มี สติรู้พร้อม อยู่กับความคิด ในขณะปัจจุบันนั้น นี่คือ จิต เดิน วิปัสนา

เราจะบอกอะไรไว้อย่าง..

เราเดินทุกเส้นทางนั้นแหละ แต่ละเส้นทางแม้เราเดินจบแล้ว สิ้นสงสัยแล้วเราก็ยังต้องกลับมาเดินใหม่ หมายถึง ยังต้องกลับมาเกิดอีก

คือ ทำให้แจ้งทุกเส้นทาง ทุกปัญหาเราต้องเห็นแจ้ง

ถ้าจะถามเราว่ารู้วิธีตายหรือยัง เราก็ขอตอบท่านว่ารู้แล้ว..


"จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

ถ้าท่านคือ ฆราวาสบรรลุธรรมในยุคนี้ แล้วท่านโปรดใครได้บ้าง

ก็ท่านมัวแต่ยืนชี้อยู่ปลายทาง ใครจะเดินตามทางท่านได้

ทางที่ท่านเดิน ท่านต้องกลับมาเดินบ่อยๆ คอยประครองคนที่กำลังเดินอยู่ในขณะนี้ให้เดินไปได้

นั้นแหละถึงจะเรียกว่ามีประโยชน์สูงสุด..

แต่ถ้ายังยืนชี้ทางอยู่ปลายทางอย่างนี้ อย่าชี้เลยดีกว่า

 

เวลามีคนเข้ามาโพสต์ในเวปนี้ แล้วจิตเราตอบรับ รับรู้ มีไม่กี่คนหรอก

เรื่องของเรามันเป็นปัจจัตตัง ใครไม่เป็นเราไม่รู้หรอก..

 

อย่าไปละเมอมากหงบ มันก็เท่านั้น ถ้าละเมอมาก มันจะไม่เท่านั้น ไปตามไอ้นิวรณ์มากระวังจะบ้าซ้ำซ้อนนะ มองไม่เห็นรึไง ยิ่งพูดไปก็จะหาอะไรที่ยากขึ้นๆ ไปเรื่อยๆ นี่มาถึง ชะวะนะจิตอีกแล้ว ถามมันดูสิว่าทำแบบนี้มากี่รอบแล้ว ประเด็นคือ มองเห็นสิ่งใดรับรู้ได้ด้วยสติ เหมือนกันหมด มีองค์ประกอบเช่นเดียวกัน ทั้งกฎเกณฑ์ และกลไก อย่าทำให้มันเสียเวลา อุตส่าห์ขึ้นเขา

 

อย่าเพิ่งมาเร่งเรามาก เรารู้ว่าควรทำยังไง..

มันมีงานทางโลกที่เรายังทำไม่จบ ทำไม่เรียบร้อยดี

ถึงเวลาเราจะเร่งตัวเอง เอง

 

ท่านพูดถูกแล้ว "มันเสียเวลา" อุปมาว่ามี ศาลา ที่อยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ หากท่านมัวแต่หยิบดอกไม้ใบไม้เหล่านั้นมาพิจารณา ท่านจะไปไม่ถึงศาลานั้น
เปรียบศาลานั้นเหมือนกับความสงบ หยุดคิด ไม่มีคิดอดีต ไม่มีคิดอนาคต
เปรียบดอกไม้ใบไม้นั้นเหมือน อุปทาน นิวรณ์ อวิชชา มันเกิดขึ้นไม่รู้จบ

 

มันยังงัยฮับ
เอาอัตตาไปช่วยงานทางโลก
มันก็จะเท่ากับเอาความมีอัตตาไปให้โลกยึด
ถือกันใช่หรือไม่??
แล้วจะพากันพ้นทุกข์กันอย่างไร
หากคนที่กำลังไปช่วยโลก ยังยึดตัวตน
หลงวนด้วย
อวิชชา

 

การมาเกิดแต่ละภพชาติ ก็มีหนี้กรรม วิบากกรรมต้องชดใช้

 

สำหรับเรา เราต้องรู้ให้ได้ว่าดอกไม้ทุกดอกมีคุณ มีโทษอย่างไร

เพื่อคนที่เดินตามหลังมาจะได้ปลอดภัยที่สุด

 

