มี สติรู้พร้อม อยู่กับความคิด ในขณะปัจจุบันนั้น นี่คือ จิต เดิน วิปัสนา

ถาม ป๋ม หรอ

ถาม ป๋ม อันนี้ก็ต้องเอา หลักวิดชา ลากพร้าว101

ว่าด้วย อมตะภพ(อมิตาภะ) อรหัง คาราว็าก7วัน
เดินกินชิมชอบใช้มะตาย...1

ว่าด้วย แตกจิตอวตารบำเพ็ญบารมี ทั้งก่อนบันลุบ
และหลังบรรลุบ......1

ว่าด้วย การเผยแผตาม "คำสั่งศาสดา" หากใคร
สอนผิดจากเกษตร(ku) ให้ตามล้างพลาง ฝังหุ่น
จับปลานามกริยายืนในอดีต(stood)....1

ก็ต้องตอบว่า คุณคิก คือ คนที่เวลาอยู่ในคุนั้น
อหิงสกะเรียกพี่ แต่พอออกมา อันนี้ไม่รู้ทำไม
ทำกับสาวพันทิพ รับฉวีฌา แบบนั้น

 

เบิร์ดรักทุกคน555555

 

ร้อยเอ็ดล่ะใคร..

 

เอ้า ถามแบบนี้ จิฮับ ค่อยมี ผัสสะ เป็น ธรรม หน่อย

ผัสสะ เป็นธรรม กระทบ ปั๊ป ธรรมสมควรแก่ธรรม
ตาม สา มา รด ก็จะผลิกออกมาว่า....

ไม่ใช่แบบนั้น

เมื่อมองลงมา เห็นทันที ความคิดมีปรกติ เกิด ดับ
ไปตาม ปัจจัยการ

อาการ ที่สิ่งใด สิ่งหนึ่ง ผันแปรไปตาม ปัจจัยการ
เขาไม่เรียกว่า อมตะ

เพราะ อมตะธาตุ จะต้องเป็น สิ่งที่ไม่แปรไปตาม
ปัจจัยการ อสังขต ก็เรียก ที่สุดแห่งอสังขตธรรม
ทั้งหลายจะเป็น รอยเท้านกในอากาศ

คำว่า บริโภคอมตะ หรือที่เขียนอีกแบบว่า กายคตาสติ

ก็จะหมายเอาตรงนี้ ตรงที่ กำหนดเห็น ธาตุใดๆ
ล้วนเกิดจาก ปัจจัยการ เมื่อกำหนดรู้ แล้ว "แลอยู่"
(คือ มองห่างๆออกมา เหมือน คนดูบนยอดเขา
เห็น สังขตธาตุแปรปรวนเป็น ดุจสงครามธาตุ
สงครามขันธ์ แย่งชิง ขันธ์5 เข้าตัว)

ถ้า ตั้งมั่น ไม่กวัดแกว่ง ไม่แน่น แข็ง ตึง ไหวๆ
ก็จะเกิด เอโกธิภาวะ ธรรมเอก หรือ ธรรมหนึ่ง

ความกวัดแกว่ง ไหวๆ พระสารีบุตร ก็บอกแล้ว
ว่าเป็นเรื่อง ความเมาธรรม หรือ อุปกิเลส เช่น
เห็น นิพพานแล้วดันไปทรงอารมณ์นิพพาน ก็
ตายหยังเขียด ( แต่ อนุโลม เพราะ กิเลสจะบาง
ลง จน เณร พอเห็นแม่จะโผเข้ากอด ก็ ปึ๊ด!!!
ไม่มีเรื่อง อนุสัมปันบัน เดินเกิน 7 วัน เฮียต่อ
โลก อกตัญญูต่อโลก)

 

มะเคย เรียน มหาลัย หรอ

รหัสวิชา 101 จะ เป็น รหัสบอกว่า เป็น เล่มแรก ที่
ต้องเรียนให้ผ่าน เป็น วิชาติดเพ่ง(บังคับ) แลต้อง
ทำตามๆกันไป ข้ามหัวกันไม่ได้ ไม่มีอิสระในการ
เผยแผ่ความรู้

อยู่แบบ ทาก ต้องคอย กรุยทาง อุปสรรค ให้ลวกเพ

คอยตาม กกไล้ กกแช่ เพื่อลวงให้พวก หลงเลข
ได้หิวหวีมาอาวาทา

 

เสร็จแล้วนอนกระดิกขาสบายใจเฉิบ...แบบนี้หรอ

 

เราจะขึ้นไปวัดบนเขาวันอาทิตย์ 22 ธันวาคม นี้นะ..

