันทะ(ดับ) ยังไม่ได้ เดี๋ยวจะกลายเป็น

"อริยคุณาธาร ปุสโส เส็ง" ศิษยหลวง
ปู่มั่นที่สุดท้าย ก็ สึก

ทั้งที่ อาจารย์ระดับ ยูเนโก โยะย่อง

 

ชอบแสดงเป็นภาพนะท่านเนี้ย..

 

"อ่อน!" มาแล้วเหรอ




อ่อน ไป แล้ว เหรอ

 

อ่อนน้อม ไม่อ่อนแอ..