ดอกไม้ที่ว่านั้นมีคุณและโทษในทางโลก แต่มีโทษในทางธรรม การถึงพร้อมด้วย "สัมมาทิฐิ" เท่านั้น จะทำให้เห็นคุณและโทษที่แท้จริงของมันได้ หากยังไม่มี สัมมาทิฐิ ท่านจะถูกมันหลอกซ้ำๆเรื่อยไป ด้วย ทิฐิ ทั้งหลายในตัวท่านเอง เป็นเหตุให้หลงติด ความเห็นผิดนั้น จะสะสมเป็น มิจฉาทิฐิ มานะทิฐิ สักกายทิฐิ
ปล่อยวางมันลงเถิด สิ่งที่สำคัญอยู่เบื้องหน้าท่าน อยู่ในศาลานั้น คือ ตัวท่านเอง
หากท่านยังไม่พบศาลานั้น เพียงแต่ปล่อยวางสิ่งที่ถืออยู่ ศาลาที่สงบจะปรากฎต่อหน้าท่านเอง

 

นิมนต์ท่านไปสอนคนอื่นเถอะ ไม่ต้องมาสอนเรา

เราเริ่มจะลำคาญแล้ว..

 

เณรน้อยคิดจะสอนอุปฌาย์..

 

ก็ให้เขาตามไปอ่านห้องฝั่งโน้นเลยก็ได้ จะดึงโพสต์มาทำไม



หรือท่านเป็นสาวกเราแล้วรึ..


55555ตามมาทั้งปีต้องการเป็นสาวกเรานี่เอง

 

เขาอาจจะอ่านอยู่แล้นก็ได้ แต่ดั๊นดึงมาปั่นเล่นไง มีปัญหาไรป่ะหล่ะ

 

สังขารูปาทานักขันโธ เวทนูปาทานักขันโธ สัญญูปาทานักขันโธ..

รูปังอนิจจัง เวทนาอนิจจา สัญญาอนิจจัง..

รูปังอนัตตา เวทนาอนัตตา สัญญาอนัตตา..

 

คนเห็นธรรมเขาจะไม่เห็นผู้แสดง..

เขาจะน้อมไปลองปฏิบัติเพื่อพิสูจน์รู้ด้วยตนเอง นั้นแหละถึงเรียกว่าผู้มีปัญญาอันยิ่ง

ส่วนคนที่ตามอ่านแล้วไปค้นหาตำราเทียบเคียงนั้นปัญญายังพร่องอยู่มาก

แล้วท่านอยู่จำพวกไหนล่ะท่านปวี?..

มัวแต่เดินส่ายตูดส่ายก้นคุยกับคนโน้นที คนนี้ทีใช้ไม่ได้!!!

ที่ผ่านมาเราก็ลงสิ่งที่ประสบในปัจจุบันจิต ปัจจุบันธรรม และทางแก้ไว้แล้ว เป็นประโยชน์ล้วนๆ

 

55555เราขึ้นไปนอนวัดบนเขาคืนแรกก็โดนข่มขืนทางภายในแล้ว

เมื่อคืนนี้ก็โดนอีกรอบ..

เราเคยบอกแล้วว่าเราไม่เหมือนใคร ก่อนจะเข้าถึงธรรมเราต้องเป็นขี้กลากก่อน หมายถึงฝันเปียกแล้วแห้งคาจนทำให้เป็นขี้กลาก

นี่ไงความแปลกแตกต่างจากคนอื่นที่เรามี

บางครั้งถ้ามีใครมาสอบธรรมทางจิต ก็จะโดนขับน้ำอสุจิออกมากับน้ำปัสสาวะ..

555555

 

สิ่งที่เราคุยกับท่านเล่าปังในห้องนี้ สภาวะธรรมที่เราประสบเฉพาะหน้า ทั้งการเห็นและทางแก้เมื่อประสบวิปัสนูกิเลสและนิวรณ์

เราก็ลงไว้แล้ว เราเอาจากประสบการตรงของเรามาลงให้อ่านทั้งนั้น

ปัญญาท่านยังพร่องอยู่มากจึงทำให้มองไม่เห็นความจริง(ขออภัยที่พูดแบบนี้)

 

เราเอาความจริงมาพูดท่านก็ว่าเราบ้ากาม

ท่านเอ๋ย..แม้ท่านนอนแก้ผ้าแผ่หลาต่อหน้าเราตอนนี้ เราก็ไม่เอาหรอกท่านเอ๋ย

 

สำหรับท่านเราไม่ได้เห็นเนื้อหนังท่าน แต่เราเห็นถึงนิสัยสันดานที่มันซ่อนอยู่ข้างใน ที่คุกรุ่นรอวันประทุอยู่ตลอดเวลา..