กลับลงมาก็ประมาณ 28 ธันวาคม

ช่วง 7 วัน เราคงไม่มีเนตใช้ ถ้าคิดถึงก็ "ใจสื่อใจ"

ฝากไปถึง "ไอ้คิด" ว่าไม่ต้องมาสนมาใส่ใจเรา

 

อย่าว่า งุงิ เลย เนาะ

จำได้ว่า พูดตองแรกว่า ซาวบะ ( 20 )

มาวันลี้(ไกลมาก) ลื้อ บอกดาวิกา(ใหม่) ว่า 22

แค่นี้ สัจจาบารมี ก็ไม่เห็น แม้นปลาย ละมุด( xxxx )

ไหนๆ ก็ ไหน...

เรียง วิกชา ศิลปหน่อยนึง

สี ทาง บาลี เรียกว่า วรรณะ ไม่ใช่ เรื่องการผสมคลื่น
แสง(ผสม เหลือง กะ นะเงิง หรือ เทหะวัตถุ(ไม่ต้อง
ผสม เขียว เป็นแม่สี)*

บาลี เรียก วรรณะ เพราะ เป็นเรื่อง ความ ต่าง(สัญญาขันธ์)
จากการกระทบ แล้วเกิด สี ร้อน เย็น(มหาภูตรูป ธาตุไฟ)
ต่างกัน ความความซัดส่าย หาก ใจนิ่ง จะ ใส ตะติ๊งโหน่ง
ทะลุจักรวาล


* เทหวักถุ แม่สี จะเป็น cy m r b จำยากเว้ยเฮ้ย เขียว
บักโงบะ อ่างมหาเหก แล้ว ถอยไปบนดอย แล้วมอง
มาใหม่ เป็นแม่สีแสง

 

วันที่ซาว(20) เราบอกว่าจะขึ้นไปขออนุญาตจากพระบนเขาก่อนนี่

ถ้าพระอนุญาตให้อยู่เราก็จะเลือกวันขึ้นไป

ส่วนวันขึ้นไปเราถามครูบาอาจารย์เราแล้ว

ครูบาอาจารย์ ให้เราเลือกเองระหว่าง วันที่ซาวหนึ่ง(21) กับ วันที่ซาวสอง(22)

ครูบาอาจารย์บอกว่า ดี ทั้งสองวัน เป็นมงคลแล้ว

 

ขอบคุณมาก เดี๋ยวเราจะกลับมาศึกษาอีกที ตอนนี้ปวดหัวขออนุญาตพักแปบนึงก่อนนะ

 

ขึ้นไปวัดบนเขาเมื่อเช้า เราได้ขมาพระรัตนตรัยและพระที่อยู่บนเขาเรียบร้อยดีแล้ว

มีพระสองรูป ทั้งธรรมยุติและมหานิกาย สมควรแก่ธรรมแล้ว

ถ่ายรูปวัดมาอยู่เหมือนกันแต่ขออนุญาตไม่ลงให้ดู เดี๋ยวคนที่ไม่เกี่ยวข้องจะไปรบกวนเรา(ห้องนี้มันห้องอภิญญาไม่น่าไว้ใจใคร)

คนที่ยังสงสัยอยู่ก็สงสัยต่อไป (เราได้ชี้แจงไปแล้ว) เพราะท่านไม่ขัดเกลากิเลส มัวแต่วิ่งตาม ลาภ สรรเสริญ

 

