"พระเจ้าจักรพรรดิราช"

ขอลำดับญาณ ไม่เอาวิปัสสนา เข้าใจเนอะเทอว์

 

อาจารย์ธรรม-ชาติเอ๋ยท่านยังไม่ได้ครึ่งนึงของท่านซาตานเลย...รายนั้นอายุแค่20ต้นๆ...เขายังมีปัญญาและความสามารถมากกว่าท่านเลย...กลับไปเจริญสติให้มากๆจะได้มีสติปกครองจิต

อย่าปล่อยใจตนเองให้ไหลไปตามอารมณ์อยู่เลยนะ...ฝึกสติให้มากๆเมื่อฝึกสติดีแล้วเจริญแล้วก็จะมีสติปกครองจิต

 

ญาณมันเกิดตอนสติตั้งมั่นไม่หวั่นไหว...มันต้องข้ามเวทนาทางกายให้ได้ก่อนมันถึงจะเกิดมีขึ้น...ส่วนญาณต่างๆมันจะเกิดเองมีมาเอง...มันเป็นของมันเอง...ส่วนนี้อธิบายไม่ถูกเหมือนกันนะ...รู้แต่ว่าปัญญามันหมุนของมันเอง

ญาณต่างๆที่เกิดนั้นก็มีสมถะเป็นฐานเรียกว่าจิตเป็นฌานอยู่ตลอดเวลา...จิตทรงฌานอยู่ตลอดเวลา...เมื่อญาณเกิดจะรู้เห็นมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับกำลังของฌานในขณะนั้น

 

สติรู้/ญาณ เป็นการรู้ตามความเป็นจริง เป็น วิปัสสนา

ขอฟังลำดับ ญาณ แต่ไม่เอาวิปัสสนา มันจะเป็นไปได้อย่างไรครับ อิอิ

หมายถึงลำดับ ฌาน9ลำดับ รึเปล่า ? รูปฌาน 4 อรูปฌาน 4 นิโรธสมาบัติ 1

 

ไปจุดไฟนึ่งข้าวก่อนนะ....ปล่อยให้คนมีไฟโทสะมีโทสะเกิดดับโทสะตัวเองไป55555

 

คือศาสดาสงบเนี่ยะ ที่มาคุยโม้ คุยเหนือ หัวเราะเขาไปทั่วคือนางได้วิปัสสนาญาณ ที่ปวีบอกไม่เอาวิปัสสนา เพราะวิธีปฎิบัติวิปัสสนา ใครๆ ก็รู้ คุยหัวใจของมันเลยคือปัญญาญาณ

ลำดับญาน 16 ค่ะ

 

สรุปง่ายๆนะ...ไปฝึกเองปฏิบัติเองเมื่อฝึกสติดีแล้วก็จะรู้เอง...มันถึงได้มีชื่อว่า...ปัจจัตตัง

มันมีหลายขั้นหลายตอน...นี่ยังไม่ได้พูดถึงการแยกรูปแยกนามเลย

ส่วนท่านธรรม-ชาติ...ไม่ต้องส่งจิตมา...ไม่ต้องเพ่งโทษมาที่เรา...หยุดได้แล้ว...กลับไปฝึกมาใหม่เสียก่อน...กลับไปทบทวนตัวเองใหม่

 

ยกยอดโพสบนมารวมกับโพสอีกอัน รวมเป็นเรื่องเดียวกัน นามรูป เวทนา เป็นญานขั้นแรก อธิบายมาเลย

บอกด้วยว่ารูปนามแยกยังไง เวทนาแยกออกมายังไง อาการแต่ละตัวเป็นไง

 

ไปทำจิตให้สงบรวมลงให้ได้ก่อนนะ...ไม่ต้องมาสอบเราหรอก...ไปทำความเพียรของตัวเองนั้นละถึงจะถูกทาง...

 

ของจริงมันก้อต้องตรวจสอบได้ดิ เอานามรูปปริเฉทขั้นแรกนี่แหล่ะ แยกรูป นาม เวทนา ...จะให้คนเชื่อมันก้อต้องบอกสิ่งที่ตัวเองทำถึง ทำได้มาก่อน

 

+++ เอาเรื่อง "โกหก" ให้จบเสียก่อนก็แล้วกัน ไม่ต้องไปเรื่องอื่น
+++ การนอนหงายเป็นเรื่องของ "เปรต"
+++ เปรตอย่างเอ็ง เสือกมาสอนให้คนอื่นเป็น "เปรต" ตามเอ็ง
+++ ไอ้เปรตหงบเอ๋ย เถียงทุกอย่าง ดีแต่ "พลิกลิ้น ไม่พลิกตัว"
+++ ก็จงเป็น "เปรตไสยาสน์" ต่อไปนะ ไอ้เปรตเอ๋ย 555......

 

การแยกรูปนามก็ไม่มีอะไรมาก...ก็พิจารณาตากับเห็น...
ตาคือรูป....เห็นคือนาม

...ก็ยกมาพิจารณาให้เห็นตามจริง
ตาเมื่อผัสสะกับรูปภายนอกจิตก็ได้ไปเกาะเกี่ยวแล้ว
...เมื่อผัสสะเกิดขึ้นจิตก็ปรุงแต่งหรือเรียกว่าธรรมารมณ์เกิด...เมื่อธรรมารมณ์เกิดความรู้สึกทางใจก็เกิด..ความรู้สึกทางใจนี้แหละคือตัววิญญาณ..

ก็มาพิจารณาเรียงตามลำดับ..รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ..

รูปก็คือตา...

เวทนา สัญญา สังขาร รวมอยู่ที่ธรรมารมณ์...

ส่วนวิญญาณคือความรู้สึกทางใจมีลักษณะเป็นเวทนา สังขาร...ก็มาดูคำสอนพระพุทธเจ้าว่า..วิญญาณดับภพชาติก็ดับ

สุดท้ายก็มาพิจารณาให้เห็นแจ้งในตัววิญญาณตัวเดียว...เพราะตัววิญญาณนี้แหละพาให้ภพชาติเกิดขึ้น...

เมื่อวิญญาณคือความรู้สึกทางใจก็มาป้องกันใจตนเองไม่ให้มีความรู้สึกใดๆเกิด...นี่แหละการฝึกขั้นต้น...เมื่อฝึกได้จนชำนาญมันก็จะมีความรู้พิศดารเพิ่มระดับความยากขึ้นไปหรือเรียกว่าเพิ่มความละเอียดขึ้นไปอีก

สำคัญคือจิตต้องทรงฌานอยู่ตลอดเวลา...การจะทำให้จิตเป็นฌานอยู่ตลอดเวลาต้องทำให้ความเบื่อหน่ายคลายกำหนัดเกิดซะก่อน

 

ปัญญาญาณ ก็เป็นการหยั่งรู้กระบวนการที่ผ่านมาว่ามีการคลายตัว
แต่ในแต่ละลำดับๆจากประสบการณ์ที่เคยผ่านการ วิปัสสนา มาอย่างไร

การเล่าต่างๆก็เล่าตามประสบการณ์ที่เคยผ่านการวิปัสนามานี้หละครับ

สมถะ + วิปัสสนา เป็นเหตุ ปัญญาญาณเป็นผล การบอกเล่าในระดับปัญญาญาณ
ก็ย่อมไม่พ้นไปจากเรื่อง สมถะ + วิปัสสนา ที่ผ่านมาว่าหลุดมาถึงจุดๆนี้อย่างไร

ผมงงๆตรงคำถามนี้หละ ถามเรื่องญาณแต่ไม่เอาวิปัสสนา
ลำดับญาน 16 ก็เป็น วิปัสสนา

แล้วการจะไปถึงลำดับ ปัญญาญาณ
ก็คงจะต้องผ่านเรื่อง สมถะ ด้วยไม่ใช่วิปัสสนาอย่างเดียว

โดยส่วนตัวผมไม่มีปัญญาญาณ

 

อดีตที่มันผ่านไปแล้วอย่าไปดึงเอามาให้เป็นทุกข์...สิ่งใดๆก็แล้วแต่อย่าไปยึดติดกับมัน...เราแนะนำท่านได้เท่านี้ละนะท่าน ธรรม-ชาติเอ๋ย