คงไม่มึใครไปกินตับคุณพรี่ดอกเจ้าค่ะ จินตนาการสูงมากไปก็ไม่ดีนะเจ้าคะ กะอีแค่รูป

ลงรูปวัดบนภูเขาให้ดูหน่อย อยากเห็นง่ะ เหมือนภูทอกไหม

 

เอา ปรี่ยัด (ไม่เฮ้ยแล้วนะ คำจี คือะไร ใช้มานะ ปิติ ชูใจ เอาเอง) ไปอีกหน่อย

เห็น สองหน้าบานเดาะ คำว่า ทำวิจัยะ สุขุมวิทย์21

ทำวิจัยยะ ไม่ใช่ไป ตรึก ฮับ

ทำวิจัยยะ เป็น ธรรมหมวด โพชฌงค์ ซึ่งของเหล่านี้
คนธรรมดาที่มุ่ง ปาดเทวดา เขาจะ ระล่ำ"ลารัก"ว่า
"มันเกิดเอง มันหมดเจตนา" "มันเป็นธรรมในสมัย"

ทำวิจัยยะ จึงไม่เกิดจาก เจตนา เด็กขาด นะบักโงบะ

แต่ให้ สังเกต มานะ ปิติ ชูใจ ธรรมฉันทะ(อุปกิเลส)
นั่นแหละ ที่จะ แกว่งไกว หวั่นไหว ไม่ตั้งมั่น ซัดซ่าย
หรือ อีกสำนวนก็คือ "เฝ้นธรรม"

ดังนั้น จิตในสมัยใดมี มานะ มานี ปิติ ชูใจ จิตในสมัย
นั้นย่อมเกิดอาการ "เฝ้นธรรม" กวัดแกว่ง สั่นไหว
เกิด อุปกิเลส สำคัญว่า ขันธ์5จะเอาไปแก้ทุกข์
แก้อุปทานขันธ์ได้ ฮากลิ้ง ( ขนลุก อะ ถูก ให้
ฝัดต่อ ประครองไว้บ้าง ไม่ต้องกลัว กุศล )

ทีนี้ ....มานะ มานี ปิติ ชูใจ ของ เดียรถียมันก็มี
หาก มีมากๆ จะมี ตัวเฮีย มานั่งเรียง รอรับ กัน
เป็นแถว .....

ดังนั้น

มานะ มานี ปิติ ชูใจ ที่มีการ เฝ้นธรรม กับ การ
เป็น ไก่เอาหัวมุดพุ่มไม้ กดข่มจิตให้ว่างๆ ว่างๆ
แต่ ตุ โผล่ ให้กิเลสเสือสาวพันทิพย์มาจ้อง ขำ
คลี่เล็ด บักโงบะ ต้องเอาไปแยก ออกเอง ว่า
อันไหนเป็น มัดคา กับ มัคคะ

 

การขึ้นไปวัดบนเขาวันนี้ คือ การขึ้นไปบวชจิตโดยสมบูรณ์แล้ว

อันนี้ก็พูดตามที่ชาวโลกเข้าใจนั้นแหละนะ

 

เราไม่ได้หมายถึงท่านหรอกนะท่านปวี เราหมายถึงคนที่ยังสงสัยว่าเราเป็นใครต่างหาก

ท่านเองนั้นแหละที่จินตนาการไปไกลลิบลับแล้ว

เขาลูกเล็กๆเองต่างจากภูทอกเยอะ

ปล. เราพยายามโหลดรูปแล้วแต่ไม่สำเร็จ ต้องขออภัย

 

จะพยายามกลับขึ้นไปดูใหม่อีกทีนะท่าน กว่าจะขึ้นไปได้แต่ละครั้งพายุแห่งอวิชชามันแรงเหลือเกิน ต้องพักร่างกายบ้าง จะได้ใช้ประโยชน์นานๆ

 

เมื่อกี้ร่างกายเราวูบวาบๆๆ เหมือนจะถอดกายใน

ของเก่าคงเริ่มกลับมาบ้างแล้ว..

 

ก็นี่แหละที่ต้องดูแลร่างกายให้แข็งแรง เพราะเมื่อเฟ้นธรรมเมื่อไหร่ ร่างกายอ่อนเพลียทุกที

 

มัวแต่กล่อมสตรีเริงโลกีย์เป็นหลัก

นักรบกลายเป็นศพ

พบกับความปราชัย

เจ้าตากทนไม่ได้แผ่นดินไทยเป็นหลัก...

**เนื้อเพลง "เจ้าตาก"

ยืนยง โอภากุล

ปล. ไอ้คิดนี้มันชอบมั่วโลกีย์ รีบๆกำจัดไอ้คิดในตนทิ้งเสีย

 

+++ OK

+++ น่ากลัวคนที่จะ "อ่านรู้เรื่อง" ไม่ค่อยมี
+++ ให้เข้าใจไว้ก่อนว่า "อารัมนูปนิชฌาน = การจมในอารมณ์"
+++ เป็นอาการ "อารมณ์ บดบัง สติรู้" ผลลัพธ์คือ "ไม่รู้" นั่นเอง

+++ บอกตามตรง ว่า "ผู้ที่ฝึกสมาธิ โดยไม่ ฝึกสติ" จะมาไม่ได้
+++ จะโดน "อารมณ์ฌาน" ครอบงำจนมิด ไม่มีโอกาส "ตั้งสติ" ได้เลย

+++ "การจมในอารมณ์" ไม่สามารถเป็น "ฐาน" ในการ "ต่อยอด สติ/สมาธิ" ได้
+++ "การจมในอารมณ์" จะเป็น "ฐาน" ได้ "เฉพาะ" แต่ใน "สัมโพชฌงค์" เท่านั้น
+++ "สัมโพชฌงค์ = สติครองฌาน" เท่านั้น จึงเป็น "สัมมาสมาธิ" นอกนั้น "ไม่ใช่"

+++ สมัยที่ผมยังเป็น "พระป่าสายหลวงปู่มั่น" นั้น ศิษย์ในสาย "หลวงปู่เทศน์ เทกส์รังษี" สนิทกันมาก
+++ เรียกได้ว่า พระป่าที่ "ออกธุดงค์" จาริกไปตามสถานที่ต่าง ๆ ในยุคนั้น จะ "รู้จักกัน" ทั้งชุด

+++ สั้น ๆ คือ "หลวงปู่เทศน์ เทกส์รังษี" ท่านเน้นตรงการทำ "หลับอยู่ส่วนหลับ และ ตื่นอยู่ส่วนตื่น" ให้ได้
+++ ตรงนี้ เป็นการ "ใช้ภาษาอย่างง่าย ๆ ตรง ๆ ทาง" ตรงนี้เป็น "อาการของสัมโภชฌงค์" แบบตรง ๆ ตัว

+++ อาการ "จมอยู่ในหลับ เป็น อารัมนูปนิชฌาน" คือ "หลับไปเลย"
+++ การแยก "หลับส่วนหลับ รู้ส่วนรู้" เป็น "รู้ อาการหลับ" ลักขณูปนิฌาน
+++ ตรงนี้เป็น "อาการเบื้องต้น" เท่านั้น เป็นการ "หลุด/พ้น" ถีนมิทธะ
+++ ดังนั้นหาก "สติยังไม่ปัฏฐานจริง" จะยัง "ไม่ผ่านตรงนี้" ยังไม่ได้ "สัมโภชฌงค์"

+++ ถือว่า "เล่าสู่กันฟัง" จากประสพการณ์จริง
+++ ผู้ที่ยังไม่ "แยก หลับ/รู้" จะไม่ รู้จัก "ลักษณะฌาน" ได้เลย
+++ ฌาน ทุกชนิด แม้จะมี "อาการต่างกัน" แต่จะมี "ลักษณะเดียวกัน" ทั้งหมด
+++ ผู้ที่ "ผ่าน" อาการ แยก หลับ/รู้ ได้ "ไม่นาน" การจะ "ผ่าน สติครองฌาน ทุกชนิด" ได้เอง

+++ นี่คือ ตัวอย่างของ "อารัมนูปนิชฌาน VS ลักขณูปนิฌาน" จากการปฏิบัติ แค่นี้ก่อนนะครับ