วางอดีตได้วางอนาคตได้ก็ได้ปัจจุบัน

คนอื่นเรียกท่านอาจารย์แต่สำหรับเราไม่ใช่เลย...เพราะแม้แต่ความชอบใจไม่ชอบใจท่านยังวางไม่ได้...ถ้ามีโอกาสไม่ตายจากกันก่อนเราจะรับท่านเป็นศิษย์นะ

 

พิจารณาความตายให้มากๆ...ถ้าใครมีความเจ็บปวดทางกายก็พิจารณาให้เห็นทุกขเวทนาอันเกิดกับตัวเอง...เพราะมีร่างกายมันจึงเจ็บปวด ถ้าไม่มีร่างกายก็ไม่เจ็บปวด...ก็พิจารณาให้เห็นโทษแห่งการเกิด...เท่านี้แหละ

พิจารณาไม่หยุดหย่อนไม่มีกลางวันกลางคืนไม่นานความเบื่อหน่ายคลายกำหนัดก็เกิดเอง

 

ตอนท่านพิจารณาหากอยู่ในท่านอน
ก็อย่าลืมนอนตะแคงขวาด้วยละกันนะครับ อิอิ

 

จริงๆแล้วก็นอนพิจารณาทุกท่านั้นแหละ5555

แต่ยกเอามาแค่ท่านอนหงายเพราะตอนฝึกแรกๆใช้ท่านอนที่คิดว่าสบายที่สุดเพื่อจะได้ตั้งสัจจะปกครองใจ...เพื่อให้เห็นเวทนาทางกายชัด55555

 

คือ ในกระทู้นี้เราคุยกันเอง แล้วสไตล์คนๆ นี้เราอ่านเรารู้ ว่าเพราะตัวปัญญาณ ทำให้อวดดี จองหอง ว่าเหนือใคร
จริงๆ ลืมบอกให้ตัดเรื่องฌานออกไปด้วย เอาเนื้อๆ ที่นางได้คือญาณมาคุยกัน

คือละวิปัสสนาในฐานที่เข้าใจกันแล้วหน่ะค่ะ เพราะคนๆ นี้ มันเวิ่นเว้อ ไม่ตอบให้เข้าประเด็น พูดจาธรรมโลกุตระตลอด แต่เวลาถามถึงวิธีการฝึก จะไล่คนโน้นคนนี้ไปฝึกเอง ทำเอง จะรู้เอง (แล้วจะมาสอนทำไม)

แต่ที่คุณhyuga บอกมา ขาดไม่ได้ สมถะ + วิปัสสนา ถูกต้องค่ะ ถูกทุกอย่าง แต่ในกระทู้นี้คือบอกว่าละตัววิปัสสนาไปคือในฐานที่เข้าใจกัน (แต่จริงๆ ละไม่ได้) ไม่งั้นนางจะคุยแต่วิปัสสนาเป็นส่วนใหญ่ สัก 80% ได้ ..พอเข้าใจมั้ยคะ ทำไมให้ตัดวิปัสสนาไป แล้วคุยเรื่องปัญญาญานเลย

 

ใคร ib มาบอกหล่ะ ถามถึงนามรูปปริเฉทญานไง ไม่ได้ถามถึงอารมณ์วิปัสสนา การแยกแบบนี้ ใครๆ ก้อแยกได้

เดี๋ยวแยกแบบง่ายๆ ให้เนอะ

เช่น ได้ยินเสียงพ่อ
หู เป็นรูป
ชอบ ไม่ชอบ หรือเฉยๆเสียงพ่อ เป็นเวทนา
จำได้ว่าเป็นเสียงพ่อ คือสัญญา
แต่งให้เห็นว่าเสียงพ่อนี้ดี ไม่ดี เฉย คือสังขาร
ได้ยินแว่วๆ (อาศัยจิตดวงนึงในร่าง) คือวิญญาน

 

มันต้องให้จิตยอมรับตามจริง5555...ที่พากันคิดเหมือนคิดเรื่องทั่วไปนั่นจิตยังไม่ยอมรับตามจริง...

มันเป็นสัญญา...มันเป็นปัญญาโลกีย์ที่ยังไม่เข้าถึงญาณรู้

คิดเหมือนกันแต่ความทราบซึ้งใจมันต่างกัน...คิดเหมือนกันแต่รสแห่งธรรมที่ได้มันต่างกัน